- Konu Sahibi vuslatahasret
- #1
Eşimle severek evlendim, onu cok seviyorum. Cok mutluydum onun hem kalbine hem aklina hem de kisiligine aşigim. Dogru insan derler ya ben onunla bu duyguyu hissettim. Fizanda da olsa onla giderdim yani. Evlenip buraya ingiltereye geldim. Esim zaten uzun süredir burad yasiyordu. Ancak 9ayi gecmesine ragmen ben alisamadim burya. Kendimi cok ama cok yalniz hissediyorum. İki üniversite mezunuyum ama henüz hic bi is yapamiyorum burda. Master icin cevap beklioruz henuz. Tek ümidim o. Gittikce kötülesiyor durumum hissediyorum, korkularim artti yalniz kalmaktan dolayi paranoid düsuncelerim ise oldukca fazla. Kendimi en cok uyuyunca iyi hissediorum. O yuzden paso uyuyorum. Londrananin bu puslu havasi da duygu durumumun kötülesmesine katkida bulunuyor oldukca. Hic bir is yapmak gelmiyor artik icimdem. Ne yemek ne temizlik.. en kötüsü de esimle olan iliskimizi yipratacak olma korkusu bu durumumun
aslinda coook iyi ve elinden geleni yapmaya calisiyor, ama yine de beni anlamiyor ya da bana öyle geliyor. Aileme anlatamiyorum yasadiklarimi zira akillari ben de kalir ve cok üzülürler. Yalnizligim dertlerim icime akiyor büyüyor adeta,,, icimi bosaltmak istedim yazarak. Tesekkurler...
