Hic sanmam
Öyle bir başlık atmışsınız ki sansasyonel magazin haberi gibi içerik ve başlığın birbiriyle alakası yokMerhaba arkadaşlar,
Uzun zamandır foruma uğramıyordum. Bugün çok ciddi olmayan ama canımı da sıkan bir olay yaşadım. "Bu durumu çocuğu olan bir arkadaşıma sormalıyım!" diye düşünürken burası geldi aklıma. Şöyle ki; abla diye hitap ettiğim bir arkadaşım var. Yıllar önceki iş ilişkimiz ve mesleğinden ötürü kendisine çok saygı duyarım. Belirli aralıklarla telefonla ya da yüzyüze görüşürüz. Yine böyle bir görüşme için gün belirlemiştik. Hatta özellikle pazartesi günü olsun demiştik. Önceki birkaç pzt gününde ya onun bir işi çıktı ya da benim, erteledik mecburen. Sonra yarın için sözleştik. Oğlunun grip olduğunu, yarın hastaneye götüreceğini söyledi ve dedi ki, "iyileşince görüşürüz."
Şaşırdım, ne diyebilirdim ki. Tamam dedim. Hatta bulunduğu mahalleye zaten gideceğimi, saatini kesinleştireyim diye ona sorduğumu söyledim. Yine aynı cevap.
Kendisi titiz biridir. Hatta şöyle söyleyeyim, haddinden fazla korumacı bir anne olduğunu düşünüyorum. Oğlu 2 yaşında. Ve ona sahip olabilmek için çok emek verdiler. Ona karşı bu hassasiyetini anlıyor ve saygı duyuyorum ama kabul etmemesine de şaşırmaktan kendimi alamıyorum. Hatta ne şaşırması, basbaya bozuldum yani! Kendimi kötü hissettim.
Ben evliyim ama çocuğum yok. Bu durum normal mi, acaba ben mi anlayamadım?
Cocuk hasta sizi mi agirlayacak cocukla mi ilgilenecek? Bu durumda onun değil sizin cocuk iyilesince ugrarim demeniz lazim. Davranisi gayet normal. Cocugun hasta oldugunu soylemesine ve iyilesince gorusuruz demesine ragmen israrla yine sormussunuz. Bir de bozulmussunuz. Tuhaflik sizde.Merhaba arkadaşlar,
Uzun zamandır foruma uğramıyordum. Bugün çok ciddi olmayan ama canımı da sıkan bir olay yaşadım. "Bu durumu çocuğu olan bir arkadaşıma sormalıyım!" diye düşünürken burası geldi aklıma. Şöyle ki; abla diye hitap ettiğim bir arkadaşım var. Yıllar önceki iş ilişkimiz ve mesleğinden ötürü kendisine çok saygı duyarım. Belirli aralıklarla telefonla ya da yüzyüze görüşürüz. Yine böyle bir görüşme için gün belirlemiştik. Hatta özellikle pazartesi günü olsun demiştik. Önceki birkaç pzt gününde ya onun bir işi çıktı ya da benim, erteledik mecburen. Sonra yarın için sözleştik. Oğlunun grip olduğunu, yarın hastaneye götüreceğini söyledi ve dedi ki, "iyileşince görüşürüz."
Şaşırdım, ne diyebilirdim ki. Tamam dedim. Hatta bulunduğu mahalleye zaten gideceğimi, saatini kesinleştireyim diye ona sorduğumu söyledim. Yine aynı cevap.
Kendisi titiz biridir. Hatta şöyle söyleyeyim, haddinden fazla korumacı bir anne olduğunu düşünüyorum. Oğlu 2 yaşında. Ve ona sahip olabilmek için çok emek verdiler. Ona karşı bu hassasiyetini anlıyor ve saygı duyuyorum ama kabul etmemesine de şaşırmaktan kendimi alamıyorum. Hatta ne şaşırması, basbaya bozuldum yani! Kendimi kötü hissettim.
Ben evliyim ama çocuğum yok. Bu durum normal mi, acaba ben mi anlayamadım?
Su kadar soyleyim ailemin yanina geldim bebegmle ve bebegm grip oldu iki gundur annem.bebegimi kucagina bilr alamadi cunku hic durmuyor hep kucagimda ve agliyor bugn biraz kendine geldi ve ben kahvalti yapabildim inann cay yemek falan hic birsey yiyemedim bile yani arkadasiniza gitsenz bebegi sevebilmeniz mumkun degil cunku cocuklar bizim gibi hasta olmuyorlar ve hasta olunca annenn kucagindn bir dk bile inmek istemiyorlar su anda annemlerin ev savas alani gibi hepimz bebegm iyi olsun diye ugrasirken eve hic bakamadik bile
