- 22 Ocak 2016
- 1.452
- 1.890
- 83
Eşimden ayrıyım. Henüz resmiyette bitememiş olsada bitecek kesin yani. Zaten farklı şehirlerde yaşıyoruz. Kendimi psikolojik olarak toparladım. Daha güçlüyüm artık. Maddi manevi kendi kendime yetebiliyorum çok şükür. Hal böyle olunca da tekrar evlilik gibi bir düşüncem asla yok. Böyle huzurluyum ve kendimle başbaşa mutluyum.
Ee o zaman daha ne diyceksiniz. Dahası kaygılarım var ilerisi için. Yalnızlıktan sıkılırsam yanımda bir cana ihtiyaç duyarsam. Tek başıma ilerleyen zamanlarda kötülersem diye korkuyorum. Hem de bir türlü kucağıma almak nasip olmayan bir bebek kokusu.. O kadar çok istiyorum ki.
Yuvada annesiz babasız sevgiden yoksun bir bebişe kucak açmak sıcak bir yuva vermek topluma faydalı bir birey olması için maddi manevi her türlü imkanı sunmak. En önemlisi de SEVMEK.. Sevgiye aç kalmış birisi olarak onu tüm kalbimle sevmek ve sahiplenmek istiyorum. O da benim yalnızlığıma merhem olur. Ne bileyim.. Benim bedenimden çıkmamış olsada canıma katabileceğim bir varlık olucak hayatımda.
Bundan aylar evvel eşim canımı acıtarak benim için evlatlık alabileceğimizi teklif etmişti. O zamanlar canım çok yanmıştı. Annende ölünce yalnız kalıcaksın gibi can yakıcı bir cümle kurmuştu. Ama şimdi düşününce sakin kafayla haklı galiba. Ondan maddi manevi bişey beklemiyorum. Sadece o evlat edinme sürecine eşlik etsin yeter diyorum. Evlat edineceğim bebeğe de budurumda belki bir baba veremeyeceğim ama hiç değilse de annesiz büyümemiş olucak. Siz ce bu konuyu hem aileme hemde şuanda resmiyette evli olduğum eşime açsam mı. Gündeme getirsem mi.
Birde bu fikirde sizce yanlış bir taraf var mı. Benim göremediğimi belki siz görür uyarırsınız beni. Duygusal davranıp yanlış karar vermek istemiyorum. Yorumlarınız için şimdiden teşekkür ederim
Ee o zaman daha ne diyceksiniz. Dahası kaygılarım var ilerisi için. Yalnızlıktan sıkılırsam yanımda bir cana ihtiyaç duyarsam. Tek başıma ilerleyen zamanlarda kötülersem diye korkuyorum. Hem de bir türlü kucağıma almak nasip olmayan bir bebek kokusu.. O kadar çok istiyorum ki.
Yuvada annesiz babasız sevgiden yoksun bir bebişe kucak açmak sıcak bir yuva vermek topluma faydalı bir birey olması için maddi manevi her türlü imkanı sunmak. En önemlisi de SEVMEK.. Sevgiye aç kalmış birisi olarak onu tüm kalbimle sevmek ve sahiplenmek istiyorum. O da benim yalnızlığıma merhem olur. Ne bileyim.. Benim bedenimden çıkmamış olsada canıma katabileceğim bir varlık olucak hayatımda.
Bundan aylar evvel eşim canımı acıtarak benim için evlatlık alabileceğimizi teklif etmişti. O zamanlar canım çok yanmıştı. Annende ölünce yalnız kalıcaksın gibi can yakıcı bir cümle kurmuştu. Ama şimdi düşününce sakin kafayla haklı galiba. Ondan maddi manevi bişey beklemiyorum. Sadece o evlat edinme sürecine eşlik etsin yeter diyorum. Evlat edineceğim bebeğe de budurumda belki bir baba veremeyeceğim ama hiç değilse de annesiz büyümemiş olucak. Siz ce bu konuyu hem aileme hemde şuanda resmiyette evli olduğum eşime açsam mı. Gündeme getirsem mi.
Birde bu fikirde sizce yanlış bir taraf var mı. Benim göremediğimi belki siz görür uyarırsınız beni. Duygusal davranıp yanlış karar vermek istemiyorum. Yorumlarınız için şimdiden teşekkür ederim