Yuvanızı sevgiyle inşa edin, eşyalarla değil!

2 sene oldu evleneli.
Hala borç ödüyoruz. Aslında kocamda bende 1 yatağa 2 kanepeye içinde ikimizin olduğu bir eve razıydık yeterki birlikte olalım diye düşünüyorduk.
Ama annemler, arkadaşlarım, akrabalarımız bizi öyle bir dolduruşa getirdiler ki.

Alınan şey bir defa alınıyormuş, doğru düzgün bir şey almazsak bu kız dul mu ki böyle şeyler aldılar derlermiş.

Hem ben en iyilerine layıkmışım, damat bir ev kuramıyacaksa
nerdeymiş onun erkekliği vs. seslerle etrafımızı kuşattılar.
Bizde tabi her şeyin en kalitelisini aldık. Böyle zamanlarda insan dış seslere kaptırıyor kendini.
Kendi aklımız yokmuş gibi milletin aklına uyduk.

Hiç bir şeyden geri kalmadık. Düğünü en nezih yerde yemekli yaptık. Gelinliğimi marka aldık. Evim, düğünüm kusursuz oldu.
Ama mutlu değiliz. Birbirimizi seviyoruz hemde çok seviyoruz. Ama borç ödemekten belimizi bir türlü doğrultamadık.

Hem ben çalışıyorum hem eşim, dağ gibi borç bitmiyor. Gergin sinirli insanlar olduk.
1 kaç aydır da eşim para yetiştirmek için arkadaşının taksisinde geceleri 3-4 saat çalışmaya başladı.
İyice huzurumuz kaçtı. O kadar yorgun oluyor ki hiç bir şeyi kaldıramıyor. O da haklı dinlenmek istiyor.
Bende bana vakit ayırmasını istiyorum bu sebepten hep kavga eder olduk.
O zaman akıl verenlere şimdi bir eksiğiniz var mı? Bir gediğiniz var mı kapatalım dedikleri yok.

Kocamın ikinci bir işte çalışması en çok kiramız yüzünden.
Şehrin göbeğinde 3 oda 1 salon ev beğendikleri için bizim dostalarımız! o evi tutmuştuk. Hem onlara yakın olmak, hemde geniş geniş bir evde oturmak için.
Kirası neredeyse benim maaşım kadar. O zaman düşünemedik. Çok şükür geçte olsa aklımız geldi başına.
Kocamı görmek istiyorum ben, eşyalardan vazgeçme şansımız yok mecbur aldık ödemek zorundayız kalan borçlarını.
Ama evden feragat edebiliriz. Geniş ve şehrin göbeğinde evden daha çok kocamı istiyorum.

Evliyiz ama birbirimize hasretiz. Otel gibi kullanır olduk evi. Bir ev ne kadar güzel olduğuyla değil, içindekilerin neşesiyle mutluluğuyla güzel. Çok şükür anladık, şimdi bütçemize göre şirin bir ev bakıyoruz.
Kocam sadece kendi işinde çalışacak. Birbirimize daha çok vakit harcıyacağız daha çok beraber olacağız. Sinirlerimiz gerilmemiş olacak. Kalan borçlarımızı da bir an önce bitirip rahatımıza bakacağız.
Karar aldık, bütçemizi aşan hiç bir borcun altına girmeyeceğiz.

Evlenecek kız arkadaşlarım var şimdi düğün hazırlığındalar. Onlara öğütlüyorum. Maldan mülkten daha önemli bir şey var huzur.
Huzur olması için elinizden geleni yapın. Mal mülk her zaman alınır. Ama huzur ve sevgi hiç bir parayla geri alınmaz. Kaybetmeyin sevginizi,saygınızı, huzurunuzu.
Gücünüzün yeteceği işler yapın gerekirse evinizi yavaş yavaş kurun.
Sonra o borçlar sırtınıza yük, aranızda fazlalık olmasın. Kimsenin lafına bakmayın. O yuvayı siz kuruyorsunuz ve içinde onlar değil siz yaşayacaksınız.

Yuvanızı sevgiyle inşa edin, eşyalarla ve kim ne diyecekle değil!

Hakaik

kesinlikle katılıyorum evlenmeyi düşünen nişanlı olan arkadaşlar bu gerçekleri keşke anlayabilseler ama dediğiniz gibi çevre insanı çook etkiliyo ben bütün evlilik arefesinde olan arkadaşlarıma doğru tavsiyelerde bulunmaya çalışıyorum kesinlikle fazla borç altına girmeyin önemli olan huzur mutluluk...

kesinlikle katılıyorum.
bunun örneğini yaşadım,aksi durumlarıda çevremde gördüm.
eşimin maaşı bayağı iyi,buna rağmen herşeyi ucuzuna kaçarak yaptık,gene gönlüm oldu mu oldu.
düğünümüzde herkes eğlendi,mutluyduk.
1 sene olacak neredeyse ve Allah'a şükür borç kalmadı,evimizi aldık.
diğer bir örneği ise geçen hafta evlenen ağabeyim.
14 bine yemekli düğün yaptı,lüks bir eve kiraya çıktı,herşeyi markalı aldılar ama o sıkıntı düğünden 2 ay evvel sardı herkesi.
evlenirlerken bile bir gerginlik vardı.
bazen sınırları zorlamamak gerekir.
unutuyoruz...
kendi mutluluğumuzun önüne geçiriyoruz çevrenin takdirini kazanmayı.
herşey anlık.
o anlık herkes düğün harikaydı,evin çok güzelmiş diyor sonra hayatlarına devam ediyorlar,
o yapay hayatın cenemesini ise asıl mutlu olması gereknler yani eşler çekiyor,
inanın değmez.
kim ne derse desin aza kanaat etmeyi bilmeliyiz,''desinler'' hastalığının bizi sarmasına engel olmalıyız.

inşallah sizde en kısa zamanda maddi manevi toparlanırsınız.

Daha yeni tartışmıştım erkek arkadaşımla ev konusu yüzünden. Ben de 'yeni gelin eski eve mi oturur' dolduruşlarına geldim. Daha 2 sene var evlenmemize ama daha şimdiden sorun olmuştu bu. Onların çok iyi olmayan ama merkeze ve onun işine yakın, kendi evimizi alana kadar oturabileceğimiz bi evleri var. Hem eski, hem mahallesi kötü bir yerde hem de aileme uzak diye sorun yapmıştım daha içini görmeden. Aldığımız eşyalar sığmayacak diye sızlanmıştım. Ayrılma noktasına geldik. Ben sınırı aşıp bağırdım hatta anlamıyorsun beni diye. İyi ki okudum bu konuyu. Yoksa gözümü açamayacaktım... Teşekkür ederim...