Ne olur yardım edin içinden çıkamaz oldum... Sözlerinize fikirlerinize ihtiyacım var... Bi yaram var kapanmaz, hiç mi kapanmaz söyleyin 
2006 Ağustos ayında başlayan bi sızı bu... Ben lise sona geçmiştim, o da bulunduğumuz şehirdeki üniversiteyi kazanmıştı.. Arkadaş aracılığıyla tanışıp sevgili olmuştuk.. O benim ilk göz ağrımdı, ilk yürek yangınım, ilk gözyaşım... İlk sevdamdı benim, bırakıp gidemediğim söküp atamadığım... Çok güzel başlamıştı, gün geçtikçe bozuldu aşkın büyüsü. Küse barışa geçen günlerin sonu dayandı ayrılığın kapısına... O da çok sevmişti, onu her terkedişimde bi şarkı bestelerdi bana. Biz birbirimizi iki kişi değil, tek kişi sevdik. Ben "o" olmuştum, o zaten "ben"di...
Ya da ben öyle inanmıştım.. Sevmemiş ki beni ben gibi... Sevse unutur muydu siler miydi insan sevdiğini ?
Şimdi ondan haber bile alamıyorum... Tek bildiğim çok sevdiği bi aşkı var... Zaten ben de nişanlıyım. Nişanlımı çok seviyorum çok da mutluyum. Dünyaya bi daha gelsem yine sadece nişanlımı severdim. Ondan ayrılalı 3 yıl oldu. Çok acılar çektim, zor zahmet kurtuldum dökülen yaşlardan... Sorsanız unuttum mu? Asla... Belki aşık değilim sevgi de yok içimde ama, ben bu kadar mutluyken neden geçmiyor bu sızı söyler misiniz? Zaman herşeyin ilacı derler, zaman onu silecek mi aklımdan... Durup durup aşık olurdum ona, yine kendimden korkuyorum. Zihnimin içinde el var sanki aklıma geldikçe dağıtıyo rüzgarını, hemen başka düğüncelere zaplıyorum.. 23 yaşındayım, yaşım gereği mi bu saplantılı düşünce? ilerde geçer mi dersiniz... umarım geçer Bu satırlara sığdıramadığım çok şey var, sizleri bunaltmamak için uzatmadım. umarım bu anlattıklarım da yetmiştir hislerimi anlamanıza.
2006 Ağustos ayında başlayan bi sızı bu... Ben lise sona geçmiştim, o da bulunduğumuz şehirdeki üniversiteyi kazanmıştı.. Arkadaş aracılığıyla tanışıp sevgili olmuştuk.. O benim ilk göz ağrımdı, ilk yürek yangınım, ilk gözyaşım... İlk sevdamdı benim, bırakıp gidemediğim söküp atamadığım... Çok güzel başlamıştı, gün geçtikçe bozuldu aşkın büyüsü. Küse barışa geçen günlerin sonu dayandı ayrılığın kapısına... O da çok sevmişti, onu her terkedişimde bi şarkı bestelerdi bana. Biz birbirimizi iki kişi değil, tek kişi sevdik. Ben "o" olmuştum, o zaten "ben"di...
Ya da ben öyle inanmıştım.. Sevmemiş ki beni ben gibi... Sevse unutur muydu siler miydi insan sevdiğini ?
Şimdi ondan haber bile alamıyorum... Tek bildiğim çok sevdiği bi aşkı var... Zaten ben de nişanlıyım. Nişanlımı çok seviyorum çok da mutluyum. Dünyaya bi daha gelsem yine sadece nişanlımı severdim. Ondan ayrılalı 3 yıl oldu. Çok acılar çektim, zor zahmet kurtuldum dökülen yaşlardan... Sorsanız unuttum mu? Asla... Belki aşık değilim sevgi de yok içimde ama, ben bu kadar mutluyken neden geçmiyor bu sızı söyler misiniz? Zaman herşeyin ilacı derler, zaman onu silecek mi aklımdan... Durup durup aşık olurdum ona, yine kendimden korkuyorum. Zihnimin içinde el var sanki aklıma geldikçe dağıtıyo rüzgarını, hemen başka düğüncelere zaplıyorum.. 23 yaşındayım, yaşım gereği mi bu saplantılı düşünce? ilerde geçer mi dersiniz... umarım geçer
Bu satırlara sığdıramadığım çok şey var, sizleri bunaltmamak için uzatmadım. umarım bu anlattıklarım da yetmiştir hislerimi anlamanıza.
Son düzenleme:
ama dusunsene nısanlın boyle bı durumda olsa sen normal bakabılır mıydın onun durumuna ? o senın onu sewdıgını ona baglandıgını dusunurken senın aklında baska brısı war sewmesen bıle unutamıosun ki bence bu sewdıgını gosterıor bu
sadece nısanlını dusun we ne yap et onu aklından at bence cnm 
nısanlına yazık bu durumda cunku
