Zaman su gibi akıp giderken...

28 yaşındayım.
Sen yine atanmışsın bir arpa boyu da olsa yol kat etmişsin.
Ben hem atanamadım hem işsizim hem sevgilim bile yok.
Beterin beteri var🤣
30’a yaklaşıp da hala aynı yerde sayıklamak daha kötü eskiyi özlemekten.
 
Aynı Duyguları zaman zaman bende yasıyorum.
Semi o kadar iyi Anlıyorum ki. Ama zaman zalim ne yazık ki
 
Bir an ben mi yazdım bunları diye düşündüm. Sanırım insan zaman geçtikçe her şey daha da güzel olacak sanarken bir şeyler yoluna girerken bir şeyler eksiliyor . Mesela evlenmeden önce ailemin yanındaydım ,eşimle o zamanlar sevgiliydik ve uzaklık vardı aramızda. Cok sabrettik her şeyi düzene koyup evlendik şimdi sevdiğim adamla evlendim ama ailemden uzak başka bir şehirdeyim,şimdi de aileme hasret kaldım çok özlüyorum. Hala atanamadım, üniversitedeyken okul bitince her şey daha güzel olacak diye düşünürdüm ama şimdi düşününce o zamanlar ne güzelmiş diyorum. Şimdiki gibi hayat telaşı sorumluluk yoktu, arkadaşlarla gezip tozardık, şimdi dışarı çıkılsa da o yaşlardaki gibi deli dolu hissedemiyor insan.
Sürekli geçmişi düşünerek anı kaçırmak da olmaz tabiki, her anı doyasıya yasamak da lazım ama insan yine de arasıra düşünüyor ister istemez geçmiş zamanları. Benimki de bir iç döküş gibi oldu belki ama yalnız değilsiniz bunu bilin en azından. Çoğu kişi bu hisleri yaşıyor bence.
 
28 yaşındayım.
Sen yine atanmışsın bir arpa boyu da olsa yol kat etmişsin.
Ben hem atanamadım hem işsizim hem sevgilim bile yok.
Beterin beteri var🤣
30’a yaklaşıp da hala aynı yerde sayıklamak daha kötü eskiyi özlemekten.
Çok büyük bir fark yok aramızda açıkçası 😊 Dilerim en hayırlı zamanda atanırsınız. Her şey gönlünüzce olsun. Beni yalnız bırakmadığınız için teşekkür ediyorum hepinize.
 
Bir an ben mi yazdım bunları diye düşündüm. Sanırım insan zaman geçtikçe her şey daha da güzel olacak sanarken bir şeyler yoluna girerken bir şeyler eksiliyor . Mesela evlenmeden önce ailemin yanındaydım ,eşimle o zamanlar sevgiliydik ve uzaklık vardı aramızda. Cok sabrettik her şeyi düzene koyup evlendik şimdi sevdiğim adamla evlendim ama ailemden uzak başka bir şehirdeyim,şimdi de aileme hasret kaldım çok özlüyorum. Hala atanamadım, üniversitedeyken okul bitince her şey daha güzel olacak diye düşünürdüm ama şimdi düşününce o zamanlar ne güzelmiş diyorum. Şimdiki gibi hayat telaşı sorumluluk yoktu, arkadaşlarla gezip tozardık, şimdi dışarı çıkılsa da o yaşlardaki gibi deli dolu hissedemiyor insan.
Sürekli geçmişi düşünerek anı kaçırmak da olmaz tabiki, her anı doyasıya yasamak da lazım ama insan yine de arasıra düşünüyor ister istemez geçmiş zamanları. Benimki de bir iç döküş gibi oldu belki ama yalnız değilsiniz bunu bilin en azından. Çoğu kişi bu hisleri yaşıyor bence.
Umarım her şey gönlünüzce olur. Hayırlı bir zamanda atanırsınız. Evinizden huzur, mutluluk eksik olmasın. Hepinize çok teşekkür ediyorum destekleriniz, yorumlarınız için.
 
Aynı Duyguları zaman zaman bende yasıyorum.
Semi o kadar iyi Anlıyorum ki. Ama zaman zalim ne yazık ki
Arada bir oluyordu karamsarlaştığım anlar ancak bu şekilde bir geçmişe özlem olmamıştı. Geçen zaman yüzüme tokat gibi çarptı sanırım eski fotoğrafları görünce. O karelerdeki herkes şimdi bambaşka yerlerde bambaşka hayatlar yaşıyorlar tıpkı benim gibi. Ama o zamanların masumiyeti neşesi yok şimdi.
 
Sanırım o 20 li yaşlar en güzel dönemler ve unutulmuyor ve ilk atama genelde unutulmazmis ilk defa kendi ayakalriniz üzerinde durmayi öğreniyorsunuz yalnız yaşamayı her şeyi kendi başınıza halletmeyi yani kısacası özgürlüğü...Bende ilk atandığım şehri o günleri unutamıyorum çok özlüyorum.
 
28 yaşındayım.
Sen yine atanmışsın bir arpa boyu da olsa yol kat etmişsin.
Ben hem atanamadım hem işsizim hem sevgilim bile yok.
Beterin beteri var🤣
30’a yaklaşıp da hala aynı yerde sayıklamak daha kötü eskiyi özlemekten.
Ben yazacaktım aynısını.
+ 1
Ben de işsizim çocuğum yok. Evliyim ama durumumuz pek parlak değil ekonomik olarak. Çok yalnızım yurt dışında. İçimden bir ses çocuğun olmayacak diyor vs vs
 
Bugün içimde öyle bir boşluk hissi oluştu ki tarif edemem. Neden oldu, nasıl oldu sorarsanız; sosyal medyada biraz geçmişe gittim. 7-8 yıl öncesine üniversite zamanlarıma, sonrasında yeni atandığım, bambaşka bir şehirdeki başlangıcıma, sonra ışık hızında geçen yıllarıma. Memleketime geldim uzun zaman oldu. Eskisi gibi mutlu olamadığımı hissediyorum. Yaşımın ilerlemiş olmasından mı yoksa zaman mekan, çevre değişimlerinden mi bilmiyorum ancak müthiş bir hüzün kapladı içimi. Büyük küçük sınavlarla dolu hayatım, özlemlerim, yalnızlığım, anksiyetem derken birikti sanırım. Bir sürü şükredeceğim şey var hayatımda ancak bir anlık gelen ve geçen zamanların, o güzel anıların tokat gibi yüzüme çarpmasının ruhumda oluşturduğu hüzün beni burada paylaşıp bir nebze olsun yalnız olmadığımı bilmeye sürükledi. Gündelik hayatıma döndüğümde belki şu anki hüznüm geçecektir diye umut ediyorum. Eee derdin ne diye soracak olan, veryansın edecek olanlara hak veriyorum. Kusuruma bakmayın ne olur. Buradaki iyi insanlar hep var olsunlar.
Valla yalan yok iş stresinin olmadığı tek derdimin vermem gereken dersler ve flörtlerim olduğu yirmili yaşların başını bende çok özlüyorum, özellikle üniversite yıllarımdaki arkadaşlık ortamını çok özlüyorum.
Ama yaş geldi neredeyse 35e şimdi ödenmesi gereken borçlar, sorumluluğum altında olan bir kızım, ortamını sevmesem de ekmek parası için her gün gitmek zorunda olduğum bir işim ve bazen evden atmak isteyip bazen de bağrıma basmak istediğim bir kocam olunca kafama göre gezip tozamazken kafama göre planlar yapamazken birilerine bağlı yaşamak zorunda kalınca özgür günlerimi çok özlüyorum .....
Ama şu da var sağlığım yerinde, kafamı sokacak evim ve her ay düzenli geliri olan bir işim varken borcumu ödeyebiliyorsam, asgari ihtiyaçlarımı karşılayabiliyorsam, seviyor ve seviliyorsam herşey gün gelir rayına oturur diyorum ve bireysel olmasada ailemle planlar yaparak özlediğim şeylerin yerine yenileirni koyarak şükrediyorum hayatıma ve varlığıma ;)
 
"Geçip giden zamanları bir yerlerde bulsam,
Sonra üzülsem,
Üzüldüğüme üzülsem" diye bir şarkı vardı, yazınızı okurken zihnimin köşesinde çalmaya başladı... :oops:

Allah hepimizin hakkında hayırlısını nasip etsin.
 
Arada bir oluyordu karamsarlaştığım anlar ancak bu şekilde bir geçmişe özlem olmamıştı. Geçen zaman yüzüme tokat gibi çarptı sanırım eski fotoğrafları görünce. O karelerdeki herkes şimdi bambaşka yerlerde bambaşka hayatlar yaşıyorlar tıpkı benim gibi. Ama o zamanların masumiyeti neşesi yok şimdi.
Kesinlikle yok
Çünkü çocuktuk o zamanlar daha :)
 
Umarım her şey gönlünüzce olur. Hayırlı bir zamanda atanırsınız. Evinizden huzur, mutluluk eksik olmasın. Hepinize çok teşekkür ediyorum destekleriniz, yorumlarınız için.
Amin inşallah,bende teşekkür ederim iyi dilekleriniz için. Her şey bundan sonra güzel olur umarım.
 
Sanırım o 20 li yaşlar en güzel dönemler ve unutulmuyor ve ilk atama genelde unutulmazmis ilk defa kendi ayakalriniz üzerinde durmayi öğreniyorsunuz yalnız yaşamayı her şeyi kendi başınıza halletmeyi yani kısacası özgürlüğü...Bende ilk atandığım şehri o günleri unutamıyorum çok özlüyorum.
Başka şehirdeyken de ailemi çok özlüyordum. Ancak o zamanlar etrafımdaki insanlardan mı yoksa yaşımdan mı bilmiyorum daha neşeli ve pozitiftim.
 
Ben yazacaktım aynısını.
+ 1
Ben de işsizim çocuğum yok. Evliyim ama durumumuz pek parlak değil ekonomik olarak. Çok yalnızım yurt dışında. İçimden bir ses çocuğun olmayacak diyor vs vs
Umutsuz olmayın lütfen. Sizi üzmek ve karamsarlığa düşürmek için yazmadım konuyu. Umarım en kısa zamanda güzel gelişmeler olur hayatınızda. Hayırlı bir evlat sahibi olursunuz inşallah.
 
Valla yalan yok iş stresinin olmadığı tek derdimin vermem gereken dersler ve flörtlerim olduğu yirmili yaşların başını bende çok özlüyorum, özellikle üniversite yıllarımdaki arkadaşlık ortamını çok özlüyorum.
Ama yaş geldi neredeyse 35e şimdi ödenmesi gereken borçlar, sorumluluğum altında olan bir kızım, ortamını sevmesem de ekmek parası için her gün gitmek zorunda olduğum bir işim ve bazen evden atmak isteyip bazen de bağrıma basmak istediğim bir kocam olunca kafama göre gezip tozamazken kafama göre planlar yapamazken birilerine bağlı yaşamak zorunda kalınca özgür günlerimi çok özlüyorum .....
Ama şu da var sağlığım yerinde, kafamı sokacak evim ve her ay düzenli geliri olan bir işim varken borcumu ödeyebiliyorsam, asgari ihtiyaçlarımı karşılayabiliyorsam, seviyor ve seviliyorsam herşey gün gelir rayına oturur diyorum ve bireysel olmasada ailemle planlar yaparak özlediğim şeylerin yerine yenileirni koyarak şükrediyorum hayatıma ve varlığıma :KK66:
Ne mutlu size. Umarım hep çok mutlu olursunuz ailenizle, sevdiklerinizle. Şükredilecek sayısız nimetlerin sahibiyken bu tarz kuruntular yüzünden zamanımızı heba etmemek gerek ancak zaman zaman bir hüzün çöküyor insana kendiyle baş başa kalınca.
 
"Geçip giden zamanları bir yerlerde bulsam,
Sonra üzülsem,
Üzüldüğüme üzülsem" diye bir şarkı vardı, yazınızı okurken zihnimin köşesinde çalmaya başladı... :oops:

Allah hepimizin hakkında hayırlısını nasip etsin.
Sizleri de hüzünlendirdiysem affola :) Ama bu şarkı sözü cuk diye oturdu konuma :) Allah razı olsun. Hepimiz hayatı güzel yaşarız umarım. Geriye dönüp baktığımızda keşkelerimiz çok olmaz umarım.
 
Bende de tam tersi gelecekte bu günlerimi özleyeceğim hissi var. 28 yaşındayım daha fazla gitmek istemiyorum. Ailem yaslansin istemiyorum mesela. Yada evlilik düşünüyorum ama ailemi bırakmak istemiyorum çünkü evlenirsem şehir dışına gideceğim. Arkadaşlarım hep evlendiler çok mutlu durmuyorlar. Onlarla ileride daha çok kopacağız diye düşünüyorum. İşte bende bunları düşünüp üzülüyorum.
 
Back
X