Her gün geçtikçe gencecik de olsanız içinize bir korku sarıyor mu? Yılların hızlıca su misali akıp geçmesi, sorumlulukların artması, eskiye dönüp baktığınız da vay be günler ne çabuk geçip gidiyor dediğiniz ve her doğum gününüz olduğunda içinizin burkulması ve sizin biraz daha yaşlanmış olmanız.. Tuhaf bir psikolojiye girmenize neden oluyor mu? Zamandan korkuyor musunuz siz de ? Buyurun paylaşalım hislerimizi
Olmaz mi hic...
Belki de hayatim boyunca cogu seye gec kaldigimdan, feci bir yas kompleksi icine girmeye basladim bile.
Yasima gelince... 28.
Ama gerek universiteye 3. senemde gitmemden oturu, gerek 5 senelik okulu 6 senede bitirmemden oturu, gerek mezun olali 2 sene olmasina ragmen is bulamamamdan oturu oldukca gergindim zaten.
Bir de simdi bosaniyorum. Binbir soru geciyor aklimdan.
28 yasindayim. Yeniden biriyle tanismam, ona guvenmem, inanmam icin en azindan 2 seneye ihtiyacim var.
Oldu mu yas 30.
Hemen cocuk yapsak (ki vajinismus hastasiyim, hemen cocuk yapmam imkansiz) 1-1.5 sene surse... 31-32 yasinda anne olacagim.
Ki bu da her sey jet hiziyla giderse...
Oyle bir dunya da yok zaten.
Omur elbet bir gun bitecek. Derdim bu degil.
Tek derdim yasim daha fazla ilerlemeden hayirli bir is ve es sahibi olmak. Akabinde de hic gecikmeden annelik...
Ama gorunen o ki bircok seye oldugu gibi bunlara da gec kalacagim.
Buyumek agir bir yukmus meger.
Yine de Allah kerim diyor, umut ediyorum.
Hayirlisi artik.
Bana Allah yeter...
şakası bi yana gerçekten zaman çok hızlı geciyor, 30 yasina gelince aglarin herhalde
ama yapacak bişey yok öyle veya böyle zaman geçip gidecek önemli olan hayatın tadını çıkarmak 
Çok haklısınız..
