Zamanla insanlardan keyif almamak

P

Puprple000

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
27 Haziran 2021
182
71
28
18yaslarimda herkese güvenip darbede alsam açısıyla tatlisiyla bazı duyguları yaşayabiliyordum. 24yasindayim çok zor donemlerden geçtim genel tavrim dışardan bu kız nekadar umursamaz ne derdi vardirki diyorlardir eminim ama yinede gülüp eglenebiliyordum yeri geldimi ağlayıp içimi rahatlatabiliyordum. Şuan insanların iç yüzünü okadar net biliyorum ki kimse beni şaşırtmıyor, önceden laf altında kalmaz cevap verirdim artık cevap vermek bile istemiyorum dışardan gulumsemelerim bile sahte. 7yilimi heba ettiğim sevip sevildigimi düşündüğüm adam aslında beni hiç sevmediğini itiraf edip beni yok saydı. Arkadaşlarım sadece onları guldurup gırgır şamata yaptığımda yanımda aslında benim modum dusukken uzkunden doğru dürüst kimsenin elini omzum da göremiyorum. Bu benim için geçerli değil genel anlamda çıkar arkadaşlığı vs. Bende dahil degisiyorum degisiyoruz. İnsanları umursamayip içimden geldiği gibi mi davranmaliyim, her ihtimale karşı mesafelimi olmalıyım? Yada benmi biyerlerde hata yapiyorum (insanlara çok fazla değer verip bağımlı gibi davranmiyorum yani istenmedigim yerde kulumu bile bırakmam) örnek vericek olursam iş ortamında herkes herkesle samimi ama herkes herkesin ayağını kaydırma peşinde. Ben bu ortamdan istediğim zaman gülüp eğlenip keyif alıyorum bazen birden soğuyup uzaklasasim geliyor
 
Son düzenleme:
Kimseye bu kadar değer vermeyerek başla bence. Benim anlamadığım neden insanları bu denli önemsediğiniz? Gülün geçin. Keyif vermeyenden de uzaklaşın.
 
İnsanlar değişiyor, hepimiz için geçerli bu..Bazen eski arkadaşlıkları eski ilişkileri hayatımız da tutmak için ısrar ediyoruz, sonrası daha kötü oluyor..Ben bunu çok acı deneyimleyen bir insanım, bazı ilişkiler için diyorum ki keşke daha önce den uzaklaşsaydım.. Bu kadar kafaya takıyorsanız insanları uzaklaşın en azından bir süre..
 
Kim bu lavinya .!.:
18yaslarimda herkese güvenip darbede alsam açısıyla tatlisiyla bazı duyguları yaşayabiliyordum. 24yasindayim çok zor donemlerden geçtim genel tavrim dışardan bu kız nekadar umursamaz ne derdi vardirki diyorlardir eminim ama yinede gülüp eglenebiliyordum yeri geldimi ağlayıp içimi rahatlatabiliyordum. Şuan insanların iç yüzünü okadar net biliyorum ki kimse beni şaşırtmıyor, önceden laf altında kalmaz cevap verirdim artık cevap vermek bile istemiyorum dışardan gulumsemelerim bile sahte. 7yilimi heba ettiğim sevip sevildigimi düşündüğüm adam aslında beni hiç sevmediğini itiraf edip beni yok saydı. Arkadaşlarım sadece onları guldurup gırgır şamata yaptığımda yanımda aslında benim modum dusukken uzkunden doğru dürüst kimsenin elini omzum da göremiyorum. Bu benim için geçerli değil genel anlamda çıkar arkadaşlığı vs. Bende dahil degisiyorum degisiyoruz. İnsanları umursamayip içimden geldiği gibi mi davranmaliyim, her ihtimale karşı mesafelimi olmalıyım? Yada benmi biyerlerde hata yapiyorum
Genişletmek için tıkla...
24 yaş ne ki hele 40 yaşlarına bir gelin kendinizde ne değişimler fark edeceksiniz.İnsan gençken daha esnek ve affedici olabiliyor ama yıllar yaşanmışlıklar sertlestiriyor mizaci
 
ProXima .!.:
İnsanlar değişiyor, hepimiz için geçerli bu..Bazen eski arkadaşlıkları eski ilişkileri hayatımız da tutmak için ısrar ediyoruz, sonrası daha kötü oluyor..Ben bunu çok acı deneyimleyen bir insanım, bazı ilişkiler için diyorum ki keşke daha önce den uzaklaşsaydım.. Bu kadar kafaya takıyorsanız insanları uzaklaşın en azından bir süre..
Genişletmek için tıkla...
Samimi davrandigim zaman çok mutlu oluyorum ve mutlu hissediyorum. Ama zor günüm olsa biliyorum kimse yanımda kimse olmuycak bu herkes için geçerli. Bunu bilmek üzüyor sadece
 
Kim bu lavinya .!.:
18yaslarimda herkese güvenip darbede alsam açısıyla tatlisiyla bazı duyguları yaşayabiliyordum. 24yasindayim çok zor donemlerden geçtim genel tavrim dışardan bu kız nekadar umursamaz ne derdi vardirki diyorlardir eminim ama yinede gülüp eglenebiliyordum yeri geldimi ağlayıp içimi rahatlatabiliyordum. Şuan insanların iç yüzünü okadar net biliyorum ki kimse beni şaşırtmıyor, önceden laf altında kalmaz cevap verirdim artık cevap vermek bile istemiyorum dışardan gulumsemelerim bile sahte. 7yilimi heba ettiğim sevip sevildigimi düşündüğüm adam aslında beni hiç sevmediğini itiraf edip beni yok saydı. Arkadaşlarım sadece onları guldurup gırgır şamata yaptığımda yanımda aslında benim modum dusukken uzkunden doğru dürüst kimsenin elini omzum da göremiyorum. Bu benim için geçerli değil genel anlamda çıkar arkadaşlığı vs. Bende dahil degisiyorum degisiyoruz. İnsanları umursamayip içimden geldiği gibi mi davranmaliyim, her ihtimale karşı mesafelimi olmalıyım? Yada benmi biyerlerde hata yapiyorum (insanlara çok fazla değer verip bağımlı gibi davranmiyorum yani istenmedigim yerde kulumu bile bırakmam) örnek vericek olursam iş ortamında herkes herkesle samimi ama herkes herkesin ayağını kaydırma peşinde. Ben bu ortamdan istediğim zaman gülüp eğlenip keyif alıyorum bazen birden soğuyup uzaklasasim geliyor
Genişletmek için tıkla...
İnsanları çok da gözümüzde büyütmemek gerektiğini düşünüyorum çünkü sonrasında üzülen biz oluyoruz
 
Arkadaşlardan yana benimde yüzüm gülmedi.Kelin ilacı olsa başına sürermiş ben şimdi ne diyebilirim ki sana.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X