Yaptıklarınızı anlıyorum ve benzer bir durumun içine ben de düşmüştüm. Ben ama siz değil, karşınızdaki insandım. Benim ilk ilişkim olduğundan biraz cahildim, sevgimi yanlış anladım, pek de sağlam olmayan sevgimi ona belli edince baktım ki olay sarpa saracak ve benim de sevgim karşımdaki insanla denk olabilecek bir sevgi değil kibarca ilişiğimi kestim. Çok uğraştım normal olalım diye, bana hep ayrılsak da yıllar boyu seni severim, en iyisi hep sen olursun derdi ama o da tek taraflı sevgisini benim bilmemin, onu ezik beni de güçlü biri yaptığını düşündü ve sonunda konuşmama kararı aldık. Kendini kötü hissetmesinden iyidir dedim ben de. Şimdi bana sorarsanız bu insanın bir sürü iddialı, öyle yıllar boyu seni seveceğim laflarından dolayı onu imajı zedelenmiş ve ezik biri görüyor musun diye asla derim. Çünkü biliyorum o sözler 3 aya unutulacak. Durumun şartıyla anlık yazdığı şeylerin ömür boyu acısını kimsenin çekeceğini, insanın ağzından çıkan her sözün mutlak doğru olmadığını biliyorum. Yakında herkes dediği şeylerin zamanının geçtiğini bilecek. En önemlisi o sözlerin kendine değil, onun sizi sevmiş halinize olduğunu da bilecek. Sizi sevmeyen birine değildi o sözler. O yüzden kimse sizi bu insana hala takık zannetmez, açıkça söyleyeyim ben sanmıyorum. Sadece bu insanla mümkünse bir daha asla ama asla konuşmayın. Yoksa en ufak hareketiniz ona hala daha bir şeyler hissediyormuşsunuz gibi gösterir, konuşmazsanız umursamadığınızı anlayacaktır. Kimse kimseyi o kadar düşünmüyor o da zaten içten içe sizin onu artık takmamanızı istiyordur, aksi olsa hala daha çevrenizde dolanır bir gelir bir gider dururdu.