Vaktiyle, görkemli bir malikanede yaşayan, yaşlı, çok zengin bir adam
varmış. Malikane, gözalıcı güzellikte güllerin yetiştiği bir bahçenin
içinde yer alıyormuş. Bu yaşlı zenginin evine, her hafta belli bir gün,
orta yaşlı, tatlı dilli bir bohçacı kadın gelir ve yepyeni birbirinden
güzel, pahalı kumaşlarını önce adama sonra çalışanlarına sunarmış...
Bir gün yine Malikane ye gelmiş kadın yeni kumaşlarıyla, bekleme
salonuna almışlar onu... Yaşlı, zengin ev sahibi biraz gecikince sıkılmış
kadın ve duvarlarda asılı fotoğrafları incelemeye koyulmuş. Adam gelince
"Beyim"demiş, "gençlik fotoğraflarınıza bakarken düşündüm de, çok ama çok
yakışıklıymışsın. Mal mülk para desen, malum. Eee pek iyi de bir adamsın
tanıdığım kadarıyla, o zaman niye hiç evlenip aile kurmadın be beyim?"
Adam gülümsemiş ve "madem garibine gitti, anlatayım" demiş. "Ama önce
gül bahçesine çık ve bahçemin en güzel ama en güzel gülünü getir,"demiş.
"Ama kapıya giderken seç, eve geri dönerken değil!"
Kadın şaşırarak "peki" demiş ve çıkmış bahçeye...
O büyüleyici güllerin arasında ilerlerken bir türlü karar veremiyormuş.
"Şu güzel, bu güzel, yok yok belki ileride daha güzeli vardır" diye...
Fakat bir bakmış ki bahçe kapısına gelmiş ve duvar dibinde gölgede kalmış
bir kaç çelimsiz gülden başka gül yok?!
Ne yapsın dönerken seçemeyeceği için ve o güller de güzel olmadığı için
eli boş dönmüş.
Adam "Hani en güzel gül?" diye sorunca anlamış durumu...
Yaşlı zengin demiş ki:
"Anladın mı şimdi benim tüm hayatım boyunca niye evlenemediğimi?
Doyumsuz olmasaydın eğer daha güzeli, daha iyisi, bunun rengi, bunun
dikeni diye... Ve sarılsaydın dört elle sevdiğini, beğendiğini hissettiğin o
güzelim güllerden birine, ellerin bomboş olmazdı benim gibi yolun sonuna
geldiğinde..."
Elimizdekilerin kıymetini bilebilmemiz ve de sevdalarımıza, sevenlerimize sahip çıkabilmemiz dileğiyle....
varmış. Malikane, gözalıcı güzellikte güllerin yetiştiği bir bahçenin
içinde yer alıyormuş. Bu yaşlı zenginin evine, her hafta belli bir gün,
orta yaşlı, tatlı dilli bir bohçacı kadın gelir ve yepyeni birbirinden
güzel, pahalı kumaşlarını önce adama sonra çalışanlarına sunarmış...
Bir gün yine Malikane ye gelmiş kadın yeni kumaşlarıyla, bekleme
salonuna almışlar onu... Yaşlı, zengin ev sahibi biraz gecikince sıkılmış
kadın ve duvarlarda asılı fotoğrafları incelemeye koyulmuş. Adam gelince
"Beyim"demiş, "gençlik fotoğraflarınıza bakarken düşündüm de, çok ama çok
yakışıklıymışsın. Mal mülk para desen, malum. Eee pek iyi de bir adamsın
tanıdığım kadarıyla, o zaman niye hiç evlenip aile kurmadın be beyim?"
Adam gülümsemiş ve "madem garibine gitti, anlatayım" demiş. "Ama önce
gül bahçesine çık ve bahçemin en güzel ama en güzel gülünü getir,"demiş.
"Ama kapıya giderken seç, eve geri dönerken değil!"
Kadın şaşırarak "peki" demiş ve çıkmış bahçeye...
O büyüleyici güllerin arasında ilerlerken bir türlü karar veremiyormuş.
"Şu güzel, bu güzel, yok yok belki ileride daha güzeli vardır" diye...
Fakat bir bakmış ki bahçe kapısına gelmiş ve duvar dibinde gölgede kalmış
bir kaç çelimsiz gülden başka gül yok?!
Ne yapsın dönerken seçemeyeceği için ve o güller de güzel olmadığı için
eli boş dönmüş.
Adam "Hani en güzel gül?" diye sorunca anlamış durumu...
Yaşlı zengin demiş ki:
"Anladın mı şimdi benim tüm hayatım boyunca niye evlenemediğimi?
Doyumsuz olmasaydın eğer daha güzeli, daha iyisi, bunun rengi, bunun
dikeni diye... Ve sarılsaydın dört elle sevdiğini, beğendiğini hissettiğin o
güzelim güllerden birine, ellerin bomboş olmazdı benim gibi yolun sonuna
geldiğinde..."
Elimizdekilerin kıymetini bilebilmemiz ve de sevdalarımıza, sevenlerimize sahip çıkabilmemiz dileğiyle....
