bebeğim şu an 2.5 aylık, üzerinden epey zaman geçti doğumumun ama sıcağı sıcağına yazmak istemedim normal doğum düşünenleri korkutmayayım diye
o günlerde çok isyan ettim bir daha doğum yaparsam kesinlikle sezeryan diye ama zaman geçtikçe tekrar normal doğumcu oldum.
doğumdan önceki kontrolümüzde doktorum 3 cm açılman var üç gün sonra tekrar gel bakalım demişti. çok mutlu olmuştum çünkü hiç ağrı hissetmemiştim o açılma sırasında. doktorumda gazı verdi bana "oooo mükemmel üç santim bu kadar rahat açılmışsa sen çok rahat normal doğum yaparsın" diye. bayram çocuğu gibi eve döndüm ama artık sabrım tükenmişti biran önce bebeğimi görmek istiyordum karnımda değil gözümün önünde dursun artık diyorum. beşiğine oyuncak bebek koymuştuk eşimle onu sallıyorduk hevesle. üç gün sonra 23 ocak kar kış yola düştük kontrole gidiyoruz güya ama ben arabaya yükledim tüm malzemeleri kafaya koymuştum bugün doğuracağım diye. doktorum baktı açılma 5 cm olmuş bende tık yok hala.hadi git evine dedi.yok dedim ben doğurmak istiyorum sabredemiyorum dedim."hadi yat o zaman işlemlerini yaptırsınlar akşam olmadan doğurturum seni dedi. ben yine bayram çocuğu modunda başıma geleceklerden habersiz güle oynaya yattım odama.hazırlıklar yapıldı suni sancı serumu bağlandı. anneme tv yi açtırdım.Müge Anlı'yı izlemeye başladım.öğlen oldu sancı yok.ben hemşireler bakmaya geldikçe serumu daha çok açtırıyorum bana işlemiyor az daha verin az daha verin diye. MÜge bitti Su Gibi'yi izlemeye başladım birde hava yapıyorum ben Hande ile izdivacıda izlerim diye. kendime de acayip güveniyorum çok kolay doğum olacak diye. sonra doktorum geldi baktı 8 cm olmuş ama bebeğin başı yukardaymış . suyumu patlattı ve o an kıyamet koptu... öyle bir sancı başladı ki anlatamam. dinlenmeme bile müsade yok 5 saniye 10 saniye sürmüyor aralar ben ağla ağla saat ikiden dörde kadar ağla ağla telef oldum. eşime sinirleniyorum azarlıyorum.annem başımı okşuyor teselli ediyor ama bende güç kuvvet kalmadı sayıklamaya başladım ne olur beni sezeryana alın diye.doktorumun ellerine yapıştım kurtar beni sezeryan yap diye ama dinlemediler. saat tam beşte doğumhaneye aldılar. benim sancı anındaki saçmalamalarımı görmeniz lazım. konuşacak takatte kalmadı ama fısıltıyla konuşuyorum. ıkın diyorlar.yapamam ben doğuramam ıkınamamda diyorum. br anda tuvaletim geliyor gibi hissettim ve o anda bebek geliyor dediler 5 dakika ble sürmedi bebeğimin çığlıklarını duydum.bir anda bütün herşeyi unuttum onu görmek için çabalamaya başladım. gözümün önünde koşturarak temizlemeye götürdüler. saatlerdir o acıları çeken ben değilmişim gibi başladım bu seferde hemşirelere bağırmaya gidin o çocuğa bi bakın çok küçüktü bi gariplik var diye. yanıma yatırdılar bebeğimi. dünya tatlısı kocaman gözlerle bakıyor bana. doktor dikiş atıyor o ara bak ne güzel sıkı sıkı dikiyorum diye ama umrumda değil bebeğimden gözümü alamıyorum.bide seviniyorum bana nasıl güzel bakıyor diye. doktorum güldü o göremez seni bi onbeşgün kadar dedi...
dünyanın en güzel duygusuymuş. sonradan iyi ki normal doğum yapmışım dedim çünkü hastanede bile yerimde duramıyordum, eve geldim hemen süpürge yaptım kimseyi dinlemedim. bebeğimin her anında yanındaydım. çok uzun yazdım ama inanın en özeti bu her ayrıntısı beni çok mutlu ediyor sayfalarca yazabilirim....
rabbim isteyen herkese nasip etsin. doğum yapacaklara kolaylık versin.artık hamile gördükçe bebek kısmından önce doğum kısmını düşünüyorum...
o günlerde çok isyan ettim bir daha doğum yaparsam kesinlikle sezeryan diye ama zaman geçtikçe tekrar normal doğumcu oldum. doğumdan önceki kontrolümüzde doktorum 3 cm açılman var üç gün sonra tekrar gel bakalım demişti. çok mutlu olmuştum çünkü hiç ağrı hissetmemiştim o açılma sırasında. doktorumda gazı verdi bana "oooo mükemmel üç santim bu kadar rahat açılmışsa sen çok rahat normal doğum yaparsın" diye. bayram çocuğu gibi eve döndüm ama artık sabrım tükenmişti biran önce bebeğimi görmek istiyordum karnımda değil gözümün önünde dursun artık diyorum. beşiğine oyuncak bebek koymuştuk eşimle onu sallıyorduk hevesle. üç gün sonra 23 ocak kar kış yola düştük kontrole gidiyoruz güya ama ben arabaya yükledim tüm malzemeleri kafaya koymuştum bugün doğuracağım diye. doktorum baktı açılma 5 cm olmuş bende tık yok hala.hadi git evine dedi.yok dedim ben doğurmak istiyorum sabredemiyorum dedim."hadi yat o zaman işlemlerini yaptırsınlar akşam olmadan doğurturum seni dedi. ben yine bayram çocuğu modunda başıma geleceklerden habersiz güle oynaya yattım odama.hazırlıklar yapıldı suni sancı serumu bağlandı. anneme tv yi açtırdım.Müge Anlı'yı izlemeye başladım.öğlen oldu sancı yok.ben hemşireler bakmaya geldikçe serumu daha çok açtırıyorum bana işlemiyor az daha verin az daha verin diye. MÜge bitti Su Gibi'yi izlemeye başladım birde hava yapıyorum ben Hande ile izdivacıda izlerim diye. kendime de acayip güveniyorum çok kolay doğum olacak diye. sonra doktorum geldi baktı 8 cm olmuş ama bebeğin başı yukardaymış . suyumu patlattı ve o an kıyamet koptu... öyle bir sancı başladı ki anlatamam. dinlenmeme bile müsade yok 5 saniye 10 saniye sürmüyor aralar ben ağla ağla saat ikiden dörde kadar ağla ağla telef oldum. eşime sinirleniyorum azarlıyorum.annem başımı okşuyor teselli ediyor ama bende güç kuvvet kalmadı sayıklamaya başladım ne olur beni sezeryana alın diye.doktorumun ellerine yapıştım kurtar beni sezeryan yap diye ama dinlemediler. saat tam beşte doğumhaneye aldılar. benim sancı anındaki saçmalamalarımı görmeniz lazım. konuşacak takatte kalmadı ama fısıltıyla konuşuyorum. ıkın diyorlar.yapamam ben doğuramam ıkınamamda diyorum. br anda tuvaletim geliyor gibi hissettim ve o anda bebek geliyor dediler 5 dakika ble sürmedi bebeğimin çığlıklarını duydum.bir anda bütün herşeyi unuttum onu görmek için çabalamaya başladım. gözümün önünde koşturarak temizlemeye götürdüler. saatlerdir o acıları çeken ben değilmişim gibi başladım bu seferde hemşirelere bağırmaya gidin o çocuğa bi bakın çok küçüktü bi gariplik var diye. yanıma yatırdılar bebeğimi. dünya tatlısı kocaman gözlerle bakıyor bana. doktor dikiş atıyor o ara bak ne güzel sıkı sıkı dikiyorum diye ama umrumda değil bebeğimden gözümü alamıyorum.bide seviniyorum bana nasıl güzel bakıyor diye. doktorum güldü o göremez seni bi onbeşgün kadar dedi...
dünyanın en güzel duygusuymuş. sonradan iyi ki normal doğum yapmışım dedim çünkü hastanede bile yerimde duramıyordum, eve geldim hemen süpürge yaptım kimseyi dinlemedim. bebeğimin her anında yanındaydım. çok uzun yazdım ama inanın en özeti bu her ayrıntısı beni çok mutlu ediyor sayfalarca yazabilirim....
rabbim isteyen herkese nasip etsin. doğum yapacaklara kolaylık versin.artık hamile gördükçe bebek kısmından önce doğum kısmını düşünüyorum...
