- 27 Ağustos 2024
- 430
- 965
- 23
Allah razı olsun canım her gün kalkıyorum diyorum bugün egzersiz yapcam şunu yapcam bunu yapcam kendimi yine müzik sigarada buluyorum üst üste içiyorum bir de abarttım iyice . Hayatım boyunca kitap okuyamadım odaklanamıyorum daralıyorum sürekli bilmiyorum neden . Ben de kafka milenaya mektuplara başladım bugün kısa kısa olduğu için tam odaklanıyorum hemen Elim telefona gidiyor sürekli videolar hastalık videoları nasıl düzelirimler müzik sigara hep bu döngüdeyim . İnşallah çıkabilirim bu döngüden . Sanki iyi şeyler yapmak bana yasak gibi hissediyorum bunalıyorumBiraz kendini dinle.. Duygularını serbest bırak Adem Güneşi oku mesela duyguları seebest bırakmak onlardan korkmamak gerektiğini anlatıyor.. Sonra da onarım sürecinden bahsediyor. Ama en önemlisi kişisel gelişim bence. Yani kişisel gelisimine önem verdikçe şikayetlerin azalcak inşaallah. Kendine yatırım yap canım... Kitap oku,dil öğren, spor yap kendini sevdikce iyilesmeye basliyor insan bak birde bunları dene. Beslenme çok önemli hem bebeğinde var kimyasal seylerden uzak dur öncelikle bu da kendine yaptığın bir yatırı. Yani kendine ne kadar çok yatırım yaparsan o kadar iyilesceksin ama yok ben sigara iccem duygularımdan kaccam dersen hep böyle devam edersin. Sen kendin için elinden geleni yap Allah yardım eder
Ben de pek sevmezdim kitap okumayı sonra kendi zevkime uygun yazarlar buldumm simdi cok seviyorumAllah razı olsun canım her gün kalkıyorum diyorum bugün egzersiz yapcam şunu yapcam bunu yapcam kendimi yine müzik sigarada buluyorum üst üste içiyorum bir de abarttım iyice . Hayatım boyunca kitap okuyamadım odaklanamıyorum daralıyorum sürekli bilmiyorum neden . Ben de kafka milenaya mektuplara başladım bugün kısa kısa olduğu için tam odaklanıyorum hemen Elim telefona gidiyor sürekli videolar hastalık videoları nasıl düzelirimler müzik sigara hep bu döngüdeyim . İnşallah çıkabilirim bu döngüden . Sanki iyi şeyler yapmak bana yasak gibi hissediyorum bunalıyorumçok değişik
İnşallah bunu yazdınız ya gözlerim doldu . Gerçekten yıllardır bi hatamda dahi annem sarılmadı hep uzak durdu . Babam bi espirinden sebep bile beni ezerek dövdü tahtayla sonra işe götürdü paramı da aldılar . Ben çok kötü şeyler yaşadım ve çok üzgünüm iliklerime kadar değersizlik hissiyle mücadele ediyorum ve hayatta ne arkadaş tutabildim kendime ne bişe Allahtan eşim karşıma çıktı o da başta sorun yaşadık ama şuan hep yanımda çok şükrediyorum . Ama kendimi hasta dahi olsam gerilirken buluyorum sanki herkesin hayatında bi fazlalık gibi hissediyorum bi yanlış davransam bi hasta olsam bi yorgun olsam kötü bişe yapmışım gibi hissediyorum . Ben nefes alamazken ürtiker solunum yollarımı dahi etkilemişlen benle dalga geçiyorlardı boş duracağına kaşın bişe olmaz diye ki hiç boş durmadım çalıştım onlara para getirdim ettim en son ölecektim hastaneye yetiştirdiler doktor aileme çok kızdı işte bu tarz şeylerden değersizlik boğulma fobisi bi ton sorun yaşıyorum . En kötüsü kendime çok yükleniyorum . Hayat beni içine alamadı kendimi kabul ettiremedim zaten bu sorunlardan dolayı da kendimi geliştirmedim zeka seviyem çok yüksek ama kullanamadım . Bi kpss dönemi antidepresan kullanıp kendimi 1 yıl odaya kapattım Türkiye derecesi yaptım allahın izniyle başarım bu . O bile düzgün kutlanmadı .. ne biliyim biraz karışık yazdım ama galiba bana şefkat gösterdiğini hissettiğim biri olunca anonim bile olsa yüreğim dökülüyor dilimdenSana sarılmak istedim sadece. Çok zor bir şey yaşıyorsun gerçekten. Umarım tedavilerin sonuç verir bir an önce.
Yaaa çok teşekkür ederim çok umut verici konuştun böyle bi motivasyona gerçekten ihtiyacım vardıBen de pek sevmezdim kitap okumayı sonra kendi zevkime uygun yazarlar buldumm simdi cok seviyorumya kısır döngü diye düsünme bugün değilse yarın yarın değilse öbür gün ama eninde sonunda inşaallah cıkacaksın bu döndüden çünkü bunun farkındasın. Farkında olman çok güzel ve önemli....
Canım bir de bak neyi fark ettim... Bunun nedeni zamanında birine bir kavga esnasında meselâ söylemek isteyipte söyleyemediğin şeylerden kaynaklanıyor olabilir. Çünkü bu bana oldu... Ben hatya burda konu açmıştım bununla ilgiliArkadaşlar psikolojik sorunları olan asosyal bir ailede büyüdüm . Fiziksel psikolojik şiddetler gördüm . Babam öfke kontrolü yok ve bizden sesten çocuktan rahatsız olan biriydi o namaz kılarken güldük diye bizi dövmüşlüğü dahi vardı büyüyene kadar ara ara şiddeti bana çok basit olaylardan sebep devam etti . Hakettin muamelesi yaptılar yıllarca kendimi değersiz kusurlu bi varlık gördüm .
Annem okb li ama asla kabul etmeyen biri çok panik , okulumu ulaşamayınca basmalar telefonda 2 kere arasak aha bişe oldu diye korkan , gözlerini kırpıp duran panik olup hızlı konuşan sürekli korkulu kaygılı bi kadın .
Bende de bozukluğa yol açtılar ama bu benim tekamül sürecim diyorum .
kendi terapimi alıyorum yüzleştiklerim , kabul ettiklerim, vazgeçtiklerim oldu .
Ama çok yoruldum .
Fibromiyalji ağrılarım var .
Sürekli rüyalar görüyorum (emdr kaynaklı)
Sürekli vücudum seğiriyor parmaklarım vs.
Hayatım çok güzel eşime çocuğuma sarılıyorum mutluyum aslında ama bu tedavi süreci beni çok yordu . Yoruyor …
Zihnimde sürekli diyaloglar dönüyor özellikle bir iş yaparken biri beni eleştiriyor gibi bende şöyle cevap veriririm gibi ..arkadaş şöyle derse şöyle cevap veriririm , inanmazlarsa şöyle açıklarım , kusur bulurlarsa şöyle derim gibi .
Zihnim otomatik modda sanırım
farketmeden beni bunlarla yoruyor . Sanki gerçekten biri bana bişe demiş bende açıklama yapıyorum gibidikkat bozukluğu yapıyor bu da bende …
Küçükten beri söylediklerim ya dinlenmiyor dinlense de anlaşılmak istenmiyor ne desem inanılmıyor ciddiye alınmıyor gibi hissettim .
Buraya travmalarımı yazsam saatler sürer .
Çoğu şeyler geçti ama zihnimdeki bu durum devam ediyor ve ben çok üzülüyorum .
Kendimi açıklamak zorundayım gibi kodlanmış beynim herşeyi çok uzun anlatmam lazım gibi hissediyorum .
Yaşadığım travmalardan ötürü böyle biliyorum ama dayanamıyor gibiyim .
Lütfen biraz destek olup fikir verir misiniz ?
İçimi dökmek istedim …
Canım benim…İnşallah bunu yazdınız ya gözlerim doldu . Gerçekten yıllardır bi hatamda dahi annem sarılmadı hep uzak durdu . Babam bi espirinden sebep bile beni ezerek dövdü tahtayla sonra işe götürdü paramı da aldılar . Ben çok kötü şeyler yaşadım ve çok üzgünüm iliklerime kadar değersizlik hissiyle mücadele ediyorum ve hayatta ne arkadaş tutabildim kendime ne bişe Allahtan eşim karşıma çıktı o da başta sorun yaşadık ama şuan hep yanımda çok şükrediyorum . Ama kendimi hasta dahi olsam gerilirken buluyorum sanki herkesin hayatında bi fazlalık gibi hissediyorum bi yanlış davransam bi hasta olsam bi yorgun olsam kötü bişe yapmışım gibi hissediyorum . Ben nefes alamazken ürtiker solunum yollarımı dahi etkilemişlen benle dalga geçiyorlardı boş duracağına kaşın bişe olmaz diye ki hiç boş durmadım çalıştım onlara para getirdim ettim en son ölecektim hastaneye yetiştirdiler doktor aileme çok kızdı işte bu tarz şeylerden değersizlik boğulma fobisi bi ton sorun yaşıyorum . En kötüsü kendime çok yükleniyorum . Hayat beni içine alamadı kendimi kabul ettiremedim zaten bu sorunlardan dolayı da kendimi geliştirmedim zeka seviyem çok yüksek ama kullanamadım . Bi kpss dönemi antidepresan kullanıp kendimi 1 yıl odaya kapattım Türkiye derecesi yaptım allahın izniyle başarım bu . O bile düzgün kutlanmadı .. ne biliyim biraz karışık yazdım ama galiba bana şefkat gösterdiğini hissettiğim biri olunca anonim bile olsa yüreğim dökülüyor dilimden
Canım benim ya valla çok duygulanıyorum genelde insanlar beni dışlar veya çok tepki veriyorsun aman takma der kimseyle dertleşemiyordum . İyi geldiniz cidden eskiden konular açıyordum daha tepkiseldim yorum yapanlarda dahi çok kötüydüm …şuan daha farkında ilerliyorum evet o dürtüsellik bende de var aniden bi gerginlik ve ani davranışlar gelişebiliyor . InşaAllah çiçekler açıcaz ınşaAllah Rabbim Şafi ismiyle bize bizlere şifamızı verecekCanım benim…
Çok iyi anladım yazdığın her kelimeyi.
Yara yarayı görünce tanırmış…
Herkesin acısı kendine elbette ama sen gerçekten çok ağır şeyler yaşamışsın. Asla fazlalık değilsin, tüm bu yaşadıklarına rağmen o kadar bilinçli ve kendinin farkındasın ki… ailenden gelen bu döngüyü kırmışsın ve ne güzel bir anne, eş olmuşsun tüm travmalarına rağmen. İyi olmak için çabalıyorsun sürekli. Çok çok güçlü bir kadınsın, gerçekten… Bende ara ara atak dönemlerime giriyorum. Çok dürtüsellik var bende. Aynı dediğin gibi bazı konuları sürekli kendi kendime düşünüp açıklama yapıyorum kafamın içinde yada kendimi savunuyorum vs…
İnanıyorum ki, tamamen olmasa bile olabildiğince iyileşecek, çiçekler açacağızSakın umutsuz hissetme, yalnız değilsin, değiliz.
Valla ben sinirli ve dürtüsel olduğum için herşeyi söyledim ha ailemle ilgili şeyler vardı burda da konu açıp duruyordum en son aradım hepsine döktüm içimi anlattım sonra bi rahatlama geldi tabiCanım bir de bak neyi fark ettim... Bunun nedeni zamanında birine bir kavga esnasında meselâ söylemek isteyipte söyleyemediğin şeylerden kaynaklanıyor olabilir. Çünkü bu bana oldu... Ben hatya burda konu açmıştım bununla ilgili5yıl önce tartışma yasadım ama travma oldugu için cevap veremedim yani sok geçiriyordum cevap verememistim daha gecen hafta o kisiyle konustum dedim uzun zaman oldu ama ben bunları yllarca icime attım dedim icimi döktüm... böyle birşey oldu mu biriyle? Kim olursa olsun ara ve söyleyemediklerini anlat. Uzun zaman bile gecse icimde kalmıştı dersin konusunca rahatlarsın bi düsün oldu mu böyle seyler
Nefes çalışmasını denediniz mi, mindfulnes anda kalmak, günlük yazmak, düşüncelerinizi yazıya dökmek, ve kendinize hedefler, planlar yapmak, bunlar önerebileceğim şeyler. Yaşadıklarınız çok korkunç, ve de kalıcı etkileri olmuş belli ki, ama inanın zamanla terapi de alıyormuşsunuz, bu hisler azalıyor, kafanızdaki sesleri susturmak anda kalmakla ilgili, yani sürekli, ya geçmiş ya geleceğe gidiyor ister istemez beynimiz.Arkadaşlar psikolojik sorunları olan asosyal bir ailede büyüdüm . Fiziksel psikolojik şiddetler gördüm . Babam öfke kontrolü yok ve bizden sesten çocuktan rahatsız olan biriydi o namaz kılarken güldük diye bizi dövmüşlüğü dahi vardı büyüyene kadar ara ara şiddeti bana çok basit olaylardan sebep devam etti . Hakettin muamelesi yaptılar yıllarca kendimi değersiz kusurlu bi varlık gördüm .
Annem okb li ama asla kabul etmeyen biri çok panik , okulumu ulaşamayınca basmalar telefonda 2 kere arasak aha bişe oldu diye korkan , gözlerini kırpıp duran panik olup hızlı konuşan sürekli korkulu kaygılı bi kadın .
Bende de bozukluğa yol açtılar ama bu benim tekamül sürecim diyorum .
kendi terapimi alıyorum yüzleştiklerim , kabul ettiklerim, vazgeçtiklerim oldu .
Ama çok yoruldum .
Fibromiyalji ağrılarım var .
Sürekli rüyalar görüyorum (emdr kaynaklı)
Sürekli vücudum seğiriyor parmaklarım vs.
Hayatım çok güzel eşime çocuğuma sarılıyorum mutluyum aslında ama bu tedavi süreci beni çok yordu . Yoruyor …
Zihnimde sürekli diyaloglar dönüyor özellikle bir iş yaparken biri beni eleştiriyor gibi bende şöyle cevap veriririm gibi ..arkadaş şöyle derse şöyle cevap veriririm , inanmazlarsa şöyle açıklarım , kusur bulurlarsa şöyle derim gibi .
Zihnim otomatik modda sanırım
farketmeden beni bunlarla yoruyor . Sanki gerçekten biri bana bişe demiş bende açıklama yapıyorum gibidikkat bozukluğu yapıyor bu da bende …
Küçükten beri söylediklerim ya dinlenmiyor dinlense de anlaşılmak istenmiyor ne desem inanılmıyor ciddiye alınmıyor gibi hissettim .
Buraya travmalarımı yazsam saatler sürer .
Çoğu şeyler geçti ama zihnimdeki bu durum devam ediyor ve ben çok üzülüyorum .
Kendimi açıklamak zorundayım gibi kodlanmış beynim herşeyi çok uzun anlatmam lazım gibi hissediyorum .
Yaşadığım travmalardan ötürü böyle biliyorum ama dayanamıyor gibiyim .
Lütfen biraz destek olup fikir verir misiniz ?
İçimi dökmek istedim …
Psikiyatriste mutlaka bir danışın emzirirken kullanabileceğiniz ilaçlar vardır belki.Aynen her hafta bir seans travma tedavisi alıyorum bazen bilişsel terapi şeklinde gidiyor ve emdr aldığım zaman iki üç gün hep rüyalar görüyorum dinlenemiyorum . Ağrılar yaşıyorum sonra diğer hafta aynı şekilde . Gerçekten çok yoruluyorum galiba ilaç alıcam
Tedaviye devam edin. Atlatacaginiza inanıyorumArkadaşlar psikolojik sorunları olan asosyal bir ailede büyüdüm . Fiziksel psikolojik şiddetler gördüm . Babam öfke kontrolü yok ve bizden sesten çocuktan rahatsız olan biriydi o namaz kılarken güldük diye bizi dövmüşlüğü dahi vardı büyüyene kadar ara ara şiddeti bana çok basit olaylardan sebep devam etti . Hakettin muamelesi yaptılar yıllarca kendimi değersiz kusurlu bi varlık gördüm .
Annem okb li ama asla kabul etmeyen biri çok panik , okulumu ulaşamayınca basmalar telefonda 2 kere arasak aha bişe oldu diye korkan , gözlerini kırpıp duran panik olup hızlı konuşan sürekli korkulu kaygılı bi kadın .
Bende de bozukluğa yol açtılar ama bu benim tekamül sürecim diyorum .
kendi terapimi alıyorum yüzleştiklerim , kabul ettiklerim, vazgeçtiklerim oldu .
Ama çok yoruldum .
Fibromiyalji ağrılarım var .
Sürekli rüyalar görüyorum (emdr kaynaklı)
Sürekli vücudum seğiriyor parmaklarım vs.
Hayatım çok güzel eşime çocuğuma sarılıyorum mutluyum aslında ama bu tedavi süreci beni çok yordu . Yoruyor …
Zihnimde sürekli diyaloglar dönüyor özellikle bir iş yaparken biri beni eleştiriyor gibi bende şöyle cevap veriririm gibi ..arkadaş şöyle derse şöyle cevap veriririm , inanmazlarsa şöyle açıklarım , kusur bulurlarsa şöyle derim gibi .
Zihnim otomatik modda sanırım
farketmeden beni bunlarla yoruyor . Sanki gerçekten biri bana bişe demiş bende açıklama yapıyorum gibidikkat bozukluğu yapıyor bu da bende …
Küçükten beri söylediklerim ya dinlenmiyor dinlense de anlaşılmak istenmiyor ne desem inanılmıyor ciddiye alınmıyor gibi hissettim .
Buraya travmalarımı yazsam saatler sürer .
Çoğu şeyler geçti ama zihnimdeki bu durum devam ediyor ve ben çok üzülüyorum .
Kendimi açıklamak zorundayım gibi kodlanmış beynim herşeyi çok uzun anlatmam lazım gibi hissediyorum .
Yaşadığım travmalardan ötürü böyle biliyorum ama dayanamıyor gibiyim .
Lütfen biraz destek olup fikir verir misiniz ?
İçimi dökmek istedim …
Ben ne zaman birisi üzülmesin demeyi bıraktım ne zaman sadece ben önemliyim dedim kafamdaki konuşmalar sustu babamla da uzun süre görüşmedim normalde asla yapamazdım çünkü hayatta ne olursa olsun suçlusu hep ben olurdum suçlanmaktan korkardım şimdi hiç bişey umrumda değil kendi hayatıma bakıyorum kimseyide hayatıma müdahale ettirmiyorum kim küserse küssün kim giderse gitsin çünkü travma döngümü çocuğuma aktarmak istemiyorumArkadaşlar psikolojik sorunları olan asosyal bir ailede büyüdüm . Fiziksel psikolojik şiddetler gördüm . Babam öfke kontrolü yok ve bizden sesten çocuktan rahatsız olan biriydi o namaz kılarken güldük diye bizi dövmüşlüğü dahi vardı büyüyene kadar ara ara şiddeti bana çok basit olaylardan sebep devam etti . Hakettin muamelesi yaptılar yıllarca kendimi değersiz kusurlu bi varlık gördüm .
Annem okb li ama asla kabul etmeyen biri çok panik , okulumu ulaşamayınca basmalar telefonda 2 kere arasak aha bişe oldu diye korkan , gözlerini kırpıp duran panik olup hızlı konuşan sürekli korkulu kaygılı bi kadın .
Bende de bozukluğa yol açtılar ama bu benim tekamül sürecim diyorum .
kendi terapimi alıyorum yüzleştiklerim , kabul ettiklerim, vazgeçtiklerim oldu .
Ama çok yoruldum .
Fibromiyalji ağrılarım var .
Sürekli rüyalar görüyorum (emdr kaynaklı)
Sürekli vücudum seğiriyor parmaklarım vs.
Hayatım çok güzel eşime çocuğuma sarılıyorum mutluyum aslında ama bu tedavi süreci beni çok yordu . Yoruyor …
Zihnimde sürekli diyaloglar dönüyor özellikle bir iş yaparken biri beni eleştiriyor gibi bende şöyle cevap veriririm gibi ..arkadaş şöyle derse şöyle cevap veriririm , inanmazlarsa şöyle açıklarım , kusur bulurlarsa şöyle derim gibi .
Zihnim otomatik modda sanırım
farketmeden beni bunlarla yoruyor . Sanki gerçekten biri bana bişe demiş bende açıklama yapıyorum gibidikkat bozukluğu yapıyor bu da bende …
Küçükten beri söylediklerim ya dinlenmiyor dinlense de anlaşılmak istenmiyor ne desem inanılmıyor ciddiye alınmıyor gibi hissettim .
Buraya travmalarımı yazsam saatler sürer .
Çoğu şeyler geçti ama zihnimdeki bu durum devam ediyor ve ben çok üzülüyorum .
Kendimi açıklamak zorundayım gibi kodlanmış beynim herşeyi çok uzun anlatmam lazım gibi hissediyorum .
Yaşadığım travmalardan ötürü böyle biliyorum ama dayanamıyor gibiyim .
Lütfen biraz destek olup fikir verir misiniz ?
İçimi dökmek istedim …
Profosyonel destek al durumun yoksa devletten araştırıp doktor bul arkadaşım da tedavi görüyor şehir hastanesinde rabbim şifa versin tez zamandaLütfen takma hayatına odaklan gibi şeyler söylemeyin ben isteyerek yapmıyorum zihnim bana oyun oynuyor ve engellemekte zorlanıyorum …
Bende bir ara böyleydim. Sanki sürekli kafamda birileriyle kavga ediyordumZihnimde sürekli diyaloglar dönüyor özellikle bir iş yaparken biri beni eleştiriyor gibi bende şöyle cevap veriririm gibi ..arkadaş şöyle derse şöyle cevap veriririm , inanmazlarsa şöyle açıklarım , kusur bulurlarsa şöyle derim gibi .
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?