Bu konuyla ilgili çevremden gördüğüm, burada da tescillediğim sosyolojik bir çıkarımım var.
Genellemek doğru değil ama gördüğüm çoğunluk böyle. Özellikle aileden fazla ayrı kalmamış bireylerde daha çok. Evde annenin kurallarıyla büyüyorlar, çoğunun baba figürü de sessiz sakin insanlar. Evliliği özgürlük olarak görüyorlar, annenin sağladığı yemek, temizlik, ütü gibi konfor devam ederken, özgürelşeceklerini ve babaları gibi olmayacaklarını düşünüyorlar.
Sonra bir evleniyorlar, evdeki kadın da anne gibi kuralları ve beklentileri olan biri. Burada bocalıyorlar, eşiyle kimin sözü geçecek yarışına giriyorlar, girmezlerse baba gibi olacaklar. Kadın da mücadele edince o kaçtıkları anne, canım anam, garip anam, çilekeş anam oluveriyor birden ve kıymete biniyor.
Sonra da zamanında anneye veremedikleri tepkileri bilinçsizce eşe veriyorlar, aynı zamanda da geçmişte anneye haksızlık yaptıklarını düşünüp ona yaranmaya, eşi de yaradırmaya çalışıyorlar.
İtirazı olan varsa tatlı tatlı beyin fırtınası yapabiliriz, çünkü bu benim kişisel çıkarımım.