Her türlü pisliği, haksızlığı yapıp üzerine bir de helallik istemek moda oldu herhalde.
Kötüye kolay kolay bir şey olmuyor onu baştan söyleyeyim de, hasta olacak düşecek, ölüm döşeğine neyim yatacak da hani anca o zaman can tehlikeye girince aklı başına geliyor gelenin, diğerleri lafta ve "Helal ediyorum" demek zorunda da hissetmeyin kendinizi.
Aklıma şey geldi, babam tarafından birkaç tip, biri zaten geberirken helallik isteye isteye gözü açık gitti, iyi de oldu. Biri de geçtiğimiz senelerde hacca gitmeye karar vermiş, sıradan milletten helallik gezmesinde. Annemlere de uğradı tabi, gidecekken çıkış kapısı önünde kadın bana atladı, elime yapışıverdi "Hakkını helal et kızım" diyerek, boş bulundum "Helal olsun" dedim, demezdim ya kapı önünde gider ayak kündeye getirdi tilki. Neyse daha da adam akıllı bi yeri denk gelmedi, aklımda. "Dilden ettim he, öyle kalbin rahatlamasın burada değilse, sıratta karşılaşacağız, öyle beleşe hak helali yok bende bi düşün yediğin bkları." diyeceğim, şöyle bi suratı kararıversin. Onu görsem bile yeter
Kibar olmak, "Ayıpsız ayrılayım" diye insan olmayana, insanlığı hak etmeyene hakkı dilden helal etseniz de, gönülden onun hesabı bir gün sorulur. İlahi adalete inanmak insanı rahatlatıyor buna bizim ihtiyacımız var; çünkü diğer türlü düşününce çok huzursuz oluyorum şahsen. Her şeyin bir karşılığı vardır, karma mı denir, hak geçme mi denir; bugün olmaz 10 sene sonra olur, o zaman olması gerekir vs... Ben bana hakkı geçen kimsenin uzun süre huzurla yaşadığına şahit olmadım, hepsi bi hallere girdi-giriyor ve fakat o kişiler "Ya ben Gangstaya şöyle yaptım şu gün şunu yaşıyorum" diye akıl eder, öyle düşünür mü, hafızaları vicdanlarına ne kadar bağlıdır orası bilinmez.