- 11 Haziran 2016
- 622
- 267
- 103
- 29
Hayatım boyunca kendi öz evladıma karşı vicdan azabı yaşayacağım başıma gelecek en güzel duygu olan anneliği berbat bir dönem de yaşadığım için kendimi asla affetmeyeceğim. Seçimlerimin beni getirdiği bu noktada sonuçlarının bu kadar ağır olması bu kadar acı vermesi bana ben bunu hak edecek ne yapmış olabilirim sordurtmadan duramıyorum. Aileden yana şansız eşden yana şansız hatta ve hatta evlattan yana bile tüm gün canım çıkıyor ağzına bir lokma koyabilmek için sürekli yapma elleme o musluğu açma , deterjanlara dokunma kızım rahat dur ve akabinde avazım çıktığı kadar bağırıyorum. Yok hayır artık buna eminim başaramadım ben ne evlat olabilmeyi ne aşık olunan kadın olabilmeyi ne eş ne de anne
Kapalı kaldım o deli dolu içine sığmayan özgürlüğümü camdan bir fanusun içine tıkıp oradan yaşamı seyretmesini istedim üstelik bunu farkında olmadan yaptım bir anne baba evladına yapabileceği en büyük kötülük neyse bana yapıldı buna eminim ama bunun için bile artık onları suçlayamıyorum zamanı var ,olmalı bir işe girip aylık bir kazanç sağlayayıp beni tüken bu evlilik den kurtulmalıyım. Kendimi iyileştirmek zorundayım yoksa kızıma bırakacağım miras bana benzer duygular içinde ki bir hayat olucak.
Yaz geldi güneş iç ısıtıyor ama ben üşüyorum.
Artık dayanamıyorum, gücüm de kalmadı baş edemiyorum hiç bir şeyle, sanki bundan sonrası hep böyle geçecekmiş gibi sanki sürekli aynı iğrenç hisleri yaşayacakmışım gibi . Bitti hayat dolu etrafına ışık saçan çocukluğum bitti, umudum hayallerim tükendi artık güneşin doğup doğmaması beni ilgilendirmiyor elimde olsaydı yaşamamı burada sonlandırmak isterdim.
Kapalı kaldım o deli dolu içine sığmayan özgürlüğümü camdan bir fanusun içine tıkıp oradan yaşamı seyretmesini istedim üstelik bunu farkında olmadan yaptım bir anne baba evladına yapabileceği en büyük kötülük neyse bana yapıldı buna eminim ama bunun için bile artık onları suçlayamıyorum zamanı var ,olmalı bir işe girip aylık bir kazanç sağlayayıp beni tüken bu evlilik den kurtulmalıyım. Kendimi iyileştirmek zorundayım yoksa kızıma bırakacağım miras bana benzer duygular içinde ki bir hayat olucak.
Yaz geldi güneş iç ısıtıyor ama ben üşüyorum.
Artık dayanamıyorum, gücüm de kalmadı baş edemiyorum hiç bir şeyle, sanki bundan sonrası hep böyle geçecekmiş gibi sanki sürekli aynı iğrenç hisleri yaşayacakmışım gibi . Bitti hayat dolu etrafına ışık saçan çocukluğum bitti, umudum hayallerim tükendi artık güneşin doğup doğmaması beni ilgilendirmiyor elimde olsaydı yaşamamı burada sonlandırmak isterdim.