Neresinden başlayacağımı bilmiyorum.Huzursuz, kavganın eksik olmadığı bir evde büyüm.Annem babamla arasındaki sıkıntıları hep benden çıkarttı.18 yaşıma kadar annemden dayak yedim sonuç olarak içine kapanık mutsuz özgüvensiz bir genç kızım...Anneme göre ben doğmasaydım babamla boşanacaktı.Ben doğduktan sonra anneannem annemi çocukla kabul etmeyeceği için babama katlandı.Bunlar çocukluk yaralarım olarak kaldı bende.Her kavganın sonunda sebebi ben hissettirildim.Neyse...Şu an 24 yaşındayım üniversite son sınıftayım.O evden kurtulmak için evime yakın bir şehirde okumayı seçtim.Ailem çok ilgisiz, üniversite kaydımı yurt bulma işlerimi okulla ilgili tüm işlerimi hep kendim yaparım.Bundan 3 ay önce yurttan oda arkadaşım mezun oldu, eşyalarını indirmek için annesi odamıza çıktı, bu arada odamız kalabalık çok kişi kalıyoruz.O gün odada ben vardım uyuyordum, uykum ağırdı kalkamadım, bir yandan da seslerini duyuyordum.Annesi arkadaşıma ''annem şunu da koyalım şunun içine, annem dur birlikte yapalım'' dedikçe uyandım, boğazım düğümlendi...Kıskanmadım ama annemden hiç duymadım böyle sözler.Ağlamamak için zor tuttum kendimi ama birkaç gün etkisinde kaldım.Mezun olcam bu yaz okulunda ama evime gitmek istemiyorum.Her sabah annemle babamın birbirine küfürleriyle uyanmak istemiyorum, sabahtan akşama kadar evde köle gibi kullaıılıp akşam babama şikayet ediliyorum ev işi yapmıyorum diye.Annemi annem gibi hissedemiyorum.Evden okuduğum şehire en son geldiğimde ağlayarak geldim sebebi de şu:annemle babam kavga ediyorlardı.Babam anneme o.. ç... diyodu annem de ona aynı şekilde küfür ediyorudu.Mahalleden duyulduğu için utancımdan camları kapattım ve anneme anne sen bari yapma dedim döndü bana baban para veriyor sana köpekliğini yapıyosun dedi, çok üzüldüm.Neyse 1 hafta önce annem yurduma geldi odama çıktı kimse de yok odada yaz okulunda tek kalıyorum koca odada.Annem odaya baktı ve rahatsın tabi dedi.Rahat filan değildim oda arkadaşlarım problemliydi ama anlamaz annem.Kıskandı gibi geldi eve döndüğümde bunu benden çıkarır...şehir dışında yaşamak çalışmak istiyorum ama akrabalar dedikodumu yapacak hayırsız evlat damgası yiyeceğim.üstelik yalnız yaşamak yalnız bir hayat beni çok korkuturken.... annemi bu hale getiren de babam yani sadece annem değil sorunlu olan.ayrıca yanlış anlaşılmasın evlenmeyi düşünmüyorum zaten kimse de yok hayatımda.bu sıkıntılı dönemimden evlenerek kurtulmaya çalışmak gibi mantıksız bir şey yapmam sadece iç dökmek benimki
