Merhaba herkese.
Şu an saat 04:50..Ve ben 50 dkdır ağlıyorum.Hırsımı alamayınca da pc başına oturdum.Sorunum kızımın uyku düzeni..Hikayem de şu:
2013 eylül doğumlu 18 aylık bi kızım var.Doğduğundan beri odasında uyur.Ne sallama,ne emzirme ne de başka bi uyku sorunumuz oldu.Gaz çıkardıktan sonra iyi uykular annem diyip yatağına bırakırım o da sabaha kadar uyurdu 4.ayından sonra.Çok nadirdir kalkması.O da sadece su içmeye.Ne gece emmesi,ne yanımda uyumak istemesi oldu.Uyku rutinimizi de oturttuk.Tabi bu düzen diş çıkarma dönemlerinde birkaç haftalığına bozulurdu,normal olarak.Ama 16.aya kadar hep düzenliydi.Ta ki eşim işin içine girene kadar.Şu an 12 haftalık hamileyim.Ve bulantılarım başlayıp gece kalkmaları zulüm olmaya başlayınca eşim bana destek vermeye çalıştı.Sözde destekmiş meğerse.Amaan nolcak kucağımda uyusunlar zamanla yerde beraber uyumaya sonrasında oturma odası koltuğuna hatta bizim yatağımıza gelmeye kadar gitti.Konuşmak yok,kucaklamak yok,beraber uyumak yok."Suyunu,emziğini eline ver sende koltuğa otur uyuyormuş numarası yap.İki mızıldanır yatar uyur.Seni kandırmasına izin verme "demekten dilimde tüy bitsede uykunun esiri olan eşim hiçbirini dinlemedi."Babaaam niye uyandın sen"le başlayıp kucaklayıp yatağından indirmeyle beraber uyumayla biten geceler başladı.Çok savaştım ilk haftalarda.Yattığım yerden şunu yapma bunu yapma demekten bıktım.Yeri geldi yatağımı ayırdım eşimle.Ne haliniz varsa görün dedim güya.Ama ağlamakla sabahı ettiğim,emeklerimin heba oluşunu izlemekle bugune geldim.Şimdi kızım gece baba diye ağlar oldu.Ve o yanına gelmediğinde morarıncaya kadar ağlamaya başladı.O pırıl pırıl çocuk gitti,uyku düzeni bozuk,gece en az 3 kez uyanan (babasıyla uyursa sabaha kadar deliksiz uyuyor o başka), annesine düşman,gergin ve hamile bi annesi oldu.
İlk çocuğum,hatalarımı en aza indireyim diye hamileliğimi öğrendiğimden beri kitaplar okudum,tavsiyeler aldım,ajanda dolusu notlarım var.Uyguladığım yöntemlerde gayet başarılı oldum.Eşim de dahil kimseden takdir görmedim yapabildiklerim için.İhtiyacım da kalmadı artık buna.Ama köstek olmaları da canımı yakıyor artık.Hem çalışan,hem de boş duramayan bi anneyim ben.Buna rağmen çocuğum için en iyisini yapmaya çalıştım.Herşey de yolundaydı.Gelişimi,uykusu,beslenmesi,huzuru.. Şimdi odasında yerde babasıyla uyuyan,o kalktığında 10 dk içinde yaygarayı basan bi kızım var.
Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum.Kendimi hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim.2 gecedir ben kalkıyorum kızımın ağlamalarına eski yöntemimize dönmeye çalışıyorum,nafile.Kucağıma bile gelmiyor baba diye ağlamaktan.Morarıyor babası gelmediğinde.O gelince 20 sn.de uyuyor.Ama onun kucağında.
Lütfen bi yol,bi yöntem gösterin.Bulunduğum şehirde uyku eğitimi,uyku danışmanı varmı onu araştıracağım yarın. Kitaplarda bizim sorunumuzun çözümü yok.Mükemmel bir düzenden mükemmel bir huzursuzluğa geçiş yaptık babamız yüzünden. Canım yanıyor bu kadar yok sayılmaktan.Emeklerimin bikaç ayda heba olmasından çok canım acıyor.Eşimden tiksinme noktasına geldim.Hamile bi kadına destek olunur benim bildiğim.Kasımdan sonra zaten herşeye yeniden ve 2 kat zor olarak başlayacağım.Bunu tek başımayken daha iyi yapabileceksem BEN NEDEN EVLİYİM?
(((((
her bebek bır olmaz kı.....belkıde arkadasın dedıgı gbı uyku egıtımı vermemız lazım ama ben kıyamıyorum aglarsa kucagıma almadam emzırmeden duramamkı dayanamam
ama yas aralığının az olması ufaklar için iyi, aranın fazla olması annelerin toparlanması için güzel birsey. Ben 37 yaşındayım açıkcası cok beklemek istemedim, zaten Eren zorluyor beni, gece uykusu hamileliğimden itibaren yok, mesela saat gece 3 ve ben bir küsür saattir ayağımda sallıyorum, şimdi oda değiştirdik, uykuya dalamıyor
Sen düşünüyor musun?
ALLAH yrdımcın olsun valla.....ben bu halde basa çıkmakta zorlanıyorum....ınş eşin yardımcı oluyordur yoksa cok zor
