Ailenin icindeki yedek cocuk muyum ben?

Yaşadıkların gerçekten üzücü zeynones. Ama senin yapabileceğin birşey yok malesef. Nedendir bilinmez böyle gelmiş, böyle de gider bu davranışları.

*ablan konusunda hiç fikir beyan etme. Mutluluk dile ve geç.

Ve umarım kendi kuracağın ailede çok mutlu olursun. İleride çocuklarına adaletli ve merhametli davranan harika bir anne olursun.

Inşallah.. cok tesekkur ederim yorumjn ve güzel dileklerin icin..
 
Böyle bir ortamda ben adımı sorsalar söylemem.. fikrinizi söylemeyin.. zaten anne ve ablanizla sık görüşüp güzel ilişkiler kurmanız pek mümkün değil gibi.. evlenoyorsunuz mutlu mesut olun inşallah.. Aile ilişkilerinde ne kadar düzeltmeye ugrassanizda karşı taraf aynı kafa giderken mümkün değil.. iyi olmayın kötü de olmayın..
 
yakın zamanda evleniyormuşsunuz Allah tamamına erdirir çok mutlu olursunuz inşallah. Bence ailenizle fazla yüz göz olmayın. Sadece üzerinize düşeni yapın ve geri çekilin. Bir de naçizane tavsiyem nişanlınızdan iyice emin olarak evlenin, sırf evdeki ortamdan kurtulmak için değil. Çünkü aileniz zaten her fırsatta laf sokuyormuş ilişkinize, Allah göstermesin evlenip de mutsuz olursanız ailem arkamda durmuyor eşimle boşanmayı düşünüyorum ama baba evine gidemiyorum diye konu açmayın burada. Biz yine arkanızda oluruz ama siz mutsuz olmayın diye.
Benim belirgin bir dışlanmam yok biz de iki kardeşiz ama ben de bazen ayırt edildiğimi düşünüyorum. Üniversitede bir erkek arkadaşım olmuştu ailem karşı çıkar diye sakladım bir arkadaşımdan duyarak öğrendiler ve bana güvenleri sarsıldı. Sonra ayrıldık zaten haklı çıktılar ama bana hala güvensizler o konuda. Geç kalsam laf sokuyorlar vs. Herkes hata yapar ama benim hatam hep yüzüme vuruluyor. O erkek arkadaşım akademik olarak çok iyiydi şu an bi şirkette müdür yrd olmuş ama karakteri bozuktu. Şimdi de görüştüğüm birisi var, kimse kimseyi tam tanıyamaz ama uyumluyuz, seviyoruz, ciddi düşünüyoruz. Karakteri iyi, merhametli, bana çok değer veriyor aileme saygılı ama henüz işe başlamadı kamu sınavları için uğraşıyor ailem ona takılıyor ve bu sefer ikinci ayında söyledim önceki gibi olmasın diye bu sefer de olmadı niye ilk hoşlanırken söylememişim ciddileşmeden engel olurlarmış.
ÖSS de Ankara hukuk yazacak puan yaptım hukuk istemediğim için başka bi bölüm okudum onlar ankara istiyordu istanbulda okudum onlar kamu istiyordu bi ara özel sektöre yöneldim şimdi onları kıramayıp kamuya hazırlanıyorum özetle ne yapsam yaranamıyorum. Ben iyi olayım istiyorlar ama kendime güvenim kendi kararlarıma saygım kalmadı artık. Sizi anlayabiliyorum.
 
yakın zamanda evleniyormuşsunuz Allah tamamına erdirir çok mutlu olursunuz inşallah. Bence ailenizle fazla yüz göz olmayın. Sadece üzerinize düşeni yapın ve geri çekilin. Bir de naçizane tavsiyem nişanlınızdan iyice emin olarak evlenin, sırf evdeki ortamdan kurtulmak için değil. Çünkü aileniz zaten her fırsatta laf sokuyormuş ilişkinize, Allah göstermesin evlenip de mutsuz olursanız ailem arkamda durmuyor eşimle boşanmayı düşünüyorum ama baba evine gidemiyorum diye konu açmayın burada. Biz yine arkanızda oluruz ama siz mutsuz olmayın diye.
Benim belirgin bir dışlanmam yok biz de iki kardeşiz ama ben de bazen ayırt edildiğimi düşünüyorum. Üniversitede bir erkek arkadaşım olmuştu ailem karşı çıkar diye sakladım bir arkadaşımdan duyarak öğrendiler ve bana güvenleri sarsıldı. Sonra ayrıldık zaten haklı çıktılar ama bana hala güvensizler o konuda. Geç kalsam laf sokuyorlar vs. Herkes hata yapar ama benim hatam hep yüzüme vuruluyor. O erkek arkadaşım akademik olarak çok iyiydi şu an bi şirkette müdür yrd olmuş ama karakteri bozuktu. Şimdi de görüştüğüm birisi var, kimse kimseyi tam tanıyamaz ama uyumluyuz, seviyoruz, ciddi düşünüyoruz. Karakteri iyi, merhametli, bana çok değer veriyor aileme saygılı ama henüz işe başlamadı kamu sınavları için uğraşıyor ailem ona takılıyor ve bu sefer ikinci ayında söyledim önceki gibi olmasın diye bu sefer de olmadı niye ilk hoşlanırken söylememişim ciddileşmeden engel olurlarmış.
ÖSS de Ankara hukuk yazacak puan yaptım hukuk istemediğim için başka bi bölüm okudum onlar ankara istiyordu istanbulda okudum onlar kamu istiyordu bi ara özel sektöre yöneldim şimdi onları kıramayıp kamuya hazırlanıyorum özetle ne yapsam yaranamıyorum. Ben iyi olayım istiyorlar ama kendime güvenim kendi kararlarıma saygım kalmadı artık. Sizi anlayabiliyorum.

Öyle üniversite noktasinda ailemin cok yönlendirmesi olmadi. Kendi tercihimdi ama farkli nedenlerden dolayi iyi puanıma ragmen tercihim farkli oldu.
Nisanlimdan cok şükür eminim. Allah birbirimize mahcup etmesin. Cok eskiden beri tanışıyoruz. Eskiden arkadasimdi sonra da görüştük yasimiz gelince de nisanlandik.
 
Öyle üniversite noktasinda ailemin cok yönlendirmesi olmadi. Kendi tercihimdi ama farkli nedenlerden dolayi iyi puanıma ragmen tercihim farkli oldu.
Nisanlimdan cok şükür eminim. Allah birbirimize mahcup etmesin. Cok eskiden beri tanışıyoruz. Eskiden arkadasimdi sonra da görüştük yasimiz gelince de nisanlandik.
Anladım. Allah mutluluğunuzu daim etsin inşallah. Dilerim hakkınızda hayırlısı olsun.
 
okurken cok uzuldum ve sizi cok iyi anliyorum ben cok mutlu bir cocukluk gecirmeme ragmen (anne babanin yaninda degil)suan bile hala onlardan goremedigim ilgiyi bekliyorum.(anneme haksizlik etmek istemem cok gecerli sebebleri var kendince)cok sacma galiba,onlarda bunun farkinda olsalar gerek gostermiyorlar zaten:) siz ayni ev icinde hissetmemizsiniz cokdaha zor bir durum olsa gerek.ben annenizin sizin boyle hissederek buyuyeceginizi dusunerek davrandigini sanmiyorum,eminim oda bilse sizin boyle hissettiginizi daha dikkat ederdi insan evlat ayrimi yapamazki! bunu derken kendi kendime birde guldum cunku benim icin gecerli bir durum degil ama size emek vermis aileniz insan emek vermedigini sevemez benim gibi..cocuklara o sekilde davranan insanlara gelince bende cok yasadim o insanlar size cocukken gulumserken buyuyunce aslinda o bakislarin ne cok sey ifade ettigini anliyorsunuz..cok uzatmak istemiyorum ama size sunu soylemek istiyorum ben evliyim iki tanede saglikli evladim var sukurler olsun.esimle cok severek evlendik halada oyle sukur ufak tefek sorunlari buyutup dert yanacak kimsem yok diye oturup aglamiyorum derdimi yine kocama anlatiyorum benim derdim de o caremde o.kendimi ona karsi mahcup hissettigim zamanlar oluyor kp derim hergun arayip sorarken "babam"yok hayatta ama yok bir kiz cocugu icin o kadar onemliymis ki.ozellikle evlenince ama esim diyorki bosver uzulme dert etme o sana emek vermemis degerini nasil bilsin...haklida ama sizin aileniz farkli bence nekadarda olsa destek olurlar diye dusunuyorum. cok uzattim kusura bakmayin insallh esiniz cok iyi bir insandir ve cok mutlu bir evliliginiz olur.aileden yana sanssiz cocuklarin kocadan yana daha cok yuzunun guldugunu duymustum bende tuttu insallh sizdede oyle olur:))
 
Şöyle iyi bir üniversiteyi kazandim. Ama sevdigim bir bölüm degildi. Uzattim. O süreçte ilk basta calismaya basladim.
Simdi okulu bitireyim inşallah tekrar çalışırim diye ara verdim.
Nisanlimla ayni kurumdan da is teklifi geldi gelecek yil icin bakalim nasip

bence kendi hayatınıza odaklanın gayet güzel bir gelecek sizi bekliyor.

ailenizin hayatını yönlendirmeyin, onların iyiliğini istiyorsunuz ama bırakın her koyun kendi bacağından asılır. kocaman insanlar, kendi kararlarını kendileri versinler, ileride de az görüşür, onlarla kavga gürültü ortamı olmadan hayatınıza devam edersiniz.

çok olmasa da benzerimsi halini ben yaşıyorum, benim çocuklukta değil ama yetişkinlikte burnumdan getirdiler, üstelik sınava hazırlanıyorum, kulağımı tıkayıp odamda ders çalışıyorum, ya da netten bişi izliyorum, kulaklığımı takıp seslerini duymuyorum tavsiye ederim. (eski konularıma bakabilirsiniz yardımı olacaksa gerçi henüz sonuç alamadım ama :) )

ortak kanaat bu tip ailelerde tek çözüm yolunun bu olduğu yönünde, kk alemi bana da bunu önerdi... kendini kurtarmak kendine yatırım yapmak, düzgün birini seçip, düzgün arkadaşlar, düzgün eş ve iyi bir meslekle kötü aileden kurtulmak uzak durmak tek çözüm yolu ortak karar sonucu bu çıkıyor hep.
 
Şimdi tek taraflı bakmışsın konuya gibi geliyor. Keşke bende hasta olsayedim gibi birşey demişsin. Ablan küçükken ağır bir hastalık mı geçirdi.

Diğer yandan annenin ablan ile daha özel bir ilişkisi var diyelim. Sen öyle algilamissan öyledir aslında. Ama babannenin ve yengenin sana eziyet etmesini anlayamadım bir türlü. Onlar seni niye öyle bile isteye aglatiyorlardi? Hadi annen sana babaanneye benziyorsun diye gıcık kapıyor. Babaanne ile yenge ablanı sever onu eve alırken niye seni horluyorDu onu anlayamadım bir türlü?
 
Çok kotu bi durum inş mutlu olursunuz ama tecrube sahibi olarak nişanlinizada her aciginizi vermeyin sonra hep başa kakiliyo size dusen ilerde cocuklarnz oldgu zman onlara mukemmel bir anne olmak .... hakkinizda hayrlisi olsun
 
Şimdi tek taraflı bakmışsın konuya gibi geliyor. Keşke bende hasta olsayedim gibi birşey demişsin. Ablan küçükken ağır bir hastalık mı geçirdi.

Diğer yandan annenin ablan ile daha özel bir ilişkisi var diyelim. Sen öyle algilamissan öyledir aslında. Ama babannenin ve yengenin sana eziyet etmesini anlayamadım bir türlü. Onlar seni niye öyle bile isteye aglatiyorlardi? Hadi annen sana babaanneye benziyorsun diye gıcık kapıyor. Babaanne ile yenge ablanı sever onu eve alırken niye seni horluyorDu onu anlayamadım bir türlü?

Tabi illa ki kendi acimdan yaklasabilirim ancak yasadiklarima. Çünkü ağır tramvalarim var burada anlatamadigim kendimle dahi yuzlesemedigim..

Hastalik konusuna gelince ablam küçükken agir bi hastalik falan geçirmedi.
Benim alerjim var mesela bazi kokular bazi gidalar toz stres alerjimi ataga geçirir. Cok kucuk yasimdan beri kortizonlarla ancak ayaga kalkarim. Hastaligimin gelecegi vakti bilirim. Alerji vertigo ülser hepsi mevcut bende :) ilacimi kullanirim yada acile giderim kortizon ignem var igne yada serum bir sekilde hallederim.
Bahsettigim hastaliklar yasimdan cok önce geldi. Vertigo özellikle tum hayat kalitemi düşürdü. 6. Siniftaydim ilk tanistigimda. Ayakta duramiyordum bile.. alerjim tetikledigi icin cok küçük yasta tanistim. Acil müdahele olmadan ilaclarin kar etmedigi çok zaman geçirmisimdir.

Ablamin da 1 yildir astimi var sadece. Onun dışında biraz vitaminsizligi var o da ilaclarini kullanmadigi icin var. Öyle diyeyim siz durumun vehametini anlayin. O sürekli vitaminsiz kansiz diye diye doktora götürülür. Halbuki tek sikintisi ilac icmemek yemek yememek.

Yengem ve babannem söyle olmus ablam lisedeyken soylemisti. Babannem ablama benim kizim olacaksin annenin kizi küçük olan ben onu hic sevmiyorum biz ikimiziz onlar ikisi modunda imis.
Yengem ise kayinvalidesine yaranmak icin ugrasan biriymis. Epey sinsi bir kişiliği var zaten cok abes durmuyor o davranis üzerinde tanıdığım icin.
 
okurken cok uzuldum ve sizi cok iyi anliyorum ben cok mutlu bir cocukluk gecirmeme ragmen (anne babanin yaninda degil)suan bile hala onlardan goremedigim ilgiyi bekliyorum.(anneme haksizlik etmek istemem cok gecerli sebebleri var kendince)cok sacma galiba,onlarda bunun farkinda olsalar gerek gostermiyorlar zaten:) siz ayni ev icinde hissetmemizsiniz cokdaha zor bir durum olsa gerek.ben annenizin sizin boyle hissederek buyuyeceginizi dusunerek davrandigini sanmiyorum,eminim oda bilse sizin boyle hissettiginizi daha dikkat ederdi insan evlat ayrimi yapamazki! bunu derken kendi kendime birde guldum cunku benim icin gecerli bir durum degil ama size emek vermis aileniz insan emek vermedigini sevemez benim gibi..cocuklara o sekilde davranan insanlara gelince bende cok yasadim o insanlar size cocukken gulumserken buyuyunce aslinda o bakislarin ne cok sey ifade ettigini anliyorsunuz..cok uzatmak istemiyorum ama size sunu soylemek istiyorum ben evliyim iki tanede saglikli evladim var sukurler olsun.esimle cok severek evlendik halada oyle sukur ufak tefek sorunlari buyutup dert yanacak kimsem yok diye oturup aglamiyorum derdimi yine kocama anlatiyorum benim derdim de o caremde o.kendimi ona karsi mahcup hissettigim zamanlar oluyor kp derim hergun arayip sorarken "babam"yok hayatta ama yok bir kiz cocugu icin o kadar onemliymis ki.ozellikle evlenince ama esim diyorki bosver uzulme dert etme o sana emek vermemis degerini nasil bilsin...haklida ama sizin aileniz farkli bence nekadarda olsa destek olurlar diye dusunuyorum. cok uzattim kusura bakmayin insallh esiniz cok iyi bir insandir ve cok mutlu bir evliliginiz olur.aileden yana sanssiz cocuklarin kocadan yana daha cok yuzunun guldugunu duymustum bende tuttu insallh sizdede oyle olur:))


Insallah..
Aslinda dışarıdan bakıldığında gayet iyi kültürlü bir ailemiz var. Hele annem gercekten kendine danisan kisilere makul akil veren bir kadin. Ama goremedigi bir gercek var. Ben dışarıdan göründüğüm kadar sert kabuklu bi insan değilim. Umursamazmis gibi görünen tavrim çığlık cıglıga...

Kurtulacagim insallah bir gün.
 
Çok kotu bi durum inş mutlu olursunuz ama tecrube sahibi olarak nişanlinizada her aciginizi vermeyin sonra hep başa kakiliyo size dusen ilerde cocuklarnz oldgu zman onlara mukemmel bir anne olmak .... hakkinizda hayrlisi olsun

Evet kesinlikle bu konuda size katiliyorum. Size su yazdiklarimi hic bir sekilde anlatmadım.
Sadece annemle sorun yaşadığımi bilir. Sebebini anlamiyordu. Ancak annem kayinvalideme sürekli ablami söyleyerek benim icin o cok özeldir yeri ayridir hayatta kiyamam ona deyip nisanlima sürekli ablami anlattigi övdügu ve benim yaptigim hic bir seyi gormedigini farkettigi icin beni anladigini farketti ister istemez.
 
Evet anliyrm bnmde ailemle cok problemlerim vardi her derdmi nişanliuke eşime anlatmiştm kakiyo arada sorada başima iyi b.k olsaydn ananla gecnrdin kiymetlimi oldu vs. hayatn gercekleri bnlar kendi ayaklarinizin uzerinde durmalisinz mtlaka
 
ah canım canım... ben de ortancayım seni çok iyi anlıyorum gel sarılalım:KK5: bu aralar çocukluk travmalarımla ilgili isyanlardayken karşıma senin konun çıktı. konu içinde konu olmasın başka zaman anlatayım yaşadıklarımı ama içini açacak birşey söyleyeyim: bu arada kalmışlık bana güçlü bir karakter olarak kazanım sağladı. her geçen gün bunu daha iyi görüyorum.
belki Rocky gibi "acı yok acı yok!" diye büyüdük, kırıldık incindik ama hayata karşı daha sağlam bir duruşumuz oldu. arada sırada şu Merkür retrolarında çocukluk travmalarım tetiklense de kişiliğimden, karakterimden ve duruşumdan çok memnunum. iş, sosyal çevre, çekirdek aile ve geniş aile yaşantılarımda bu yansımayı görebiliyorum. kıyaslamak çok çirkin belki ama kardeşlerimden daha mutluyum. onların yollarındaki dikenler küçükken ayıklandığı için büyüdüklerinde sorun çözme konusunda pek başarılı olamadılar. elimden geldiğince madden manen destek oluyorum onlara ama şu an ailemin de yanlışlarını itiraf edip benimle gurur duydukları noktaları görebiliyorum.
itiraf ediyorum kendimi ispatlamaya çalışmakla geçen çocukluk ve gençlik yıllarımdan sonra ara sıra küçük emraha bağlasam da şimdi kendimi gerçekleştirdiğim noktada çok mutluyum. bin şükür...
travmalarımızı unutalım, affedelim, sevgiyle dolu güzel evlatlar yetiştirelim inşallah...

bir anı: lise ya da üniversite yıllarındayım bize gelen bir misafir babama "ortancalar ezilirmiş doğru mu?" diye sordu. ben "yok öyle bir şey" diye bir cevap beklerken babam: "evet doğru ama carmenaresin çok güçlü bir karakteri var kendini kurtarıyor" dedi :KK57: o zaman "niye beni kendimi kurtarmaya mahkum ettiler ki?" diye düşünürken şimdi gözlemlerim sonucunda " babama teşekkür mü etmeliyim acaba?" diye düşünüyorum. artık Stockholm sendromu mudur yoksa "öğrenilmiş çaresizlik" midir bilemiyorum ama bu ailenin üç çocuğundan hangisi olmak isterdin diye sorulsa yine kendimi seçerdim :)

bir not: bu da kısa hali :KK48: mazur gör bilinçaltımın kapılarını açtın :KK53:
 
X