- 25 Aralık 2006
- 3.851
- 1
- 49
selam arkadaşlar; düşündüm ki; bu gece eşim eve gelmedi ve alenen bir kadınla beraber , tabiki sabaha kadar gözüme uyku girmez, kendimi dipsiz bir kuyuda gibi hissederdim, dünyam dar gelirdi ev mezar gibi gelirdi ama bu duygulara hapis kalmazdım..
sabaha kadar düşünür neleri eksik bıraktım, bunu neden yaşıyorum diye uzun zuzun sorardım kendime..acaba zamanın bir yerinde eşimin içinde bana duyduğu o ilk evlilik kıpırtılarını ben mi yıktım ne yaptım diye çok sorgulardım, ve eminim eve geldiğinde taiki ay ne iyi etttin elelre gittin demezdim.. ama hala evimin erkeği olduğu için saygı duyardım..sakin karşılar ihtiyacını sorardım, ama kendi ihtiyaçlarımdan taviz vermezdim. normalde tasarruf etmek için bazı şeyleri geri plana bıralıyoruz ya işte eşim beni aldatsa asla bırakmam hakkım olanı isterdim..aslında çok iyi niyetli değilim sadece evliliği yıkmamak için direnmeli, empati yapıyorum ve böyle davranmak gerektiğine inanıyorum..
arkadaşım teorikle pratik arasında çok büyük fark vardır.insanın başına böyle bişey gelmeden konuşmak çok kolay..allah korusun gerçekten başınıza böyle bişey gelse dediğiniz kadar iyi niyetli olabilirmiydiniz bilmiyorum...