Anksiyete (lütfen okuyun)

Arkadaşlar merhaba.
Ben 30 yaşında evli 1çocuk annesiyim. Kendimi bildim bileli hep duygusal bir insandım. Hayvanlara, çocuklara, yaşlılara bir zarar gelmesi beni hep ağlatır ve çok üzerdi. Kötü olayların etkisinden kurtulmam hep zaman almıştır ama bunun benim başıma bela olacağını bilmiyordum..
Oğlum 3yaşında ve son gazze olaylarından beri anksiyete başladı.. Sürekli ülkemizde savaş çıkar mı? Deprem olur mu? Oğluma bir şey olur mu diye kendimi yiyip bitiriyorum.. Gazzede ki çocukları görünce saatlerce ağladığım yetmezmiş gibi bir de bize sıçrar mı bu diye düşünmeden kendimi alamıyorum.. Annemler istanbulda mesela yanlarına gidemiyorum deprem korkusundan. Sürekli huzursuzum. Kendime eziyetim yetmezmiş gibi eşimide huzursuz ediyorum sürekli.. Araba kullanırken azcık hızlanca kalbim çarpıntı yapıyor. Geceleri uyuyamıyorum. Gerçekten hayat benim için artık çok zor olmaya başladı.. psikiyatriye gittim bana zanax verdi ve çok faydasını gördüm. Beni çok rahatlattı. Tekrar gittiğimde zanax yazmadı sadece uyku ilacı ve zamanla tedavi edecek bir ilaç yazdı ama ne kadar zaman acaba..
Ben Siirtliyim ve bugün abi bir kararla haftaya memlekete gitmeye niyetlenip bilet aldım benle oğluma ama aldıktan hemen sonra ya bir şey olursa, deprem olursa savaş çıkarsa gibi saçma düşüncelere girip yıllardır özlemini çektiğim memleketime gidecek olmanın sevincini yaşayamadım.. Namaza başladım iyi gelir dedim ama kılarken rahatlıyorum sonra yine aynı..
biraz uzun oldu kızlar ama lütfen yaşayan varsa fikir versin var mı bunun bir şifası..şimdiden teşekkür ederim

bir dönemler anksiyeteyii yasamis biri olarak sizi anliyorum. maalesef dünyadaki kötülüklere engel olamiyoruz. Bundan dolayi caresiz ve etkisiz hissediyoruz. empati yetenegi kuvvetli bir insansaniz, dahada etkileniyorsunuz. gelecek korkulariniz oluyor. Bence su ana, yasadigin güne ve kendi hayatiniza odaklanin, olabileceklere degil. tarihte herzaman felaketler olmustur, bizler sosyal medya araciligi ile bir felaketin detaylarini ögrenerek uzaktan bu aciya katlanamaz hissediyoruz.

akliniza bu tür düsünceler gelince kalkip oyalanmaniz size faydali olacaktir, kendimden biliyorum o an güzel bir mesgale bulup dikkati dagitip "bu beynimin bana oynadigi bir oyun" diye hissettigim tehdit duygusunu ötelemeye calisiyorum. güzel bir müzik acip cekmece düzenleyebilirsiniz, bir bölüm komik bir dizi izleyebilirsiniz.
Elbette insanlar aci icindeyken sizin bunu yapmaniz egoistce gelebilir, ama maalesef elimizden birsey gelmiyor. uzaktan izleyerek aklimizi yitirmektense elimizdeki hayata sükür etmeye ve odagimizi ailemize sevdiklerimize vermek bize dayanma gücü verebilir. kontrol edebileceginiz, degistirebileceginiz konular varsa onlara yogunlasabilirsiniz. ayrica kahve tüketimini azaltip aksamlari bitki cayi icmekte cok faydali

kısmen aynı şeyleri yaşadım
böyle olaylarda kriz eşiğine geldiğimde sürekli dua ederim ama ruh halimde apaçık değişen birşey görmem
bundan sonra dua ile birlikte tevekkül ediyorum , zorlansam da uykularım kaçsa da yapıyorum bunu
namazdan sonraki rahatlıgım sadece borcumdan kurtuldugum için dertlerim için değil
böyle düşüne düşüne biraz olsa rahatlatıyorum kendimi ama psikolog desteğine ihtiyacım var
bence sizin de ihtiyacınız var
inananlar için namaz/dua her anımızda olmalı ama hastalıgı,sıkıntıyı atlatmak için çözüm yollarını da ( psikolog , uzman vs.) araştırmamız o ilimden faydalanmamız şart

Mira_88 .!.:

bir dönemler anksiyeteyii yasamis biri olarak sizi anliyorum. maalesef dünyadaki kötülüklere engel olamiyoruz. Bundan dolayi caresiz ve etkisiz hissediyoruz. empati yetenegi kuvvetli bir insansaniz, dahada etkileniyorsunuz. gelecek korkulariniz oluyor. Bence su ana, yasadigin güne ve kendi hayatiniza odaklanin, olabileceklere degil. tarihte herzaman felaketler olmustur, bizler sosyal medya araciligi ile bir felaketin detaylarini ögrenerek uzaktan bu aciya katlanamaz hissediyoruz.

akliniza bu tür düsünceler gelince kalkip oyalanmaniz size faydali olacaktir, kendimden biliyorum o an güzel bir mesgale bulup dikkati dagitip "bu beynimin bana oynadigi bir oyun" diye hissettigim tehdit duygusunu ötelemeye calisiyorum. güzel bir müzik acip cekmece düzenleyebilirsiniz, bir bölüm komik bir dizi izleyebilirsiniz.
Elbette insanlar aci icindeyken sizin bunu yapmaniz egoistce gelebilir, ama maalesef elimizden birsey gelmiyor. uzaktan izleyerek aklimizi yitirmektense elimizdeki hayata sükür etmeye ve odagimizi ailemize sevdiklerimize vermek bize dayanma gücü verebilir. kontrol edebileceginiz, degistirebileceginiz konular varsa onlara yogunlasabilirsiniz. ayrica kahve tüketimini azaltip aksamlari bitki cayi icmekte cok faydali

Genişletmek için tıkla...

Çok haklısınız her daim vardı bu felaketler ama hem şimdi internetle bize ulaşmasının kolaylığı hemde tabi anne olunca merhamet duygusu, empati duygusu arşa yükselince gelen çaresizlik hissi herkesi yıpratıyor. Tabii beni biraz daha fazla etkiledi yapımdan dolayı..
Söylediklerinizi deneyeceğim çok teşekkür ederim

simonesimone .!.:

kısmen aynı şeyleri yaşadım
böyle olaylarda kriz eşiğine geldiğimde sürekli dua ederim ama ruh halimde apaçık değişen birşey görmem
bundan sonra dua ile birlikte tevekkül ediyorum , zorlansam da uykularım kaçsa da yapıyorum bunu
namazdan sonraki rahatlıgım sadece borcumdan kurtuldugum için dertlerim için değil
böyle düşüne düşüne biraz olsa rahatlatıyorum kendimi ama psikolog desteğine ihtiyacım var
bence sizin de ihtiyacınız var
inananlar için namaz/dua her anımızda olmalı ama hastalıgı,sıkıntıyı atlatmak için çözüm yollarını da ( psikolog , uzman vs.) araştırmamız o ilimden faydalanmamız şart

Genişletmek için tıkla...

Psikologa gittim ama psikolog tedavileri neredese 1sene de sonuç veriyor. Bu neden psikiyatriye başvurdum onunda ilaçları ağır geliyor derken iyice çıkmaza girdim. Dediğiniz gibi dua ve tevekkül.. Ama işte böyle durumlarda Allah bizleri affetsin tevekkülü azaltıyoruz..
çok teşekkür ederim fikirlerinizi paylaştığınız için

bazı insanların vücut bağışıklığı düşük olması gibi bazılarımızın da ruhu paniğe ya da kaygıya ya da üzüntüye meyilli oluyor. Ben de kaygıya meyilliyim sizin gibi. Tamamen geçmiyor sonuçta temel bir karakter yapımız var. Ama iti bir terapi alır ve bunu kontrol etmeyi öğrenebilirsiniz. Korkmayın iyileşmek için çaba harcarsanız sonucunu görürsünüz ve ara ara nüksetse bile bu kadar sıkıntı çekmezsinşz

janemarple .!.:

bazı insanların vücut bağışıklığı düşük olması gibi bazılarımızın da ruhu paniğe ya da kaygıya ya da üzüntüye meyilli oluyor. Ben de kaygıya meyilliyim sizin gibi. Tamamen geçmiyor sonuçta temel bir karakter yapımız var. Ama iti bir terapi alır ve bunu kontrol etmeyi öğrenebilirsiniz. Korkmayın iyileşmek için çaba harcarsanız sonucunu görürsünüz ve ara ara nüksetse bile bu kadar sıkıntı çekmezsinşz

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle size katılıyorum. Yapı meselesi ve çevrede “kuruntu yapma, düşünme sende” gibi şeyler duyuyorum sürekli çünkü bizim gibi olmadıklarından anlamıyorlar.
Tamamen geçeceğine bende inanmıyorum ama azalmasıda zor gibi çünkü beni günlük yaşantımızda, tanımadığım insanların kötü haberleri bile aşırı strese sokuyor. Ve çağımızın kötülüğü bitmediğinden vay halime diyorum..
Özellikle twetter kullanmak beni aşırı yıpratıyordu ve kapatıp gündemden uzak kalırsam önlem alamam diye kapatmıyordum. 1hafta önce bi cesaret sildim ve büyük faydasını gördüm ya. Böyle acılara, savaşlara, yıkımlara gözünü kapatan insanları hiç sevmezdim ama bazen gerçekten şart oluyor çünkü elinden bir şey gelmiyor…

Anksiyete ile yaşamak çok zor ama Çözümü var. Çok zor süreçlerden geçmiş birisi olarak söylüyorum bunu.
İyi bir bir psikiyatri hekimi ile görüşün. Düşük dozda ilaçlar bile doğru bakmanızı sağlayabiliyor. Dünyada hemen dibimizde soykırımlar olabiliyor, hiç ummadığımız bir anda bir doğal afetle yada çok komplike olmasına gerek yok basit şeylerle imtihan olabiliriz. Evet ibadetler kalbimize şifa olur ama bunu tıbbi bir tedaviyle çözmeniz ilk esastır. Belli ki hayatınızı yaşamaya engel bir vaziyettesiniz. Geciktirmeyşn tedavi sürecinizi.

zeynones .!.:

Anksiyete ile yaşamak çok zor ama Çözümü var. Çok zor süreçlerden geçmiş birisi olarak söylüyorum bunu.
İyi bir bir psikiyatri hekimi ile görüşün. Düşük dozda ilaçlar bile doğru bakmanızı sağlayabiliyor. Dünyada hemen dibimizde soykırımlar olabiliyor, hiç ummadığımız bir anda bir doğal afetle yada çok komplike olmasına gerek yok basit şeylerle imtihan olabiliriz. Evet ibadetler kalbimize şifa olur ama bunu tıbbi bir tedaviyle çözmeniz ilk esastır. Belli ki hayatınızı yaşamaya engel bir vaziyettesiniz. Geciktirmeyşn tedavi sürecinizi.

Genişletmek için tıkla...

Doktorla görüşmeye devam ediyorum ama evet dediğiniz gibi günlük yaşantımın akışını engelleyen bir durumdayım. Uçak sesine bile kalbim çarpıntı yapıyor. Oğlumu kreşe göndermiyorum.. Ee hal böyle olunca daha kısadan bi çözüme ulaşmayı çok istiyorum..

Mavilerinicinden .!.:

Doktorla görüşmeye devam ediyorum ama evet dediğiniz gibi günlük yaşantımın akışını engelleyen bir durumdayım. Uçak sesine bile kalbim çarpıntı yapıyor. Oğlumu kreşe göndermiyorum.. Ee hal böyle olunca daha kısadan bi çözüme ulaşmayı çok istiyorum..

Genişletmek için tıkla...

En kısa çözümü doktorunuza hissettiklerinizi iyice anlatıp sabırla tedavinizin olması beklemek. Uçak vs yine bir yere kadar anlaşılır ancak bir çocuğun eğitim hayatına engel olacak kadar ciddi bir sorunla karşı karşıyasınız.

Açılın anksiyete yüzünden aylarca evden çıkamayan ben geldim :) değil gezip tozmak 20 metre ötedeki markete gidip bi su alamaz, musluk suyunu kaynatıp sogutup içmeyi beklediğim oldu yaz sıcagında. Hem evden çalışıp hem de kızıma bakiyorum. Okula öğle molamda bırakmam gerekiyordu mesafe 400 metre. Anksiyete ataklarıyla bulantilar ve kusmalarla bitiyordu o yol. Biri evden çıkalım dese tansiyonum 8 e kadar düşüp aynı anda kurdesen dökup hem de kusmaya başlıyordum. 9 ay boyunca hic durmadan midesi bulanır mı insanın? Sürekli nabzım tavan tansiyon yerlerde gittiğim bütün doktorlar psikolojik dedi. En son psikiyatride ilaca başlayıp ayni anda online terapiye sarıldım.


Temmuzda başlamıştım terapilere haftada 1 gün Eylül sonunda bütün o anksiyete bulantı kusmalar gecti... evim giriş kat kızım cama yaklaşsa korkudan elim ayagım titriyordu. Hepsini tek tek anlatsam roman olur. Araba aldık pandemi döneminde aglaya aglaya binip iniyordum ölüceeeezz diye, ki eşim otobanda bile 100km yi gecmez sakin kullanır. Ömrumden ömür gitti ama hepsi gecti. Hala terapilere devam ediyorum. İlac yesil receteliydi mecbur kalmadikca asla icmedim. 1 kutu İlac 1 ayliktır normalde 6 ay da bitti. Sonra bi daha da kullanmadım onu. 1 senedir belki anksiyete atağım olmadı, canım istediginde çıkıp geziyorum ve terapilere borçluyum bunu.


Hala korkularım var evet ama diyorum ki hepimiz bigün ölucez, istedigin kadar kork kaçamazsın ki. Bari dünyadaki günlerini kendine zehir etme. Bende son kalan korkular yükseklik ve yokuş. Evet yokuslardan inmeye korkuyorum dizlerim kitleniyor, adım atamıyorum. Fakat biliyorum ki bunu da başarıcam.


Lutfen terapi alın. Anksiyeteyi doruklarda yaşadım ve gördüm. Kendinizi güvende hissedene kadar geçmiyor ve bu yol da terapilerden geciyor.

Maalesef bende sizin gibiyim anda kalamıyorum sürekli geleceği düşünüyorum ya olursa ya bu olursa ama korktuğunuz kaç şey gerçek oldu ki bunu düşünmek gerek

Yasanacak seyler karsısında acziyetimiz
Ölümün kaçınılmaz oluşu insanı kapana sıkışmış hissettiriyor, insan nasıl anksiyeteli olmasın ki

Anksiyete bende de var bence
Hep yurwgım agzımda
Omuzlarım boynum nasıl agrıyor kasılmaktan artık

Ne doktora gittim ne bısey yaptım bılemıyorum nasıl gececek, tedavi alsam ne ölüm olmayacak mı? Dıyorum bende
Yanlıs bı bakıs acısı evet.

odra .!.:

Açılın anksiyete yüzünden aylarca evden çıkamayan ben geldim :) değil gezip tozmak 20 metre ötedeki markete gidip bi su alamaz, musluk suyunu kaynatıp sogutup içmeyi beklediğim oldu yaz sıcagında. Hem evden çalışıp hem de kızıma bakiyorum. Okula öğle molamda bırakmam gerekiyordu mesafe 400 metre. Anksiyete ataklarıyla bulantilar ve kusmalarla bitiyordu o yol. Biri evden çıkalım dese tansiyonum 8 e kadar düşüp aynı anda kurdesen dökup hem de kusmaya başlıyordum. 9 ay boyunca hic durmadan midesi bulanır mı insanın? Sürekli nabzım tavan tansiyon yerlerde gittiğim bütün doktorlar psikolojik dedi. En son psikiyatride ilaca başlayıp ayni anda online terapiye sarıldım.


Temmuzda başlamıştım terapilere haftada 1 gün Eylül sonunda bütün o anksiyete bulantı kusmalar gecti... evim giriş kat kızım cama yaklaşsa korkudan elim ayagım titriyordu. Hepsini tek tek anlatsam roman olur. Araba aldık pandemi döneminde aglaya aglaya binip iniyordum ölüceeeezz diye, ki eşim otobanda bile 100km yi gecmez sakin kullanır. Ömrumden ömür gitti ama hepsi gecti. Hala terapilere devam ediyorum. İlac yesil receteliydi mecbur kalmadikca asla icmedim. 1 kutu İlac 1 ayliktır normalde 6 ay da bitti. Sonra bi daha da kullanmadım onu. 1 senedir belki anksiyete atağım olmadı, canım istediginde çıkıp geziyorum ve terapilere borçluyum bunu.


Hala korkularım var evet ama diyorum ki hepimiz bigün ölucez, istedigin kadar kork kaçamazsın ki. Bari dünyadaki günlerini kendine zehir etme. Bende son kalan korkular yükseklik ve yokuş. Evet yokuslardan inmeye korkuyorum dizlerim kitleniyor, adım atamıyorum. Fakat biliyorum ki bunu da başarıcam.


Lutfen terapi alın. Anksiyeteyi doruklarda yaşadım ve gördüm. Kendinizi güvende hissedene kadar geçmiyor ve bu yol da terapilerden geciyor.

Genişletmek için tıkla...

İyleşmenize o kadar çok sevindim ki.. Ben çok yoğun yaşadığımı düşünüyordum ama sizin ki bayaa ileriymiş. Ama tabii yinede ben bir şekilde günümü mahvettiğim için, ana odaklanamadığım için ve birde yetmezmiş gibi evrene verdiğim bu mesajlar yüzünden gerçekten yaşayacağım korkusunu her daim ensemde hissettiğim için çok yorgunum..

Siz psikiyatriye mi gittiniz psikologa mı acaba? Umarım sizin gibi güzel sonuçlar Alırım..

Ben ikisine de gittim psikiyatrist sadece atak anlarinda kullanmam için yeşil receteli ilac verdi. 1 adet icersin dedi ben en zorda kaldığım anda yarım kullandım bölunebilen ilacti zaten ve o anksiyeteyi 15 dk icinde sakinlige ceviriyordu alışmaktan korktuğum icin min. Miktarda kullandim ve terapilere basladim. Ne kadar ertelerseniz kendinize o kadar iskence etmis olacaksınız. Simdi diyorum ki aylarca niye salak gibi kendi kendine gecer diye bekledim ben? Kemiginizin kırıldığını düşünün kendi kendine kaynasa bile yanlış kaynar. 1 ayda iyilesecekken 1 yıl sürer. Bu bir hastalık ve tedavisiz olmuyor.