Anneme guvenmiyorum!!!

Kuzeykutuplari91

Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
14 Ocak 2023
41
14
32
Selam kizlar!

Umarim kendimi dogru ifade edebilirim
Ben 31 yasinda iki cocuk annesiyim evliyim (bosanma davasi actik) dogma buyume yurtdisinda yasiyorum kuzey avrupada. Hastalikli bir evde buyudum babam sizofreni, sinir ve seker hastasiydi (2010 da vefat ettti) annem gece gunduz calisan hic yerinde durmayan paranoyak kati kalpli bir kadindi ve hala öyle, sevgisini cok nadir gösterirdi. Yillarca kavga gurultu icinde buyudum saygi sevgi asla yoktu. Benim babamla aram iyiydi beni cok severdi ama annemden cok dayak, hakaret, sevgisizlik gördum. Okadar icine kapanik yasadim ki insanlarla neredeyse hic iletisim kuramiyordum hic dogru duzgun arkadasim olmadi annem sagolsun herkesten nefret ediyordu kimseyi begenmiyordu herkese ön yargiyla yaklasirdi. Asiri titiz ve temiz bir insandi ama hastalik boyutunda. 2010da babam vefat etti, bir kac ay sonra liseden mezun oldum. Gözumu acmadan hayata atilmadan beni turkiyeden bir akrabamiza verdi iki sene nisanli kaldik. Uzaktan birbirimizi tanimaya calistik. Ben zaten kim oldugunu az cok biliyordum. Evet iyi bir insan kötu diyemem asla iyide bir baba. Fakat bizim kökumuz hic bir zaman saglam olmadi. Yuzukler takilir takilmaz yurt disina dönuste annem parmagimdan yuzugumu cekti aldi. Neymis baba tarafindan akrabalardan gizleneckmis dugun yaklasinca tekrar takilacakmis. Evet sesimi cikaramadim evet sustum BEN ANNEMDEN COK KORKUYORDUM. Iliski nedir bilmezdim ask nedir bilmezdim bir erkekle nasil iletisim kurulur bilmezdim... Turkiyeye gitmeme musade etmedi halbuki dugun hazirliklari yapmak istiyordum orada bulunmak istiyordum. Yazin izinde cok tuhaf hareketler sergilerdi annem sanki bir tanecik kizini evlendirmiyordu bir is anlasmasi yapiyordu cok absurtt bir mihir yazdirdi bilmem kac bin euro vsvs. Esime karsi soguk davraniyordu cogu zaman yaninda kavga cikariyordu cok önemsiz detaylar yuzunden etmedigi lafi birakmiyordu surekli beni asagliyordu. Ve isin en kötu tarafadi biz annemle yasayacaktik yurtdisinda. Evim yoktu, isim yoktu, yasim 19 falandi babam yeni vefat etmisti ben aklim fikrim hic o olgunlukta calismadi. Inanin hic istemesem bile hayir diyemedim sanki dilime muhur vurulmustu korkuyordum... iki sene nisanli kaldik ve evlendik bu arada öylle dugun esimin ailesi ile ilgilli bir sorunum yok burda benim derdim sadece kendi tarafim. Esim buraya geldi ve biz sadece bir gun o evde yalniz kalabildik annem manevi teyzemde bir gece kaldi sonra benim izdirabim tekrar basladi, tartismalar hor görmeler, baski uygulamalar etmedigini birakmadi ama ben susamadim saygi sinirim kalmadi karsilik verdim ve kavga cikti surekkli. Ev konusu yurt disinda cok zor firma araciligi ile sirada beklmeyle oluyor seneler suruyor. Malesef evliligimiz temelinden sarsildi. Ben 3 ay sonra zaten hamile kaldim, asla yapmam dedigim seyi yaptim sirf biraz huzur buluruz diye cocuk yaptik:KK43:. Dogum depresyonu yasadim yillarca surdu o doktor bu doktor ilaclar uyku haplari derken butun dengem sasti... Artik aglama krizlerinden cikamiyordum... Benim hayllerim böyle degildi... Esim calisiyordu annem calisiyordu annemden zaten manevi destek alamiyordum iletisim prolemi var konusmaz etmz.. Manevi teyzem dedigim iki kisiyle konusrdum derdimi paylasmak icin. Bir sene sonra dayanilmaz hale geldi ve amcamin oglunu aradim dedim böyle olmuyor lutfen abi yardimici ol. Bir sekilde kiralik ev bulalim. Kiralik ev dedigim de firma araci ile degil o zaten imkansizdi, ancak birisinin satin aldigi ev ve "ikinci el" kiralama gibi dusunun.. Amcamin oglu elinden geleni yapti kendisi bir ev satin aldi ki burda ev fiyatlari milyonlar uzerinden satiliyor en kötusu bile ( yil 2015). Sirtimda korkularim, kaygilarim, mutsuzlugumla o eve tasindik. Otobusle esya tasidigimi hatirliyorum... Benim annemle sorunum hic bitmedi laf sokmalari evime karismalari surekli beni ezip uste cikmasi...
Öyle yada böyle yillar gecti... Ailevi sorunlar cikti esimle uyusmazlik, farkli hayat tarzlari. Ben tek buyudum kardesim yok icine kapanik ve asosyal bir insan olarak, normal aile iliskileri bilmem anne babadan manevi anlamda bir sey görmedim her ne kadar babamla öyle buyuk sorunlar yasamasakda. Esim ise tam tersi kalabalik bir aile saglam akilli bir anne baba kardesler surekli ic ice bir hayat.
Cok bocaladik, cok psikolojik sIkIntIlar yasadim, cok yalniz kaldim her ne kadar esim destek olmaya calissada yillar gectikce aramiz acildi, 2017de bir kizimiz oldu supriz bir sekilde. Kendime bakamadim onlarla hep onlarla ilgilendim. Calismak istedim ama surekli korkularim vardi sanki annemin gölgesi ensemde o yalnizliga o mecburiyetlere hapsoldum... Sen kadinsin böyle ol sen eşsin söyle ol aman onu yapma bunu söyleme vs vs basma kaliplar...

Yillar sonra evimizi aldik cok zor sartlarda, ama evliligimizde sorunlar bitmedi olmadi iste simdi bosanma davasi actik bekliyoruz. Annem hala ayni sadece kendini dusunen bir bencil, ve kendi menfaati ugruna ugrasan bir kadin. Ben hala ayaklari yere saglam basan bir kadin degilim. Cok cabaliyorum kendimce ugrasiyorum, is buluyum onu yapayim bunu yapayim. Ama esim kararli bikmis iyice benden sorunlarimdan surekli gecmisde olanlarla yasamamdan.. Kararli ayrilacak.. Kizlar ben bu ulkede özgur bir birey olamadim korktumm korktum hep korktum annemin tavirlarindan ön yargilarindan oje suren bir kadini bile o.... gibi göremsinden igrenc kaliplarindannn biktiiimmmm. Evliligimin bitmesinde cok payi var. Ben cok dusundum, annemin evine gidemem ezer atar beni. Evden cikamam, bir sure calistim ve yine issiz kaldim yetmiyorda cok pahali hayat.. Sartlar zorlasti, gözum kitaplarimda neden okumuyorsun diyorum ama onuda baslayip yarida birakiyorum... Esim aslinda hep calisip para kazanmami istedi.. biz cok dönduk ucurumun kenarindan ama en sonunda oda pes etti fakat dusunuyorum yuvayi yikmaya deger mi? Verdigim ve tutamadigim sözler? hep bosa gitti. Bende calisicagim bende yaprim dediklerim hep havada kaldi? Lutfen annemle mesafe kuralim yeter artik dedim, hayir dedi hep. Evini temizle cocuklarina bak dendi hep. Terbiyesinden sen sorumlusun dedi esim hep. Ben görevi yapiyorum gece gunduz caliisyorum dedi :KK43: Ben nasil bir yol izleyim ? Yalnizim caresizim ve cok bocaliyorum..
 
Kuzey Avrupa’ya geleli 6. Veya 7. Ayımda işe girdim. Tamam anladığım kadarıyla sizin üniversite diplomanız vs yok ama hasta bakıcı vs gibi işlerde çok talep var, hastane okul vs gibi yerlerde temizlik yapabilirsiniz. üstelik çoğu kadın çalıştığı için kreşler henüz bebekken almaya başlıyor. Devletin çocuk desteği var. Niye annenizden uzak bir hayat kurmayı düşünmüyorsunuz?
 
Selam kizlar!

Umarim kendimi dogru ifade edebilirim
Ben 31 yasinda iki cocuk annesiyim evliyim (bosanma davasi actik) dogma buyume yurtdisinda yasiyorum kuzey avrupada. Hastalikli bir evde buyudum babam sizofreni, sinir ve seker hastasiydi (2010 da vefat ettti) annem gece gunduz calisan hic yerinde durmayan paranoyak kati kalpli bir kadindi ve hala öyle, sevgisini cok nadir gösterirdi. Yillarca kavga gurultu icinde buyudum saygi sevgi asla yoktu. Benim babamla aram iyiydi beni cok severdi ama annemden cok dayak, hakaret, sevgisizlik gördum. Okadar icine kapanik yasadim ki insanlarla neredeyse hic iletisim kuramiyordum hic dogru duzgun arkadasim olmadi annem sagolsun herkesten nefret ediyordu kimseyi begenmiyordu herkese ön yargiyla yaklasirdi. Asiri titiz ve temiz bir insandi ama hastalik boyutunda. 2010da babam vefat etti, bir kac ay sonra liseden mezun oldum. Gözumu acmadan hayata atilmadan beni turkiyeden bir akrabamiza verdi iki sene nisanli kaldik. Uzaktan birbirimizi tanimaya calistik. Ben zaten kim oldugunu az cok biliyordum. Evet iyi bir insan kötu diyemem asla iyide bir baba. Fakat bizim kökumuz hic bir zaman saglam olmadi. Yuzukler takilir takilmaz yurt disina dönuste annem parmagimdan yuzugumu cekti aldi. Neymis baba tarafindan akrabalardan gizleneckmis dugun yaklasinca tekrar takilacakmis. Evet sesimi cikaramadim evet sustum BEN ANNEMDEN COK KORKUYORDUM. Iliski nedir bilmezdim ask nedir bilmezdim bir erkekle nasil iletisim kurulur bilmezdim... Turkiyeye gitmeme musade etmedi halbuki dugun hazirliklari yapmak istiyordum orada bulunmak istiyordum. Yazin izinde cok tuhaf hareketler sergilerdi annem sanki bir tanecik kizini evlendirmiyordu bir is anlasmasi yapiyordu cok absurtt bir mihir yazdirdi bilmem kac bin euro vsvs. Esime karsi soguk davraniyordu cogu zaman yaninda kavga cikariyordu cok önemsiz detaylar yuzunden etmedigi lafi birakmiyordu surekli beni asagliyordu. Ve isin en kötu tarafadi biz annemle yasayacaktik yurtdisinda. Evim yoktu, isim yoktu, yasim 19 falandi babam yeni vefat etmisti ben aklim fikrim hic o olgunlukta calismadi. Inanin hic istemesem bile hayir diyemedim sanki dilime muhur vurulmustu korkuyordum... iki sene nisanli kaldik ve evlendik bu arada öylle dugun esimin ailesi ile ilgilli bir sorunum yok burda benim derdim sadece kendi tarafim. Esim buraya geldi ve biz sadece bir gun o evde yalniz kalabildik annem manevi teyzemde bir gece kaldi sonra benim izdirabim tekrar basladi, tartismalar hor görmeler, baski uygulamalar etmedigini birakmadi ama ben susamadim saygi sinirim kalmadi karsilik verdim ve kavga cikti surekkli. Ev konusu yurt disinda cok zor firma araciligi ile sirada beklmeyle oluyor seneler suruyor. Malesef evliligimiz temelinden sarsildi. Ben 3 ay sonra zaten hamile kaldim, asla yapmam dedigim seyi yaptim sirf biraz huzur buluruz diye cocuk yaptik:KK43:. Dogum depresyonu yasadim yillarca surdu o doktor bu doktor ilaclar uyku haplari derken butun dengem sasti... Artik aglama krizlerinden cikamiyordum... Benim hayllerim böyle degildi... Esim calisiyordu annem calisiyordu annemden zaten manevi destek alamiyordum iletisim prolemi var konusmaz etmz.. Manevi teyzem dedigim iki kisiyle konusrdum derdimi paylasmak icin. Bir sene sonra dayanilmaz hale geldi ve amcamin oglunu aradim dedim böyle olmuyor lutfen abi yardimici ol. Bir sekilde kiralik ev bulalim. Kiralik ev dedigim de firma araci ile degil o zaten imkansizdi, ancak birisinin satin aldigi ev ve "ikinci el" kiralama gibi dusunun.. Amcamin oglu elinden geleni yapti kendisi bir ev satin aldi ki burda ev fiyatlari milyonlar uzerinden satiliyor en kötusu bile ( yil 2015). Sirtimda korkularim, kaygilarim, mutsuzlugumla o eve tasindik. Otobusle esya tasidigimi hatirliyorum... Benim annemle sorunum hic bitmedi laf sokmalari evime karismalari surekli beni ezip uste cikmasi...
Öyle yada böyle yillar gecti... Ailevi sorunlar cikti esimle uyusmazlik, farkli hayat tarzlari. Ben tek buyudum kardesim yok icine kapanik ve asosyal bir insan olarak, normal aile iliskileri bilmem anne babadan manevi anlamda bir sey görmedim her ne kadar babamla öyle buyuk sorunlar yasamasakda. Esim ise tam tersi kalabalik bir aile saglam akilli bir anne baba kardesler surekli ic ice bir hayat.
Cok bocaladik, cok psikolojik sIkIntIlar yasadim, cok yalniz kaldim her ne kadar esim destek olmaya calissada yillar gectikce aramiz acildi, 2017de bir kizimiz oldu supriz bir sekilde. Kendime bakamadim onlarla hep onlarla ilgilendim. Calismak istedim ama surekli korkularim vardi sanki annemin gölgesi ensemde o yalnizliga o mecburiyetlere hapsoldum... Sen kadinsin böyle ol sen eşsin söyle ol aman onu yapma bunu söyleme vs vs basma kaliplar...

Yillar sonra evimizi aldik cok zor sartlarda, ama evliligimizde sorunlar bitmedi olmadi iste simdi bosanma davasi actik bekliyoruz. Annem hala ayni sadece kendini dusunen bir bencil, ve kendi menfaati ugruna ugrasan bir kadin. Ben hala ayaklari yere saglam basan bir kadin degilim. Cok cabaliyorum kendimce ugrasiyorum, is buluyum onu yapayim bunu yapayim. Ama esim kararli bikmis iyice benden sorunlarimdan surekli gecmisde olanlarla yasamamdan.. Kararli ayrilacak.. Kizlar ben bu ulkede özgur bir birey olamadim korktumm korktum hep korktum annemin tavirlarindan ön yargilarindan oje suren bir kadini bile o.... gibi göremsinden igrenc kaliplarindannn biktiiimmmm. Evliligimin bitmesinde cok payi var. Ben cok dusundum, annemin evine gidemem ezer atar beni. Evden cikamam, bir sure calistim ve yine issiz kaldim yetmiyorda cok pahali hayat.. Sartlar zorlasti, gözum kitaplarimda neden okumuyorsun diyorum ama onuda baslayip yarida birakiyorum... Esim aslinda hep calisip para kazanmami istedi.. biz cok dönduk ucurumun kenarindan ama en sonunda oda pes etti fakat dusunuyorum yuvayi yikmaya deger mi? Verdigim ve tutamadigim sözler? hep bosa gitti. Bende calisicagim bende yaprim dediklerim hep havada kaldi? Lutfen annemle mesafe kuralim yeter artik dedim, hayir dedi hep. Evini temizle cocuklarina bak dendi hep. Terbiyesinden sen sorumlusun dedi esim hep. Ben görevi yapiyorum gece gunduz caliisyorum dedi :KK43: Ben nasil bir yol izleyim ? Yalnizim caresizim ve cok bocaliyorum..
Baban hasta olsada gerçek hasta senin annen. Yurt dışında eğer vatandaşlığınız varsa oralarda devlet çok yardımcı oluyor bildiğim kadarıyla. Annen ne derse desin sakın yanına dönme. Gerekirse bir göz odada yaşa annenle yaşama. Eşin için değil kendin için para kazan. Yurt dışında yaşayan türkler para harcamaz çünkü euro burda değerli. Bütün yıl para biriktirirler tek yaptıkları bu.
 
Hepsini okumadım ama iş bul çalış. En niteliksiz işlere bile yeterince işçi bulunamıyor, hiçbirinin parası da kötü değil. kreş, okul ebdava zaten bebeleri de oraya verirsin olur biter. Devletten yardım da al ev tut mis gibi yaşa.
Yani bazen şu yurtdışında yaşayan Türkleri gerçekten anlamıyorum. İmkanlar burdan 500 kat daha iyi, devletleri her imkanı sunuyor. Ama bir tek Türkler karanlık kör kuyularda büyümüş gibi davranıyor. Akıl alır gibi değil.
 
Tek tavsiye vereyim çık git, çek git. Ev bul, iş bul hemen git. Ne annene, ne kocaya ne de başka birine ihtiyacın var hele ki çocuk yardımı varsa elinde zaten iyi para yapıyor. Annene hiç ihtiyacınyok ona kendini maddi manevi bağlayan sensin. :ık o evden, başka telefon numarası al annene de verme kurtul gitsin.
 
Ama bir tek Türkler karanlık kör kuyularda büyümüş gibi davranıyor.
Kafalar kör kuyu olunca nereye gidersen git, kafa da geliyor 😒
Avrupalı Feride Hanım; damadın ailesiyle mehir anlaşması yapmış, bir Türk erkeği daha kazanmış Avrupa. Sonra da iki çocuk.
 
Son düzenleme:
Kuzey Avrupa’ya geleli 6. Veya 7. Ayımda işe girdim. Tamam anladığım kadarıyla sizin üniversite diplomanız vs yok ama hasta bakıcı vs gibi işlerde çok talep var, hastane okul vs gibi yerlerde temizlik yapabilirsiniz. üstelik çoğu kadın çalıştığı için kreşler henüz bebekken almaya başlıyor. Devletin çocuk desteği var. Niye annenizden uzak bir hayat kurmayı düşünmüyorsunuz?
Çocuklarım kreşe gidiyor, evimiz şu an ayrı. Ama sonuç olarak böyle bir durumun içindeyim. Üç ay çalıştım aralik da isim bitti kısa süreli oluyor hep.
 
Tek tavsiye vereyim çık git, çek git. Ev bul, iş bul hemen git. Ne annene, ne kocaya ne de başka birine ihtiyacın var hele ki çocuk yardımı varsa elinde zaten iyi para yapıyor. Annene hiç ihtiyacınyok ona kendini maddi manevi bağlayan sensin. :ık o evden, başka telefon numarası al annene de verme kurtul gitsin.
Çocuk parası aldığın gün biter burda en düşük ev kirasi bile ki evin varsa tl olarak 10 bin
 
Çocuk parası aldığın gün biter burda en düşük ev kirasi bile ki evin varsa tl olarak 10 bin
Çocuk parası zaten sizin için değil çocuğunuzun temel beslenme ihtiyacı için verilen bir para. O yüzden siz geçinmek için işe girmek zorundasınız. İşiniz neden bitiyor?
 
Çocuk parası zaten sizin için değil çocuğunuzun temel beslenme ihtiyacı için verilen bir para. O yüzden siz geçinmek için işe girmek zorundasınız. İşiniz neden bitiyor?
Bende çocuklarım için harcıyorum örnek verdim sadece. Türkiye için büyük bir miktar gibi gözükse de burası iki kat daha pahalı hrle ki bu kriz dönemlerinde. İş arıyorum. Sadece yuvayi yikmaya değer mi işte çok yalnızim her türlü. Ve üstelik hala bana ayrılınca bile eli gözü uzerimde olacağını söylüyor 🤦🏻‍♀️
 
Yani bulunduğunuz ülkede mutlaka iş kuruluşları vardır. Orda hasta bakıcısı, çocuk bakıçılığı vb. eğitim alıp, bir şekilde çalışmaya başlayacaksınız. Ayrıca sosyal yardımlara başvuracaksınız. Ücretsiz psikolog desteğine başvuracaksınız.

Eminim siz bunları bizden daha iyi biliyorsunuz. Ama harekete geçemiyorsunuz. Tahminim birşey yapmaya karar verdiğinizde, harekete geçemeden anksiyete krizine girip, başlamadan vazgeçiyorsunuz. Ama artık bu şekilde devam edemeyecek noktaya gelmişsiniz. Birşeyler yapmak için kendinizi zorlamanız lazım. Kolay değil ama birkaç aylık sıkıntı sonrası beyniniz yeni düzene uyum sağlayacaktır.

Ayrıca kuzey Avrupa’da olup, fiyatları TL ile değerlendirmek ne demek? Asgari ücretin 1500-2000 eur olduğu ülkelerde, 500 eur kira çok değil.
 
Bende çocuklarım için harcıyorum örnek verdim sadece. Türkiye için büyük bir miktar gibi gözükse de burası iki kat daha pahalı hrle ki bu kriz dönemlerinde. İş arıyorum. Sadece yuvayi yikmaya değer mi işte çok yalnızim her türlü. Ve üstelik hala bana ayrılınca bile eli gözü uzerimde olacağını söylüyor 🤦🏻‍♀️
Güzel kardeşim Türkiye’ye göre niye kıyaslıyorsun, ben de Avrupa’da yaşıyorum, herşeyi TL ye çevirme, bak türkiyede çocuk başına 5-6 bin vereceğin kreşi devlet sana burda çok cüzi miktara sunuyor. Türkiyede asgari ücret 400 Euro kuzey ve Batı Avrupa’da 1400-1600 Euro.
Yani yuva yıkmaya değer mi dersen eşin istemiyormuş ki evli kalmak, seni istemeyen birine sen ne yapabilirsin?
 
Bende çocuklarım için harcıyorum örnek verdim sadece. Türkiye için büyük bir miktar gibi gözükse de burası iki kat daha pahalı hrle ki bu kriz dönemlerinde. İş arıyorum. Sadece yuvayi yikmaya değer mi işte çok yalnızim her türlü. Ve üstelik hala bana ayrılınca bile eli gözü uzerimde olacağını söylüyor 🤦🏻‍♀️
Adamla 2012-2013 yıllarında evlenmişsiniz ve anlattığınız kadarı ile onun da hayatını kendinizinkiyle birlikte zindana çevirmişsiniz. Bir insan hayattan ne bekler: huzur. Yani kadın ya da erkek bir insanın huzursuz bir ortama düzelir diye ne kadar katlanmasını bekliyorsunuz?

Üzgünüm ama kendinize bir çıkış yolu bulmanız lazım. Aksi takdirde çocuklarınız da, yarın sizin anneniz hakkında konuştuğunuz gibi, sizin arkanızdan konuşacak ve “annem hiç mutlu olmamıza izin vermedi ki” diyecekler. Bu bile kendi sınırlanızı zorlamanız için önemli bir sebep.
 
Öncelikle Travmalarınız olmuş, geçmiş ama siz üstlerine kendi isteğinizle yenilerini ekleyip açıkçası kendinizi kandırmışsınız.

Geçmişte yaşananlar ne olursa olsun belirli bir yaştan sonra yaşadıklarınızdan ailenizi suçlayamazsınız.

İstemeyerek evlendiniz fakat şimdi kendi isteğinizle değil de eşinizin isteğiyle boşanıyosunuz.
Eşiniz sabırla sizi beklemiş ve sizden hiçbir olumlu dönüş alamamış.

Ha evinizi evlenmeseniz de çocuğunuz olmasaydı da temizleyecektiniz ama çocuklarınız isteyerek olmuş ve kimse sizi buna zorlamamış tabii ki de terbiyelerini, bakımlarını üstlenmek zorundasınız.

Çalışacağıma söz verdim ama yapamadım cümlesini kaç kez kurmuşsunuz. Aslında siz de yapılması gereken ama yapmadığınız şeylerle yazarken yüzleşmişsiniz.


Kusura bakmayın ama başkalarını değil şuan kendinizi suçlama vakti.
 
Yani bulunduğunuz ülkede mutlaka iş kuruluşları vardır. Orda hasta bakıcısı, çocuk bakıçılığı vb. eğitim alıp, bir şekilde çalışmaya başlayacaksınız. Ayrıca sosyal yardımlara başvuracaksınız. Ücretsiz psikolog desteğine başvuracaksınız.

Eminim siz bunları bizden daha iyi biliyorsunuz. Ama harekete geçemiyorsunuz. Tahminim birşey yapmaya karar verdiğinizde, harekete geçemeden anksiyete krizine girip, başlamadan vazgeçiyorsunuz. Ama artık bu şekilde devam edemeyecek noktaya gelmişsiniz. Birşeyler yapmak için kendinizi zorlamanız lazım. Kolay değil ama birkaç aylık sıkıntı sonrası beyniniz yeni düzene uyum sağlayacaktır.

Ayrıca kuzey Avrupa’da olup, fiyatları TL ile değerlendirmek ne demek? Asgari ücretin 1500-2000 eur olduğu ülkelerde, 500 eur kira çok değil.
Kiralar 500 euro değil çok daha fazla zaten kuzey avrupa da döviz kuru kron. O dediğiniz maaşlar da şu an inanin yetmiyor. Ev kirasi hariç, vergi ödemeleri ve diğer giderler de binlerce kron. Biz şu an kendi evimizde yaşıyoruz satın aldığımız ama ben çocuklarımla çıkmak istemiyorum. Bu evin banka ücreti 5000 kron aidat 7000 kr. Eve giren maaşdan ise neredeyse bir şey kalmıyor.
Öncelikle Travmalarınız olmuş, geçmiş ama siz üstlerine kendi isteğinizle yenilerini ekleyip açıkçası kendinizi kandırmışsınız.

Geçmişte yaşananlar ne olursa olsun belirli bir yaştan sonra yaşadıklarınızdan ailenizi suçlayamazsınız.

İstemeyerek evlendiniz fakat şimdi kendi isteğinizle değil de eşinizin isteğiyle boşanıyosunuz.
Eşiniz sabırla sizi beklemiş ve sizden hiçbir olumlu dönüş alamamış.

Ha evinizi evlenmeseniz de çocuğunuz olmasaydı da temizleyecektiniz ama çocuklarınız isteyerek olmuş ve kimse sizi buna zorlamamış tabii ki de terbiyelerini, bakımlarını üstlenmek zorundasınız.

Çalışacağıma söz verdim ama yapamadım cümlesini kaç kez kurmuşsunuz. Aslında siz de yapılması gereken ama yapmadığınız şeylerle yazarken yüzleşmişsiniz.


Kusura bakmayın ama başkalarını değil şuan kendinizi suçlama vakti.
Düşünceleriniz için teşekkür ederim. Sizde mi gurbettesiniz?
Ben elinden geleni yaptım "yapmadım" diye yazmadım. Benim vurguladığım şey eşimin sadece benden ev işlerini dört dörtlük yapmasını beklemesi ve çocukların terbiyesini tamamen benim vermem gerektiğinin uzerine basıyor. Kendisinin çalışarak görevini tamamladığını zannediyor. Ben kendimle muhasebe ederim her zaman.
Bakın 10 sene, sayısız depresyon özellikli iki tanesi beni zaten mahvetti. Ben zaten en büyük saygısızlığı kendime yaptım. Kendimi önemsemedim. Annem nereye çektiyse oraya gittim. Eşim ise kendisi annemle böyle kötü olmami asla kabullenmedi. Mesafe koymak istemedi sürekli asaglamasina izin verdi. İş arıyorum ve elbettee çalışacağım. Inanin hala anksiyete krizlerim oluyor içimde kocaman bir boşluk var her zaman. Sanki tabiri caizse görünmez bir tasma var boynumda.
 
annenizle görüşmeyin eşinizle de bu konuları konuşmayın. aynanın karşısına geçip bir karar verin artık düzeleceğpiğm ne yaptığımın farkındayım diye. 10 sene aynı duyguları hissetmek için uzun bir süre. kendiniz için bir şey yapın belki eşiniz vazgeçer boşanmaktan. adam bıkmış görünüyor sizden
 
. Sizde mi gurbettesiniz?
Sevgili kuzeykutuplari; siz gurbette degilsiniz ki. Dogma buyume oralisiniz. Sizin memleketiniz orasi.
Bu yillar icinde hic terapi aldiniz mi? Ya da ilac kullandiniz mi?
Anne travmalari pek cok kadinda var. ben de bunlardan biriyim. Bence en onemli adim uzaksalmak. Fiziken ve zihnen.
Diyirsunuz ki yuvayi dagitmaya deger mi? Cok uzgunum ama deger. Insan mutsuz oldugu yerde durmamali. Esiniz bunu yapiyor. Sizin acinizdan kotu belki ama onun icin gerekli. Siz de annenizin hayatindan gitmelisiniz. Sinir getirmisiniz. Kendiniz uzerine yogunlasmali, bunlari asmaya calismalisiniz.
Linc yiyeyim ama disarida calismayan bir kadin olarak evin tum sorumlulugu benimdir benim nazarimda. Esimden yardim istedigim konu ve zamanlar olur. Ama ev ile ilgili isler bana aittir. O nedenle wsinizin bu talebi bana cok normal geldi. Eger cocuklarla cok vakit geciren sizseniz egitim veren de sizsinizdir cunku cocukla gorustugu kisitli vakitte sizin verebileceginizi o veremez. Yani ben bunlarda itiraz edecek birsey goremedim. Psikolojini nedeniyle yapamiyorsaniz; evlilik budur zaten, yapamiyorum yardim et diyebilirsiniz
 
Selam kizlar!

Umarim kendimi dogru ifade edebilirim
Ben 31 yasinda iki cocuk annesiyim evliyim (bosanma davasi actik) dogma buyume yurtdisinda yasiyorum kuzey avrupada. Hastalikli bir evde buyudum babam sizofreni, sinir ve seker hastasiydi (2010 da vefat ettti) annem gece gunduz calisan hic yerinde durmayan paranoyak kati kalpli bir kadindi ve hala öyle, sevgisini cok nadir gösterirdi. Yillarca kavga gurultu icinde buyudum saygi sevgi asla yoktu. Benim babamla aram iyiydi beni cok severdi ama annemden cok dayak, hakaret, sevgisizlik gördum. Okadar icine kapanik yasadim ki insanlarla neredeyse hic iletisim kuramiyordum hic dogru duzgun arkadasim olmadi annem sagolsun herkesten nefret ediyordu kimseyi begenmiyordu herkese ön yargiyla yaklasirdi. Asiri titiz ve temiz bir insandi ama hastalik boyutunda. 2010da babam vefat etti, bir kac ay sonra liseden mezun oldum. Gözumu acmadan hayata atilmadan beni turkiyeden bir akrabamiza verdi iki sene nisanli kaldik. Uzaktan birbirimizi tanimaya calistik. Ben zaten kim oldugunu az cok biliyordum. Evet iyi bir insan kötu diyemem asla iyide bir baba. Fakat bizim kökumuz hic bir zaman saglam olmadi. Yuzukler takilir takilmaz yurt disina dönuste annem parmagimdan yuzugumu cekti aldi. Neymis baba tarafindan akrabalardan gizleneckmis dugun yaklasinca tekrar takilacakmis. Evet sesimi cikaramadim evet sustum BEN ANNEMDEN COK KORKUYORDUM. Iliski nedir bilmezdim ask nedir bilmezdim bir erkekle nasil iletisim kurulur bilmezdim... Turkiyeye gitmeme musade etmedi halbuki dugun hazirliklari yapmak istiyordum orada bulunmak istiyordum. Yazin izinde cok tuhaf hareketler sergilerdi annem sanki bir tanecik kizini evlendirmiyordu bir is anlasmasi yapiyordu cok absurtt bir mihir yazdirdi bilmem kac bin euro vsvs. Esime karsi soguk davraniyordu cogu zaman yaninda kavga cikariyordu cok önemsiz detaylar yuzunden etmedigi lafi birakmiyordu surekli beni asagliyordu. Ve isin en kötu tarafadi biz annemle yasayacaktik yurtdisinda. Evim yoktu, isim yoktu, yasim 19 falandi babam yeni vefat etmisti ben aklim fikrim hic o olgunlukta calismadi. Inanin hic istemesem bile hayir diyemedim sanki dilime muhur vurulmustu korkuyordum... iki sene nisanli kaldik ve evlendik bu arada öylle dugun esimin ailesi ile ilgilli bir sorunum yok burda benim derdim sadece kendi tarafim. Esim buraya geldi ve biz sadece bir gun o evde yalniz kalabildik annem manevi teyzemde bir gece kaldi sonra benim izdirabim tekrar basladi, tartismalar hor görmeler, baski uygulamalar etmedigini birakmadi ama ben susamadim saygi sinirim kalmadi karsilik verdim ve kavga cikti surekkli. Ev konusu yurt disinda cok zor firma araciligi ile sirada beklmeyle oluyor seneler suruyor. Malesef evliligimiz temelinden sarsildi. Ben 3 ay sonra zaten hamile kaldim, asla yapmam dedigim seyi yaptim sirf biraz huzur buluruz diye cocuk yaptik:KK43:. Dogum depresyonu yasadim yillarca surdu o doktor bu doktor ilaclar uyku haplari derken butun dengem sasti... Artik aglama krizlerinden cikamiyordum... Benim hayllerim böyle degildi... Esim calisiyordu annem calisiyordu annemden zaten manevi destek alamiyordum iletisim prolemi var konusmaz etmz.. Manevi teyzem dedigim iki kisiyle konusrdum derdimi paylasmak icin. Bir sene sonra dayanilmaz hale geldi ve amcamin oglunu aradim dedim böyle olmuyor lutfen abi yardimici ol. Bir sekilde kiralik ev bulalim. Kiralik ev dedigim de firma araci ile degil o zaten imkansizdi, ancak birisinin satin aldigi ev ve "ikinci el" kiralama gibi dusunun.. Amcamin oglu elinden geleni yapti kendisi bir ev satin aldi ki burda ev fiyatlari milyonlar uzerinden satiliyor en kötusu bile ( yil 2015). Sirtimda korkularim, kaygilarim, mutsuzlugumla o eve tasindik. Otobusle esya tasidigimi hatirliyorum... Benim annemle sorunum hic bitmedi laf sokmalari evime karismalari surekli beni ezip uste cikmasi...
Öyle yada böyle yillar gecti... Ailevi sorunlar cikti esimle uyusmazlik, farkli hayat tarzlari. Ben tek buyudum kardesim yok icine kapanik ve asosyal bir insan olarak, normal aile iliskileri bilmem anne babadan manevi anlamda bir sey görmedim her ne kadar babamla öyle buyuk sorunlar yasamasakda. Esim ise tam tersi kalabalik bir aile saglam akilli bir anne baba kardesler surekli ic ice bir hayat.
Cok bocaladik, cok psikolojik sIkIntIlar yasadim, cok yalniz kaldim her ne kadar esim destek olmaya calissada yillar gectikce aramiz acildi, 2017de bir kizimiz oldu supriz bir sekilde. Kendime bakamadim onlarla hep onlarla ilgilendim. Calismak istedim ama surekli korkularim vardi sanki annemin gölgesi ensemde o yalnizliga o mecburiyetlere hapsoldum... Sen kadinsin böyle ol sen eşsin söyle ol aman onu yapma bunu söyleme vs vs basma kaliplar...

Yillar sonra evimizi aldik cok zor sartlarda, ama evliligimizde sorunlar bitmedi olmadi iste simdi bosanma davasi actik bekliyoruz. Annem hala ayni sadece kendini dusunen bir bencil, ve kendi menfaati ugruna ugrasan bir kadin. Ben hala ayaklari yere saglam basan bir kadin degilim. Cok cabaliyorum kendimce ugrasiyorum, is buluyum onu yapayim bunu yapayim. Ama esim kararli bikmis iyice benden sorunlarimdan surekli gecmisde olanlarla yasamamdan.. Kararli ayrilacak.. Kizlar ben bu ulkede özgur bir birey olamadim korktumm korktum hep korktum annemin tavirlarindan ön yargilarindan oje suren bir kadini bile o.... gibi göremsinden igrenc kaliplarindannn biktiiimmmm. Evliligimin bitmesinde cok payi var. Ben cok dusundum, annemin evine gidemem ezer atar beni. Evden cikamam, bir sure calistim ve yine issiz kaldim yetmiyorda cok pahali hayat.. Sartlar zorlasti, gözum kitaplarimda neden okumuyorsun diyorum ama onuda baslayip yarida birakiyorum... Esim aslinda hep calisip para kazanmami istedi.. biz cok dönduk ucurumun kenarindan ama en sonunda oda pes etti fakat dusunuyorum yuvayi yikmaya deger mi? Verdigim ve tutamadigim sözler? hep bosa gitti. Bende calisicagim bende yaprim dediklerim hep havada kaldi? Lutfen annemle mesafe kuralim yeter artik dedim, hayir dedi hep. Evini temizle cocuklarina bak dendi hep. Terbiyesinden sen sorumlusun dedi esim hep. Ben görevi yapiyorum gece gunduz caliisyorum dedi :KK43: Ben nasil bir yol izleyim ? Yalnizim caresizim ve cok bocaliyorum..
Yani bu kadar sıkıntının ortasında psikolojik tedavi görmedin mi. Sadexe kendine acımakla mı geçirdin. Diğer insanlarda senin kadar baskı dayak ne varsa görmüştür emin ol. Ama hayata daha çok sarılıyorlar. Yapınla alakalı olabilir. Onu bile bi nebze toparlamak için adım atmış bi insan göremedim. İnşallah hrrsy istediğin gibi olur
 
X