Ben nasıl başa çıkacağım..

Herkese günaydın..
Öncelikle bazi şeylerden bahsederek konuma ilerlemek istiyorum. Biraz uzun olabilir. Hakkınızı helal edin..
Öncelikle çocukluk yılları travmalar ile geçmiş. Gerçek bir aile sevgisinden mahrum büyümüş. En ağır antidepresanlar kullanan sinir hastası bir anne ile başa çıkmış bir kadınım. Hoş beni annem büyütmedi de neyse.. Geldim 30 yaşına..
Evliyim.. Evliligimin bazi dönemleri de ağır sıkıntılar ile geçip atlatıp bugünlere geldik..
Ama ben affedemiyorum. Beni sevgiye muhtaç, ilgiye muhtaç ve aç kalmama vesile olan hiç kimseyi affedemiyorum.
Aileme çok bağlı, fedakar, teyzelerim , kuzenlerim, geniş ailemde dahil bulunan herkese candan bağlı olan bir kadın(dım). Çok yıprandım. Bazi gercekleri gördüm. Kuzenimin eşi tarafindan iftiraya maruz kaldim. Ara bozuculuk ile alakali ve alakasi yoktu oysa ki herkes şahitti. Herkes kendini kurtarmak icin ilk beni yakardi. Yine öyle oldu. Ama bunsefer kaldiramadim. Bir kac aydir uyku uyuyamamiyorum. Icimde koca bir aci haksizliklar ile savasiyorum.
Haketmedigim tavirlar görüyorum. Ben anladim ki kimsesizmisim. Ben ailem diye öldüğüm herkes icin bir hicmisim.. Sadece allaha siginiyorum. Bazen haykirasim geliyor.
Konusacak kimsem yok. Yasadiklarimi bod anda burada bir gun anlatmak isterim. Son zamanlarda buz etkisi oldu içim o kadar nötr ki bu normal mi bilmiyorum. Kimseyi görmek istemiyorum. Gitmek istemiyorum. Benim annem bile benim yanımda durmadı. Tek eşim ve teyzem vs benim için biseyler yaptı. Ben çaresizce bana destek oldu.
Beni el insanına güldürdüler. Bir kavgamızda senin kardeşim dediğin kuzenlerin bile seni umursamiyor gibisinden yüzüme çarptı.
Sadece Allah dedim. Bu içimdeki boşluk kimsesizlik anlatamam..
Neyse herseye ara verdim. Bende tiroit var. Yalnız düzenli. Sınırda insulin direnci vardı normaldi. Doktor cyclo diye regl düzenleme ilacı vs verdi reglmi oldum ettim. Reglmden sonraki 10 gün de 5 gün ilişki 5 gün dinlenme olarak başladık.
Evlat sahibi olmak istiyoruz. Olmuyor.. Bunsefer progestan hapida kullaniyorum. Komik gelecek ama biz mi beceremiyoruz bilemedim..
Ben 6 seneden gidiyorum evlilikte.. Kimseye belli etmem olmuyor demem. İstemiyoruz vs derim.
Benim buyuk kuzen abimin karisi doğum yaptı. Yeğenimi sevmeye bile gidemiyorum bu tatsizliktan dolayı. Haketmedigim şeyler yaşıyorum. Aklımı kaçıracagim artık rabbim biliyor kalbimde 1 gr kötü niyet yokken .... Neyse ağrıma giden bir kaç bisey oldu. Ben şimdi daha çok evladım olsun istiyorum. Bebek kokusunu içime doya doya çekeyim istiyorum.
Gördükçe yeğenimin resmini içim gidiyor. Rabbim kucağımıza boş bırakma hiç bir kadının kucağını boş bırakma diye dualar ediyorum. Bana nolur dua edin. Bu ay bir mucize ile karşılaşayım. Belkide hiç anne olamam ama bu hasretlikte bile neler yaşıyorum kimse bilmiyor. Her köşede sessizce ağlıyor dua ediyorum.
İlişki sonrası biraz spermler disariya çıkabiliyor. Engel olur mu bu durum. Ben bilmiyorum desteğim akıl verenim bir arayanım bir soranım bu dünyada yok.
Burada bulanan ablalarım, arkadaslarim, kardeşlerim belki bana biraz da olsa arkadaş olur diye düşünüyorum.. Şimdiden çok teşekkür ediyorum..

Size iyi gelmeyen kimseyle iletişim kurmak zorunda değilsiniz ve kurmayın yok sayın size zarar verenleri..Herkes akrabaları ile can ciğer değil hepimiz yalnızız zaten,kendi kurduğunuz aile ile mutlu olmaya bakın arkadaşlar edinin konu komşu vb...Çocuk da demek ki zamanı var Allah nasip etmişse olur elbet,sperm dışarı çıkması da bir şeye engel değil neticede bir sperm yetiyor çocuk için..Siz gereken testlerinizi yaptırın bir sıkıntı var mi tedavi edilecek bı durum var mı doktorunuzdan öğrenin

Nwramou .!.:

Herkese günaydın..
Öncelikle bazi şeylerden bahsederek konuma ilerlemek istiyorum. Biraz uzun olabilir. Hakkınızı helal edin..
Öncelikle çocukluk yılları travmalar ile geçmiş. Gerçek bir aile sevgisinden mahrum büyümüş. En ağır antidepresanlar kullanan sinir hastası bir anne ile başa çıkmış bir kadınım. Hoş beni annem büyütmedi de neyse.. Geldim 30 yaşına..
Evliyim.. Evliligimin bazi dönemleri de ağır sıkıntılar ile geçip atlatıp bugünlere geldik..
Ama ben affedemiyorum. Beni sevgiye muhtaç, ilgiye muhtaç ve aç kalmama vesile olan hiç kimseyi affedemiyorum.
Aileme çok bağlı, fedakar, teyzelerim , kuzenlerim, geniş ailemde dahil bulunan herkese candan bağlı olan bir kadın(dım). Çok yıprandım. Bazi gercekleri gördüm. Kuzenimin eşi tarafindan iftiraya maruz kaldim. Ara bozuculuk ile alakali ve alakasi yoktu oysa ki herkes şahitti. Herkes kendini kurtarmak icin ilk beni yakardi. Yine öyle oldu. Ama bunsefer kaldiramadim. Bir kac aydir uyku uyuyamamiyorum. Icimde koca bir aci haksizliklar ile savasiyorum.
Haketmedigim tavirlar görüyorum. Ben anladim ki kimsesizmisim. Ben ailem diye öldüğüm herkes icin bir hicmisim.. Sadece allaha siginiyorum. Bazen haykirasim geliyor.
Konusacak kimsem yok. Yasadiklarimi bod anda burada bir gun anlatmak isterim. Son zamanlarda buz etkisi oldu içim o kadar nötr ki bu normal mi bilmiyorum. Kimseyi görmek istemiyorum. Gitmek istemiyorum. Benim annem bile benim yanımda durmadı. Tek eşim ve teyzem vs benim için biseyler yaptı. Ben çaresizce bana destek oldu.
Beni el insanına güldürdüler. Bir kavgamızda senin kardeşim dediğin kuzenlerin bile seni umursamiyor gibisinden yüzüme çarptı.
Sadece Allah dedim. Bu içimdeki boşluk kimsesizlik anlatamam..
Neyse herseye ara verdim. Bende tiroit var. Yalnız düzenli. Sınırda insulin direnci vardı normaldi. Doktor cyclo diye regl düzenleme ilacı vs verdi reglmi oldum ettim. Reglmden sonraki 10 gün de 5 gün ilişki 5 gün dinlenme olarak başladık.
Evlat sahibi olmak istiyoruz. Olmuyor.. Bunsefer progestan hapida kullaniyorum. Komik gelecek ama biz mi beceremiyoruz bilemedim..
Ben 6 seneden gidiyorum evlilikte.. Kimseye belli etmem olmuyor demem. İstemiyoruz vs derim.
Benim buyuk kuzen abimin karisi doğum yaptı. Yeğenimi sevmeye bile gidemiyorum bu tatsizliktan dolayı. Haketmedigim şeyler yaşıyorum. Aklımı kaçıracagim artık rabbim biliyor kalbimde 1 gr kötü niyet yokken .... Neyse ağrıma giden bir kaç bisey oldu. Ben şimdi daha çok evladım olsun istiyorum. Bebek kokusunu içime doya doya çekeyim istiyorum.
Gördükçe yeğenimin resmini içim gidiyor. Rabbim kucağımıza boş bırakma hiç bir kadının kucağını boş bırakma diye dualar ediyorum. Bana nolur dua edin. Bu ay bir mucize ile karşılaşayım. Belkide hiç anne olamam ama bu hasretlikte bile neler yaşıyorum kimse bilmiyor. Her köşede sessizce ağlıyor dua ediyorum.
İlişki sonrası biraz spermler disariya çıkabiliyor. Engel olur mu bu durum. Ben bilmiyorum desteğim akıl verenim bir arayanım bir soranım bu dünyada yok.
Burada bulanan ablalarım, arkadaslarim, kardeşlerim belki bana biraz da olsa arkadaş olur diye düşünüyorum.. Şimdiden çok teşekkür ediyorum..

Genişletmek için tıkla...

Spremin dışarı akması normaldir. Orada milyonlarca sprem var yumurtaya bir tane yetiyor. Hakkınızda hayırlısı olsun.

Yukarıda yazdiklarinizdan dolayı bile çocuk olmuyor olabilir. Stres en büyük düşman insana. Yer bitirir adamı. O yüzden herkesin numarasını silin kendi kosenize çekilerek yeni bir hayat kurun.

Gerçekten kendinizi iyi hissetmediğiniz yerde iyi hissetmediğiniz insanlarla durmayın. Silin hayatınızdan emin olun yalnız olmak daha iyi. Eşinizle sorunlarınız hala devam ediyorsa bence çocuk düşünmeyin. Bütün bu olumsuzlukların yanında bir de o sorumluluk ağır gelebilir. Durumunuz varsa iyi bir terapist bulabilirsiniz

Chek .!.:

Çok karışık yazmışsınız ama anladığım kadarına cevap vereyim.
Aynı anne babadan olmadıkça dışarıdaki herkes "el"dir kuzen dahi olsa.
Yeri geliyor kardeş kardeşe bile düşman oluyor.
Bu hayatta önce ben diyeceksin kendi istediklerini kendi menfaatini düşüneceksin maalesef sonra başkalarına yardım edeceksin. Diğer türlü kendi ailen bile olsa üstünde hakimiyet kurmaya çalışabiliyor.
Herkes salt iyi değildir, insanın diğer insanlara karşı kendini koruma mesafesi bırakması lazım. İnsan işte hep o çocukluktaki masum sevgiyle kalıyor sanıyor ama büyüdükçe farklı hırslar, farklı konular araya giriyor. Yakın çocukluk arkadaşı, birlikte büyüdüğün kuzenlerde falan kabullenmek zor olabiliyor.

Çocuk konusunda da psikolojik olarak zorlandığın dönemde çocuk iyi fikir olmayabilir.
Annen de pek yardımcı olabilecek biri değil anladığım kadarıyla. Çocuk gelince özellikle yenidoğan dönemi kolay değil. Önce biraz toparlan, biraz huzurlu bir alan oluştur kendine sonra doktorlarla birlikte bir çözüm bulursunuz.

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim. Evet çok karışık oldu. Nereden nasıl başlayacağım bilmeden yazdım. Bir gün konu başlıkları belirleyip her travmami sizlerle paylaşacağım.. belki rahatlarim

bir kısmını okuyamadım kafam döndü.
sizi negatif etkileyen insanları hayatında tutmak için ısrar eteyişn. inanın yalnızlık o kadar kötü değil. bir komşu, bir arkadaş edinin kendinize, niye sadece hayat akrabalar gibi davranıyorsunuz.
önce kendinizi iyileştirin, şu an bu psikolojide çocuk çok sağlıklı büyümeyecektir.
lütfen önce kendiniz, sonra çocuk, eş, anne.

Nwramou .!.:

Herkese günaydın..
Öncelikle bazi şeylerden bahsederek konuma ilerlemek istiyorum. Biraz uzun olabilir. Hakkınızı helal edin..
Öncelikle çocukluk yılları travmalar ile geçmiş. Gerçek bir aile sevgisinden mahrum büyümüş. En ağır antidepresanlar kullanan sinir hastası bir anne ile başa çıkmış bir kadınım. Hoş beni annem büyütmedi de neyse.. Geldim 30 yaşına..
Evliyim.. Evliligimin bazi dönemleri de ağır sıkıntılar ile geçip atlatıp bugünlere geldik..
Ama ben affedemiyorum. Beni sevgiye muhtaç, ilgiye muhtaç ve aç kalmama vesile olan hiç kimseyi affedemiyorum.
Aileme çok bağlı, fedakar, teyzelerim , kuzenlerim, geniş ailemde dahil bulunan herkese candan bağlı olan bir kadın(dım). Çok yıprandım. Bazi gercekleri gördüm. Kuzenimin eşi tarafindan iftiraya maruz kaldim. Ara bozuculuk ile alakali ve alakasi yoktu oysa ki herkes şahitti. Herkes kendini kurtarmak icin ilk beni yakardi. Yine öyle oldu. Ama bunsefer kaldiramadim. Bir kac aydir uyku uyuyamamiyorum. Icimde koca bir aci haksizliklar ile savasiyorum.
Haketmedigim tavirlar görüyorum. Ben anladim ki kimsesizmisim. Ben ailem diye öldüğüm herkes icin bir hicmisim.. Sadece allaha siginiyorum. Bazen haykirasim geliyor.
Konusacak kimsem yok. Yasadiklarimi bod anda burada bir gun anlatmak isterim. Son zamanlarda buz etkisi oldu içim o kadar nötr ki bu normal mi bilmiyorum. Kimseyi görmek istemiyorum. Gitmek istemiyorum. Benim annem bile benim yanımda durmadı. Tek eşim ve teyzem vs benim için biseyler yaptı. Ben çaresizce bana destek oldu.
Beni el insanına güldürdüler. Bir kavgamızda senin kardeşim dediğin kuzenlerin bile seni umursamiyor gibisinden yüzüme çarptı.
Sadece Allah dedim. Bu içimdeki boşluk kimsesizlik anlatamam..
Neyse herseye ara verdim. Bende tiroit var. Yalnız düzenli. Sınırda insulin direnci vardı normaldi. Doktor cyclo diye regl düzenleme ilacı vs verdi reglmi oldum ettim. Reglmden sonraki 10 gün de 5 gün ilişki 5 gün dinlenme olarak başladık.
Evlat sahibi olmak istiyoruz. Olmuyor.. Bunsefer progestan hapida kullaniyorum. Komik gelecek ama biz mi beceremiyoruz bilemedim..
Ben 6 seneden gidiyorum evlilikte.. Kimseye belli etmem olmuyor demem. İstemiyoruz vs derim.
Benim buyuk kuzen abimin karisi doğum yaptı. Yeğenimi sevmeye bile gidemiyorum bu tatsizliktan dolayı. Haketmedigim şeyler yaşıyorum. Aklımı kaçıracagim artık rabbim biliyor kalbimde 1 gr kötü niyet yokken .... Neyse ağrıma giden bir kaç bisey oldu. Ben şimdi daha çok evladım olsun istiyorum. Bebek kokusunu içime doya doya çekeyim istiyorum.
Gördükçe yeğenimin resmini içim gidiyor. Rabbim kucağımıza boş bırakma hiç bir kadının kucağını boş bırakma diye dualar ediyorum. Bana nolur dua edin. Bu ay bir mucize ile karşılaşayım. Belkide hiç anne olamam ama bu hasretlikte bile neler yaşıyorum kimse bilmiyor. Her köşede sessizce ağlıyor dua ediyorum.
İlişki sonrası biraz spermler disariya çıkabiliyor. Engel olur mu bu durum. Ben bilmiyorum desteğim akıl verenim bir arayanım bir soranım bu dünyada yok.
Burada bulanan ablalarım, arkadaslarim, kardeşlerim belki bana biraz da olsa arkadaş olur diye düşünüyorum.. Şimdiden çok teşekkür ediyorum..

Genişletmek için tıkla...

İyi hissetmediğin bir zamanda be iyi hissetmediğin yerde bebek için uğraşman ne kadar doğru sence ? Bence bir kez daha düşün