- 21 Temmuz 2014
- 915
- 924
- Konu Sahibi berraksucan
- #1
Evlendiğim de ilk bir yıl korunmuştum.biraktiktan 5 ay sonra hamile kalmıştım nasıl şükürler etmiştim.eşimle cok sevinmiştik ancak kısa sürdü ve bebeğimiz düştü.çocuğumuz oluyor nasılsa,yine olur hayalleriyle bir süre kendimizi teselli ettik ancak denedik olmadı bir yıl da oyle geçti en sonunda bulunduğum yerde klomen + çatlatma iğneli iki kere tedavi gördüm yine olmadı ardından rahim filmi çekilsin dediler cektirdim sol tüp kapalı dediler, yok değil dediler ,derken soluğu eğitim araştırma hastanesinde almıştım.
Borclarimiz vardı özele gidecek durumumuz da yoktu.kimisi sen de kist var diyordu.kimisi sende sorun yok eşinin değerleri iyi değil diyordu.kimisi de sebepsiz sizinki diyordu böyle böyle gitmediğimiz doktor kalmamıştı.duzenli adet görürüm.esimin değerleri de normal sana en iyisi aşılama yapalım dediler yaptık iki kere hapla yumurta büyüterek aşılama yaptık sonuç yine negatifti.Doktor beni yanına çağırıp özel bir merkezin adini veririp git burada tüp bebek yaptır dedi fakat benim özellere hic durumum yoktu bunu kendisine izah edip devlet kanalıyla tüp bebek yaptırmak istediğim de bana verilen cevap aşılamalarımın iğneli olması gerektiğini bana ise iki kere hapla tedavi denendiğini söyledi peki neden iğneyle yumurta büyütmediniz en azından hakkım olurdu birseylere dedigimde cevap yok.
Tabiri caizse doktor binbir Naz’la iki kere de iğneyle yumurta büyüterek aşılama yaptı toplamda 4 kere aşılama olmuştum amma hersey o kadar ters ve dikkatsizlerdi ki aşılama günü eşimin spermlerini ebe hemşireye yan binadan verip eliyle kalem taşır gibi hic bir sterilizasyon olmada alıp gelmişti ve yine tedavim esnasında yapılan ignemin birini ebe eksik söylediği icin eksik doz almıştım Cok üzüldüm amma başka seçenegim de yoktu.sonuc itibariyle yapılan son iki aşılamam da tutmamıştı.negatifi aldıktan sonra hastanenin bahcesinden ayrilamamistim saatlerce ağladım gidecek başka yerim yoktu.Bulundugum şehirde sorunumuzu çözecek doktor da kalmamıştı ve tüp bebek yolları gözükmüştü başka şehre gidilip-gelinecekti nasıl yapacaktik nasıl üstesinden gelecektik....
Öte yandan üst üste yaşanan negatif sonuçlardan sonra eşimle de aramiz iyiden iyiye bozulmuştu evin içinde iki yabancı gibi olmustuk gece gündüz Allah’a dua ediyordum etrafımdaki herkes hamileydi kimisi 2.-3. Bebeğine hamileydi...aklım almıyordu başkaları icin bu kadar kolay olan şey benim icin nasılda ulaşılması imkansız gibiydi. Eş dost icin sevinirken kendime üzülüyordum.baska bir şehirde basvurumu yapmıştım iki ay sonra sıra bana geldi direk tüp bebek karari verilmişti nasıl sevinmistim o gün :) hemen tedaviye başlandı zorluydu surec tedavi gördüğüm yer ile Evim arasi 3.5 saat.bu nedenle gunde 7 saat yol gidecektim. Tedavi sonunda transfer günü gelip çatmıştı transferi olduktan sonra otele gidip iki gece de kalmıştık.icim kıpır kıpırdi olacakti test günü geldiğinde yine negatifi aldık o gün ilk defa esiminde benle ağladığını gördüm birbirimize sarılıp öylece ağladık sadece ağladık hic konuşmadan.ailelerimize durumumuzu soylememistik bu sorunu kendi içimizde halletmek istiyorduk fakat hem madden hem de mannen zorlanıyorduk.Doktorlara sorunun nerde olduğunu sorduğumda bir cevap veremiyorlardi.sebepsiz sizinki dediler.
4 tane dondurulmus embriyom vardı umut dünyası ya 2 ay sonra yeniden Rahmi transfere hazırladılar yine ilaçlar,kontroller,gidip gelmeler... derken transfer günü gelip çatmıştı heyecanliydim bu sefer olacak diyordum eşimle bir heves hastaneye gittik.beklemeye aldılar bizi bir ara sekretere ne zaman beni alacaksınız diye sorayim dedim yanına gittim deskin önünde bir kağıt vardı transfer olacaklar olmayacaklar yazıyordu sekreter bir başkasıyla konuşurken o kagida gözüm ilişti
Transfer olmayacaklar arasında benim de ismim geçiyordu 0 embriyo yaziyordu hic birsey sormadan eşimin yanına gittim oturdum.Öylece bir müddet bekledim hüngür hüngür ağlamak geliyordu icimden.Esime nasıl söyleyeceğimi düşündüm kendimi topladım bizim transfer olmayacak bizi ondan bekletiyorlar dedim
Eşim sasırdı emin misin dedi üzüldü bozuldu bir sürü duygu karmaşası....
Sonra bizi çağırdılar kalan 4 embriyonun çözülürken öldügünü söylediler.Odadan ayrıldım eşimle hastane bahçesinde oturduk sessizce hic konuşmadan bir süre ağladım.kendimizi topladıktan sonra tekrar yola çıktık evimize geldik. Evde artık derin bir sessizlik başlamıştı hic konuşmuyor kendi halimizde takılıyorduk. Aklımdan bazen evlat edinmeyi geçiriyordum eşime söylesem ne der acaba diyordum yaşanan onca negatiften sonra umudum kalmamıştı kabullenme sürecine girdim Allah’a teslim oldum.evet çocuğumuz olmuyordu eger ki eşim benimle huzurlu bi şekilde yürütmek isterse bu evliliği yürütürdüm ben onu seviyordum bırakmak istemiyordum.
Bazıları şunu diyebilir birbirini gerçekten seven insanlar çocuksuz da bir hayatı paylaşabilirler elbette paylaşabilirler en cok ta ben istedim sevgimizin askımızın önüne geçmesin bu durum diye ancak biz başarılı olamadık.
Eşim bana karşı uzak soguk duruyordu 5 dk dan fazla sohbete girmiyordu Kangrenli yara gibi için için kendini yiyordu ne düşünüyor ne yapmak niyetinde hic bilmiyordum.Ne kadar sıcak davransam da olmuyordu kalbi yumuşamıyordu buz tutmuştu sanki.
En sonunda Allah’a yine yalvardım dualar ettim allahım bir kere daha deneyeceğim hayırlısıysa bana nasip et değilse de beni esimi bir düzene sok dedim.Aile huzuru sıcaklığı kalmamıştı aramızda.
Tekrar sil baştan tedaviye başladık her zaman ki gibi iğneler ilaçlar derken transfer günü ellerinde 3 tane embriyo kaldığını ikisini transfer edeceklerini söylediler.Ben sasırdım cunku bu ikinci tüp bebek denememdi hesabima göre 3. Olsaydi çift koyuluyordu.Meger donmus embriyo tedavisi yapıldı fakat transfer süreci olamasada o tedaviyi de negatif olarak görüp suan ki denediğim tedavi onlar için 3. Sayılıyormuş sen suan 3. Tüp bebek denemesindesin ve bu sefer sana çift koyacağız dediler 3 embriyodan ikisini koydular kalan 1 tanesini 5. Güne taşıyacağız dediler transferin ertesi günü tekrar aradılar kalan 1 embriyoda öldü 5. Güne gidemedi dediler.
O an umutlarım yikildi sanki içimdeki iki bebeğim bana tutunur muydu acaba diye binbir soruyla otel de iki gece geçirdim sonra evimize döndük.15 gun dinlendim test günü gelip çatmıştı sabah kan vermek icin kalktım eşimin elinde idrar testi hadi yap deyip duruyordu eşime simdi kan vercem ne gerek var dedimse de ikna edemedim testi yaptım koydum kenara elimi yüzümü yıkıyorum hic bakmadim kendimi alıştırmıştım olumsuza hic belirti de hissetmiyordum.esim geldi bakti ben yüzümde köpükle mücadele verirken eşim bir çığlık tutmus diye nasıl seviniyor yüzümdeki köpükten gözlerimi açmaya çalışıyorum bir yandan yüzüm gözüm yanıyor bir baktim ki kipkirmizi iki çizgi sok geçirdim hemen toparlanıp kan vermeye gittim.(yine de emin olmalıydım)
Betahcg pozitif çıkmıştı hemen eşimi aradım pozitif dedim nasıl mutlu olduk bu sefer mutluluktan ağlıyorduk ben ağladım o agladi sonra kapattık.
Hamilelik serüvenim böylelikle başlamıştı ilk kontrollerde tek kese ve bebek vardı cok şükür dedik ayda bir kontrole gidiyordum yine bir gün kontrolde,doktor monitöre bakıp,ikiz olduğunu söyledim mi deyince biz bir sok daha yaşadık ne yanı içimde iki tane mi var simdi dedim doktor evet ikiz bunlar dedi eşim nasıl mutlu taklalar atarak çıktı resmen hastaneden.
Eve geldik sevindik ancak ikiz gebelik haliyle riskli gebelikti moral cok önemliydi.esim kimseye söylemeyelim doğana kadar dedi peki tamam da doğunca insanlara ne diyecektik :) böyle böyle 34.haftaya kadar ulasmistik her gün bulantı kusma zor bir gebelikti ama sabırla evde yattim bir gün sancım oldu Hastaneye gittik meğer Doğum başlamış 6cm açıklık olmuş hemen sezeryana aldılar 34 haftalik oldukları icin başka bir hastaneye kuvoze aldılar.ikiz kızlarım olmustu benden mutlusu yoktu ancak hastaneye gelen herkes üzüntü içindeydi bebekler kuvözde diye.deli misiniz siz bugun benim bayramim rabbim cocuklarimi bana bağışladı onlar iyi olsun beklerim yine ben dedim.
Cocuklari hic görememistim ancak mutluydum yeter ki onlar iyi olsunlardi
15 gün kuvöz maceramızdan sonra evimize çıktık iki bebekle acıkan,altına yapan, gaz sancısı,savaş alanı gibi banyo gunleri...derken eşimle tabiri caizse papucumuzu ters giymiştik:) kim nerde yatiyor belli değildi :) evin içinde birbirimizi göremez olmustuk ama hic şikayetçi değildik cunku istediğimiz bir bebekti rabbim bize iki tane yollamıştı ne kadar şükür etsek azdı.
Suan kızlarım 7 aylık oldular maşallah yaramazlık ve huysuzlukta sınır tanımlıyorlar.:)
Rabbim isteyen herkese sağlıklı sıhhatli evlatlar nasip etsin.umudunuzu kaybetmeyin neyin hayır neyin şer olacagini bilemeyiz ben tutmayan tedavilerim için cok üzülmüştüm meğer rabbim en güzeli için bizi bekletmiş.Ben 9. Tedavide pozitifi gördüm.
Sabır -sükut -bol dua...
Hersey gönlünüzce olsun...
Borclarimiz vardı özele gidecek durumumuz da yoktu.kimisi sen de kist var diyordu.kimisi sende sorun yok eşinin değerleri iyi değil diyordu.kimisi de sebepsiz sizinki diyordu böyle böyle gitmediğimiz doktor kalmamıştı.duzenli adet görürüm.esimin değerleri de normal sana en iyisi aşılama yapalım dediler yaptık iki kere hapla yumurta büyüterek aşılama yaptık sonuç yine negatifti.Doktor beni yanına çağırıp özel bir merkezin adini veririp git burada tüp bebek yaptır dedi fakat benim özellere hic durumum yoktu bunu kendisine izah edip devlet kanalıyla tüp bebek yaptırmak istediğim de bana verilen cevap aşılamalarımın iğneli olması gerektiğini bana ise iki kere hapla tedavi denendiğini söyledi peki neden iğneyle yumurta büyütmediniz en azından hakkım olurdu birseylere dedigimde cevap yok.
Tabiri caizse doktor binbir Naz’la iki kere de iğneyle yumurta büyüterek aşılama yaptı toplamda 4 kere aşılama olmuştum amma hersey o kadar ters ve dikkatsizlerdi ki aşılama günü eşimin spermlerini ebe hemşireye yan binadan verip eliyle kalem taşır gibi hic bir sterilizasyon olmada alıp gelmişti ve yine tedavim esnasında yapılan ignemin birini ebe eksik söylediği icin eksik doz almıştım Cok üzüldüm amma başka seçenegim de yoktu.sonuc itibariyle yapılan son iki aşılamam da tutmamıştı.negatifi aldıktan sonra hastanenin bahcesinden ayrilamamistim saatlerce ağladım gidecek başka yerim yoktu.Bulundugum şehirde sorunumuzu çözecek doktor da kalmamıştı ve tüp bebek yolları gözükmüştü başka şehre gidilip-gelinecekti nasıl yapacaktik nasıl üstesinden gelecektik....
Öte yandan üst üste yaşanan negatif sonuçlardan sonra eşimle de aramiz iyiden iyiye bozulmuştu evin içinde iki yabancı gibi olmustuk gece gündüz Allah’a dua ediyordum etrafımdaki herkes hamileydi kimisi 2.-3. Bebeğine hamileydi...aklım almıyordu başkaları icin bu kadar kolay olan şey benim icin nasılda ulaşılması imkansız gibiydi. Eş dost icin sevinirken kendime üzülüyordum.baska bir şehirde basvurumu yapmıştım iki ay sonra sıra bana geldi direk tüp bebek karari verilmişti nasıl sevinmistim o gün :) hemen tedaviye başlandı zorluydu surec tedavi gördüğüm yer ile Evim arasi 3.5 saat.bu nedenle gunde 7 saat yol gidecektim. Tedavi sonunda transfer günü gelip çatmıştı transferi olduktan sonra otele gidip iki gece de kalmıştık.icim kıpır kıpırdi olacakti test günü geldiğinde yine negatifi aldık o gün ilk defa esiminde benle ağladığını gördüm birbirimize sarılıp öylece ağladık sadece ağladık hic konuşmadan.ailelerimize durumumuzu soylememistik bu sorunu kendi içimizde halletmek istiyorduk fakat hem madden hem de mannen zorlanıyorduk.Doktorlara sorunun nerde olduğunu sorduğumda bir cevap veremiyorlardi.sebepsiz sizinki dediler.
4 tane dondurulmus embriyom vardı umut dünyası ya 2 ay sonra yeniden Rahmi transfere hazırladılar yine ilaçlar,kontroller,gidip gelmeler... derken transfer günü gelip çatmıştı heyecanliydim bu sefer olacak diyordum eşimle bir heves hastaneye gittik.beklemeye aldılar bizi bir ara sekretere ne zaman beni alacaksınız diye sorayim dedim yanına gittim deskin önünde bir kağıt vardı transfer olacaklar olmayacaklar yazıyordu sekreter bir başkasıyla konuşurken o kagida gözüm ilişti
Transfer olmayacaklar arasında benim de ismim geçiyordu 0 embriyo yaziyordu hic birsey sormadan eşimin yanına gittim oturdum.Öylece bir müddet bekledim hüngür hüngür ağlamak geliyordu icimden.Esime nasıl söyleyeceğimi düşündüm kendimi topladım bizim transfer olmayacak bizi ondan bekletiyorlar dedim
Eşim sasırdı emin misin dedi üzüldü bozuldu bir sürü duygu karmaşası....
Sonra bizi çağırdılar kalan 4 embriyonun çözülürken öldügünü söylediler.Odadan ayrıldım eşimle hastane bahçesinde oturduk sessizce hic konuşmadan bir süre ağladım.kendimizi topladıktan sonra tekrar yola çıktık evimize geldik. Evde artık derin bir sessizlik başlamıştı hic konuşmuyor kendi halimizde takılıyorduk. Aklımdan bazen evlat edinmeyi geçiriyordum eşime söylesem ne der acaba diyordum yaşanan onca negatiften sonra umudum kalmamıştı kabullenme sürecine girdim Allah’a teslim oldum.evet çocuğumuz olmuyordu eger ki eşim benimle huzurlu bi şekilde yürütmek isterse bu evliliği yürütürdüm ben onu seviyordum bırakmak istemiyordum.
Bazıları şunu diyebilir birbirini gerçekten seven insanlar çocuksuz da bir hayatı paylaşabilirler elbette paylaşabilirler en cok ta ben istedim sevgimizin askımızın önüne geçmesin bu durum diye ancak biz başarılı olamadık.
Eşim bana karşı uzak soguk duruyordu 5 dk dan fazla sohbete girmiyordu Kangrenli yara gibi için için kendini yiyordu ne düşünüyor ne yapmak niyetinde hic bilmiyordum.Ne kadar sıcak davransam da olmuyordu kalbi yumuşamıyordu buz tutmuştu sanki.
En sonunda Allah’a yine yalvardım dualar ettim allahım bir kere daha deneyeceğim hayırlısıysa bana nasip et değilse de beni esimi bir düzene sok dedim.Aile huzuru sıcaklığı kalmamıştı aramızda.
Tekrar sil baştan tedaviye başladık her zaman ki gibi iğneler ilaçlar derken transfer günü ellerinde 3 tane embriyo kaldığını ikisini transfer edeceklerini söylediler.Ben sasırdım cunku bu ikinci tüp bebek denememdi hesabima göre 3. Olsaydi çift koyuluyordu.Meger donmus embriyo tedavisi yapıldı fakat transfer süreci olamasada o tedaviyi de negatif olarak görüp suan ki denediğim tedavi onlar için 3. Sayılıyormuş sen suan 3. Tüp bebek denemesindesin ve bu sefer sana çift koyacağız dediler 3 embriyodan ikisini koydular kalan 1 tanesini 5. Güne taşıyacağız dediler transferin ertesi günü tekrar aradılar kalan 1 embriyoda öldü 5. Güne gidemedi dediler.
O an umutlarım yikildi sanki içimdeki iki bebeğim bana tutunur muydu acaba diye binbir soruyla otel de iki gece geçirdim sonra evimize döndük.15 gun dinlendim test günü gelip çatmıştı sabah kan vermek icin kalktım eşimin elinde idrar testi hadi yap deyip duruyordu eşime simdi kan vercem ne gerek var dedimse de ikna edemedim testi yaptım koydum kenara elimi yüzümü yıkıyorum hic bakmadim kendimi alıştırmıştım olumsuza hic belirti de hissetmiyordum.esim geldi bakti ben yüzümde köpükle mücadele verirken eşim bir çığlık tutmus diye nasıl seviniyor yüzümdeki köpükten gözlerimi açmaya çalışıyorum bir yandan yüzüm gözüm yanıyor bir baktim ki kipkirmizi iki çizgi sok geçirdim hemen toparlanıp kan vermeye gittim.(yine de emin olmalıydım)
Betahcg pozitif çıkmıştı hemen eşimi aradım pozitif dedim nasıl mutlu olduk bu sefer mutluluktan ağlıyorduk ben ağladım o agladi sonra kapattık.
Hamilelik serüvenim böylelikle başlamıştı ilk kontrollerde tek kese ve bebek vardı cok şükür dedik ayda bir kontrole gidiyordum yine bir gün kontrolde,doktor monitöre bakıp,ikiz olduğunu söyledim mi deyince biz bir sok daha yaşadık ne yanı içimde iki tane mi var simdi dedim doktor evet ikiz bunlar dedi eşim nasıl mutlu taklalar atarak çıktı resmen hastaneden.
Eve geldik sevindik ancak ikiz gebelik haliyle riskli gebelikti moral cok önemliydi.esim kimseye söylemeyelim doğana kadar dedi peki tamam da doğunca insanlara ne diyecektik :) böyle böyle 34.haftaya kadar ulasmistik her gün bulantı kusma zor bir gebelikti ama sabırla evde yattim bir gün sancım oldu Hastaneye gittik meğer Doğum başlamış 6cm açıklık olmuş hemen sezeryana aldılar 34 haftalik oldukları icin başka bir hastaneye kuvoze aldılar.ikiz kızlarım olmustu benden mutlusu yoktu ancak hastaneye gelen herkes üzüntü içindeydi bebekler kuvözde diye.deli misiniz siz bugun benim bayramim rabbim cocuklarimi bana bağışladı onlar iyi olsun beklerim yine ben dedim.
Cocuklari hic görememistim ancak mutluydum yeter ki onlar iyi olsunlardi
15 gün kuvöz maceramızdan sonra evimize çıktık iki bebekle acıkan,altına yapan, gaz sancısı,savaş alanı gibi banyo gunleri...derken eşimle tabiri caizse papucumuzu ters giymiştik:) kim nerde yatiyor belli değildi :) evin içinde birbirimizi göremez olmustuk ama hic şikayetçi değildik cunku istediğimiz bir bebekti rabbim bize iki tane yollamıştı ne kadar şükür etsek azdı.
Suan kızlarım 7 aylık oldular maşallah yaramazlık ve huysuzlukta sınır tanımlıyorlar.:)
Rabbim isteyen herkese sağlıklı sıhhatli evlatlar nasip etsin.umudunuzu kaybetmeyin neyin hayır neyin şer olacagini bilemeyiz ben tutmayan tedavilerim için cok üzülmüştüm meğer rabbim en güzeli için bizi bekletmiş.Ben 9. Tedavide pozitifi gördüm.
Sabır -sükut -bol dua...
Hersey gönlünüzce olsun...
Adınıza çok sevindim.. Allah sağlıkla büyütmek nasip etsin inşallah ..
