Tecrübeli olduğum bir konu değil açıkçası. Mal davası ayrı mı, velayet ne durumda alınır, karakol, icra yoluyla çocuğu alma falan. Allah bütün taraflara kolaylık versin, olayları hazmetme olgunluğu versin de çocuklar arada ezilmesin.
Ben eşimin hayatına girmeden önceki dönemde de eşim bir tartışmada "çocuğu alabilirim, bak sen eğer hayat kuracaksan, çocuğu bir kadın olarak başka bir adamla tutmak istemiyorsan, engel görüyorsan" ben bakarım, bir kadın tutarım bakıcı vs " ama lütfen çocuğu bu şekilde kullanma diye. Ama ölürüm, canımı alırlar da vermem çocuğu denildi. Ben eşimle tanışmıyordum bile.
Evet kadının eşine evlilk boyunca gösterdiği şiddet var, sürekli antidepresan kullanıyor ve defalarca eşimin önünde intihar etmeye kalkmış, terapiye götürülmüş. Sonra kendisi boşanmak istemiş, işe girmiş, bu evlilik yüzünden böyle oldum, artık daha iyiyim demiş ve anlaşmalı eşim boşanmış hiçbir zorluk çıkarmadan.
Zamanında davalarla falan da çok uğraşılmış, dediği doğru, çocuğu anne vermek istemeyince kolay elinden alınmıyor. Zaten verebileceği desteği vermiş, kalanı haddini bile aşacak şeyler, analı babalı çocuğa elin kadını daha fazla müdahale edemez, ki ananın babanın arkasında da bir aile var, onlar da bir etken olabiliyor. Kim böyle şeylerle karşılaşsa illallah getirir, kendi çocuğu huysuzlansa dayanamayanlar el kadını/adamından terapistlik beklemesin. Ben 2.eş falan değilim, eşimin bildiğimiz kadarıyla başka kadından çocuğu yok. Benim başıma gelse çocuklarımı huzur bozsun diye elalemin ne yapacağını bilmediğim kadınının üstüne salmam, o kadar değersiz çocuklarım yok benim.
Yazık diyorum ne diyebilirim ki.
Bakın bunların hepsini mahkemede kanıtlamanız gerekir. Az önceki mesajımda yazmıştım, belki de eşim eski eşi ayrılmak istediğinde ya da bunlar yaşanırken kayıt, delil, vs toplayıp çekişmeli dava ve velayet açmalıydı. Ama o dönem verilen sözler var, beni cocuğumdan ayırırsan, ölürüm çocuk annesiz kalır diye, ya da biz boşanalım ben çok iyi olucam kendimi toplayacağım sen bize maddi destek ol diye. Eşim ev, araba sağlamış her şeyi düşünmüş.
Ben daha fazla devam etmeyeceğim:) Baba hatta yanında ben bile kaç kez uzmandan destek aldık hatta pedagog sonrasında bir de psikyatriste yönlendirdi diye kaç mesajımda var hala kör gibi bunları yazıyorsunuz:)
Yoo hayır ben saygısızlığına karşıyım, eşim de bunu görüyor. O da çocuğunu hatalı buluyor, ama ergen o geçecek sabret dedi
Dava dosyalarını detaylı olarak incelerseniz, tüm sorularınızın cevabını bulursunuz. Fakat bu platformda bunu yapamam. Eşim çocuğuna ders malzemelerini götürdüğünde bile uzaklaştırma alındı, bilmiyorum ne bekliyorsunuz fakat ben eşimi asla ve asla (ki bunu bize söyleyen avuklatlar ve polisler) ne o kapıya gönderirim ne başka bir şey. O tarz kahramanlıklar öyle olmuyor. Eşimin belki yapabileceği tek şey boşanmayı çekişmeli açıp o dönemlerde sürekli aynı evde kanıt toplaması ve velayet davası açmasıydı. Onu da kendi gerekçeleriyle mantıklı bulmamış ve yapmamış bu benden çok önce olan bir olay.
Hayır asla bencil biri değilim.
Herkes halinden memnunken ben niye mi içerledim? Herkes derken babasının evine yani kendi evine de 8 aydır gitmeyen 16 yaşındaki ergenlik çağındaki çocuğuda mı kastettiniz.
Eşinin oglunu da artık eşi düşünecek. Bir memnuniyetsizligi varsa adamın, boşanıp oğluyla daha çok vakit geçirebilir.
Haklısınız. Tabii ki başta anne baba düşünecek çocuğunu. Ama Allahtan 8 aydır çocuğun yüzünü görmüyoruz da kafamız rahat tarzı ifadeler çok zalimce geliyor bana.
