Merhabalar.29 yaşindayım ..Annemle bu yasıma kadar hic düzgün bir iliskim olmadı.Saygi duymaya çalışmaktan oteye gitmedi iliskim.Annem mi bana annelik yapamadi ben mi ona evlatlik yapamadim bilmiyorum..Hep kendimi suclarim sevgi dolu bir evlat olamadigim için..Peki bunda hic mi annemin payı yoktu?Almıs oldugum terapiler sonucunda bunu fark ettim.Evet vardi.
Ben liseye giderken annemin ailesiyle yaşadım.Bana bir oda verildi.Maddi durumumuz kötüydü. Ailem Istanbul'a taşindi.Bana bir kanepeyle dolap vermislerdi.Aylarca kirik camimi yaptirmadilar.hatta 1 yil boyunca.Bir kirik cam ne kadar onemli diyeceksiniz ama onemli iste.Kisin sogunda cok onemli.Kabanimla uyurdum..Titreyerek uyurdum.Sobali bir oda vardi.Oraya gidemezdim.Cunku orda benden 1 yas buyuk dayim nyatardi.Bilmiyorum farkinda miydi?Alkollu muydu?Veya baska seyler mi? Ne zaman oraya yatmaya gitsem bana taciz ederdi..Ben uykuya daldigimda onjn elinin hareketlerine uyanirdim.Basta dayim boyle bir sey yaomaz deyip kabullenmedim durumu.Ama her gun devam ettikce bu olay odami ayirdim.Soguk odada ,kapimi kilitleyerek uyurdum.Kimseye de bir sey anlatamazdim.Sonra param,telefonum calindi.Bir defa da degil ustelik.Tam 4 kere telefonum calindi.Her defasinda ben suclandim.Evin icinde .bir düşünün artik.Sonra paralarim.En son kanepenin icinde gizli bir bolmeye koymustum..Artik orada durmak istemiyordum.Annem taciz olayindan baska her seyi biliyordu..Neyse 3 yil boyle gecti.3 yılım boyle tükendi.
Ben bu yasadiklarim icin hep kendimi sucladim yillarca.Ailemin yanina gidebilirdim.Gitmedim..Kucuk bir sehirde uetismistim.Buyuk sehirden korktum.Bu yasadiklarimi basite aldim ve gitmedimm.O yuzden hep sustum..Hep kendimi haksiz buldum.
Taciz olayini bir gun anneme anlattim.Annem dayimin bu durumun farkinda olmadigini soyledi.uzuldu elbette.Alkol almistir.istemeden olmustur dedi.Amenna dedim.
Neyse zaman gelip gecti.Ben de zaman zaman ofke nobeti olurdu.Ozellikle anneme karsi.Sonra ailemde vefat eden tanidiklarimnoldu .Ben bir tur bunalima girdim
MAJOR Depresyon gecirmisim.Cok zor bir donemdi.Hem yalniz yasiyorum, hem de yeni geldiğim bir sehir.kimseyi tanimiyorum.Yeni de nisan bozdum..(Bu arada annemin nisan bozmamda cok buyuk katkisi oldu.)
Bu surecten saglikli bir sekilde cikmak icin doktora gittim.Psikologa..Ve nasil oldu bilmiyorum ama cocukluguma girdik..Velhasil bu konulara..Bana sunu sordu:"Annenin yerinde sen olsaydin nasil davranirdin?"Bu soru beni benden aldi.
Annem beni bir anne olarak koruyabildi mi?
Hayir..Dayımla gorustu,beni gorusturdu..Bize geldiler,biz onlara gittik..hatta ayn yerden ev aldilar.Komsu olma hayali var annemin.Annemin en buyuk hayali yillarca yasadigi bu sehri terk edip oraya tasinmak.Mahalleyi kucumsemiyorum ama her yonden geride bir mahalle..
Sonra hep bu ofkeli hallerimle annemin beddualrina maruz kaldim.Ben kadir kiymet bilmeyen bir evlat oldum..Annem ona gore her seyi yapti ama ben onun istedigini yapmadim.Az once yine tasinma isinden bahsetti. Benim kayislar koptu..Ben de dayanamadim tabi. Kendime yakismayan laflar soyledim..
Bu yasadiklarim kucuk seyler mi?Benim annemin ailesiyle ilgili cok kotu anilarim var?Mesela annem oteki dayima yaramazlik yaptigimizda bizi dovdurmekle suclardi.Yillarca hic hayatindan memnun olmadi.Ne bizden ,ne de etrafindaki insanlar.Kendi aileisnden baska hic arkadaslari yok.Yillardir yasadigi sehirde tek bir dostu yok.Kimseyi istemez eve..negatiftir.Misafir agirlamak ona agir gelir. Herkes ona gore kusurludur.hep mutsuz ve her seyden sikayetci.Bize bile deger vermez..Ya anlatacağım o kadar cok sey var ki...Ama kendi ailesini cok sever..Ya ben oradayken babam bana tüplü bir soba almisti.Elektrikli soba da kullandim ama her ay elektrik faturasini aldilar benden bu arada.Ya sobamin tupunu alip icaklarina takan insanlardi bu aile.Babamin gondwrdigi parayi alip bana 1 ay sonra veren insanlardi.Cok mu abartiyorum arkadaslar..Ya nasil bir tavir takinayim..Nasil davranayim..Ben annemin ailesini,yasadigi o mahalleyi ,o aileyi küçümsemiyorum. Ama annem her defasinda oradan aldigi ece yerlesecegini soyluyor.Ben boyle bir ortamda 3 sene yasadim.Colugumu,cocugumu nasil gotureyim.Annem yuzunden anne olmak istemiyorum.O kadar cok laf isittim ki..Annem gibi olmaktan korkuyorum.Ya olursam..Ya buyuk konustuysam..Ya benim kardesimdl de dayılarım gibi olursa...Ya sevmedigim o mahalle gibi bir yerde yasamak zorunda kalirsam..cok korkuyorumm..Yuva kurmaya cok korkuyirum...
Ben liseye giderken annemin ailesiyle yaşadım.Bana bir oda verildi.Maddi durumumuz kötüydü. Ailem Istanbul'a taşindi.Bana bir kanepeyle dolap vermislerdi.Aylarca kirik camimi yaptirmadilar.hatta 1 yil boyunca.Bir kirik cam ne kadar onemli diyeceksiniz ama onemli iste.Kisin sogunda cok onemli.Kabanimla uyurdum..Titreyerek uyurdum.Sobali bir oda vardi.Oraya gidemezdim.Cunku orda benden 1 yas buyuk dayim nyatardi.Bilmiyorum farkinda miydi?Alkollu muydu?Veya baska seyler mi? Ne zaman oraya yatmaya gitsem bana taciz ederdi..Ben uykuya daldigimda onjn elinin hareketlerine uyanirdim.Basta dayim boyle bir sey yaomaz deyip kabullenmedim durumu.Ama her gun devam ettikce bu olay odami ayirdim.Soguk odada ,kapimi kilitleyerek uyurdum.Kimseye de bir sey anlatamazdim.Sonra param,telefonum calindi.Bir defa da degil ustelik.Tam 4 kere telefonum calindi.Her defasinda ben suclandim.Evin icinde .bir düşünün artik.Sonra paralarim.En son kanepenin icinde gizli bir bolmeye koymustum..Artik orada durmak istemiyordum.Annem taciz olayindan baska her seyi biliyordu..Neyse 3 yil boyle gecti.3 yılım boyle tükendi.
Ben bu yasadiklarim icin hep kendimi sucladim yillarca.Ailemin yanina gidebilirdim.Gitmedim..Kucuk bir sehirde uetismistim.Buyuk sehirden korktum.Bu yasadiklarimi basite aldim ve gitmedimm.O yuzden hep sustum..Hep kendimi haksiz buldum.
Taciz olayini bir gun anneme anlattim.Annem dayimin bu durumun farkinda olmadigini soyledi.uzuldu elbette.Alkol almistir.istemeden olmustur dedi.Amenna dedim.
Neyse zaman gelip gecti.Ben de zaman zaman ofke nobeti olurdu.Ozellikle anneme karsi.Sonra ailemde vefat eden tanidiklarimnoldu .Ben bir tur bunalima girdim
MAJOR Depresyon gecirmisim.Cok zor bir donemdi.Hem yalniz yasiyorum, hem de yeni geldiğim bir sehir.kimseyi tanimiyorum.Yeni de nisan bozdum..(Bu arada annemin nisan bozmamda cok buyuk katkisi oldu.)
Bu surecten saglikli bir sekilde cikmak icin doktora gittim.Psikologa..Ve nasil oldu bilmiyorum ama cocukluguma girdik..Velhasil bu konulara..Bana sunu sordu:"Annenin yerinde sen olsaydin nasil davranirdin?"Bu soru beni benden aldi.
Annem beni bir anne olarak koruyabildi mi?
Hayir..Dayımla gorustu,beni gorusturdu..Bize geldiler,biz onlara gittik..hatta ayn yerden ev aldilar.Komsu olma hayali var annemin.Annemin en buyuk hayali yillarca yasadigi bu sehri terk edip oraya tasinmak.Mahalleyi kucumsemiyorum ama her yonden geride bir mahalle..
Sonra hep bu ofkeli hallerimle annemin beddualrina maruz kaldim.Ben kadir kiymet bilmeyen bir evlat oldum..Annem ona gore her seyi yapti ama ben onun istedigini yapmadim.Az once yine tasinma isinden bahsetti. Benim kayislar koptu..Ben de dayanamadim tabi. Kendime yakismayan laflar soyledim..
Bu yasadiklarim kucuk seyler mi?Benim annemin ailesiyle ilgili cok kotu anilarim var?Mesela annem oteki dayima yaramazlik yaptigimizda bizi dovdurmekle suclardi.Yillarca hic hayatindan memnun olmadi.Ne bizden ,ne de etrafindaki insanlar.Kendi aileisnden baska hic arkadaslari yok.Yillardir yasadigi sehirde tek bir dostu yok.Kimseyi istemez eve..negatiftir.Misafir agirlamak ona agir gelir. Herkes ona gore kusurludur.hep mutsuz ve her seyden sikayetci.Bize bile deger vermez..Ya anlatacağım o kadar cok sey var ki...Ama kendi ailesini cok sever..Ya ben oradayken babam bana tüplü bir soba almisti.Elektrikli soba da kullandim ama her ay elektrik faturasini aldilar benden bu arada.Ya sobamin tupunu alip icaklarina takan insanlardi bu aile.Babamin gondwrdigi parayi alip bana 1 ay sonra veren insanlardi.Cok mu abartiyorum arkadaslar..Ya nasil bir tavir takinayim..Nasil davranayim..Ben annemin ailesini,yasadigi o mahalleyi ,o aileyi küçümsemiyorum. Ama annem her defasinda oradan aldigi ece yerlesecegini soyluyor.Ben boyle bir ortamda 3 sene yasadim.Colugumu,cocugumu nasil gotureyim.Annem yuzunden anne olmak istemiyorum.O kadar cok laf isittim ki..Annem gibi olmaktan korkuyorum.Ya olursam..Ya buyuk konustuysam..Ya benim kardesimdl de dayılarım gibi olursa...Ya sevmedigim o mahalle gibi bir yerde yasamak zorunda kalirsam..cok korkuyorumm..Yuva kurmaya cok korkuyirum...
