çocuklukta yaşananlar-iç dökme

greengirll .!.:

Bu konuyu tamamen iç dökme olarak yazacağım, çünkü 36 yaşına gireceğim ve daha fazla içimde tutamıyorum. Tüm akrabalarımdan koptum, uzaklaşıp ayrı kalmak gerçekleri net görmemi sağladı. Babamın cenazesinde bile bencillik ve çıkarları peşinde koşmaları zaten son damla idi. Artık sadece kendimi önemsiyorum çünkü geriye dönüp baktığımda bu kadar kötü niyete, kötü insana rağmen hala iyi kalabilmişim diyorum.

Çocuklarını değil sadece kendini düşünen bir anne, öyle ki bir küçük kek yapıp yine mi bitirdiniz diye kızan, o keki de bize değil misafirlere ikram etmek isteyen, asla ve asla harçlık vermeyen yıllarca okula aç gidip aç dönmemi önemsemeyen, tüm parasını at yarışı, borsa, sigara vb ye yatıran, beni hayatında 1 kere bile parka götürmeyen, boşanınca beni evde istemeyen, zaten evlenirken de aman başımdan gitsin diye göz göre beni yanlış bir evliliğe sürükleyen, tüm özgüvenimi bitirip 1 saat bir arkadaşımla bile buluşmama izin vermeyip beni hayattan soğutan baba.

Bunlar artık canımı acıtmıyor, kimse de ne derse desin umurumda değil. Acıtasyon da diyebilirsiniz ama gerçek bu. Burs kazandığımda o parayı bile benden alan bir anne, o bursla bir pantalon aldığımda param kalmadığı için 10 km eve birlikte yürüyerek dönmek zorunda kaldığım kardeşim, o her şeyin farkındaydı ve kendine bir yol çizdi terketti gitti birden senede 1-2 kere anca görüyorum 15 senedir.

Tek önem verdiği arkadaşları olan annem, şimdi babam ölünce nedense hiçbir arkadaşı yok yanında, benimle arasını iyi tutup yanıma yerleşmek istiyor, geçen eve kalmaya geldiğinde saat başı evde eleştirecek bir şey bulup, her yeri köşe bucak karıştırıp burayı diğer öteki wc yi kullan dediğim halde (küçük wc var biraz sıkıntılı) kullanıp tüm pisliğini yerlere saçıp vileda ile almaya gizlemeye çalışması sonra da bana ne titizsin demesi vb vb

Beni artık duyarsız ve sadece kendini düşünmeye mecbur bıraktılar hiçbirini istemiyorum onlar olmadan çok rahatım zira hiçbir faydaları yok (manevi anlamda maddi zaten ihtiyacım yok )

Oh be rahatladım

Genişletmek için tıkla...

Misk kedisi .!.:

Siz de sınırlarınızı çizmezseniz rahatlamak ihtiyacı hissedeceğiniz daha çok şey yaşarsınız.

Sabır ve tahammül başka şeyler. Tahammül yüklenmek, sineye çekmek demek.
Sabır olanı sindirip, olgun bir tavır alıp küçükte olsa adım adım değişme veya değiştirme çabası içinde olmak.

Niyetiniz kardeşiniz gibi kesip atmak degılse susup arkaya attıktan sonra sadece konuşarak rahatlayamazsınız. Görüş alanınız bir süre için temizlenmiş gibi görünse bile arkada çöp birikmeye devam ediyor.

Genişletmek için tıkla...

bebeklinick .!.:

Pisliğini niye yerlere sactıki
Bedensel bı rahatsızlığı mı var

Genişletmek için tıkla...

greengirll .!.:

hayır

ilk geldiğinde de öyle yaptı

umursamıyor

Genişletmek için tıkla...

greengirll .!.:

öneriniz nedir

Genişletmek için tıkla...

greengirll .!.:

Bu konuyu tamamen iç dökme olarak yazacağım, çünkü 36 yaşına gireceğim ve daha fazla içimde tutamıyorum. Tüm akrabalarımdan koptum, uzaklaşıp ayrı kalmak gerçekleri net görmemi sağladı. Babamın cenazesinde bile bencillik ve çıkarları peşinde koşmaları zaten son damla idi. Artık sadece kendimi önemsiyorum çünkü geriye dönüp baktığımda bu kadar kötü niyete, kötü insana rağmen hala iyi kalabilmişim diyorum.

Çocuklarını değil sadece kendini düşünen bir anne, öyle ki bir küçük kek yapıp yine mi bitirdiniz diye kızan, o keki de bize değil misafirlere ikram etmek isteyen, asla ve asla harçlık vermeyen yıllarca okula aç gidip aç dönmemi önemsemeyen, tüm parasını at yarışı, borsa, sigara vb ye yatıran, beni hayatında 1 kere bile parka götürmeyen, boşanınca beni evde istemeyen, zaten evlenirken de aman başımdan gitsin diye göz göre beni yanlış bir evliliğe sürükleyen, tüm özgüvenimi bitirip 1 saat bir arkadaşımla bile buluşmama izin vermeyip beni hayattan soğutan baba.

Bunlar artık canımı acıtmıyor, kimse de ne derse desin umurumda değil. Acıtasyon da diyebilirsiniz ama gerçek bu. Burs kazandığımda o parayı bile benden alan bir anne, o bursla bir pantalon aldığımda param kalmadığı için 10 km eve birlikte yürüyerek dönmek zorunda kaldığım kardeşim, o her şeyin farkındaydı ve kendine bir yol çizdi terketti gitti birden senede 1-2 kere anca görüyorum 15 senedir.

Tek önem verdiği arkadaşları olan annem, şimdi babam ölünce nedense hiçbir arkadaşı yok yanında, benimle arasını iyi tutup yanıma yerleşmek istiyor, geçen eve kalmaya geldiğinde saat başı evde eleştirecek bir şey bulup, her yeri köşe bucak karıştırıp burayı diğer öteki wc yi kullan dediğim halde (küçük wc var biraz sıkıntılı) kullanıp tüm pisliğini yerlere saçıp vileda ile almaya gizlemeye çalışması sonra da bana ne titizsin demesi vb vb

Beni artık duyarsız ve sadece kendini düşünmeye mecbur bıraktılar hiçbirini istemiyorum onlar olmadan çok rahatım zira hiçbir faydaları yok (manevi anlamda maddi zaten ihtiyacım yok )

Oh be rahatladım

Genişletmek için tıkla...

simeyra .!.:

Bu konuda ben de muzdaribim. Hemen hemen aynı sorunu yaşıyoruz. Ama benim babam vefat etmedi felç geçirdi. Ben bosandim evladimla beraber yıllar boyu tek başımıza yaşadık. Onlar özel bir hastanede kaldılar fizik tedavi vs. Ben arıyordum ama annem bir kere arayıp da demedi napiyorsunuz neyiniz var diye sormadı. Bir kere sitem ettim hastanede olan biziz dedi. Baba zaten demans. Arayamiyor. En kötüsü de bir kere telefonum kırıldı tam 2 hafta sonra aldım servisten merak edip bir defa aramamis. Telefonu alınca aradım hemen haberi bile yoktu. Bu arada kaldıkları yer de en lüks bakimevi yani kişi başına bir doktor iki hemşire iki hastabakici var zaten kardeşim de aynı sehirdeydi onlarla. Küçükken de böyleydi umursamaz bencildir arada hep mesafe vardı. Bir kere maddi sıkıntı yaşadık elektrik kesildi ödeyemedim o ay sıkıştım. Onu söyledim bir tek telefonda şarjım bitebilir diye yarım ağız yardım edeyim mi diye sordu yok dedim hallettim ertesi gün arkadaşımdan alıp.

Ama bir hata yaptım ve 5 senede beni 5 kere aramayan kişiyle hastaneden çıktıkları için yardımcı olmak amaçlı aynı eve çıktım aynı şehirde. Bombok ettim herseyi. Yani bir bakıcı tutup ayrı evde kalmalarına razı gelmedi gönlüm. Eşyalarını tasimasinlar dedim ben tasidim evi aradım buldum yerleştim geldiler. Tüm bunlar olurken de bana dedi ki 1 hafta içinde ev bulup taşınıp yerleşin geleyim çünkü kardesimin evinde rahat değilmiş. O an uyanamadim işte. Bir haftada nasıl bulayım dedim geçtim. Ama bir haftada yaptık hepsini. Şimdi aynı evdeyiz ama aşırı karışıyor her şeye. Evladım da huzursuz. Odanın kapisindan supurgeye, gidip geldiğin yerden aldığın ayakkabiya kadar. Kızıma müdahale edince ben kibar bir dille soyluyorum ama çocuk ayrı eve çıkmak istiyor artık bunaldı. Ben de bunaldım çok. Hayır dersen ya da yapmazsan anında pasif agresif trip atıyor kızım huzursuz oluyor. Kızıma karşı çok iyi ama o surat asiliyor işte. Evimizde ne huzurluymusuz. Evi temizlemek bende zaten. Zerre umursamiyor temizlige. Temizlediği yeri kirletiyor elinde ekmek geziyor tabak yok tepsi yok. Ama kardeşimde kalırken aşırı titizdi. Bende artık odasını temizlemiyorum. Laf edince surat asıyor. Çok büyük hata yaptım. Aşırı kontrolcu. Elime geçen üç kurusu eve çocuğa harcıyorum yine de benden para sakliyor. 4 kişi olduk masraf arttı tabi. Ben elimdeki ile hepimize alıyorum dikkat ediyorum o saklayıp harcamiyor idareli kullanalım falan diyor. Kardeşim benim 5 katim maas alıyor eline geçeni harcamiyor kardeşimin ihtiyacı olurmuş diye. O eve geleceği gün yemekler yapılıp alışverişe çıkıyor onun dışında bardağını kaldirmiyor. Hepsine okeyim de dolap kapağını açık bırakma çamaşırı hemen as onu yapma bunu yapma. Kendi çamaşırlari sabaha kadar kalıyor odası pislik içinde. İki defa kavga ettim en sonunda gene patladı ters ters cevaplar verdi çocuk huzursuz oldu bende artık ses cikarmiyorum. Bizim evde kavga olmadı 5 senedir kızımla yaşarken. Şimdi gene evi supururken geldi başıma şunu şöyle yap bunu yap dedi. Gözüm döndü süpürgeyi aldım yere üç kere vurdum aq süpürgesi diye. Oda odasına girdi kapıyı çarptı bir saat önce. Artık patlıyorum sanırım ki ne küfür ne esyaya zarar verme hayatta yaptığım şeyler değil. Yani ne olursa olsun asla aynı eve çıkma. Peynir ekmek ye ama yapma. Ben artık sağlıklı dusunemiyorum bilmiyorum nasıl kurtulurum

Genişletmek için tıkla...

ZemheriPoyraz .!.:

Evden çıkıp gideceksin, senin tek çaren bu, büyük hata yapmışsın.

Genişletmek için tıkla...

simeyra .!.:

Bu konuda ben de muzdaribim. Hemen hemen aynı sorunu yaşıyoruz. Ama benim babam vefat etmedi felç geçirdi. Ben bosandim evladimla beraber yıllar boyu tek başımıza yaşadık. Onlar özel bir hastanede kaldılar fizik tedavi vs. Ben arıyordum ama annem bir kere arayıp da demedi napiyorsunuz neyiniz var diye sormadı. Bir kere sitem ettim hastanede olan biziz dedi. Baba zaten demans. Arayamiyor. En kötüsü de bir kere telefonum kırıldı tam 2 hafta sonra aldım servisten merak edip bir defa aramamis. Telefonu alınca aradım hemen haberi bile yoktu. Bu arada kaldıkları yer de en lüks bakimevi yani kişi başına bir doktor iki hemşire iki hastabakici var zaten kardeşim de aynı sehirdeydi onlarla. Küçükken de böyleydi umursamaz bencildir arada hep mesafe vardı. Bir kere maddi sıkıntı yaşadık elektrik kesildi ödeyemedim o ay sıkıştım. Onu söyledim bir tek telefonda şarjım bitebilir diye yarım ağız yardım edeyim mi diye sordu yok dedim hallettim ertesi gün arkadaşımdan alıp.

Ama bir hata yaptım ve 5 senede beni 5 kere aramayan kişiyle hastaneden çıktıkları için yardımcı olmak amaçlı aynı eve çıktım aynı şehirde. Bombok ettim herseyi. Yani bir bakıcı tutup ayrı evde kalmalarına razı gelmedi gönlüm. Eşyalarını tasimasinlar dedim ben tasidim evi aradım buldum yerleştim geldiler. Tüm bunlar olurken de bana dedi ki 1 hafta içinde ev bulup taşınıp yerleşin geleyim çünkü kardesimin evinde rahat değilmiş. O an uyanamadim işte. Bir haftada nasıl bulayım dedim geçtim. Ama bir haftada yaptık hepsini. Şimdi aynı evdeyiz ama aşırı karışıyor her şeye. Evladım da huzursuz. Odanın kapisindan supurgeye, gidip geldiğin yerden aldığın ayakkabiya kadar. Kızıma müdahale edince ben kibar bir dille soyluyorum ama çocuk ayrı eve çıkmak istiyor artık bunaldı. Ben de bunaldım çok. Hayır dersen ya da yapmazsan anında pasif agresif trip atıyor kızım huzursuz oluyor. Kızıma karşı çok iyi ama o surat asiliyor işte. Evimizde ne huzurluymusuz. Evi temizlemek bende zaten. Zerre umursamiyor temizlige. Temizlediği yeri kirletiyor elinde ekmek geziyor tabak yok tepsi yok. Ama kardeşimde kalırken aşırı titizdi. Bende artık odasını temizlemiyorum. Laf edince surat asıyor. Çok büyük hata yaptım. Aşırı kontrolcu. Elime geçen üç kurusu eve çocuğa harcıyorum yine de benden para sakliyor. 4 kişi olduk masraf arttı tabi. Ben elimdeki ile hepimize alıyorum dikkat ediyorum o saklayıp harcamiyor idareli kullanalım falan diyor. Kardeşim benim 5 katim maas alıyor eline geçeni harcamiyor kardeşimin ihtiyacı olurmuş diye. O eve geleceği gün yemekler yapılıp alışverişe çıkıyor onun dışında bardağını kaldirmiyor. Hepsine okeyim de dolap kapağını açık bırakma çamaşırı hemen as onu yapma bunu yapma. Kendi çamaşırlari sabaha kadar kalıyor odası pislik içinde. İki defa kavga ettim en sonunda gene patladı ters ters cevaplar verdi çocuk huzursuz oldu bende artık ses cikarmiyorum. Bizim evde kavga olmadı 5 senedir kızımla yaşarken. Şimdi gene evi supururken geldi başıma şunu şöyle yap bunu yap dedi. Gözüm döndü süpürgeyi aldım yere üç kere vurdum aq süpürgesi diye. Oda odasına girdi kapıyı çarptı bir saat önce. Artık patlıyorum sanırım ki ne küfür ne esyaya zarar verme hayatta yaptığım şeyler değil. Yani ne olursa olsun asla aynı eve çıkma. Peynir ekmek ye ama yapma. Ben artık sağlıklı dusunemiyorum bilmiyorum nasıl kurtulurum

Genişletmek için tıkla...

greengirll .!.:

Bu konuyu tamamen iç dökme olarak yazacağım, çünkü 36 yaşına gireceğim ve daha fazla içimde tutamıyorum. Tüm akrabalarımdan koptum, uzaklaşıp ayrı kalmak gerçekleri net görmemi sağladı. Babamın cenazesinde bile bencillik ve çıkarları peşinde koşmaları zaten son damla idi. Artık sadece kendimi önemsiyorum çünkü geriye dönüp baktığımda bu kadar kötü niyete, kötü insana rağmen hala iyi kalabilmişim diyorum.

Çocuklarını değil sadece kendini düşünen bir anne, öyle ki bir küçük kek yapıp yine mi bitirdiniz diye kızan, o keki de bize değil misafirlere ikram etmek isteyen, asla ve asla harçlık vermeyen yıllarca okula aç gidip aç dönmemi önemsemeyen, tüm parasını at yarışı, borsa, sigara vb ye yatıran, beni hayatında 1 kere bile parka götürmeyen, boşanınca beni evde istemeyen, zaten evlenirken de aman başımdan gitsin diye göz göre beni yanlış bir evliliğe sürükleyen, tüm özgüvenimi bitirip 1 saat bir arkadaşımla bile buluşmama izin vermeyip beni hayattan soğutan baba.

Bunlar artık canımı acıtmıyor, kimse de ne derse desin umurumda değil. Acıtasyon da diyebilirsiniz ama gerçek bu. Burs kazandığımda o parayı bile benden alan bir anne, o bursla bir pantalon aldığımda param kalmadığı için 10 km eve birlikte yürüyerek dönmek zorunda kaldığım kardeşim, o her şeyin farkındaydı ve kendine bir yol çizdi terketti gitti birden senede 1-2 kere anca görüyorum 15 senedir.

Tek önem verdiği arkadaşları olan annem, şimdi babam ölünce nedense hiçbir arkadaşı yok yanında, benimle arasını iyi tutup yanıma yerleşmek istiyor, geçen eve kalmaya geldiğinde saat başı evde eleştirecek bir şey bulup, her yeri köşe bucak karıştırıp burayı diğer öteki wc yi kullan dediğim halde (küçük wc var biraz sıkıntılı) kullanıp tüm pisliğini yerlere saçıp vileda ile almaya gizlemeye çalışması sonra da bana ne titizsin demesi vb vb

Beni artık duyarsız ve sadece kendini düşünmeye mecbur bıraktılar hiçbirini istemiyorum onlar olmadan çok rahatım zira hiçbir faydaları yok (manevi anlamda maddi zaten ihtiyacım yok )

Oh be rahatladım

Genişletmek için tıkla...

Misk kedisi .!.:

Hayatınızda ve evinizde sizin kurallarınız geçerli. Önce bunları annenize karşı netleştirin ve tutarlı olun.
Aynı şeyi iki defa yaptı ve temizlemedi mi?
İkinci de ya adamakillı temizlemeli ya da bir daha bu hareketi tekrarlayacak ortamı veya imkanı ona sunmamalısınız. Bu konuyu sineye çekmeniz için annenizin rahatsızliğı olması veya evde başka bir seçenek olmaması lazım. Evinize tekrar gelmek isterse bu konuyu söyleyin mesela. Kavga falan ederse 'Gerekirse ben sana gelirim, ama bu şartlar altında seni evime kabul edemem.' deyin.

Çok uç noktada problemler olmadıkça anne babayı silmek veya hayattan çıkarmayı dogru bulmuyorum. Bununla beraber zarar gördügünüz konuda araya yarı duvar örüp onları sınırda tutmalısınız.

Ben ağzımın tadinın kaçması pahasına rahatsız olduğum, istemediğim konuları açıkça söylerim. Ve annem sınırlarım olduğunu bilir. Geçen gün herkesin burnunu sokmayı çok olağan bulduğu bir konu konuşulmuş annemle. "Misk kedisi böyle şeylerden hiç hoşlanmaz" demiş kapatmış herkesin ağzını. Halbuki kendisi de kızar bana bazen bu tarz konularda.

Geçmişi kurcalamayın ancak size eskisi gibi davranmasına asla müsade etmeyin. Yakınınızda olmak istiyorsa sizinle iyi geçinmeyi öğrenmesi lazım. Diğer türlü siz evlatlık vazifenizi yapın sadece.

Genişletmek için tıkla...

simeyra .!.:

Bu konuda ben de muzdaribim. Hemen hemen aynı sorunu yaşıyoruz. Ama benim babam vefat etmedi felç geçirdi. Ben bosandim evladimla beraber yıllar boyu tek başımıza yaşadık. Onlar özel bir hastanede kaldılar fizik tedavi vs. Ben arıyordum ama annem bir kere arayıp da demedi napiyorsunuz neyiniz var diye sormadı. Bir kere sitem ettim hastanede olan biziz dedi. Baba zaten demans. Arayamiyor. En kötüsü de bir kere telefonum kırıldı tam 2 hafta sonra aldım servisten merak edip bir defa aramamis. Telefonu alınca aradım hemen haberi bile yoktu. Bu arada kaldıkları yer de en lüks bakimevi yani kişi başına bir doktor iki hemşire iki hastabakici var zaten kardeşim de aynı sehirdeydi onlarla. Küçükken de böyleydi umursamaz bencildir arada hep mesafe vardı. Bir kere maddi sıkıntı yaşadık elektrik kesildi ödeyemedim o ay sıkıştım. Onu söyledim bir tek telefonda şarjım bitebilir diye yarım ağız yardım edeyim mi diye sordu yok dedim hallettim ertesi gün arkadaşımdan alıp.

Ama bir hata yaptım ve 5 senede beni 5 kere aramayan kişiyle hastaneden çıktıkları için yardımcı olmak amaçlı aynı eve çıktım aynı şehirde. Bombok ettim herseyi. Yani bir bakıcı tutup ayrı evde kalmalarına razı gelmedi gönlüm. Eşyalarını tasimasinlar dedim ben tasidim evi aradım buldum yerleştim geldiler. Tüm bunlar olurken de bana dedi ki 1 hafta içinde ev bulup taşınıp yerleşin geleyim çünkü kardesimin evinde rahat değilmiş. O an uyanamadim işte. Bir haftada nasıl bulayım dedim geçtim. Ama bir haftada yaptık hepsini. Şimdi aynı evdeyiz ama aşırı karışıyor her şeye. Evladım da huzursuz. Odanın kapisindan supurgeye, gidip geldiğin yerden aldığın ayakkabiya kadar. Kızıma müdahale edince ben kibar bir dille soyluyorum ama çocuk ayrı eve çıkmak istiyor artık bunaldı. Ben de bunaldım çok. Hayır dersen ya da yapmazsan anında pasif agresif trip atıyor kızım huzursuz oluyor. Kızıma karşı çok iyi ama o surat asiliyor işte. Evimizde ne huzurluymusuz. Evi temizlemek bende zaten. Zerre umursamiyor temizlige. Temizlediği yeri kirletiyor elinde ekmek geziyor tabak yok tepsi yok. Ama kardeşimde kalırken aşırı titizdi. Bende artık odasını temizlemiyorum. Laf edince surat asıyor. Çok büyük hata yaptım. Aşırı kontrolcu. Elime geçen üç kurusu eve çocuğa harcıyorum yine de benden para sakliyor. 4 kişi olduk masraf arttı tabi. Ben elimdeki ile hepimize alıyorum dikkat ediyorum o saklayıp harcamiyor idareli kullanalım falan diyor. Kardeşim benim 5 katim maas alıyor eline geçeni harcamiyor kardeşimin ihtiyacı olurmuş diye. O eve geleceği gün yemekler yapılıp alışverişe çıkıyor onun dışında bardağını kaldirmiyor. Hepsine okeyim de dolap kapağını açık bırakma çamaşırı hemen as onu yapma bunu yapma. Kendi çamaşırlari sabaha kadar kalıyor odası pislik içinde. İki defa kavga ettim en sonunda gene patladı ters ters cevaplar verdi çocuk huzursuz oldu bende artık ses cikarmiyorum. Bizim evde kavga olmadı 5 senedir kızımla yaşarken. Şimdi gene evi supururken geldi başıma şunu şöyle yap bunu yap dedi. Gözüm döndü süpürgeyi aldım yere üç kere vurdum aq süpürgesi diye. Oda odasına girdi kapıyı çarptı bir saat önce. Artık patlıyorum sanırım ki ne küfür ne esyaya zarar verme hayatta yaptığım şeyler değil. Yani ne olursa olsun asla aynı eve çıkma. Peynir ekmek ye ama yapma. Ben artık sağlıklı dusunemiyorum bilmiyorum nasıl kurtulurum

Genişletmek için tıkla...

-Thetis- .!.:

Sakın size yerleşmesine izin vermeyin. Anlaşamıyoruz, huzurumuz bozulmasın deyin direkt. Allah annenin de hayırlısını versin

Genişletmek için tıkla...

greengirll .!.:

Geçen diyor paramı ben takip edemiyorum sen yönet. Bankada annemin parasını cüzdanıyla getirirdim, para çekince fişini de getirirdim bana para çalmış muamelesi yaptı o günden sonra tek bir kere bile para işlerine bakmadım. Kardeşim ben bakıyorum dedi.

Zaten yukarda da yazdım sıcak yerde olması lazım Ankara soğuk sağlığı için de iyi değil.

Kendine oda yapacaktı ilk taşındığımda, zorla gönderdim evden biletini aldım zorla taksiye bindirdim bir görseniz etmediği laf kalmadı.

Genişletmek için tıkla...

ZemheriPoyraz .!.:

Eziyet edecek insanı kalmamış, birine yapışması lazım. Doktor hastane gibi işleri yoksa olabilecek en kısa zamanda göndermeye bakmanı öneririm.

Genişletmek için tıkla...

greengirll .!.:

Herkes wc kısmına takılmış:)

Aslında benim için çok küçük bir nokta. Zira asıl önemli olan bencilliği. Ben üniversiteyi 4 sene ailemden uzakta okudum annemin beni özleyip aradığını hiç hatırlamıyorum. Şimdi kendisi aranmıyor diye her gün trip atıyor. Sadece o yalnız sanki, anlatabildim mi?

Kaldı ki kendisi kışları aşırı sıcak bir evde yaşıyor ve her gittiği yerde bunu anlatıyor, benim evimde titremekten oturamıyor çünkü fibromijaljisi var ve aşırrııııııııııııı sıcak seviyor yani yıkandığı su 100 derece falan abartmıyorum.

Genişletmek için tıkla...