kızlar ben ne yaptım ya vicdan azabından ölmek üzereyim ..kısaca anlatayım size beni ancak siz rahatlatırsınız kimseye anlatamıyorum hayatı zindan ediyorum kendime..
benim bi sevgilim vardı yaklaşık 5 ay önce ben 20 o 25 yaşında ayrıldık bitti . onunla 4 ay beraberdik ama ben ona çok bağlanmıştım deli gibi seviyodum büyülenmiş gibiydim ne derse inanıyodum.
işte bi kaç buluşma sonra bu beni evine çağırdı ben de hiç itiraz bile etmedim gittim. gittim ve ben daha önce biriyle öpüşmemiş olan ben orda onunla bi şeyler yaşadım. cinsel birleşme olmadı ama gerisi oldu işte.
olaydan sonra telefonda da benimle cinsel içerikli konuşmaya başladı öncesinde de konuyu hep oralara getirmeye çalışırdı .ben de ona karşılık veriyodum onu susturmuyodum. dedim ya kızlar sanki büyülenmiştim beynim alınmıştı onun tarafından yönetiliyodum.ve gittikçe bizim ilişkimiz cinselliğe dayanan bi ilişki gibi oldu çoğu muhabbetimiz bunun etrafında dönmeye başladı vs.
kızlar nolur beni yargılamayın. o öyle değişik ve ağzı laf yapan biriydi ki beni bunların ayıp olmadığına ikna etti .bu olayları öyle normalleştiriyodu ki ben de yadırgamıyodum. ve kızlar o benim ilk aşkımdı ama naptı sonra seni kafamda oturtamıyorum çok güzelsin alımlısın ama bi şeyler eksik dedi ve gitti.
şimdi ben delirmek üzereyim 4 ay çıktığım bi adamla nasıl o hallere düştüm nasıl rezil ettim kendimi çok utanıyorum kendimden tiksiniyorum. bedenen bakire olsam nolur ki ruhumu çok kirli hissediyorum.
arada onunla karşılaşıyoruz öyle utanıyorum ki o hallerimiz geliyo aklıma. ayrıca onun beni denediğini ve bu yüzden terk ettiğini düşünüyorum. o doğulu bi ailenin çocuğu ve çok önem veriyo böyle şeylere. 4 ayda kendini bu kadar bırakan kızı neden eş olarak istesin ki zaten.. bunlar yaşanmasaydı belki de hala beraberdik..
ve şimdi kızlar bu sırrımı yalnızca ben biliyorum ailemin yüzüne bakamıyorum. artık hayatımda hiç bi şey güzel gitmicek hiç bi şeyi haketmiyorum gibi geliyo.5 aydır geçmedi bu his yaşayan bi ölü gibiyim nolur bana yardım edin
benim bi sevgilim vardı yaklaşık 5 ay önce ben 20 o 25 yaşında ayrıldık bitti . onunla 4 ay beraberdik ama ben ona çok bağlanmıştım deli gibi seviyodum büyülenmiş gibiydim ne derse inanıyodum.
işte bi kaç buluşma sonra bu beni evine çağırdı ben de hiç itiraz bile etmedim gittim. gittim ve ben daha önce biriyle öpüşmemiş olan ben orda onunla bi şeyler yaşadım. cinsel birleşme olmadı ama gerisi oldu işte.
olaydan sonra telefonda da benimle cinsel içerikli konuşmaya başladı öncesinde de konuyu hep oralara getirmeye çalışırdı .ben de ona karşılık veriyodum onu susturmuyodum. dedim ya kızlar sanki büyülenmiştim beynim alınmıştı onun tarafından yönetiliyodum.ve gittikçe bizim ilişkimiz cinselliğe dayanan bi ilişki gibi oldu çoğu muhabbetimiz bunun etrafında dönmeye başladı vs.
kızlar nolur beni yargılamayın. o öyle değişik ve ağzı laf yapan biriydi ki beni bunların ayıp olmadığına ikna etti .bu olayları öyle normalleştiriyodu ki ben de yadırgamıyodum. ve kızlar o benim ilk aşkımdı ama naptı sonra seni kafamda oturtamıyorum çok güzelsin alımlısın ama bi şeyler eksik dedi ve gitti.
şimdi ben delirmek üzereyim 4 ay çıktığım bi adamla nasıl o hallere düştüm nasıl rezil ettim kendimi çok utanıyorum kendimden tiksiniyorum. bedenen bakire olsam nolur ki ruhumu çok kirli hissediyorum.
arada onunla karşılaşıyoruz öyle utanıyorum ki o hallerimiz geliyo aklıma. ayrıca onun beni denediğini ve bu yüzden terk ettiğini düşünüyorum. o doğulu bi ailenin çocuğu ve çok önem veriyo böyle şeylere. 4 ayda kendini bu kadar bırakan kızı neden eş olarak istesin ki zaten.. bunlar yaşanmasaydı belki de hala beraberdik..
ve şimdi kızlar bu sırrımı yalnızca ben biliyorum ailemin yüzüne bakamıyorum. artık hayatımda hiç bi şey güzel gitmicek hiç bi şeyi haketmiyorum gibi geliyo.5 aydır geçmedi bu his yaşayan bi ölü gibiyim nolur bana yardım edin