Degisim hakkinda

Mrb.konuya nasil baslasam bilemiyorum.cocuk olarak anne tarafindan sevgisiz baba tarafindan asagilanarak buyudum.ne zaman birsey yapmak istesem hemen sen yapamazsin sen sorunlu birisin vb.seyler soylerlerdi.hayatta birsey secmeme i!in verilmezdi.derslerimde hep basarilir onur belgeleri almis biriyim.ise basladigimda tum param eve giderdi.baska ile gitmek istesem ailem hep engel olurdu.annemden hic sicaklik gormedim babamda hep aldigim butun maasimi kendi ailesi ile yerdi.cocukken once bu durumu fark edemiyorsunuz ve beni sevmiyorlar diye sevmeleri icin cirpiniyorsunuz en mukemmmeli olmaya calisiyorsunuz.fakat hep yapamazsin edemezsin derlerdi.asla kendi secimimi yapamadim.onlarin istedigi iste calistim ve parami hep onlar aldi.universite okumak istedim kazanamazsin dediler kazan git dediler bende kazandim ama gidemezsin beceremezsin bizi birakamazsin kardesinin okuyor beni oldurmekmi istiyorsun hem oralarda beceremezsin sorunlusun dediler.yillar gecti uzaktan universite okudum qma calismaya devam ettim.hicbirsey istemeden birkez tek parami yiyemedim hep verdim tabi babam ailesi icin beni qsaliginca dayanamadim cunku saglik sorunlarim basladi vucudumu yipratmaktan kole gibi calismaktan artik bu durumdan kacmam lazimdi ve tek carem evlendim.esim sinirli bir yapisi var ama evden uzaklasinca sorunun onlarda oldugunu o zaman anladim ama annem ile babamin psikolojileri iyi degil bunu fark ettim.ailem yuzunden sevmedigim biri ile yanlis evlilik yaptim ayrilamiyorum esimle dusuncem uyusmuyor sinirli yapisi var hemen kiziyor sonra pisman.ailemi af ettim ama kendimi af etmiyorum.cocugum olunca yalniz hissetmem hazirim saniyordum ama yanilmisim tipki kocama benziyor.cocugum sanki benim degilmis geliyor ve esim ile sadece ev arkadasi hissediyorum.kim oldugumu ne istedigimi bilmiyorum.bugune kadar hep baskalari mutlu olsun diye ugrasiyorum ama ben kimim ve kendimi nasil bulacagimi bilmiyorum hem bedensel hem ruhsal yorgunum arkadas istemiyor hep uyumak istiyorum hayatimda hic mutlu hissetmedim psikologa gitme imkanimda yok.sadece kendimi nasil tamiyacagim hayir demeyi nasil ogrenecegim neyi nasil sevip sevmeyecegim cocugumla nasil bag kuracagim kendimi nasil af edecegim hayatta nasil mutlu olacagim.kendi kararimi nasil vermeye calisacagim olumsuz dusunce tarzini nasil olumluya cevirecegim.inanc ve umut duydugum hicbirsey yok.cok yalniz ve yorgunum bu durumda onerilerinizi ve yardiminizi istiyorum.saygilar.notzet anlata bilmeye calistim koca hayatimi sakin sessiz uyumlu herkese yardim eden ama kendine yqrdim edemeyen biriyim.bircok insana yardimim dokundu ama kendime dokunmadi.tek basima kalsam parami nereye nasil harcayacagimi hic bilemiyorum hem fiziki hem ruhsal olarak anksiyeteli cokmus depresif tukenmis bir yapimvar.simdiden yardimlariniz iciin tskler.bunu cocugum icin istiyorum onun guzel hayati olmali ve sevgi ile buyusun istiyorum ama bunu basaramamaktanda korkuyorum cocukla bag kurmaliyim ona sevgi hissetmem lazim yardiminiz bu yuzden benim icin onemli.