Merhaba herkese. 3 aylık bir evliliğim var. Ailelerimizle yakın yaşıyoruz. Eşim ailesine çok düşkün sürekli zamanını onlarla geçirmek istiyor. Hiç olmazsa haftada en az 2 gün görüşüyoruz. Başlarda karşı çıkmıyor ben de vakit geçiriyordum ama sıkılmaya başladım. Zaten evliliğimizin başından beri sağlık sorunları nedeniyle sürekli ailelerle vakit geçirmek zorunda kaldık artık evliliğimin tadını çıkarmak eşimle başbaşa bir şeyler yapmak istiyorum. Ailesiyle ilgili hiçbir sorunum yok bu arada hepsi beni çok sever üstüme titrer onlar da bizle vakit geçirmek ister. Eşime de çok karşı çıkamıyorum annesinin rahatsızlığı var ve mümkün oldukça görüşmek moral vermek istiyor bu konuda onu anlıyorum ama boğulmaya başladığımı hissediyorum. Benim aileme daha yakın oturmamıza rağmen kesinlikle daha az bir araya geliyoruz. Eşimle bu durumu paylaştığımda karşı çıkmıyor, terslemiyor ama yine de vicdan yaptırıyor bu sefer kendimi suçluyorum. Zaten çok oturmayacağız gönülleri olsun diyor ama ben artık günlerimizi birbirimize ayıralım istiyorum sürekli aileyle birlikte olmak istemiyorum kendi ailem dahil. En basiti evlerimizin arası yarım saat olmasına rağmen bazen yatıya çağırıyorlar emrivaki yapılıyor ve nasıl kırmadan reddederim derken sıkıntıya giriyorum. Kimseyi üzmeden bu durumu nasıl çözebilirim bana akıl verin