Evliyim ama yalnızım

siz suan yalnizliktan sikayetcisiniz. 3 aylik cicegi burnunda bir anne olarak yalniz cocuk buyutmek o kadar zor ki.. yalniz derken yanlis anlasilmasin esimle birlikte bakiyoruz nobetlese, ailelerin destegi yok. esim isteyken bazen o kadar bunaliyorum ki evde... ailemden uzagim, bebegim saatlerce aglarken ben de agliyorum. ki esim cocuk konusunda fazlasiyla destek iken boyleyim. esim destek olmasaydi ne olurdum bilmiyorum. annelik cok farkli, duygu ve dusunceler cok degisiyor. sizin esiniz simdiden sizi yalniz birakiyor cocuk olunca ne olur siz dusunun
 
Ya bebelerle ilgileneceğini bilsem adama istediğim bir şehri yazdırdıktan sonra çocuk yapmaya çalışırım muhtemelen. Ama bu forumdaki arkadaşlar çok haklı, muhtemelen çocuklarla ilgilenmeyecektir.

Öte yandan bu bir gösterge mi bilmiyorum ama benim 6 yıldır bir papağanım var ve papağanın üstüne çok titriyor???? Hayvanın ihtiyaçlarını benden çok düşünüyor. Belki bebeleri de sever, kim bilir. Bu çocuk mevzusunu açıp iyi bir baba olabilecek misin diye darlayıp ona göre aksiyon almayı düşünüyorum şu an.
Hep diyorum
Yine diyeyim.
Kadınlar kendi basına bebek sahibi olabilecek olsa asla evlenmezler
 
Ya bebelerle ilgileneceğini bilsem adama istediğim bir şehri yazdırdıktan sonra çocuk yapmaya çalışırım muhtemelen. Ama bu forumdaki arkadaşlar çok haklı, muhtemelen çocuklarla ilgilenmeyecektir.

Öte yandan bu bir gösterge mi bilmiyorum ama benim 6 yıldır bir papağanım var ve papağanın üstüne çok titriyor???? Hayvanın ihtiyaçlarını benden çok düşünüyor. Belki bebeleri de sever, kim bilir. Bu çocuk mevzusunu açıp iyi bir baba olabilecek misin diye darlayıp ona göre aksiyon almayı düşünüyorum şu an.
Papağanlar bildiğim kadarıyla 2 saatte bir beslenmeye ihtiyaç duymuyor, zırıl zırıl ağlamıyor ve geceleri sizi uykusuz bırakmıyor ama siz bilirsiniz... Belki adam çocuk istiyor olsaydı bu tartışma anlamlı olabilirdi ama yok o zaman da anlamsız olurdu ya. Çocuk istemeyen birinden zorla çocuk sahibi olmayı düşünüyorsunuz hanımefendi. Düşünmeyin.
 
Papağanlar bildiğim kadarıyla 2 saatte bir beslenmeye ihtiyaç duymuyor, zırıl zırıl ağlamıyor ve geceleri sizi uykusuz bırakmıyor ama siz bilirsiniz... Belki adam çocuk istiyor olsaydı bu tartışma anlamlı olabilirdi ama yok o zaman da anlamsız olurdu ya. Çocuk istemeyen birinden zorla çocuk sahibi olmayı düşünüyorsunuz hanımefendi. Düşünmeyin.
Haklısınız. bir umut, bir işaret arıyorum işte.

Mutlu mesut çoluklu çocuklu bir yuvadan başka bir isteğim yoktu arkadaşlar. Bunu elde edememenin hayal kırıklığını yaşıyorum sadece
 
Haklısınız. bir umut, bir işaret arıyorum işte.

Mutlu mesut çoluklu çocuklu bir yuvadan başka bir isteğim yoktu arkadaşlar. Bunu elde edememenin hayal kırıklığını yaşıyorum sadece
Anlıyorum sizi ama bu hayale ulaşmanın yolu mevcut dede kılıklı kocanızı boşamak. Prensiniz başka bir kalede 😄
 
Haklısınız. bir umut, bir işaret arıyorum işte.

Mutlu mesut çoluklu çocuklu bir yuvadan başka bir isteğim yoktu arkadaşlar. Bunu elde edememenin hayal kırıklığını yaşıyorum sadece
Evlenmeden çocuk konusunu konuşmadınız mı?
 
Haklısınız. bir umut, bir işaret arıyorum işte.

Mutlu mesut çoluklu çocuklu bir yuvadan başka bir isteğim yoktu arkadaşlar. Bunu elde edememenin hayal kırıklığını yaşıyorum sadece

Bende çocuk istemiyorum ama hayvanları çok seviyorum hamsterım var onu beslerim severim ama çocuk konusu farklı çocuk sevmiyorum. Yani ikisi ayrı şey o sebeple söyledim. Eşinizde böyle olabilir.

Gezme konusundaki uçurum farka şok oldum. Nasıl bu kadar olabilir? Oynadığı oyundan sonra mı böyle oldu ya da arkadaş çevresi mi değiştirdi? Bence ciddi bi konuşma yapın böyle devam ederse bu işin yürümeyeceğini belirtin. Ondan sonraki çabasına göre bakarsınız..
 
Bende çocuk istemiyorum ama hayvanları çok seviyorum hamsterım var onu beslerim severim ama çocuk konusu farklı çocuk sevmiyorum. Yani ikisi ayrı şey o sebeple söyledim. Eşinizde böyle olabilir.

Gezme konusundaki uçurum farka şok oldum. Nasıl bu kadar olabilir? Oynadığı oyundan sonra mı böyle oldu ya da arkadaş çevresi mi değiştirdi? Bence ciddi bi konuşma yapın böyle devam ederse bu işin yürümeyeceğini belirtin. Ondan sonraki çabasına göre bakarsınız..
Oynadığı oyunu rahat bi on yıldır oynuyor. Hatta aynı oyunu ben de oynuyorum. Eskiden birlikte oynardık günde bir saati geçmezdi. Şimdi o uzun saatler tek başına oynuyor, gel bir el birlikte girelim diyince yok diyor
 
Evliliğinizde yolunda gitmeyen şeyler var diyorsunuz ve bu sorunları konuşarak halletmek yerine çocuk yapmak istiyorsunuz. Evet eşinizi çok sevmişsiniz ve anlattığınıza göre de çok mutlu anlarınız olmuş. Ben boşanın demem ama aranızdaki sorunları halletmeden çocuk işini rafa kaldırın. Ben hep böyleydim de demesin. Hep öyleydiyse siz kafanızdan mı uyduruyorsunuz anlattığınız şeyleri? Konuşun. Aranızdaki sorunları halledemeyecek olsanız bile konuşun.
 
Oynadığı oyunu rahat bi on yıldır oynuyor. Hatta aynı oyunu ben de oynuyorum. Eskiden birlikte oynardık günde bir saati geçmezdi. Şimdi o uzun saatler tek başına oynuyor, gel bir el birlikte girelim diyince yok diyor

Peki sizi sevdiğini hissediyor musunuz?
Yani bu derece dönebilmek için ne yaşamış olabilir ki anlam veremedim.
 
Konuştuk. Bi yıl bekleriz biraz gezeriz sonra yaparız dedi. Şimdi ne gezme var ne bebe. Dolandırılmış kadar oldum resmen

Her şeye boşan yazılmasına sinir olurum ama bu bence gerçekten boşanma sebebi. Çocuk konusu çok önemli evlilikte, öyle istiyorum diyip sonra vazgeçmek ne demek. Ona hava hoş tabii ama kadınlar için durum farklı, yaş geçiyor. Şimdi gençsiniz ama bu adamın keyfini kaç yaşına kadar bekleyeceksiniz? Siz 40a merdiven dayayınca çıkıp çocuk istiyorum diyebilir yani.
 
Evlendikten sonra oyun bağımlılığı mı başladı yada evlendikten sonra ailevi vs bişeyler mi yaşadınız
Yani bana garip geliyor bi insan evlendikten sonra nasıl bu kadar değişebilir
 
Merhabalar dostlarım biraz uzun olacak. ben 29 yaşında, 1,5 yıldır evli bir kadınım. Eşimle 3 yıldır sevgiliyiz ve severek evlendik. Evlendiğimizde ben İstanbul’daydım o Tekirdağ’daydı, ilişkiyi bir süre bu şekilde uzaktan yürüttük. O dönemler çok iyiydi her hafta görüşüyorduk, hayatımda ilk kez bu kadar sevildiğimi hissetmiştim diyebilirim. Saatlerce sarılmalar, sohbetler, muhabbetler vb rüya gibiydi. Gözlerim yaşla dolu Allah’a şükrettiğimi hatırlıyorum bana böyle bir adam gönderdiği icin.

Evlendikten 2 ay sonra eşimin tayini Ağrı’ya çıktı, ben de devlet memuru olduğum için eş durumuyla yanına gittim. Şöyle söyliyim şehirle ilgili hiçbir sıkıntım yok burada insanlar çok sıcakkanlı. İstanbul’un kalabalığından sonra iyi bile geldi. Fakat sorun eşim. Tekirdağ’da yanına gittiğim sevgi dolu adamdan eser kalmadı. Adam işten eve geliyor, bilgisayarın başına geçiyor, 10’a kadar kalkmıyor. 10’da da yatıp uyuyor. Başta depresyonda olduğunu düşündüm ama
1. Ağrı’ya kendisinin ısrarıyla geldik. Ben başka yerleri önerdim ama sırf zorunlu görev süresi daha kısa diye Ağrı’yı kendi yazdırdı.
2. İş yerinden arkadaşlarıyla gayet güzel takılıyor, kendi üniden arkadaşlarıyla telefonda gayet güzel sohbeti muhabbeti var. Adam sadece benimle konuşmuyor yani.

Bütün gün sıfır diyalog. Günaydın iyi geceler yok. Pazar kahvaltısını bile tek başıma yapıyorum. Eğer burada kendi arkadaş çevremi oluşturmamış olsam aklımı kaçırırdım. Nasıl bu hale geldi, nasıl düzelecek bilmiyorum. Acaba hep mi böyle bir insandı da ben evleneyim diye numara mı yaptı? Manipule mi edildim? Asla bilemeyeceğim. Üstelik şimdi tekrar tayini çıkacak (mesleğinden dolayı sürekli tayin çıkıyor) ve hiç arkadaşlarımın ve aile bireylerimin olmadığı kıyıda köşede saçmasapan şehirleri önerip duruyor. Ben zaten yapayalnızım, üstüne bir de kimsenin olmadığı iyice tek başıma kalacağım şehirler istemiyorum. İstanbul Ankara dururken Balıkesir diyor Manisa diyor buralarda hem hiç tanıdığım yok, hem de ailem Antep’te onlara gitmem çok zor olur benim icin çok ters. Ama adama dinletemiyorum.

Şu anki sorunum şu. Bu kişiyi boşamak mantıklı mı? Bu forumda çok daha kötü hikayeler okudum onlar bile boşanmadı ben mi abartıyorum? Bu toplumda boşanmış bir kadın olmak çok zor ondan da çok çekiniyorum.

İkinci mesele de çocuk. Şu an çocuğumuz yok ve eşim zaten istemiyor. Evet bu şartlarda çocuk yapmak mantıklı değil AMA bu adamı boşasam, yeni biriyle tanış evlen vb şansım varsa 4-5 yılımı alır ve ben çocuğum 10 yaşına geldiğinde 50 yaşımda olmak istemiyorum. Yaşım geçiyor. Hormonlarıma söz geçiremiyorum. Bu kişiyi böyle kabul edip çocuk için bastırayım mı yoksa kaçıp yoluma mı bakayım? Tavsiye bekliyorum
esiniz niye cocuk istemiyor? neden issiz yalniz sehirlere gitmek istiyor? is disinda kimlerle gorusuyor? cinsel hayatiniz nasil?
 
Evlendikten sonra oyun bağımlılığı mı başladı yada evlendikten sonra ailevi vs bişeyler mi yaşadınız
Yani bana garip geliyor bi insan evlendikten sonra nasıl bu kadar değişebilir
Evet ben de o yüzden delirmediğime emin olmak için buraya yazdım.
Ben manipule edildiğimi düşünmeye başladım yani adam yıllarca harika erkek arkadaş rolü oynayıp istediğini alınca kendini saldı. Sosyopat olabilir diye düşünüyorum. Zeki biri zaten. Ama ben de zekiyim, sonsuza dek beni oynatamaz.

Tavsiyeleriniz için teşekkür ederim. Kendi mutluluğumu ön plana alarak önce burada tartıştığımız her şeyi konuşup sonra bi karar vereceğim
 
Son düzenleme:
X