Eşimle 7 yıldır evliyiz. 9 aylık bi bebeğim var ve aynı zamanda hamileyim de. Karakterlerimiz o karar zıt ki. Bebeğim çok zor bi bebek hergün ağlıyorum ben de. Hiç susmuyor hep ağlıyor bir derdi de yok muayeneleri de gayet normal. Ama psikolojik olarak çökertti , zaten hamilelik te üzerine gelince sağlam kafa kalmadı (bile isteye hamile kalmadım kazara oldu). Eşim akşam 7 de evde oluyor. Ben o saate kadar ah bi gelse de çocuğa baksa 10 dk kafa dinleyebilsem diye bekliyorum. Geldikten sonra futbol antrenmanına gitmek istiyor (tamamen keyfi). Stres atmak için bunu yapıyor. Ortalama Haftanın 4-5 günü gidiyor. Ben gitmesini istemediğimde, o 1-2 saatte çocukla ilgilenmesini istediğimde benimle kavga ediyor. Ama ben nerede atacağım stresimi. Çocuğum dışarı çıkınca susan bi çocuk ta değil arabasında bile durmuyor bas bas ağlıyor. Surat asıyorum , güzellikle söylüyorum, kavga ediyorum ama hiçbiri işe yaramıyor. Sen ne dersen de benim stres atmaya ihtiyacım var diyor. Normalde bn de çalışıyorum ama ücretsiz izindeyim. Yanımda yardımcı olacak kmse de yok ailemden uzağım. Eşimden o kadar soğudum ki anlatamam. Her gittiğinde ağlıyorum. Yemeği bile o gelene kadar yapamıyorum bebeğim durmuyor. Akşam yemeğini 9-10 da yiyoruz hamile halimle. Sırf o antrenmana gitsin stres atsın diye. Siz olsanız ne yapardınız?