Annemi çok seviyorum o da beni seviyor ama bazı şeylerle artık baş edemiyorum. Annemin çoğu isini ben hallederim eli kolu gibiyim yani. Şikayetci de değilim bu durumdan ama canımı sıkan nokta hayatıma cok müdahil olmak istiyor. Geçen telefon ekranımı açık unutmuşum wp a girip mesajlaşmalarımı okumuş mesela. 2 aydır falan konuştuğum birisi var. Her gün anlat anlat diyor. Ne konuştuysak bilmek istiyor. İlişkilerim de hep kötü gider dün ilk defa mutlu olduğum küçük bir anı anlattım. Mutluluğuma ortak olmasını beklerken vayy bee benden uzaklaşıyorsun demeye başladı. Resmen benim mutlu olmam umrunda değil. Odaklandığı nokta başkasıyla mutlu olup ondan uzaklaşmamdan korkuyor gibi. Onu çok seviyorum ama gerçekten bu durumdan çok yoruldum. Sürekli ilişkilerimde olan biten her şeyi anlat anlat diye darlaması falan yoruldum. Ve daha iki aydır tanıdığım kişiyi babamla tanıştırmam için zorluyor. Ben diyorum daha 23 yaşındayım acelem yok, daha karşımdaki insanı ben yeni yeni tanımaya çalışıyorum. Önce ben biraz tanıyayım eğer güvenirsem o zaman babamın karşına rahatlıkla çıkarabilirim diyorum ama yok. Seven ciddi olan insan gelir tanışır ben bilmem diyor asla beni dinlemiyor gerçekten yoruldum. Annem sonuçta beni seviyor hatta bağımlılık dercesinden ama artık kendi hayatımı kuracağımı kabullenemiyor. Keşke eskiye dönsek falan diyor. Onu da çok seviyorum ve böyle diyince cok üzülüyorum ama nasıl konuşmalıyım bilmiyorum.