Herkese merhaba arkadaşlar. Benim 2 yılı geçen bir ilişkim vardı. Daha önceden evlenip ayrıldım. Görüştüğüm kişi bekar olduğu için ailesi beni istemedi. Başlarda çok rencide edici sözleri olmuştu. Vazgeçirmeye unutturmaya çok çalıştılar ama olmadı. Karşımdaki kişi ailesi olmadan bile evlenmeye razı olduğu dönemler oldu gözünü karartıp ama ailem pek sıcak bakmadı açıkçası bu duruma onları da düşünerek veya daha sonra sorun olabileceğini düşünerek. Bu süreçte aile bireylerinden çok yara aldım tabiri caizse 1 senem cehennem gibi geçti. Kız kardeşi abime bak etrafta o kadar güzel kız varken dul kadının peşinde koşuyor dedi abi sana kız buldum diye geldiği dönemler oluyordu. Abisinin sosyal medyasından bir kıza mesaj atmıştı aldatmış imajı vermek ayırmak veya bir konuşma başlatıp abisinin dikkatini başka kadınlara çekmek için. Haftalarca aldatıldım sanıp kahroldum. Abisinin evine gidip yaptığım kekleri görünce annesine yetiştirip büyümü yaptırıyor keklere diye dahi iftiralara maruz bırakıldım.
Canım yandı çok ama kopamadık. Annesi ilk dönemler o artık kadın oldu kız değil gibi çirkin ifadelerde bulundu etrafa ne diyeceğiz ne yaptık da bunlar başımıza geldi gibi beni Allahın kendilerine cezası gibi gördüler. Daha sonra tanışmayı kabul ettiler hatta tanışmak için can atar gibi imaj çizdiler ama ben kabul etmedim tanışmayı. Çünkü bir birikmişlik vardı zaten yine alttan altta bana karşı doldurma olayı da devam ediyordu. Bence artık birbirlerine düşüp kendileri kopsun tarzı bir taktik gelistirildi bu benim hissim tabiki. Sonra bende kabul ettim tanışmayı ama araya başka şeyler girince nasip olmadı oturmak artık birbirimize düşmüştük. Soğukluk oluşmuştu. Uzatmak istemiyorum nedenleri.
Ben bu süreçte çok tükendim. Çok ağladım üzüldüm. İster istemez artık aileye karşı içimde kin oluştu. Zaman zaman büyük konuşmayın diye isyan ettim. Beni ayırmaya çalışan kız kardeşi evliydi. Nerden biliyorsunuz ileride benzer şey yaşamayacağını boşanmayacağını veya eşinin kaç yıl yaşayacağını gibi ifadeler kullanmıştım. Bazen o kadar canım yanardı ki umarım o da yaşar bana yaşattıklarını dediğim bir gün oldu inkar edemem ama ölüm gibi bir dileğim hiç olmadı eşini tanımıyordum bile. Malesef 2. yılın sonunda eşini kaybetti bir kazada.
Kazadan 1 gün önce senin için ailemden vazgeçerim bazı şeyler yaptılar ve kıymetini anladım dedi normalde de ailesiyle benden önce büyük sorunlar yaşamıştı ama zorunlu olarak devam eden ilişkileri vardı. Herneyse Ben bu süreçte yanında oldum normalde 2 aydır ayrı olmamıza rağmen hiç birşey olmamış gibi koştum gittim yanına o da bende 2 hafta kadar yine iletişimde kaldık. Bu süreçte de beni çok sevdiğini ifade ederdi fakat başka bir durumdan dolayı ben iletişimi kestim. Daha öncesinde bir yalandan dolayı güvenim sarsılmıştı çünkü ama kazanın verdiği duygusallık belki vefa duygusu ve hala seviyor olmamdan dolayı geri dönsemde içime sinmeyen şeyler vardı. 33 yaşındayım. Ne ailemin ne benim 2. yanlış bir evliliği kaldıracak gücümüz yok
Her neyse şuan mesajlar atmaya başladı bu olaydan beni sorumlu tutuyor. Senin yüzünden oldu dilek kapın açıkmış ailemizi mahvettin dağıttın bizi gibi cümleler kurmaya başladı. Kardeşim de dul kaldı mutlu musun gibi saçmalıklar. Beddualar hakaretler inanılmaz boyuta geldi. Sende yaşa aynılarını dilerim kan kusarsın bizim gibi vs. Benim ölmem için dualar etti. 1 gün önce bensiz nefes alamadığını söyleyen adam resmen kardeşinin eşinin katili benmişim gibi ifadeler kullanıyor ve artık ne diyeceğimi ne yapacağımı bilmiyorum. 2 yıl boyunca adeta üstüne titredim.Psikolojimi alt üst olmuş durumda severek ayrılmak zorunda kalmıştım ama yinede hiç onsuz başkasıyla bir hayat düşünmemiştim. Şuan çok farklı geri dönülmesi imkansız cümleler sarfetti. İçinde bulunduğu depresyona veremiyorum. Sanki ayrıldığım için intikam almak ister gibi çünkü cenazeden 3 hafta sonra mı aklına geldi diyorum bu suçlamalar. Aklım ve kalbim arasında sıkışıp kaldım. Yoluma nasıl devam etmeliyim sizce bundan sonra arkama bakmaktan yol yürüyemiyorum mantığım devre dışı kalmış durumda. Uzun yazdıysam ne olur kusura bakmayın.
Canım yandı çok ama kopamadık. Annesi ilk dönemler o artık kadın oldu kız değil gibi çirkin ifadelerde bulundu etrafa ne diyeceğiz ne yaptık da bunlar başımıza geldi gibi beni Allahın kendilerine cezası gibi gördüler. Daha sonra tanışmayı kabul ettiler hatta tanışmak için can atar gibi imaj çizdiler ama ben kabul etmedim tanışmayı. Çünkü bir birikmişlik vardı zaten yine alttan altta bana karşı doldurma olayı da devam ediyordu. Bence artık birbirlerine düşüp kendileri kopsun tarzı bir taktik gelistirildi bu benim hissim tabiki. Sonra bende kabul ettim tanışmayı ama araya başka şeyler girince nasip olmadı oturmak artık birbirimize düşmüştük. Soğukluk oluşmuştu. Uzatmak istemiyorum nedenleri.
Ben bu süreçte çok tükendim. Çok ağladım üzüldüm. İster istemez artık aileye karşı içimde kin oluştu. Zaman zaman büyük konuşmayın diye isyan ettim. Beni ayırmaya çalışan kız kardeşi evliydi. Nerden biliyorsunuz ileride benzer şey yaşamayacağını boşanmayacağını veya eşinin kaç yıl yaşayacağını gibi ifadeler kullanmıştım. Bazen o kadar canım yanardı ki umarım o da yaşar bana yaşattıklarını dediğim bir gün oldu inkar edemem ama ölüm gibi bir dileğim hiç olmadı eşini tanımıyordum bile. Malesef 2. yılın sonunda eşini kaybetti bir kazada.
Kazadan 1 gün önce senin için ailemden vazgeçerim bazı şeyler yaptılar ve kıymetini anladım dedi normalde de ailesiyle benden önce büyük sorunlar yaşamıştı ama zorunlu olarak devam eden ilişkileri vardı. Herneyse Ben bu süreçte yanında oldum normalde 2 aydır ayrı olmamıza rağmen hiç birşey olmamış gibi koştum gittim yanına o da bende 2 hafta kadar yine iletişimde kaldık. Bu süreçte de beni çok sevdiğini ifade ederdi fakat başka bir durumdan dolayı ben iletişimi kestim. Daha öncesinde bir yalandan dolayı güvenim sarsılmıştı çünkü ama kazanın verdiği duygusallık belki vefa duygusu ve hala seviyor olmamdan dolayı geri dönsemde içime sinmeyen şeyler vardı. 33 yaşındayım. Ne ailemin ne benim 2. yanlış bir evliliği kaldıracak gücümüz yok
Her neyse şuan mesajlar atmaya başladı bu olaydan beni sorumlu tutuyor. Senin yüzünden oldu dilek kapın açıkmış ailemizi mahvettin dağıttın bizi gibi cümleler kurmaya başladı. Kardeşim de dul kaldı mutlu musun gibi saçmalıklar. Beddualar hakaretler inanılmaz boyuta geldi. Sende yaşa aynılarını dilerim kan kusarsın bizim gibi vs. Benim ölmem için dualar etti. 1 gün önce bensiz nefes alamadığını söyleyen adam resmen kardeşinin eşinin katili benmişim gibi ifadeler kullanıyor ve artık ne diyeceğimi ne yapacağımı bilmiyorum. 2 yıl boyunca adeta üstüne titredim.Psikolojimi alt üst olmuş durumda severek ayrılmak zorunda kalmıştım ama yinede hiç onsuz başkasıyla bir hayat düşünmemiştim. Şuan çok farklı geri dönülmesi imkansız cümleler sarfetti. İçinde bulunduğu depresyona veremiyorum. Sanki ayrıldığım için intikam almak ister gibi çünkü cenazeden 3 hafta sonra mı aklına geldi diyorum bu suçlamalar. Aklım ve kalbim arasında sıkışıp kaldım. Yoluma nasıl devam etmeliyim sizce bundan sonra arkama bakmaktan yol yürüyemiyorum mantığım devre dışı kalmış durumda. Uzun yazdıysam ne olur kusura bakmayın.
