Görümce sorunu

aysenur1996 .!.:

Merhaba kızlar,

Uzun zamandır içimi kemiren birşey var ve bunu yazsammı yazmasammı diye çok düşündüm. Ama şöyle anlatıyım..

Ben hemen hemen 1,5 senelik evliyim. Eşimin bir tane kız kardeşi var, annesi ve babası hayattalar. Kayınvalidem ve görümcem ile olan bağım biraz mesafeli. Kayınvalidem ilk zamanlar bir çok şeyimize karışmaya çalıştı. Bizi çok yönetmek istedi. Bide birazcık kıskançlıkta seziyordum kendisinde. Ve artık eşimin benim kardeşlerimle olan bağını bile kıskanmaya başladı. Çünkü eşim kendi kız kardeşiyle fazla anlaşamıyor. Biz bir kere kardeşlerimle gezmete gittiğimizde kayınvalidem telefondan eşime hep mesajlar atmıştı. “Artık girdin aralarına, aferin sana, bu hiç iyi olmadı” gibi sözlerde bulundu. Orda zaten kayınvalidemdem birazcık soğudum. Ve mesela bana misafirliğe geldikleri zaman, tatlı felan yapmıştım. Oda eşime ertesi gün evde kendi yaptığı kurabiyenin resmini yollamıştı. Yani bana karşi iyi aslında ama, böyle bu tarz haraketlerde bulunduğu zaman, bu bende soru işaretleri oluşturuyor. Herneyse bu kayınvalidemle olan sorunum.

Asıl sorunum görümcem ile. O bana ilk evlendiğim zamanlar çok mesafeli, soğuk davranmişti. Aslında onu ilk gördüğümde ondan iyi bir enerji/elektrik alamamıştım. Ama yinede ön yargılı davranmak istemedim. Tanışma döneminde aileler bir araya geldiğinde benimle fazla ilgilenmedi. Konuşmalarımız hep yüzeyseldi. Hatta ilk ben laf atardım ona.. ama kendisi genelde hep mutfakta saklanıyordu.

Görümcemim ve eşimin arası pek iyi değil. Buna rağmen, evlendikten sonra ondan ilgi bekledi ve eşime hep ailesini unuttuğuna dair suçlamalarda bulundu. Ben bohça istememiştim, ama görümcem yinede bir kaç şey almak istemişti bana. Beraber alışverişe çıkmıştık iç çamaşır, pyjama felan almıştık. Herneyse bende sevinmiştim baya ve onunla ilgili fikrim değişmişti. Bana hediyeleri ertesi gün veririm dedi, önce paketlemek istemişti. Ama aldiği hediyeleri evlendikten 2 ay sonra verdi. Benim bildiğim kadarıyla bu tarz şeyler evlenmeden önce verilir. Verdiği zamanda paket halinde değildi hiç birşey, normal poşetinde duruyordu. Düğün günü bile bana karşı çok mesafeliydi (kayınvalidemde öyle) ve ona düğünü sorduğumda, ehh idare eder diyerek yanıt verdi. Düğünün sonunda eşim onunla görüşmek istemişti, kucaklamak istemişti, ama eşimi resmen kendinden itti. Balayını 3üncü başladı eşime mesajlar atmaya. Güya eşim düğün günü yeterince ona ilgi göstermemiş, onu unutmuş felan filan. Balayından geri döndüğümüzde yine bana karşı çok mesafeli ve benimle hiç konuşmamıştı. Kendi evime ilk defa gelmişti, beni ve eşimi resmen kendi evimizde görmemezlikten geldi. Hiç konuşmadı bizimle. Evime ev görme hediyesi felan almadı, kayınvalidemde öyle. Yani hiç ilgi alaka olmafı. Ben tabiki bu olaylardan sonra iyice sınırımı çizmiştim. Ve bu durum resmen 6 ay sürdü. Hep bana kişisel değil diyip duruyordu, güya onun sorunu sadece abisiyleymiş. Ama ben buna hiçbir zaman inanmadim. Tamam abinle sorunların olabilir, ama bunu bana neden yansıtıyorsun? 6 ay görümcemle hiç konuşmadım, eşimde öyle ve artık ondan baya soğumaya başlamıştım. Herneyse 6 ay sonra görümcem artık eşimden ve benden özür diledi. Ama öğrendimki, konuştuğu biri varmış ve ciddiymiş. O özürünü diledikten sonra ben fazla zorluk çıkarmadım ve özürünü kabul ettim. Ama aslında istemiyerek bunu yaptım. Çünkü ona karşı okadar kinlenmiştimki, onu hayatımdan aslında silmiştim. Sırf eşim için ok dedim. Nekadarda bir araya geldiğimizde normal darvransa bana, yinede onu sevemiyorum. Bende öyle bir etki bırakmışki..

Ve şimdi oda evliliğe doğru adımlarını atıyor. Ama onun için sevinemiyorum. Hatta bazen kendime çok kızıyorum. Ama içimde hala o kin ve öfke var ve hiç birşey olmamış gibi davrananıyorum. Onun bazı şeyleri haketmediğini düşünüyorum. Düğün günü kendi sorunlarını kenara atıp, abisine ve bana o mutluluğu tanımadı. O yüzden bende ona mutluluğu tanımakta çok güçlük çekiyorum. Bu huyumu hiç sevmiyorum ve hergün savaşıyorum.. ama zamanında bu davranışları yüzünden çok çok üzülmüştüm. Ve bu üzüntü kin ve nefrete dönüştü. Hatta takıntı bile olmaya başladı. Acaba böyle hissetmem normalmi? Ne yapmam lazım? Bu konu ile ilgili filrinizi çok merak ediyorum..

Genişletmek için tıkla...

Minaredenatbeni .!.:

Gerçekten düğün gününüzde biri ki bu eşiniz değil size soğuk davrandı kahkahalar öpücükler göbecikler atmadı karşınızda diye mutsuz mu oldunuz? E o zaman eşinizden evliliğinizden düğününüzden çok daha önemli biri bu sizin için
Kendi kendinize gelin güvey oluyorsunuz, elalem istemeye söze nişana gelecek sizle iyiymiş gibi görünmek için öyle yapmış, size ve eşinize meraklı olduğu için değil, onun düğününde siz sürat asıp otursanız bırak mutsuz olmayı farketmez bile tribinizi
Şunu da anlamadım, zaten abisiyle bir bağı yok sevgisi yok sizi niye sevsin bağ kursun, mecburiyetten görüştüğü birisiniz, zorunlulukta buraya kadar işte

Genişletmek için tıkla...

sakurabirs .!.:

Kadın zaten soğuk ve mesafeli bir tipmiş. Genel olarak soğuk ve mesafeli bir kadınsa zaten düğünde sırıtıp göbek atmaz ki. Bazı insanlar böyledir yapacak bir şey yok.

Genişletmek için tıkla...

Minaredenatbeni .!.:

Duruşu o olmasa bile hayatında bir önemi olmayan abisinin karısı neden önemli olsun ki? Düğünlerine neden sevinsin ki?
Görümce ya başka biri için insan niye mutsuz olur bir de üstüne kin güdecek kadar umursar? Bunu genelde sorun seven insanlar yapıyor, hep bir kaos kv şöyle görümce böyle hele o elit yok mu, anan baban bacın diye diye kafayı yiyorlar sonunda adam ehhh yeter be deyince vay sen aileni seçtin tek ailen benim diye bu sefer devam….öfff

Genişletmek için tıkla...

aysenur1996 .!.:

Merhaba kızlar,

Uzun zamandır içimi kemiren birşey var ve bunu yazsammı yazmasammı diye çok düşündüm. Ama şöyle anlatıyım..

Ben hemen hemen 1,5 senelik evliyim. Eşimin bir tane kız kardeşi var, annesi ve babası hayattalar. Kayınvalidem ve görümcem ile olan bağım biraz mesafeli. Kayınvalidem ilk zamanlar bir çok şeyimize karışmaya çalıştı. Bizi çok yönetmek istedi. Bide birazcık kıskançlıkta seziyordum kendisinde. Ve artık eşimin benim kardeşlerimle olan bağını bile kıskanmaya başladı. Çünkü eşim kendi kız kardeşiyle fazla anlaşamıyor. Biz bir kere kardeşlerimle gezmete gittiğimizde kayınvalidem telefondan eşime hep mesajlar atmıştı. “Artık girdin aralarına, aferin sana, bu hiç iyi olmadı” gibi sözlerde bulundu. Orda zaten kayınvalidemdem birazcık soğudum. Ve mesela bana misafirliğe geldikleri zaman, tatlı felan yapmıştım. Oda eşime ertesi gün evde kendi yaptığı kurabiyenin resmini yollamıştı. Yani bana karşi iyi aslında ama, böyle bu tarz haraketlerde bulunduğu zaman, bu bende soru işaretleri oluşturuyor. Herneyse bu kayınvalidemle olan sorunum.

Asıl sorunum görümcem ile. O bana ilk evlendiğim zamanlar çok mesafeli, soğuk davranmişti. Aslında onu ilk gördüğümde ondan iyi bir enerji/elektrik alamamıştım. Ama yinede ön yargılı davranmak istemedim. Tanışma döneminde aileler bir araya geldiğinde benimle fazla ilgilenmedi. Konuşmalarımız hep yüzeyseldi. Hatta ilk ben laf atardım ona.. ama kendisi genelde hep mutfakta saklanıyordu.

Görümcemim ve eşimin arası pek iyi değil. Buna rağmen, evlendikten sonra ondan ilgi bekledi ve eşime hep ailesini unuttuğuna dair suçlamalarda bulundu. Ben bohça istememiştim, ama görümcem yinede bir kaç şey almak istemişti bana. Beraber alışverişe çıkmıştık iç çamaşır, pyjama felan almıştık. Herneyse bende sevinmiştim baya ve onunla ilgili fikrim değişmişti. Bana hediyeleri ertesi gün veririm dedi, önce paketlemek istemişti. Ama aldiği hediyeleri evlendikten 2 ay sonra verdi. Benim bildiğim kadarıyla bu tarz şeyler evlenmeden önce verilir. Verdiği zamanda paket halinde değildi hiç birşey, normal poşetinde duruyordu. Düğün günü bile bana karşı çok mesafeliydi (kayınvalidemde öyle) ve ona düğünü sorduğumda, ehh idare eder diyerek yanıt verdi. Düğünün sonunda eşim onunla görüşmek istemişti, kucaklamak istemişti, ama eşimi resmen kendinden itti. Balayını 3üncü başladı eşime mesajlar atmaya. Güya eşim düğün günü yeterince ona ilgi göstermemiş, onu unutmuş felan filan. Balayından geri döndüğümüzde yine bana karşı çok mesafeli ve benimle hiç konuşmamıştı. Kendi evime ilk defa gelmişti, beni ve eşimi resmen kendi evimizde görmemezlikten geldi. Hiç konuşmadı bizimle. Evime ev görme hediyesi felan almadı, kayınvalidemde öyle. Yani hiç ilgi alaka olmafı. Ben tabiki bu olaylardan sonra iyice sınırımı çizmiştim. Ve bu durum resmen 6 ay sürdü. Hep bana kişisel değil diyip duruyordu, güya onun sorunu sadece abisiyleymiş. Ama ben buna hiçbir zaman inanmadim. Tamam abinle sorunların olabilir, ama bunu bana neden yansıtıyorsun? 6 ay görümcemle hiç konuşmadım, eşimde öyle ve artık ondan baya soğumaya başlamıştım. Herneyse 6 ay sonra görümcem artık eşimden ve benden özür diledi. Ama öğrendimki, konuştuğu biri varmış ve ciddiymiş. O özürünü diledikten sonra ben fazla zorluk çıkarmadım ve özürünü kabul ettim. Ama aslında istemiyerek bunu yaptım. Çünkü ona karşı okadar kinlenmiştimki, onu hayatımdan aslında silmiştim. Sırf eşim için ok dedim. Nekadarda bir araya geldiğimizde normal darvransa bana, yinede onu sevemiyorum. Bende öyle bir etki bırakmışki..

Ve şimdi oda evliliğe doğru adımlarını atıyor. Ama onun için sevinemiyorum. Hatta bazen kendime çok kızıyorum. Ama içimde hala o kin ve öfke var ve hiç birşey olmamış gibi davrananıyorum. Onun bazı şeyleri haketmediğini düşünüyorum. Düğün günü kendi sorunlarını kenara atıp, abisine ve bana o mutluluğu tanımadı. O yüzden bende ona mutluluğu tanımakta çok güçlük çekiyorum. Bu huyumu hiç sevmiyorum ve hergün savaşıyorum.. ama zamanında bu davranışları yüzünden çok çok üzülmüştüm. Ve bu üzüntü kin ve nefrete dönüştü. Hatta takıntı bile olmaya başladı. Acaba böyle hissetmem normalmi? Ne yapmam lazım? Bu konu ile ilgili filrinizi çok merak ediyordum

Genişletmek için tıkla...

sakurabirs .!.:

Boşluktan olduğunu düşünüyorum. Şöyle günlük 8,10 saat bir işte çalışsa bir şeyi kalmaz Düşünmeye vakti de kalmaz. Evde kendi kendine kurulmak yerine umarım spora,kurslara falan gider kafayı dağıtır. Çevremde ne kadar kinci insan varsa eninde sonunda hepsi hasta oldu. Birini sevmezsin yoluna bakarsın. Yok mutluluğunu istemiyorum,yok kinleniyorum bunlar normal şeyler değil. Büyü işlerine giren insanların mottosu da bu. Ben mutlu olamadım o da olmasın kafası. Böyle devam ederse kendisi düşünmekten hasta olacak. Öyle çok büyük bir kavga da yok ki. Düğün sürecinde suratsızmış,evine gelirken eli boş gelmiş. İnsan bunun için kinlenir mi ya?

Genişletmek için tıkla...

narintanyeri .!.:

Demi insan böyle bazen böyle olumsuz şeyler görünce tahammül edemiyor ve bu sürekli devam edince artık en ufak şeyi iyiliğine de yapsa batıyor insana en basinda ilk görüştüğümüz de yaşadığım olayı anlatayım ya ben çeyiz alışverişine ciktimizda erkek tarafına bohça hazırlayacağımız zaman bir hediye alacaktım o ara işte bir AVM de mağazaya girdik bedneleri felan bilmediğim için istediklerini beğendiklerini bedenine göre alalım diye neyse girdik bu görümce birden kendi kendine sinirlendi dedim bunları giymeyiz olmaz dedim tamam başka mağazaya bakalım ordada aynı şeyi dedi ve sonrasında hemen o giymem dediği t-shirte biz onları giyeriz dedim tamam gidelim alalım bak yemin ederim hızlı hızlı raftan çekti direk hızlıca uzati al dedi böyle sert bı ifadeyle dedim ne oluyoruz yani ordan çıktık neyse dedim bı baktım abisi ve benim eşimle sınırlı bir şekilde önden ikisi gitti benle kardeşim arkada kaldık sonra dedim egerki böyle olacaksa en baştan bitirelim ben sevmem çekemem dedim yok baş ağrısı yok bilmem ne dedi eşim 2 buçuk yıldır evliyiz hala saati saatini tutmuyor milletin içinde azalıyor bagiriyo eşime sürekli dile getiriyorum trioid sinir yapıyor bu tiroid tek bana mı sinir yaptırıyor diyorum doktora gitti tedavi gördü tüm sonuçlar normal oldu ama hala öyle eşim vardiyalı çalıyor gece gitti zaman buraya gelir yanmda kalmak için mesela 2 haftadan fazladır ne aradı ne yazdı ne geldi yine mesela kendi kendine birşeylere girmiş çocuk değilim ki mesela film izliyoz diyorum burda ne oldu kaçırdım diyorum bağırarak sen izlemiyormusun bilmem ne ya ben çocuk değilim ki ben senin abin annen de değilim onlara yapıyorsan bana yapamazsın yani böyle bir hakkın yok bilmiyorum bu görümce kaynana olayını ne yapcaz eşime bir gün çok sinirlendiğinde deidm eğer biz bir gün ayrılırsak ailen yuzunden dedim

Genişletmek için tıkla...

Minaredenatbeni .!.:

Görümceyle görüşmemek yerine boşanmayı bile düşündünüz yani
Ne kadar önemsiyorsunuz şu insanları ya

Genişletmek için tıkla...

sakurabirs .!.:

Boşluktan olduğunu düşünüyorum. Şöyle günlük 8,10 saat bir işte çalışsa bir şeyi kalmaz Düşünmeye vakti de kalmaz. Evde kendi kendine kurulmak yerine umarım spora,kurslara falan gider kafayı dağıtır. Çevremde ne kadar kinci insan varsa eninde sonunda hepsi hasta oldu. Birini sevmezsin yoluna bakarsın. Yok mutluluğunu istemiyorum,yok kinleniyorum bunlar normal şeyler değil. Büyü işlerine giren insanların mottosu da bu. Ben mutlu olamadım o da olmasın kafası. Böyle devam ederse kendisi düşünmekten hasta olacak. Öyle çok büyük bir kavga da yok ki. Düğün sürecinde suratsızmış,evine gelirken eli boş gelmiş. İnsan bunun için kinlenir mi ya?

Genişletmek için tıkla...

aysenur1996 .!.:

Hanımefendi, ben kendimi bildiğim kadarıyla çok aktif bir insanım. Hemşire olarak çalışıyorum ve söylediğiniz gibi 8 saat çalışıyorum ve aynı zamanda yüksek lisans yapıyorum. Ev işi gücü derken, neredeyse boş zamanım kalmıyor. Doğru, bu kadar öfke iyi birşey değil, bunu bende farkındayım ve huyumu yenmeyi çalışıyorum. Ben burda sadece yapılan haksızlığa tahammül edemiyorum. Yaptığı herşey yanına kar kaldı gibi bir hissim var. İyi o benim yeni gelin döneminde görmemezlikten gelsin, takmasın, saygısızlık yapsın, bende onun düğününde iyi yenge rölüyle ortada geziyim, ilgileneyim frlan filan..

Genişletmek için tıkla...

aysenur1996 .!.:

Merhaba kızlar,

Uzun zamandır içimi kemiren birşey var ve bunu yazsammı yazmasammı diye çok düşündüm. Ama şöyle anlatıyım..

Ben hemen hemen 1,5 senelik evliyim. Eşimin bir tane kız kardeşi var, annesi ve babası hayattalar. Kayınvalidem ve görümcem ile olan bağım biraz mesafeli. Kayınvalidem ilk zamanlar bir çok şeyimize karışmaya çalıştı. Bizi çok yönetmek istedi. Bide birazcık kıskançlıkta seziyordum kendisinde. Ve artık eşimin benim kardeşlerimle olan bağını bile kıskanmaya başladı. Çünkü eşim kendi kız kardeşiyle fazla anlaşamıyor. Biz bir kere kardeşlerimle gezmete gittiğimizde kayınvalidem telefondan eşime hep mesajlar atmıştı. “Artık girdin aralarına, aferin sana, bu hiç iyi olmadı” gibi sözlerde bulundu. Orda zaten kayınvalidemdem birazcık soğudum. Ve mesela bana misafirliğe geldikleri zaman, tatlı felan yapmıştım. Oda eşime ertesi gün evde kendi yaptığı kurabiyenin resmini yollamıştı. Yani bana karşi iyi aslında ama, böyle bu tarz haraketlerde bulunduğu zaman, bu bende soru işaretleri oluşturuyor. Herneyse bu kayınvalidemle olan sorunum.

Asıl sorunum görümcem ile. O bana ilk evlendiğim zamanlar çok mesafeli, soğuk davranmişti. Aslında onu ilk gördüğümde ondan iyi bir enerji/elektrik alamamıştım. Ama yinede ön yargılı davranmak istemedim. Tanışma döneminde aileler bir araya geldiğinde benimle fazla ilgilenmedi. Konuşmalarımız hep yüzeyseldi. Hatta ilk ben laf atardım ona.. ama kendisi genelde hep mutfakta saklanıyordu.

Görümcemim ve eşimin arası pek iyi değil. Buna rağmen, evlendikten sonra ondan ilgi bekledi ve eşime hep ailesini unuttuğuna dair suçlamalarda bulundu. Ben bohça istememiştim, ama görümcem yinede bir kaç şey almak istemişti bana. Beraber alışverişe çıkmıştık iç çamaşır, pyjama felan almıştık. Herneyse bende sevinmiştim baya ve onunla ilgili fikrim değişmişti. Bana hediyeleri ertesi gün veririm dedi, önce paketlemek istemişti. Ama aldiği hediyeleri evlendikten 2 ay sonra verdi. Benim bildiğim kadarıyla bu tarz şeyler evlenmeden önce verilir. Verdiği zamanda paket halinde değildi hiç birşey, normal poşetinde duruyordu. Düğün günü bile bana karşı çok mesafeliydi (kayınvalidemde öyle) ve ona düğünü sorduğumda, ehh idare eder diyerek yanıt verdi. Düğünün sonunda eşim onunla görüşmek istemişti, kucaklamak istemişti, ama eşimi resmen kendinden itti. Balayını 3üncü başladı eşime mesajlar atmaya. Güya eşim düğün günü yeterince ona ilgi göstermemiş, onu unutmuş felan filan. Balayından geri döndüğümüzde yine bana karşı çok mesafeli ve benimle hiç konuşmamıştı. Kendi evime ilk defa gelmişti, beni ve eşimi resmen kendi evimizde görmemezlikten geldi. Hiç konuşmadı bizimle. Evime ev görme hediyesi felan almadı, kayınvalidemde öyle. Yani hiç ilgi alaka olmafı. Ben tabiki bu olaylardan sonra iyice sınırımı çizmiştim. Ve bu durum resmen 6 ay sürdü. Hep bana kişisel değil diyip duruyordu, güya onun sorunu sadece abisiyleymiş. Ama ben buna hiçbir zaman inanmadim. Tamam abinle sorunların olabilir, ama bunu bana neden yansıtıyorsun? 6 ay görümcemle hiç konuşmadım, eşimde öyle ve artık ondan baya soğumaya başlamıştım. Herneyse 6 ay sonra görümcem artık eşimden ve benden özür diledi. Ama öğrendimki, konuştuğu biri varmış ve ciddiymiş. O özürünü diledikten sonra ben fazla zorluk çıkarmadım ve özürünü kabul ettim. Ama aslında istemiyerek bunu yaptım. Çünkü ona karşı okadar kinlenmiştimki, onu hayatımdan aslında silmiştim. Sırf eşim için ok dedim. Nekadarda bir araya geldiğimizde normal darvransa bana, yinede onu sevemiyorum. Bende öyle bir etki bırakmışki..

Ve şimdi oda evliliğe doğru adımlarını atıyor. Ama onun için sevinemiyorum. Hatta bazen kendime çok kızıyorum. Ama içimde hala o kin ve öfke var ve hiç birşey olmamış gibi davrananıyorum. Onun bazı şeyleri haketmediğini düşünüyorum. Düğün günü kendi sorunlarını kenara atıp, abisine ve bana o mutluluğu tanımadı. O yüzden bende ona mutluluğu tanımakta çok güçlük çekiyorum. Bu huyumu hiç sevmiyorum ve hergün savaşıyorum.. ama zamanında bu davranışları yüzünden çok çok üzülmüştüm. Ve bu üzüntü kin ve nefrete dönüştü. Hatta takıntı bile olmaya başladı. Acaba böyle hissetmem normalmi? Ne yapmam lazım? Bu konu ile ilgili filrinizi çok merak ediyorum..

Genişletmek için tıkla...

aysenur1996 .!.:

Hanımefendi, ben kendimi bildiğim kadarıyla çok aktif bir insanım. Hemşire olarak çalışıyorum ve söylediğiniz gibi 8 saat çalışıyorum ve aynı zamanda yüksek lisans yapıyorum. Ev işi gücü derken, neredeyse boş zamanım kalmıyor. Doğru, bu kadar öfke iyi birşey değil, bunu bende farkındayım ve huyumu yenmeyi çalışıyorum. Ben burda sadece yapılan haksızlığa tahammül edemiyorum. Yaptığı herşey yanına kar kaldı gibi bir hissim var. İyi o benim yeni gelin döneminde görmemezlikten gelsin, takmasın, saygısızlık yapsın, bende onun düğününde iyi yenge rölüyle ortada geziyim, ilgileneyim frlan filan..

Genişletmek için tıkla...

narintanyeri .!.:

Susuyorum sırf huzursuzluk çıkmasın diye sus sus sus artık insanın da bir Sabri var doğru söylüyorsun görüşmemek ama inan bunu karşı tarafa nasıl soyliyecegimi bilmiyorum eşime yada eşimin ailesine her ailesigile gittigimizde annesi bugün durun yemek yiyin hergun gitsek aynı muhabbet eşim zaten gidlim annemle birgün yemek yiyelim inan benim gittiğim kadar diğer gelinler bu kadar gitmiyordur balayindan geldim ilk 2 ayım gecem gündüzüm hep oradaydı baştan hatayı ben yaptım ne bilim işte bilmiyordum böyle olacağını bir düşünüyorum eşimle konuşsam ama nasıl desem bilmiyorum gerçekten

Genişletmek için tıkla...

Mehrii34 .!.:

Bende bazı şeyler yaşadım bunlar çok basit şeyler böyle insanlar için ve böyle olaylar için enerjini tüketmemelisin,

okurken çok kasvetliydi. Biraz hislerim kuvvetlidir çok dert edinmişsin kendine iki seçenek var ya bir gün görümcenle konuşursun güzel güzel kahve içmeye gidersiniz mümkünse evde olmasın .dışarının pozitif alanı iyi gelir enerjisi atmosferi .. kendi kardeşlerine nasıl davranıyorsan aslında kendisini sevdiğini ama bazı davranışlara kırıldığını dile getirebilirsin, birşey olduğunda yengesi olarak veya artık kardeşi ablası olarak ne görüyorsa seni hep yanında olduğunu destek olduğunu belirte bilirsin .böyle konuşma hiç aranızda geçmemiş, bence iyi insan kalmak yapıcı olmak iyidir hem evliliğin açısından hemde iyi olan insanın herzaman yolu açıktır ..bu gerçekten öyle ama yok ben uğraşmam etmem dersen gereken mesafeyi koymalısın belli bir duvar örersen insanlar da hayatına fazla karışma hakkına sahip olmaz ancak susarsak hiç bazı şeyleri konuşmazsak tahammül edersek insanları da bu duruma alıştırırız Buda insanı yorar yani ..

Aile çok kutsaldır değerlidir herkesin aile yapısı , yetiştirme tarzı , yaşam tarzı ve karakteri farklıdır, Herkesi kendimiz gibi göremeyiz bazen hayatımıza deli dolu insanlar da dahil olur kimse kusursuz değildir insanlar bazı hataları görmezden gelebilir hep mükemmel insanlar alamayız hayatımıza çünkü yok

Ben aylarca kayınvalidem ve kayınpederimle konuşmadım benim kırılacağım çok şey oldu baya kırıldım ama bir hastalık haberi geldi evimize bir yangın bir bomba düştü ciğerimiz yanıyor şuan. Hoşgörülü olmak lazım hastalık var,Deprem var ölüm var kalım var kısacası ensemizde ölümle geziyoruz bir nefes de sevdiklerini alır götürür.. iyi düşünün , iyi kararlar verin bide insanın eşinin ailesi olunca saygıda kusur da edemiyorsun erkekler hiç gelemez ailelerine bağlıdır arası kötü de olsa Ailem der keser sesini .. benim fikrim düşüncem tecrübelerim bunlardan ibaret güzel kardeşim Allah iyi insanlarla karşılaştırsın

Genişletmek için tıkla...

aysenur1996 .!.:

Hisleriniz gerçekten kuvvetliymiş. Doğru, son zamanlar bir kasvet var üzerimde. Kendi kişisel, ailevi sorunlarım var. Ve aklıma bu tarz şeyler geldiğinde enerjim dahada düşüyor.

Görümcemle konuştum. O konuşmadan sonra bana karşı daha normal davranmaya başladı. Şuan meseleyi yeniden dillendirmek tabiki benden kaynaklanan birşey. Kabullenme sürecim birazcık zor geçiyor. Aslında derine indiğim zaman, bende bilinçaltı yatan şeyi de biliyorum. Benim tek istediğim sevilmek ti. Bekarlığımdan beri hep kayınvalidem olsun, görümcem olsun hayalini kurardım. Hani görümcemle arkadaş gibi olmayı çok isterdim. Sonuçta yaşımız hemen hemen aynı. O 28, ben 27 yaşındayım. Ben yurtdışına yaşıyorum. Baba tarafıyla fazla alakamız yok, anne tarafı ise Türkiyede. Herşeyim yalnız geçti. Aile ortamı neredeyse hiç olmadı. Özel günleri genelde yalnız geçirdim (annem babam tabiki yanımdalardı). Ama böyle hala, teyze, amca dayı hiçbir zaman yanımda olmadı. O yüzden evlenip eşimin ailesiyle vakit geçiriyim, onlar benim ailem olsun istedim. Belkide çok beklentide bulundum, buda tabiki benim kendi hatam. Ve bu tarz şeyler oluncada insan dahada çok üzülüyor ve hayal kırıklığına uğruyor. Ne gerek var ki böyle şeylere? Sonuçta eşim tek oğlan, bende tek gelinim. Birbirimizi sevsek, kabul etsek.. bu tarz küçük şeylere takılmasaydık keşke. Bu davranışlardan sonra bana aslında ait olmayan düşünceler duygular uyandırıldı. Ve bu durum benim hoşuma gitmiyor.

Ve tabiki kendime çok kızıyorum. Kötülüğü yapan özürünü dileyip, ortadan çekilip hayatına birşey olmamış gibi devam ediyor. Olan kötülük yapılana oluyor maalesef. Belki zamanla herşeye dahada kabullenebilirim..

Ama çok haklısınız. Hayat çok kısa.. bu tarz şeylere fazla takılmamak gerekiyor. Belki zamanla herşeye dahada kabullenebilirim.. Tavsiyeniz için çok çok teşekkür ediyorum..

Genişletmek için tıkla...

aysenur1996 .!.:

Hanımefendi, ben kendimi bildiğim kadarıyla çok aktif bir insanım. Hemşire olarak çalışıyorum ve söylediğiniz gibi 8 saat çalışıyorum ve aynı zamanda yüksek lisans yapıyorum. Ev işi gücü derken, neredeyse boş zamanım kalmıyor. Doğru, bu kadar öfke iyi birşey değil, bunu bende farkındayım ve huyumu yenmeyi çalışıyorum. Ben burda sadece yapılan haksızlığa tahammül edemiyorum. Yaptığı herşey yanına kar kaldı gibi bir hissim var. İyi o benim yeni gelin döneminde görmemezlikten gelsin, takmasın, saygısızlık yapsın, bende onun düğününde iyi yenge rölüyle ortada geziyim, ilgileneyim frlan filan..

Genişletmek için tıkla...