Hamilelik depresyonu

Merhabalar sevgili anne adayları,
Sizlerden destek isteyeceğim bir konu var. Ben 11+2 haftalık hamileyim. Yaşım 33. Çocukluğumdan beri hep en büyük isteğim anne olmaktı aşırı duygusal bir yapın vardır, oyuncak bebeklerimi bile giydirip gezdirmek en büyük hobimdi çocukken. Gençlik çağımda ise insanların youtube da paylaştığı doğum hikayelerini izleyip duygulanıp Allahım bana da nasip olur mu bir gün derdim. Elhamdülillah Rabbim ilk deneme de bize bir çocuk ihsan etti buna ne kadar şükretsem az. Ama şöyle bir durum var yaklaşık 4 haftadır tüm hayattan soğudum, hamile oldum her şey yasak ileride çcouğum olunca hiç bir şey yapamayacağım, hep kısıtlanacak hayatım. Uykusuz gecelere nasıl dayanabileceğim, diyerek saçma sapan bir ruh hali değişimim oldu. Evimden soğudum bu süreçte, evde durmak istemiyorum ve hep ağlıyorum neden bir balkonum yok ki insanların evi ne güzel diye ben ki küçücük şeylerden mutlu olup hep şükreden kişi o kadar şükürsüz ve mutsuz ve çekilmez oldum ki çok korkuyorum lohusalıkta daha kötüsünü yaşarsam diye. Belki bazılarınızın söyleyeceği bir kaç cümle bana iyi gelebilir bu süreçte. Belki istediğim şey bir destek bilemedim ki

Hiç Birşey yapamayacağım diye düşüncene katılmıyorum. Evet anne olmak kolay değilmiş. Uykusuz zamanların da olacak. Ama sana destek çıkan bir eş var ise bunların üstesinden geliyorsun. Mesela 4 aylık bebem ile şehirler arası yolculuk yaptım. Tatile çıktık. Çok zevkliydi. Bebek bu ağlar tabiki diye kabul ettim. Sadece emiyordu, yani ekstra bi ihtiyacı da yoktu. Uykuyu da* eşim oyun oynarken, tutarken, vakit geçirdiğinde uyudum. Balkonun yoksa bi sandalye ile bahçe bulursun, piknik alanı bulursun. Doğum un çok iyi bir tarihe denk geliyor bahar havasına. Sen de bebek de toparlanınca yazın keyifle dışarıda olacaksınız. Herşeyi geç doğduktan sonra o minik elleri seni sarınca daha güçlü hissedeceksin. Güzel düşün güzel olsun. Allah sağlıkla kavuşmayı nasip etsin. Sevgiler..