İntihar Korkusu Lütfen Yardım Edin

penisilinignesi .!.:

Merhaba,
Üst üste yaşadığım travmalarımı öncelikle anlatmak istiyorum. Geçen yılın Ocak ayında işten çıkarıldım. Nisan 31 de babam vefat etti. 20 dakika önce konuştuğum adamı benim yatağımda yatmış ve sesi bile çıkmadan ölmüş vaziyette buldum. Kalp krizi. Babamdan 22 gün önce de 5 yıldır evlat gibi baktığım köpeğim vefat etmişti. Yaklaşık 1 yıldır evdeyim. Bir erkek arkadaşım var. Sağ olsun iyi biri. Aramızda hiç problem yok. Zaten onunla tanıştıktan sonra işten çıkarılma, babamın ölümü vs. gerçekleşti. Hep yanımda olmaya çalıştı. Destek verdi bana. Babam vefat ettikten sonra biraz kendime gelebilmem için tatillere götürdü. Kafam dağılsın diye sırf. Ancak o ölümden sonra ben çok fazla ölümden sonra ne oluyor, madem öleceğiz neden bu çaba vs.gibi düşünceleri aklımdan atamadım. Yaptığım hiçbir şeyin anlamı yoktu. Ayaklarım beni bir yerlere götürüyordu ama içim ölmüştü, keyif almıyordum. Böyle 7 ay geçti. İş görüşmelerine gittim, kendimi olabildiğince zorladım, ayağa kalk diye telkin ettim. Dışarıya da çıktım, eğlenmeye de çalıştım. Ama o beyin mutsuzluğu gitmedi gitmedi gitmedi. Bu arada 6 aydır pro... 20 mg diye bir ilaç kullanıyordum doktorumun tavsiyesiyle. O ilacı daha önce üniversite zamanımda çok endişeli olduğum için kullanmıştım, işe de yaramıştı, çok iyiydim. Ama bu sefer asla yaramadı.

Babacığım sağlığında çok endişeli, aşırı evhamlı, takıntılı bir adamdı. Bize bir şey olacağına dair çok ciddi takıntıları vardı. Mesela ocağı defalarca kontrol etmek, uyuduğumuzda iyi olup olmadığımızı öğrenmek için bizi uyandırıp ses vermemizi istemek gibi gibi. Bu çocukluğumdan beri böyleydi.

Bu ruh haliyle 2 ay önce ilk kez panik atak geçirdim. Hayatımda ilk kez nefes alamayıp kalp krizi geçirdiğimi düşündüm ve soluğu acilde aldım. EKG çekildi vs. tabii hiçbir şey çıkmadı. Zaten 20 dakika nefes alamayan biri ölür düşüncesiyle, bunun panik atak olduğunu ilk atağımda anladım. Sonrasında beni bu ataklar sinemada, metrobüste de ele geçirmeye çalıştı ancak ben panik atak olduğunu bildiğimden izin vermedim. Bir şekilde savuşturdum. Sonrasında bana nefes alamama vs.gibi şeylerle değil takıntılı düşüncelerle gelmeye başladı. Anneme kedilerime zarar verir miyim düşüncesi ile çarpıntı ve aşırı bir korku yaşıyordum. İntihar eder miyim? Kendimi öldürür müyüm düşüncesiyle de korku yaşıyordum. Yapmayacağımı biliyorum ama o atak sırasında gel de bana anlat bunları. Şizofreni başlangıcı mıyım diye korkuyordum ve vücudum zangır zangır titriyordu. Bu arada bütün bu ataklar gün boyu bile devam ediyor bazen. Karşı koyması aşırı zor.

Online psikolog randevusu aldım. Bir seans konuştuk 45 dakika. Bana bilişsel davranış terapisi uygulayacağını söyledi ama 2.seanstan önce psikiyatra da görünmemi istedi. İyi bir psikiyatr buldum, gittim. Beni çok iyi dinledi. Belki 1,5 saat. Lustr.... 50 mg yazdı. Çarpıntılarım için Didera... yazdı. İlacımı kullanmaya başlayalı 4 gün oldu. Ataklarımda hiçbir değişiklik yok. Çok kötüyüm. Ben bu hastalığımdan önce gittiğim bir iş görüşmemden dün olumlu sonuç aldım. Pazartesi başlamamı istiyorlar. Ama inanın her şeyden korkan, saçma sapan takıntılı düşüncelerimden atak geçiren biri olarak elim kolum bağlı ne yapacağımı bilmiyorum. Allahım yardım et diyorum sadece. Çok korkuyorum bundan kurtulamamaktan. Lütfen bunu bir şekilde aşmış kişiler yardım etsin bana. Bir şeyler desin.

Genişletmek için tıkla...

penisilinignesi .!.:

Merhaba,
Üst üste yaşadığım travmalarımı öncelikle anlatmak istiyorum. Geçen yılın Ocak ayında işten çıkarıldım. Nisan 31 de babam vefat etti. 20 dakika önce konuştuğum adamı benim yatağımda yatmış ve sesi bile çıkmadan ölmüş vaziyette buldum. Kalp krizi. Babamdan 22 gün önce de 5 yıldır evlat gibi baktığım köpeğim vefat etmişti. Yaklaşık 1 yıldır evdeyim. Bir erkek arkadaşım var. Sağ olsun iyi biri. Aramızda hiç problem yok. Zaten onunla tanıştıktan sonra işten çıkarılma, babamın ölümü vs. gerçekleşti. Hep yanımda olmaya çalıştı. Destek verdi bana. Babam vefat ettikten sonra biraz kendime gelebilmem için tatillere götürdü. Kafam dağılsın diye sırf. Ancak o ölümden sonra ben çok fazla ölümden sonra ne oluyor, madem öleceğiz neden bu çaba vs.gibi düşünceleri aklımdan atamadım. Yaptığım hiçbir şeyin anlamı yoktu. Ayaklarım beni bir yerlere götürüyordu ama içim ölmüştü, keyif almıyordum. Böyle 7 ay geçti. İş görüşmelerine gittim, kendimi olabildiğince zorladım, ayağa kalk diye telkin ettim. Dışarıya da çıktım, eğlenmeye de çalıştım. Ama o beyin mutsuzluğu gitmedi gitmedi gitmedi. Bu arada 6 aydır pro... 20 mg diye bir ilaç kullanıyordum doktorumun tavsiyesiyle. O ilacı daha önce üniversite zamanımda çok endişeli olduğum için kullanmıştım, işe de yaramıştı, çok iyiydim. Ama bu sefer asla yaramadı.

Babacığım sağlığında çok endişeli, aşırı evhamlı, takıntılı bir adamdı. Bize bir şey olacağına dair çok ciddi takıntıları vardı. Mesela ocağı defalarca kontrol etmek, uyuduğumuzda iyi olup olmadığımızı öğrenmek için bizi uyandırıp ses vermemizi istemek gibi gibi. Bu çocukluğumdan beri böyleydi.

Bu ruh haliyle 2 ay önce ilk kez panik atak geçirdim. Hayatımda ilk kez nefes alamayıp kalp krizi geçirdiğimi düşündüm ve soluğu acilde aldım. EKG çekildi vs. tabii hiçbir şey çıkmadı. Zaten 20 dakika nefes alamayan biri ölür düşüncesiyle, bunun panik atak olduğunu ilk atağımda anladım. Sonrasında beni bu ataklar sinemada, metrobüste de ele geçirmeye çalıştı ancak ben panik atak olduğunu bildiğimden izin vermedim. Bir şekilde savuşturdum. Sonrasında bana nefes alamama vs.gibi şeylerle değil takıntılı düşüncelerle gelmeye başladı. Anneme kedilerime zarar verir miyim düşüncesi ile çarpıntı ve aşırı bir korku yaşıyordum. İntihar eder miyim? Kendimi öldürür müyüm düşüncesiyle de korku yaşıyordum. Yapmayacağımı biliyorum ama o atak sırasında gel de bana anlat bunları. Şizofreni başlangıcı mıyım diye korkuyordum ve vücudum zangır zangır titriyordu. Bu arada bütün bu ataklar gün boyu bile devam ediyor bazen. Karşı koyması aşırı zor.

Online psikolog randevusu aldım. Bir seans konuştuk 45 dakika. Bana bilişsel davranış terapisi uygulayacağını söyledi ama 2.seanstan önce psikiyatra da görünmemi istedi. İyi bir psikiyatr buldum, gittim. Beni çok iyi dinledi. Belki 1,5 saat. Lustr.... 50 mg yazdı. Çarpıntılarım için Didera... yazdı. İlacımı kullanmaya başlayalı 4 gün oldu. Ataklarımda hiçbir değişiklik yok. Çok kötüyüm. Ben bu hastalığımdan önce gittiğim bir iş görüşmemden dün olumlu sonuç aldım. Pazartesi başlamamı istiyorlar. Ama inanın her şeyden korkan, saçma sapan takıntılı düşüncelerimden atak geçiren biri olarak elim kolum bağlı ne yapacağımı bilmiyorum. Allahım yardım et diyorum sadece. Çok korkuyorum bundan kurtulamamaktan. Lütfen bunu bir şekilde aşmış kişiler yardım etsin bana. Bir şeyler desin.

Genişletmek için tıkla...

penisilinignesi .!.:

Merhaba,
Üst üste yaşadığım travmalarımı öncelikle anlatmak istiyorum. Geçen yılın Ocak ayında işten çıkarıldım. Nisan 31 de babam vefat etti. 20 dakika önce konuştuğum adamı benim yatağımda yatmış ve sesi bile çıkmadan ölmüş vaziyette buldum. Kalp krizi. Babamdan 22 gün önce de 5 yıldır evlat gibi baktığım köpeğim vefat etmişti. Yaklaşık 1 yıldır evdeyim. Bir erkek arkadaşım var. Sağ olsun iyi biri. Aramızda hiç problem yok. Zaten onunla tanıştıktan sonra işten çıkarılma, babamın ölümü vs. gerçekleşti. Hep yanımda olmaya çalıştı. Destek verdi bana. Babam vefat ettikten sonra biraz kendime gelebilmem için tatillere götürdü. Kafam dağılsın diye sırf. Ancak o ölümden sonra ben çok fazla ölümden sonra ne oluyor, madem öleceğiz neden bu çaba vs.gibi düşünceleri aklımdan atamadım. Yaptığım hiçbir şeyin anlamı yoktu. Ayaklarım beni bir yerlere götürüyordu ama içim ölmüştü, keyif almıyordum. Böyle 7 ay geçti. İş görüşmelerine gittim, kendimi olabildiğince zorladım, ayağa kalk diye telkin ettim. Dışarıya da çıktım, eğlenmeye de çalıştım. Ama o beyin mutsuzluğu gitmedi gitmedi gitmedi. Bu arada 6 aydır pro... 20 mg diye bir ilaç kullanıyordum doktorumun tavsiyesiyle. O ilacı daha önce üniversite zamanımda çok endişeli olduğum için kullanmıştım, işe de yaramıştı, çok iyiydim. Ama bu sefer asla yaramadı.

Babacığım sağlığında çok endişeli, aşırı evhamlı, takıntılı bir adamdı. Bize bir şey olacağına dair çok ciddi takıntıları vardı. Mesela ocağı defalarca kontrol etmek, uyuduğumuzda iyi olup olmadığımızı öğrenmek için bizi uyandırıp ses vermemizi istemek gibi gibi. Bu çocukluğumdan beri böyleydi.

Bu ruh haliyle 2 ay önce ilk kez panik atak geçirdim. Hayatımda ilk kez nefes alamayıp kalp krizi geçirdiğimi düşündüm ve soluğu acilde aldım. EKG çekildi vs. tabii hiçbir şey çıkmadı. Zaten 20 dakika nefes alamayan biri ölür düşüncesiyle, bunun panik atak olduğunu ilk atağımda anladım. Sonrasında beni bu ataklar sinemada, metrobüste de ele geçirmeye çalıştı ancak ben panik atak olduğunu bildiğimden izin vermedim. Bir şekilde savuşturdum. Sonrasında bana nefes alamama vs.gibi şeylerle değil takıntılı düşüncelerle gelmeye başladı. Anneme kedilerime zarar verir miyim düşüncesi ile çarpıntı ve aşırı bir korku yaşıyordum. İntihar eder miyim? Kendimi öldürür müyüm düşüncesiyle de korku yaşıyordum. Yapmayacağımı biliyorum ama o atak sırasında gel de bana anlat bunları. Şizofreni başlangıcı mıyım diye korkuyordum ve vücudum zangır zangır titriyordu. Bu arada bütün bu ataklar gün boyu bile devam ediyor bazen. Karşı koyması aşırı zor.

Online psikolog randevusu aldım. Bir seans konuştuk 45 dakika. Bana bilişsel davranış terapisi uygulayacağını söyledi ama 2.seanstan önce psikiyatra da görünmemi istedi. İyi bir psikiyatr buldum, gittim. Beni çok iyi dinledi. Belki 1,5 saat. Lustr.... 50 mg yazdı. Çarpıntılarım için Didera... yazdı. İlacımı kullanmaya başlayalı 4 gün oldu. Ataklarımda hiçbir değişiklik yok. Çok kötüyüm. Ben bu hastalığımdan önce gittiğim bir iş görüşmemden dün olumlu sonuç aldım. Pazartesi başlamamı istiyorlar. Ama inanın her şeyden korkan, saçma sapan takıntılı düşüncelerimden atak geçiren biri olarak elim kolum bağlı ne yapacağımı bilmiyorum. Allahım yardım et diyorum sadece. Çok korkuyorum bundan kurtulamamaktan. Lütfen bunu bir şekilde aşmış kişiler yardım etsin bana. Bir şeyler desin.

Genişletmek için tıkla...

penisilinignesi .!.:

Merhaba,
Üst üste yaşadığım travmalarımı öncelikle anlatmak istiyorum. Geçen yılın Ocak ayında işten çıkarıldım. Nisan 31 de babam vefat etti. 20 dakika önce konuştuğum adamı benim yatağımda yatmış ve sesi bile çıkmadan ölmüş vaziyette buldum. Kalp krizi. Babamdan 22 gün önce de 5 yıldır evlat gibi baktığım köpeğim vefat etmişti. Yaklaşık 1 yıldır evdeyim. Bir erkek arkadaşım var. Sağ olsun iyi biri. Aramızda hiç problem yok. Zaten onunla tanıştıktan sonra işten çıkarılma, babamın ölümü vs. gerçekleşti. Hep yanımda olmaya çalıştı. Destek verdi bana. Babam vefat ettikten sonra biraz kendime gelebilmem için tatillere götürdü. Kafam dağılsın diye sırf. Ancak o ölümden sonra ben çok fazla ölümden sonra ne oluyor, madem öleceğiz neden bu çaba vs.gibi düşünceleri aklımdan atamadım. Yaptığım hiçbir şeyin anlamı yoktu. Ayaklarım beni bir yerlere götürüyordu ama içim ölmüştü, keyif almıyordum. Böyle 7 ay geçti. İş görüşmelerine gittim, kendimi olabildiğince zorladım, ayağa kalk diye telkin ettim. Dışarıya da çıktım, eğlenmeye de çalıştım. Ama o beyin mutsuzluğu gitmedi gitmedi gitmedi. Bu arada 6 aydır pro... 20 mg diye bir ilaç kullanıyordum doktorumun tavsiyesiyle. O ilacı daha önce üniversite zamanımda çok endişeli olduğum için kullanmıştım, işe de yaramıştı, çok iyiydim. Ama bu sefer asla yaramadı.

Babacığım sağlığında çok endişeli, aşırı evhamlı, takıntılı bir adamdı. Bize bir şey olacağına dair çok ciddi takıntıları vardı. Mesela ocağı defalarca kontrol etmek, uyuduğumuzda iyi olup olmadığımızı öğrenmek için bizi uyandırıp ses vermemizi istemek gibi gibi. Bu çocukluğumdan beri böyleydi.

Bu ruh haliyle 2 ay önce ilk kez panik atak geçirdim. Hayatımda ilk kez nefes alamayıp kalp krizi geçirdiğimi düşündüm ve soluğu acilde aldım. EKG çekildi vs. tabii hiçbir şey çıkmadı. Zaten 20 dakika nefes alamayan biri ölür düşüncesiyle, bunun panik atak olduğunu ilk atağımda anladım. Sonrasında beni bu ataklar sinemada, metrobüste de ele geçirmeye çalıştı ancak ben panik atak olduğunu bildiğimden izin vermedim. Bir şekilde savuşturdum. Sonrasında bana nefes alamama vs.gibi şeylerle değil takıntılı düşüncelerle gelmeye başladı. Anneme kedilerime zarar verir miyim düşüncesi ile çarpıntı ve aşırı bir korku yaşıyordum. İntihar eder miyim? Kendimi öldürür müyüm düşüncesiyle de korku yaşıyordum. Yapmayacağımı biliyorum ama o atak sırasında gel de bana anlat bunları. Şizofreni başlangıcı mıyım diye korkuyordum ve vücudum zangır zangır titriyordu. Bu arada bütün bu ataklar gün boyu bile devam ediyor bazen. Karşı koyması aşırı zor.

Online psikolog randevusu aldım. Bir seans konuştuk 45 dakika. Bana bilişsel davranış terapisi uygulayacağını söyledi ama 2.seanstan önce psikiyatra da görünmemi istedi. İyi bir psikiyatr buldum, gittim. Beni çok iyi dinledi. Belki 1,5 saat. Lustr.... 50 mg yazdı. Çarpıntılarım için Didera... yazdı. İlacımı kullanmaya başlayalı 4 gün oldu. Ataklarımda hiçbir değişiklik yok. Çok kötüyüm. Ben bu hastalığımdan önce gittiğim bir iş görüşmemden dün olumlu sonuç aldım. Pazartesi başlamamı istiyorlar. Ama inanın her şeyden korkan, saçma sapan takıntılı düşüncelerimden atak geçiren biri olarak elim kolum bağlı ne yapacağımı bilmiyorum. Allahım yardım et diyorum sadece. Çok korkuyorum bundan kurtulamamaktan. Lütfen bunu bir şekilde aşmış kişiler yardım etsin bana. Bir şeyler desin.

Genişletmek için tıkla...

penisilinignesi .!.:

Merhaba,
Üst üste yaşadığım travmalarımı öncelikle anlatmak istiyorum. Geçen yılın Ocak ayında işten çıkarıldım. Nisan 31 de babam vefat etti. 20 dakika önce konuştuğum adamı benim yatağımda yatmış ve sesi bile çıkmadan ölmüş vaziyette buldum. Kalp krizi. Babamdan 22 gün önce de 5 yıldır evlat gibi baktığım köpeğim vefat etmişti. Yaklaşık 1 yıldır evdeyim. Bir erkek arkadaşım var. Sağ olsun iyi biri. Aramızda hiç problem yok. Zaten onunla tanıştıktan sonra işten çıkarılma, babamın ölümü vs. gerçekleşti. Hep yanımda olmaya çalıştı. Destek verdi bana. Babam vefat ettikten sonra biraz kendime gelebilmem için tatillere götürdü. Kafam dağılsın diye sırf. Ancak o ölümden sonra ben çok fazla ölümden sonra ne oluyor, madem öleceğiz neden bu çaba vs.gibi düşünceleri aklımdan atamadım. Yaptığım hiçbir şeyin anlamı yoktu. Ayaklarım beni bir yerlere götürüyordu ama içim ölmüştü, keyif almıyordum. Böyle 7 ay geçti. İş görüşmelerine gittim, kendimi olabildiğince zorladım, ayağa kalk diye telkin ettim. Dışarıya da çıktım, eğlenmeye de çalıştım. Ama o beyin mutsuzluğu gitmedi gitmedi gitmedi. Bu arada 6 aydır pro... 20 mg diye bir ilaç kullanıyordum doktorumun tavsiyesiyle. O ilacı daha önce üniversite zamanımda çok endişeli olduğum için kullanmıştım, işe de yaramıştı, çok iyiydim. Ama bu sefer asla yaramadı.

Babacığım sağlığında çok endişeli, aşırı evhamlı, takıntılı bir adamdı. Bize bir şey olacağına dair çok ciddi takıntıları vardı. Mesela ocağı defalarca kontrol etmek, uyuduğumuzda iyi olup olmadığımızı öğrenmek için bizi uyandırıp ses vermemizi istemek gibi gibi. Bu çocukluğumdan beri böyleydi.

Bu ruh haliyle 2 ay önce ilk kez panik atak geçirdim. Hayatımda ilk kez nefes alamayıp kalp krizi geçirdiğimi düşündüm ve soluğu acilde aldım. EKG çekildi vs. tabii hiçbir şey çıkmadı. Zaten 20 dakika nefes alamayan biri ölür düşüncesiyle, bunun panik atak olduğunu ilk atağımda anladım. Sonrasında beni bu ataklar sinemada, metrobüste de ele geçirmeye çalıştı ancak ben panik atak olduğunu bildiğimden izin vermedim. Bir şekilde savuşturdum. Sonrasında bana nefes alamama vs.gibi şeylerle değil takıntılı düşüncelerle gelmeye başladı. Anneme kedilerime zarar verir miyim düşüncesi ile çarpıntı ve aşırı bir korku yaşıyordum. İntihar eder miyim? Kendimi öldürür müyüm düşüncesiyle de korku yaşıyordum. Yapmayacağımı biliyorum ama o atak sırasında gel de bana anlat bunları. Şizofreni başlangıcı mıyım diye korkuyordum ve vücudum zangır zangır titriyordu. Bu arada bütün bu ataklar gün boyu bile devam ediyor bazen. Karşı koyması aşırı zor.

Online psikolog randevusu aldım. Bir seans konuştuk 45 dakika. Bana bilişsel davranış terapisi uygulayacağını söyledi ama 2.seanstan önce psikiyatra da görünmemi istedi. İyi bir psikiyatr buldum, gittim. Beni çok iyi dinledi. Belki 1,5 saat. Lustr.... 50 mg yazdı. Çarpıntılarım için Didera... yazdı. İlacımı kullanmaya başlayalı 4 gün oldu. Ataklarımda hiçbir değişiklik yok. Çok kötüyüm. Ben bu hastalığımdan önce gittiğim bir iş görüşmemden dün olumlu sonuç aldım. Pazartesi başlamamı istiyorlar. Ama inanın her şeyden korkan, saçma sapan takıntılı düşüncelerimden atak geçiren biri olarak elim kolum bağlı ne yapacağımı bilmiyorum. Allahım yardım et diyorum sadece. Çok korkuyorum bundan kurtulamamaktan. Lütfen bunu bir şekilde aşmış kişiler yardım etsin bana. Bir şeyler desin.

Genişletmek için tıkla...

penisilinignesi .!.:

Merhaba,
Üst üste yaşadığım travmalarımı öncelikle anlatmak istiyorum. Geçen yılın Ocak ayında işten çıkarıldım. Nisan 31 de babam vefat etti. 20 dakika önce konuştuğum adamı benim yatağımda yatmış ve sesi bile çıkmadan ölmüş vaziyette buldum. Kalp krizi. Babamdan 22 gün önce de 5 yıldır evlat gibi baktığım köpeğim vefat etmişti. Yaklaşık 1 yıldır evdeyim. Bir erkek arkadaşım var. Sağ olsun iyi biri. Aramızda hiç problem yok. Zaten onunla tanıştıktan sonra işten çıkarılma, babamın ölümü vs. gerçekleşti. Hep yanımda olmaya çalıştı. Destek verdi bana. Babam vefat ettikten sonra biraz kendime gelebilmem için tatillere götürdü. Kafam dağılsın diye sırf. Ancak o ölümden sonra ben çok fazla ölümden sonra ne oluyor, madem öleceğiz neden bu çaba vs.gibi düşünceleri aklımdan atamadım. Yaptığım hiçbir şeyin anlamı yoktu. Ayaklarım beni bir yerlere götürüyordu ama içim ölmüştü, keyif almıyordum. Böyle 7 ay geçti. İş görüşmelerine gittim, kendimi olabildiğince zorladım, ayağa kalk diye telkin ettim. Dışarıya da çıktım, eğlenmeye de çalıştım. Ama o beyin mutsuzluğu gitmedi gitmedi gitmedi. Bu arada 6 aydır pro... 20 mg diye bir ilaç kullanıyordum doktorumun tavsiyesiyle. O ilacı daha önce üniversite zamanımda çok endişeli olduğum için kullanmıştım, işe de yaramıştı, çok iyiydim. Ama bu sefer asla yaramadı.

Babacığım sağlığında çok endişeli, aşırı evhamlı, takıntılı bir adamdı. Bize bir şey olacağına dair çok ciddi takıntıları vardı. Mesela ocağı defalarca kontrol etmek, uyuduğumuzda iyi olup olmadığımızı öğrenmek için bizi uyandırıp ses vermemizi istemek gibi gibi. Bu çocukluğumdan beri böyleydi.

Bu ruh haliyle 2 ay önce ilk kez panik atak geçirdim. Hayatımda ilk kez nefes alamayıp kalp krizi geçirdiğimi düşündüm ve soluğu acilde aldım. EKG çekildi vs. tabii hiçbir şey çıkmadı. Zaten 20 dakika nefes alamayan biri ölür düşüncesiyle, bunun panik atak olduğunu ilk atağımda anladım. Sonrasında beni bu ataklar sinemada, metrobüste de ele geçirmeye çalıştı ancak ben panik atak olduğunu bildiğimden izin vermedim. Bir şekilde savuşturdum. Sonrasında bana nefes alamama vs.gibi şeylerle değil takıntılı düşüncelerle gelmeye başladı. Anneme kedilerime zarar verir miyim düşüncesi ile çarpıntı ve aşırı bir korku yaşıyordum. İntihar eder miyim? Kendimi öldürür müyüm düşüncesiyle de korku yaşıyordum. Yapmayacağımı biliyorum ama o atak sırasında gel de bana anlat bunları. Şizofreni başlangıcı mıyım diye korkuyordum ve vücudum zangır zangır titriyordu. Bu arada bütün bu ataklar gün boyu bile devam ediyor bazen. Karşı koyması aşırı zor.

Online psikolog randevusu aldım. Bir seans konuştuk 45 dakika. Bana bilişsel davranış terapisi uygulayacağını söyledi ama 2.seanstan önce psikiyatra da görünmemi istedi. İyi bir psikiyatr buldum, gittim. Beni çok iyi dinledi. Belki 1,5 saat. Lustr.... 50 mg yazdı. Çarpıntılarım için Didera... yazdı. İlacımı kullanmaya başlayalı 4 gün oldu. Ataklarımda hiçbir değişiklik yok. Çok kötüyüm. Ben bu hastalığımdan önce gittiğim bir iş görüşmemden dün olumlu sonuç aldım. Pazartesi başlamamı istiyorlar. Ama inanın her şeyden korkan, saçma sapan takıntılı düşüncelerimden atak geçiren biri olarak elim kolum bağlı ne yapacağımı bilmiyorum. Allahım yardım et diyorum sadece. Çok korkuyorum bundan kurtulamamaktan. Lütfen bunu bir şekilde aşmış kişiler yardım etsin bana. Bir şeyler desin.

Genişletmek için tıkla...

penisilinignesi .!.:

Merhaba,
Üst üste yaşadığım travmalarımı öncelikle anlatmak istiyorum. Geçen yılın Ocak ayında işten çıkarıldım. Nisan 31 de babam vefat etti. 20 dakika önce konuştuğum adamı benim yatağımda yatmış ve sesi bile çıkmadan ölmüş vaziyette buldum. Kalp krizi. Babamdan 22 gün önce de 5 yıldır evlat gibi baktığım köpeğim vefat etmişti. Yaklaşık 1 yıldır evdeyim. Bir erkek arkadaşım var. Sağ olsun iyi biri. Aramızda hiç problem yok. Zaten onunla tanıştıktan sonra işten çıkarılma, babamın ölümü vs. gerçekleşti. Hep yanımda olmaya çalıştı. Destek verdi bana. Babam vefat ettikten sonra biraz kendime gelebilmem için tatillere götürdü. Kafam dağılsın diye sırf. Ancak o ölümden sonra ben çok fazla ölümden sonra ne oluyor, madem öleceğiz neden bu çaba vs.gibi düşünceleri aklımdan atamadım. Yaptığım hiçbir şeyin anlamı yoktu. Ayaklarım beni bir yerlere götürüyordu ama içim ölmüştü, keyif almıyordum. Böyle 7 ay geçti. İş görüşmelerine gittim, kendimi olabildiğince zorladım, ayağa kalk diye telkin ettim. Dışarıya da çıktım, eğlenmeye de çalıştım. Ama o beyin mutsuzluğu gitmedi gitmedi gitmedi. Bu arada 6 aydır pro... 20 mg diye bir ilaç kullanıyordum doktorumun tavsiyesiyle. O ilacı daha önce üniversite zamanımda çok endişeli olduğum için kullanmıştım, işe de yaramıştı, çok iyiydim. Ama bu sefer asla yaramadı.

Babacığım sağlığında çok endişeli, aşırı evhamlı, takıntılı bir adamdı. Bize bir şey olacağına dair çok ciddi takıntıları vardı. Mesela ocağı defalarca kontrol etmek, uyuduğumuzda iyi olup olmadığımızı öğrenmek için bizi uyandırıp ses vermemizi istemek gibi gibi. Bu çocukluğumdan beri böyleydi.

Bu ruh haliyle 2 ay önce ilk kez panik atak geçirdim. Hayatımda ilk kez nefes alamayıp kalp krizi geçirdiğimi düşündüm ve soluğu acilde aldım. EKG çekildi vs. tabii hiçbir şey çıkmadı. Zaten 20 dakika nefes alamayan biri ölür düşüncesiyle, bunun panik atak olduğunu ilk atağımda anladım. Sonrasında beni bu ataklar sinemada, metrobüste de ele geçirmeye çalıştı ancak ben panik atak olduğunu bildiğimden izin vermedim. Bir şekilde savuşturdum. Sonrasında bana nefes alamama vs.gibi şeylerle değil takıntılı düşüncelerle gelmeye başladı. Anneme kedilerime zarar verir miyim düşüncesi ile çarpıntı ve aşırı bir korku yaşıyordum. İntihar eder miyim? Kendimi öldürür müyüm düşüncesiyle de korku yaşıyordum. Yapmayacağımı biliyorum ama o atak sırasında gel de bana anlat bunları. Şizofreni başlangıcı mıyım diye korkuyordum ve vücudum zangır zangır titriyordu. Bu arada bütün bu ataklar gün boyu bile devam ediyor bazen. Karşı koyması aşırı zor.

Online psikolog randevusu aldım. Bir seans konuştuk 45 dakika. Bana bilişsel davranış terapisi uygulayacağını söyledi ama 2.seanstan önce psikiyatra da görünmemi istedi. İyi bir psikiyatr buldum, gittim. Beni çok iyi dinledi. Belki 1,5 saat. Lustr.... 50 mg yazdı. Çarpıntılarım için Didera... yazdı. İlacımı kullanmaya başlayalı 4 gün oldu. Ataklarımda hiçbir değişiklik yok. Çok kötüyüm. Ben bu hastalığımdan önce gittiğim bir iş görüşmemden dün olumlu sonuç aldım. Pazartesi başlamamı istiyorlar. Ama inanın her şeyden korkan, saçma sapan takıntılı düşüncelerimden atak geçiren biri olarak elim kolum bağlı ne yapacağımı bilmiyorum. Allahım yardım et diyorum sadece. Çok korkuyorum bundan kurtulamamaktan. Lütfen bunu bir şekilde aşmış kişiler yardım etsin bana. Bir şeyler desin.

Genişletmek için tıkla...

penisilinignesi .!.:

Merhaba,
Üst üste yaşadığım travmalarımı öncelikle anlatmak istiyorum. Geçen yılın Ocak ayında işten çıkarıldım. Nisan 31 de babam vefat etti. 20 dakika önce konuştuğum adamı benim yatağımda yatmış ve sesi bile çıkmadan ölmüş vaziyette buldum. Kalp krizi. Babamdan 22 gün önce de 5 yıldır evlat gibi baktığım köpeğim vefat etmişti. Yaklaşık 1 yıldır evdeyim. Bir erkek arkadaşım var. Sağ olsun iyi biri. Aramızda hiç problem yok. Zaten onunla tanıştıktan sonra işten çıkarılma, babamın ölümü vs. gerçekleşti. Hep yanımda olmaya çalıştı. Destek verdi bana. Babam vefat ettikten sonra biraz kendime gelebilmem için tatillere götürdü. Kafam dağılsın diye sırf. Ancak o ölümden sonra ben çok fazla ölümden sonra ne oluyor, madem öleceğiz neden bu çaba vs.gibi düşünceleri aklımdan atamadım. Yaptığım hiçbir şeyin anlamı yoktu. Ayaklarım beni bir yerlere götürüyordu ama içim ölmüştü, keyif almıyordum. Böyle 7 ay geçti. İş görüşmelerine gittim, kendimi olabildiğince zorladım, ayağa kalk diye telkin ettim. Dışarıya da çıktım, eğlenmeye de çalıştım. Ama o beyin mutsuzluğu gitmedi gitmedi gitmedi. Bu arada 6 aydır pro... 20 mg diye bir ilaç kullanıyordum doktorumun tavsiyesiyle. O ilacı daha önce üniversite zamanımda çok endişeli olduğum için kullanmıştım, işe de yaramıştı, çok iyiydim. Ama bu sefer asla yaramadı.

Babacığım sağlığında çok endişeli, aşırı evhamlı, takıntılı bir adamdı. Bize bir şey olacağına dair çok ciddi takıntıları vardı. Mesela ocağı defalarca kontrol etmek, uyuduğumuzda iyi olup olmadığımızı öğrenmek için bizi uyandırıp ses vermemizi istemek gibi gibi. Bu çocukluğumdan beri böyleydi.

Bu ruh haliyle 2 ay önce ilk kez panik atak geçirdim. Hayatımda ilk kez nefes alamayıp kalp krizi geçirdiğimi düşündüm ve soluğu acilde aldım. EKG çekildi vs. tabii hiçbir şey çıkmadı. Zaten 20 dakika nefes alamayan biri ölür düşüncesiyle, bunun panik atak olduğunu ilk atağımda anladım. Sonrasında beni bu ataklar sinemada, metrobüste de ele geçirmeye çalıştı ancak ben panik atak olduğunu bildiğimden izin vermedim. Bir şekilde savuşturdum. Sonrasında bana nefes alamama vs.gibi şeylerle değil takıntılı düşüncelerle gelmeye başladı. Anneme kedilerime zarar verir miyim düşüncesi ile çarpıntı ve aşırı bir korku yaşıyordum. İntihar eder miyim? Kendimi öldürür müyüm düşüncesiyle de korku yaşıyordum. Yapmayacağımı biliyorum ama o atak sırasında gel de bana anlat bunları. Şizofreni başlangıcı mıyım diye korkuyordum ve vücudum zangır zangır titriyordu. Bu arada bütün bu ataklar gün boyu bile devam ediyor bazen. Karşı koyması aşırı zor.

Online psikolog randevusu aldım. Bir seans konuştuk 45 dakika. Bana bilişsel davranış terapisi uygulayacağını söyledi ama 2.seanstan önce psikiyatra da görünmemi istedi. İyi bir psikiyatr buldum, gittim. Beni çok iyi dinledi. Belki 1,5 saat. Lustr.... 50 mg yazdı. Çarpıntılarım için Didera... yazdı. İlacımı kullanmaya başlayalı 4 gün oldu. Ataklarımda hiçbir değişiklik yok. Çok kötüyüm. Ben bu hastalığımdan önce gittiğim bir iş görüşmemden dün olumlu sonuç aldım. Pazartesi başlamamı istiyorlar. Ama inanın her şeyden korkan, saçma sapan takıntılı düşüncelerimden atak geçiren biri olarak elim kolum bağlı ne yapacağımı bilmiyorum. Allahım yardım et diyorum sadece. Çok korkuyorum bundan kurtulamamaktan. Lütfen bunu bir şekilde aşmış kişiler yardım etsin bana. Bir şeyler desin.

Genişletmek için tıkla...

penisilinignesi .!.:

Merhaba,
Üst üste yaşadığım travmalarımı öncelikle anlatmak istiyorum. Geçen yılın Ocak ayında işten çıkarıldım. Nisan 31 de babam vefat etti. 20 dakika önce konuştuğum adamı benim yatağımda yatmış ve sesi bile çıkmadan ölmüş vaziyette buldum. Kalp krizi. Babamdan 22 gün önce de 5 yıldır evlat gibi baktığım köpeğim vefat etmişti. Yaklaşık 1 yıldır evdeyim. Bir erkek arkadaşım var. Sağ olsun iyi biri. Aramızda hiç problem yok. Zaten onunla tanıştıktan sonra işten çıkarılma, babamın ölümü vs. gerçekleşti. Hep yanımda olmaya çalıştı. Destek verdi bana. Babam vefat ettikten sonra biraz kendime gelebilmem için tatillere götürdü. Kafam dağılsın diye sırf. Ancak o ölümden sonra ben çok fazla ölümden sonra ne oluyor, madem öleceğiz neden bu çaba vs.gibi düşünceleri aklımdan atamadım. Yaptığım hiçbir şeyin anlamı yoktu. Ayaklarım beni bir yerlere götürüyordu ama içim ölmüştü, keyif almıyordum. Böyle 7 ay geçti. İş görüşmelerine gittim, kendimi olabildiğince zorladım, ayağa kalk diye telkin ettim. Dışarıya da çıktım, eğlenmeye de çalıştım. Ama o beyin mutsuzluğu gitmedi gitmedi gitmedi. Bu arada 6 aydır pro... 20 mg diye bir ilaç kullanıyordum doktorumun tavsiyesiyle. O ilacı daha önce üniversite zamanımda çok endişeli olduğum için kullanmıştım, işe de yaramıştı, çok iyiydim. Ama bu sefer asla yaramadı.

Babacığım sağlığında çok endişeli, aşırı evhamlı, takıntılı bir adamdı. Bize bir şey olacağına dair çok ciddi takıntıları vardı. Mesela ocağı defalarca kontrol etmek, uyuduğumuzda iyi olup olmadığımızı öğrenmek için bizi uyandırıp ses vermemizi istemek gibi gibi. Bu çocukluğumdan beri böyleydi.

Bu ruh haliyle 2 ay önce ilk kez panik atak geçirdim. Hayatımda ilk kez nefes alamayıp kalp krizi geçirdiğimi düşündüm ve soluğu acilde aldım. EKG çekildi vs. tabii hiçbir şey çıkmadı. Zaten 20 dakika nefes alamayan biri ölür düşüncesiyle, bunun panik atak olduğunu ilk atağımda anladım. Sonrasında beni bu ataklar sinemada, metrobüste de ele geçirmeye çalıştı ancak ben panik atak olduğunu bildiğimden izin vermedim. Bir şekilde savuşturdum. Sonrasında bana nefes alamama vs.gibi şeylerle değil takıntılı düşüncelerle gelmeye başladı. Anneme kedilerime zarar verir miyim düşüncesi ile çarpıntı ve aşırı bir korku yaşıyordum. İntihar eder miyim? Kendimi öldürür müyüm düşüncesiyle de korku yaşıyordum. Yapmayacağımı biliyorum ama o atak sırasında gel de bana anlat bunları. Şizofreni başlangıcı mıyım diye korkuyordum ve vücudum zangır zangır titriyordu. Bu arada bütün bu ataklar gün boyu bile devam ediyor bazen. Karşı koyması aşırı zor.

Online psikolog randevusu aldım. Bir seans konuştuk 45 dakika. Bana bilişsel davranış terapisi uygulayacağını söyledi ama 2.seanstan önce psikiyatra da görünmemi istedi. İyi bir psikiyatr buldum, gittim. Beni çok iyi dinledi. Belki 1,5 saat. Lustr.... 50 mg yazdı. Çarpıntılarım için Didera... yazdı. İlacımı kullanmaya başlayalı 4 gün oldu. Ataklarımda hiçbir değişiklik yok. Çok kötüyüm. Ben bu hastalığımdan önce gittiğim bir iş görüşmemden dün olumlu sonuç aldım. Pazartesi başlamamı istiyorlar. Ama inanın her şeyden korkan, saçma sapan takıntılı düşüncelerimden atak geçiren biri olarak elim kolum bağlı ne yapacağımı bilmiyorum. Allahım yardım et diyorum sadece. Çok korkuyorum bundan kurtulamamaktan. Lütfen bunu bir şekilde aşmış kişiler yardım etsin bana. Bir şeyler desin.

Genişletmek için tıkla...

penisilinignesi .!.:

Merhaba,
Üst üste yaşadığım travmalarımı öncelikle anlatmak istiyorum. Geçen yılın Ocak ayında işten çıkarıldım. Nisan 31 de babam vefat etti. 20 dakika önce konuştuğum adamı benim yatağımda yatmış ve sesi bile çıkmadan ölmüş vaziyette buldum. Kalp krizi. Babamdan 22 gün önce de 5 yıldır evlat gibi baktığım köpeğim vefat etmişti. Yaklaşık 1 yıldır evdeyim. Bir erkek arkadaşım var. Sağ olsun iyi biri. Aramızda hiç problem yok. Zaten onunla tanıştıktan sonra işten çıkarılma, babamın ölümü vs. gerçekleşti. Hep yanımda olmaya çalıştı. Destek verdi bana. Babam vefat ettikten sonra biraz kendime gelebilmem için tatillere götürdü. Kafam dağılsın diye sırf. Ancak o ölümden sonra ben çok fazla ölümden sonra ne oluyor, madem öleceğiz neden bu çaba vs.gibi düşünceleri aklımdan atamadım. Yaptığım hiçbir şeyin anlamı yoktu. Ayaklarım beni bir yerlere götürüyordu ama içim ölmüştü, keyif almıyordum. Böyle 7 ay geçti. İş görüşmelerine gittim, kendimi olabildiğince zorladım, ayağa kalk diye telkin ettim. Dışarıya da çıktım, eğlenmeye de çalıştım. Ama o beyin mutsuzluğu gitmedi gitmedi gitmedi. Bu arada 6 aydır pro... 20 mg diye bir ilaç kullanıyordum doktorumun tavsiyesiyle. O ilacı daha önce üniversite zamanımda çok endişeli olduğum için kullanmıştım, işe de yaramıştı, çok iyiydim. Ama bu sefer asla yaramadı.

Babacığım sağlığında çok endişeli, aşırı evhamlı, takıntılı bir adamdı. Bize bir şey olacağına dair çok ciddi takıntıları vardı. Mesela ocağı defalarca kontrol etmek, uyuduğumuzda iyi olup olmadığımızı öğrenmek için bizi uyandırıp ses vermemizi istemek gibi gibi. Bu çocukluğumdan beri böyleydi.

Bu ruh haliyle 2 ay önce ilk kez panik atak geçirdim. Hayatımda ilk kez nefes alamayıp kalp krizi geçirdiğimi düşündüm ve soluğu acilde aldım. EKG çekildi vs. tabii hiçbir şey çıkmadı. Zaten 20 dakika nefes alamayan biri ölür düşüncesiyle, bunun panik atak olduğunu ilk atağımda anladım. Sonrasında beni bu ataklar sinemada, metrobüste de ele geçirmeye çalıştı ancak ben panik atak olduğunu bildiğimden izin vermedim. Bir şekilde savuşturdum. Sonrasında bana nefes alamama vs.gibi şeylerle değil takıntılı düşüncelerle gelmeye başladı. Anneme kedilerime zarar verir miyim düşüncesi ile çarpıntı ve aşırı bir korku yaşıyordum. İntihar eder miyim? Kendimi öldürür müyüm düşüncesiyle de korku yaşıyordum. Yapmayacağımı biliyorum ama o atak sırasında gel de bana anlat bunları. Şizofreni başlangıcı mıyım diye korkuyordum ve vücudum zangır zangır titriyordu. Bu arada bütün bu ataklar gün boyu bile devam ediyor bazen. Karşı koyması aşırı zor.

Online psikolog randevusu aldım. Bir seans konuştuk 45 dakika. Bana bilişsel davranış terapisi uygulayacağını söyledi ama 2.seanstan önce psikiyatra da görünmemi istedi. İyi bir psikiyatr buldum, gittim. Beni çok iyi dinledi. Belki 1,5 saat. Lustr.... 50 mg yazdı. Çarpıntılarım için Didera... yazdı. İlacımı kullanmaya başlayalı 4 gün oldu. Ataklarımda hiçbir değişiklik yok. Çok kötüyüm. Ben bu hastalığımdan önce gittiğim bir iş görüşmemden dün olumlu sonuç aldım. Pazartesi başlamamı istiyorlar. Ama inanın her şeyden korkan, saçma sapan takıntılı düşüncelerimden atak geçiren biri olarak elim kolum bağlı ne yapacağımı bilmiyorum. Allahım yardım et diyorum sadece. Çok korkuyorum bundan kurtulamamaktan. Lütfen bunu bir şekilde aşmış kişiler yardım etsin bana. Bir şeyler desin.

Genişletmek için tıkla...

Bihterin Masali Saci .!.:

Merhaba. Öncelikle yaşadığınız şeyleri çoğu kişi yaşıyor. Anlatıyolar ya da anlatmıyolar. Çağımızın hastalığı bu malesef. Beyin kontrol ediyim derken daha da büyük bi bataklığa sürükleniyo ve deliricek gibi oluyosun. Sizi anlayabiliyorum. Şu dönemde ilk mudahelenin psikiyatrik olması iyi olmuş. İlaçların etki göstermesi en aşağı 2 ay. Ben de aynı süreçten geçtim, takıntı değildi ama depresyondu. Sabır isteyen bi süreç size şuan ne desem de fayda etmez. Ama bilişsel davranışcı terapi baya etkili bi uygulama terapi almaya devam etmenizi tavsiye ederim. Biraz zaman biraz çapa. Kendinizi salmayın yeter ki. Uğraşıcak bişeyiniz olsun. İşe başlayınca mecbur daha güçlü olursunuz öyle düşünün

Genişletmek için tıkla...

penisilinignesi .!.:

Merhaba,
Üst üste yaşadığım travmalarımı öncelikle anlatmak istiyorum. Geçen yılın Ocak ayında işten çıkarıldım. Nisan 31 de babam vefat etti. 20 dakika önce konuştuğum adamı benim yatağımda yatmış ve sesi bile çıkmadan ölmüş vaziyette buldum. Kalp krizi. Babamdan 22 gün önce de 5 yıldır evlat gibi baktığım köpeğim vefat etmişti. Yaklaşık 1 yıldır evdeyim. Bir erkek arkadaşım var. Sağ olsun iyi biri. Aramızda hiç problem yok. Zaten onunla tanıştıktan sonra işten çıkarılma, babamın ölümü vs. gerçekleşti. Hep yanımda olmaya çalıştı. Destek verdi bana. Babam vefat ettikten sonra biraz kendime gelebilmem için tatillere götürdü. Kafam dağılsın diye sırf. Ancak o ölümden sonra ben çok fazla ölümden sonra ne oluyor, madem öleceğiz neden bu çaba vs.gibi düşünceleri aklımdan atamadım. Yaptığım hiçbir şeyin anlamı yoktu. Ayaklarım beni bir yerlere götürüyordu ama içim ölmüştü, keyif almıyordum. Böyle 7 ay geçti. İş görüşmelerine gittim, kendimi olabildiğince zorladım, ayağa kalk diye telkin ettim. Dışarıya da çıktım, eğlenmeye de çalıştım. Ama o beyin mutsuzluğu gitmedi gitmedi gitmedi. Bu arada 6 aydır pro... 20 mg diye bir ilaç kullanıyordum doktorumun tavsiyesiyle. O ilacı daha önce üniversite zamanımda çok endişeli olduğum için kullanmıştım, işe de yaramıştı, çok iyiydim. Ama bu sefer asla yaramadı.

Babacığım sağlığında çok endişeli, aşırı evhamlı, takıntılı bir adamdı. Bize bir şey olacağına dair çok ciddi takıntıları vardı. Mesela ocağı defalarca kontrol etmek, uyuduğumuzda iyi olup olmadığımızı öğrenmek için bizi uyandırıp ses vermemizi istemek gibi gibi. Bu çocukluğumdan beri böyleydi.

Bu ruh haliyle 2 ay önce ilk kez panik atak geçirdim. Hayatımda ilk kez nefes alamayıp kalp krizi geçirdiğimi düşündüm ve soluğu acilde aldım. EKG çekildi vs. tabii hiçbir şey çıkmadı. Zaten 20 dakika nefes alamayan biri ölür düşüncesiyle, bunun panik atak olduğunu ilk atağımda anladım. Sonrasında beni bu ataklar sinemada, metrobüste de ele geçirmeye çalıştı ancak ben panik atak olduğunu bildiğimden izin vermedim. Bir şekilde savuşturdum. Sonrasında bana nefes alamama vs.gibi şeylerle değil takıntılı düşüncelerle gelmeye başladı. Anneme kedilerime zarar verir miyim düşüncesi ile çarpıntı ve aşırı bir korku yaşıyordum. İntihar eder miyim? Kendimi öldürür müyüm düşüncesiyle de korku yaşıyordum. Yapmayacağımı biliyorum ama o atak sırasında gel de bana anlat bunları. Şizofreni başlangıcı mıyım diye korkuyordum ve vücudum zangır zangır titriyordu. Bu arada bütün bu ataklar gün boyu bile devam ediyor bazen. Karşı koyması aşırı zor.

Online psikolog randevusu aldım. Bir seans konuştuk 45 dakika. Bana bilişsel davranış terapisi uygulayacağını söyledi ama 2.seanstan önce psikiyatra da görünmemi istedi. İyi bir psikiyatr buldum, gittim. Beni çok iyi dinledi. Belki 1,5 saat. Lustr.... 50 mg yazdı. Çarpıntılarım için Didera... yazdı. İlacımı kullanmaya başlayalı 4 gün oldu. Ataklarımda hiçbir değişiklik yok. Çok kötüyüm. Ben bu hastalığımdan önce gittiğim bir iş görüşmemden dün olumlu sonuç aldım. Pazartesi başlamamı istiyorlar. Ama inanın her şeyden korkan, saçma sapan takıntılı düşüncelerimden atak geçiren biri olarak elim kolum bağlı ne yapacağımı bilmiyorum. Allahım yardım et diyorum sadece. Çok korkuyorum bundan kurtulamamaktan. Lütfen bunu bir şekilde aşmış kişiler yardım etsin bana. Bir şeyler desin.

Genişletmek için tıkla...

penisilinignesi .!.:

Merhaba,
Üst üste yaşadığım travmalarımı öncelikle anlatmak istiyorum. Geçen yılın Ocak ayında işten çıkarıldım. Nisan 31 de babam vefat etti. 20 dakika önce konuştuğum adamı benim yatağımda yatmış ve sesi bile çıkmadan ölmüş vaziyette buldum. Kalp krizi. Babamdan 22 gün önce de 5 yıldır evlat gibi baktığım köpeğim vefat etmişti. Yaklaşık 1 yıldır evdeyim. Bir erkek arkadaşım var. Sağ olsun iyi biri. Aramızda hiç problem yok. Zaten onunla tanıştıktan sonra işten çıkarılma, babamın ölümü vs. gerçekleşti. Hep yanımda olmaya çalıştı. Destek verdi bana. Babam vefat ettikten sonra biraz kendime gelebilmem için tatillere götürdü. Kafam dağılsın diye sırf. Ancak o ölümden sonra ben çok fazla ölümden sonra ne oluyor, madem öleceğiz neden bu çaba vs.gibi düşünceleri aklımdan atamadım. Yaptığım hiçbir şeyin anlamı yoktu. Ayaklarım beni bir yerlere götürüyordu ama içim ölmüştü, keyif almıyordum. Böyle 7 ay geçti. İş görüşmelerine gittim, kendimi olabildiğince zorladım, ayağa kalk diye telkin ettim. Dışarıya da çıktım, eğlenmeye de çalıştım. Ama o beyin mutsuzluğu gitmedi gitmedi gitmedi. Bu arada 6 aydır pro... 20 mg diye bir ilaç kullanıyordum doktorumun tavsiyesiyle. O ilacı daha önce üniversite zamanımda çok endişeli olduğum için kullanmıştım, işe de yaramıştı, çok iyiydim. Ama bu sefer asla yaramadı.

Babacığım sağlığında çok endişeli, aşırı evhamlı, takıntılı bir adamdı. Bize bir şey olacağına dair çok ciddi takıntıları vardı. Mesela ocağı defalarca kontrol etmek, uyuduğumuzda iyi olup olmadığımızı öğrenmek için bizi uyandırıp ses vermemizi istemek gibi gibi. Bu çocukluğumdan beri böyleydi.

Bu ruh haliyle 2 ay önce ilk kez panik atak geçirdim. Hayatımda ilk kez nefes alamayıp kalp krizi geçirdiğimi düşündüm ve soluğu acilde aldım. EKG çekildi vs. tabii hiçbir şey çıkmadı. Zaten 20 dakika nefes alamayan biri ölür düşüncesiyle, bunun panik atak olduğunu ilk atağımda anladım. Sonrasında beni bu ataklar sinemada, metrobüste de ele geçirmeye çalıştı ancak ben panik atak olduğunu bildiğimden izin vermedim. Bir şekilde savuşturdum. Sonrasında bana nefes alamama vs.gibi şeylerle değil takıntılı düşüncelerle gelmeye başladı. Anneme kedilerime zarar verir miyim düşüncesi ile çarpıntı ve aşırı bir korku yaşıyordum. İntihar eder miyim? Kendimi öldürür müyüm düşüncesiyle de korku yaşıyordum. Yapmayacağımı biliyorum ama o atak sırasında gel de bana anlat bunları. Şizofreni başlangıcı mıyım diye korkuyordum ve vücudum zangır zangır titriyordu. Bu arada bütün bu ataklar gün boyu bile devam ediyor bazen. Karşı koyması aşırı zor.

Online psikolog randevusu aldım. Bir seans konuştuk 45 dakika. Bana bilişsel davranış terapisi uygulayacağını söyledi ama 2.seanstan önce psikiyatra da görünmemi istedi. İyi bir psikiyatr buldum, gittim. Beni çok iyi dinledi. Belki 1,5 saat. Lustr.... 50 mg yazdı. Çarpıntılarım için Didera... yazdı. İlacımı kullanmaya başlayalı 4 gün oldu. Ataklarımda hiçbir değişiklik yok. Çok kötüyüm. Ben bu hastalığımdan önce gittiğim bir iş görüşmemden dün olumlu sonuç aldım. Pazartesi başlamamı istiyorlar. Ama inanın her şeyden korkan, saçma sapan takıntılı düşüncelerimden atak geçiren biri olarak elim kolum bağlı ne yapacağımı bilmiyorum. Allahım yardım et diyorum sadece. Çok korkuyorum bundan kurtulamamaktan. Lütfen bunu bir şekilde aşmış kişiler yardım etsin bana. Bir şeyler desin.

Genişletmek için tıkla...

magicbox93 .!.:

Merhaba,
Üst üste yaşadığım travmalarımı öncelikle anlatmak istiyorum. Geçen yılın Ocak ayında işten çıkarıldım. Nisan 31 de babam vefat etti. 20 dakika önce konuştuğum adamı benim yatağımda yatmış ve sesi bile çıkmadan ölmüş vaziyette buldum. Kalp krizi. Babamdan 22 gün önce de 5 yıldır evlat gibi baktığım köpeğim vefat etmişti. Yaklaşık 1 yıldır evdeyim. Bir erkek arkadaşım var. Sağ olsun iyi biri. Aramızda hiç problem yok. Zaten onunla tanıştıktan sonra işten çıkarılma, babamın ölümü vs. gerçekleşti. Hep yanımda olmaya çalıştı. Destek verdi bana. Babam vefat ettikten sonra biraz kendime gelebilmem için tatillere götürdü. Kafam dağılsın diye sırf. Ancak o ölümden sonra ben çok fazla ölümden sonra ne oluyor, madem öleceğiz neden bu çaba vs.gibi düşünceleri aklımdan atamadım. Yaptığım hiçbir şeyin anlamı yoktu. Ayaklarım beni bir yerlere götürüyordu ama içim ölmüştü, keyif almıyordum. Böyle 7 ay geçti. İş görüşmelerine gittim, kendimi olabildiğince zorladım, ayağa kalk diye telkin ettim. Dışarıya da çıktım, eğlenmeye de çalıştım. Ama o beyin mutsuzluğu gitmedi gitmedi gitmedi. Bu arada 6 aydır pro... 20 mg diye bir ilaç kullanıyordum doktorumun tavsiyesiyle. O ilacı daha önce üniversite zamanımda çok endişeli olduğum için kullanmıştım, işe de yaramıştı, çok iyiydim. Ama bu sefer asla yaramadı.

Babacığım sağlığında çok endişeli, aşırı evhamlı, takıntılı bir adamdı. Bize bir şey olacağına dair çok ciddi takıntıları vardı. Mesela ocağı defalarca kontrol etmek, uyuduğumuzda iyi olup olmadığımızı öğrenmek için bizi uyandırıp ses vermemizi istemek gibi gibi. Bu çocukluğumdan beri böyleydi.

Bu ruh haliyle 2 ay önce ilk kez panik atak geçirdim. Hayatımda ilk kez nefes alamayıp kalp krizi geçirdiğimi düşündüm ve soluğu acilde aldım. EKG çekildi vs. tabii hiçbir şey çıkmadı. Zaten 20 dakika nefes alamayan biri ölür düşüncesiyle, bunun panik atak olduğunu ilk atağımda anladım. Sonrasında beni bu ataklar sinemada, metrobüste de ele geçirmeye çalıştı ancak ben panik atak olduğunu bildiğimden izin vermedim. Bir şekilde savuşturdum. Sonrasında bana nefes alamama vs.gibi şeylerle değil takıntılı düşüncelerle gelmeye başladı. Anneme kedilerime zarar verir miyim düşüncesi ile çarpıntı ve aşırı bir korku yaşıyordum. İntihar eder miyim? Kendimi öldürür müyüm düşüncesiyle de korku yaşıyordum. Yapmayacağımı biliyorum ama o atak sırasında gel de bana anlat bunları. Şizofreni başlangıcı mıyım diye korkuyordum ve vücudum zangır zangır titriyordu. Bu arada bütün bu ataklar gün boyu bile devam ediyor bazen. Karşı koyması aşırı zor.

Online psikolog randevusu aldım. Bir seans konuştuk 45 dakika. Bana bilişsel davranış terapisi uygulayacağını söyledi ama 2.seanstan önce psikiyatra da görünmemi istedi. İyi bir psikiyatr buldum, gittim. Beni çok iyi dinledi. Belki 1,5 saat. Lustr.... 50 mg yazdı. Çarpıntılarım için Didera... yazdı. İlacımı kullanmaya başlayalı 4 gün oldu. Ataklarımda hiçbir değişiklik yok. Çok kötüyüm. Ben bu hastalığımdan önce gittiğim bir iş görüşmemden dün olumlu sonuç aldım. Pazartesi başlamamı istiyorlar. Ama inanın her şeyden korkan, saçma sapan takıntılı düşüncelerimden atak geçiren biri olarak elim kolum bağlı ne yapacağımı bilmiyorum. Allahım yardım et diyorum sadece. Çok korkuyorum bundan kurtulamamaktan. Lütfen bunu bir şekilde aşmış kişiler yardım etsin bana. Bir şeyler desin.

Genişletmek için tıkla...

magicbox93 .!.:

4 gün oldu. Ataklarımda hiçbir değişiklik yok. Çok kötüyüm.

Genişletmek için tıkla...

magicbox93 .!.:

Merhaba,
Üst üste yaşadığım travmalarımı öncelikle anlatmak istiyorum. Geçen yılın Ocak ayında işten çıkarıldım. Nisan 31 de babam vefat etti. 20 dakika önce konuştuğum adamı benim yatağımda yatmış ve sesi bile çıkmadan ölmüş vaziyette buldum. Kalp krizi. Babamdan 22 gün önce de 5 yıldır evlat gibi baktığım köpeğim vefat etmişti. Yaklaşık 1 yıldır evdeyim. Bir erkek arkadaşım var. Sağ olsun iyi biri. Aramızda hiç problem yok. Zaten onunla tanıştıktan sonra işten çıkarılma, babamın ölümü vs. gerçekleşti. Hep yanımda olmaya çalıştı. Destek verdi bana. Babam vefat ettikten sonra biraz kendime gelebilmem için tatillere götürdü. Kafam dağılsın diye sırf. Ancak o ölümden sonra ben çok fazla ölümden sonra ne oluyor, madem öleceğiz neden bu çaba vs.gibi düşünceleri aklımdan atamadım. Yaptığım hiçbir şeyin anlamı yoktu. Ayaklarım beni bir yerlere götürüyordu ama içim ölmüştü, keyif almıyordum. Böyle 7 ay geçti. İş görüşmelerine gittim, kendimi olabildiğince zorladım, ayağa kalk diye telkin ettim. Dışarıya da çıktım, eğlenmeye de çalıştım. Ama o beyin mutsuzluğu gitmedi gitmedi gitmedi. Bu arada 6 aydır pro... 20 mg diye bir ilaç kullanıyordum doktorumun tavsiyesiyle. O ilacı daha önce üniversite zamanımda çok endişeli olduğum için kullanmıştım, işe de yaramıştı, çok iyiydim. Ama bu sefer asla yaramadı.

Babacığım sağlığında çok endişeli, aşırı evhamlı, takıntılı bir adamdı. Bize bir şey olacağına dair çok ciddi takıntıları vardı. Mesela ocağı defalarca kontrol etmek, uyuduğumuzda iyi olup olmadığımızı öğrenmek için bizi uyandırıp ses vermemizi istemek gibi gibi. Bu çocukluğumdan beri böyleydi.

Bu ruh haliyle 2 ay önce ilk kez panik atak geçirdim. Hayatımda ilk kez nefes alamayıp kalp krizi geçirdiğimi düşündüm ve soluğu acilde aldım. EKG çekildi vs. tabii hiçbir şey çıkmadı. Zaten 20 dakika nefes alamayan biri ölür düşüncesiyle, bunun panik atak olduğunu ilk atağımda anladım. Sonrasında beni bu ataklar sinemada, metrobüste de ele geçirmeye çalıştı ancak ben panik atak olduğunu bildiğimden izin vermedim. Bir şekilde savuşturdum. Sonrasında bana nefes alamama vs.gibi şeylerle değil takıntılı düşüncelerle gelmeye başladı. Anneme kedilerime zarar verir miyim düşüncesi ile çarpıntı ve aşırı bir korku yaşıyordum. İntihar eder miyim? Kendimi öldürür müyüm düşüncesiyle de korku yaşıyordum. Yapmayacağımı biliyorum ama o atak sırasında gel de bana anlat bunları. Şizofreni başlangıcı mıyım diye korkuyordum ve vücudum zangır zangır titriyordu. Bu arada bütün bu ataklar gün boyu bile devam ediyor bazen. Karşı koyması aşırı zor.

Online psikolog randevusu aldım. Bir seans konuştuk 45 dakika. Bana bilişsel davranış terapisi uygulayacağını söyledi ama 2.seanstan önce psikiyatra da görünmemi istedi. İyi bir psikiyatr buldum, gittim. Beni çok iyi dinledi. Belki 1,5 saat. Lustr.... 50 mg yazdı. Çarpıntılarım için Didera... yazdı. İlacımı kullanmaya başlayalı 4 gün oldu. Ataklarımda hiçbir değişiklik yok. Çok kötüyüm. Ben bu hastalığımdan önce gittiğim bir iş görüşmemden dün olumlu sonuç aldım. Pazartesi başlamamı istiyorlar. Ama inanın her şeyden korkan, saçma sapan takıntılı düşüncelerimden atak geçiren biri olarak elim kolum bağlı ne yapacağımı bilmiyorum. Allahım yardım et diyorum sadece. Çok korkuyorum bundan kurtulamamaktan. Lütfen bunu bir şekilde aşmış kişiler yardım etsin bana. Bir şeyler desin.

Genişletmek için tıkla...

magicbox93 .!.:

Merhaba,
Üst üste yaşadığım travmalarımı öncelikle anlatmak istiyorum. Geçen yılın Ocak ayında işten çıkarıldım. Nisan 31 de babam vefat etti. 20 dakika önce konuştuğum adamı benim yatağımda yatmış ve sesi bile çıkmadan ölmüş vaziyette buldum. Kalp krizi. Babamdan 22 gün önce de 5 yıldır evlat gibi baktığım köpeğim vefat etmişti. Yaklaşık 1 yıldır evdeyim. Bir erkek arkadaşım var. Sağ olsun iyi biri. Aramızda hiç problem yok. Zaten onunla tanıştıktan sonra işten çıkarılma, babamın ölümü vs. gerçekleşti. Hep yanımda olmaya çalıştı. Destek verdi bana. Babam vefat ettikten sonra biraz kendime gelebilmem için tatillere götürdü. Kafam dağılsın diye sırf. Ancak o ölümden sonra ben çok fazla ölümden sonra ne oluyor, madem öleceğiz neden bu çaba vs.gibi düşünceleri aklımdan atamadım. Yaptığım hiçbir şeyin anlamı yoktu. Ayaklarım beni bir yerlere götürüyordu ama içim ölmüştü, keyif almıyordum. Böyle 7 ay geçti. İş görüşmelerine gittim, kendimi olabildiğince zorladım, ayağa kalk diye telkin ettim. Dışarıya da çıktım, eğlenmeye de çalıştım. Ama o beyin mutsuzluğu gitmedi gitmedi gitmedi. Bu arada 6 aydır pro... 20 mg diye bir ilaç kullanıyordum doktorumun tavsiyesiyle. O ilacı daha önce üniversite zamanımda çok endişeli olduğum için kullanmıştım, işe de yaramıştı, çok iyiydim. Ama bu sefer asla yaramadı.

Babacığım sağlığında çok endişeli, aşırı evhamlı, takıntılı bir adamdı. Bize bir şey olacağına dair çok ciddi takıntıları vardı. Mesela ocağı defalarca kontrol etmek, uyuduğumuzda iyi olup olmadığımızı öğrenmek için bizi uyandırıp ses vermemizi istemek gibi gibi. Bu çocukluğumdan beri böyleydi.

Bu ruh haliyle 2 ay önce ilk kez panik atak geçirdim. Hayatımda ilk kez nefes alamayıp kalp krizi geçirdiğimi düşündüm ve soluğu acilde aldım. EKG çekildi vs. tabii hiçbir şey çıkmadı. Zaten 20 dakika nefes alamayan biri ölür düşüncesiyle, bunun panik atak olduğunu ilk atağımda anladım. Sonrasında beni bu ataklar sinemada, metrobüste de ele geçirmeye çalıştı ancak ben panik atak olduğunu bildiğimden izin vermedim. Bir şekilde savuşturdum. Sonrasında bana nefes alamama vs.gibi şeylerle değil takıntılı düşüncelerle gelmeye başladı. Anneme kedilerime zarar verir miyim düşüncesi ile çarpıntı ve aşırı bir korku yaşıyordum. İntihar eder miyim? Kendimi öldürür müyüm düşüncesiyle de korku yaşıyordum. Yapmayacağımı biliyorum ama o atak sırasında gel de bana anlat bunları. Şizofreni başlangıcı mıyım diye korkuyordum ve vücudum zangır zangır titriyordu. Bu arada bütün bu ataklar gün boyu bile devam ediyor bazen. Karşı koyması aşırı zor.

Online psikolog randevusu aldım. Bir seans konuştuk 45 dakika. Bana bilişsel davranış terapisi uygulayacağını söyledi ama 2.seanstan önce psikiyatra da görünmemi istedi. İyi bir psikiyatr buldum, gittim. Beni çok iyi dinledi. Belki 1,5 saat. Lustr.... 50 mg yazdı. Çarpıntılarım için Didera... yazdı. İlacımı kullanmaya başlayalı 4 gün oldu. Ataklarımda hiçbir değişiklik yok. Çok kötüyüm. Ben bu hastalığımdan önce gittiğim bir iş görüşmemden dün olumlu sonuç aldım. Pazartesi başlamamı istiyorlar. Ama inanın her şeyden korkan, saçma sapan takıntılı düşüncelerimden atak geçiren biri olarak elim kolum bağlı ne yapacağımı bilmiyorum. Allahım yardım et diyorum sadece. Çok korkuyorum bundan kurtulamamaktan. Lütfen bunu bir şekilde aşmış kişiler yardım etsin bana. Bir şeyler desin.

Genişletmek için tıkla...