Istifa dusuncesi

Yanlış hatirlamisim kusura bakmayın. Sizi mültecilerle ilgilenen bir kurumdaki avukat sanıyordum göç idaresinde falansiniz sandım. Hatta en son antepteydiniz.

Ne kusuru, yok yanlış hatirlamiyorsunuz göç idaresinde değilim ama benzer alanda uluslararası kuruluşta çalışıyorum ama mesai kavramı aile bütünlüğü kavramı vs hiçbir şey yok. Mobbing sayılmasa da çok baskı var ve çok stresli bir iş her iznimde çalışıyorum.
 
İstifa etmenin dayanılmaz hafifliği 💕
Bas istifayı, git ailenin,kardeşinin ve yarinin şehrine. Eminim sana iyi gelecektir.
Zaten yıllar geçtikçe daha eski sicili olan bir avukat olursun, sizin meslekte böyle şeyler de önemli diye biliyorum avukat arkadaşlarımdan. Dil sende, uluslararasi işlerde çalışmak sende... Çooook daha iyisini bulacağından şüphem yok. Benim avukat arkadaşlarım (en deneyimsizi bile) işsiz kaldığı dönemde cmk ve adli yardıma yazılıyorlar, akmasa da damlar diye kendilerini geçindiriyorlar. Bilmiyorum senin durumunda yapabilir misin ama en kötü böyle bir alternatifin var yani
 
Evet bu sehirde hiç arkadaşım yok hayatım yok, sadece işten ibaret bir hayat yaşıyorum ve senelerdir böyle bu. Sektorum insani yardım ve göç. Uzmanlık olarak insan hakları masteri yapmis avukatim. Daha önce 3 sene doğu afrikada çalıştım 3 senedir de güneydoğuda büyük bir şehirdeyim. Farklı bir alanda çalışmak istiyorum ancak bunun için nereden başlamam gerektiğini bilmiyorum. 35 yaşına geldim ve sanki hayatım henüz başlamadı gibi geliyor. Istanbulda erkek arkadaşım var istediğim kadar görüşemiyoruz cidden çok yoruldum. İsteyken iş bulayım diyorum yüzlerce başvuru yapıyorum ama dönüş olmuyor. Mülakata giriyorum olmuyor filan. İstifa etsem de is bulamayabilirim.



Psikolojik olarak gerçekten tükendim. Depremden sonra cok uzun sure gece gündüz demeden çalıştık ofiste yerde uyuduk. Ölen arkadaşların bedenlerini teşhis ettik. Her gun travmatik seyler yasadim. Çok stresli bi ortama maruz kaldım. İzin alsam bile evden çalışmaya zorlandığım bir ortam var ve değiştiremiyorum.

bebişim sadece iş deği bence genel bir tükenmişlik yaşıyorsun. Yani önce Afrikada yaşadım diyorsun, sonra geldim sevdiğimden uzakta alakasız bir yerdeyim diyorsun. Daha ne kadar bu şekilde yaşayacaksın. İş dediğin iyi hoş da, senin daha fazla kariyere ihtiyacın yok biraz hayatını yaşa. Geldin 35 yaşına hayatını ne zaman yaşamayı düşünüyorsun? Alakasız yerlerde, işe sebep tek başına yaşamak nereye kadar bence gel İstanbula kira derdin de yok bir iş de bulursun bu CVyle ortada kalacak halin yok ya ... hatta bir süre de çalışma hayatın tadını çıkar biraz zaten genel olarak kafan yorgun duruyor burdan bakınca.
 
Bu arada izin allsan evden çalışman için başka konun vardıı sanki kanka, o konuda sanırım çok yazdık çizdik ama neden hala aynı yerdesin? İşini yap, 6da evine çık git izin gününde de ya bugün izindeyim de ya da toptan telefonlara cevap verme, o kadar. İşyerin hiç had hudut bilmiyor kesinlikle, böylle bir işyerinde çalışmak da tüketici ama madem böyle profesyonellikten uzak bir işyeriyle uğraşıyorsun, onlar sınırı öğrenene anlayana kadar öğreticeksin. bana kalırsa bu şekilde bir işyerinde zaten çalışmamalısın. Her şeyden önce profesyonelce çalışma daha önemli. Bana kalırsa senin içindeki bir durum arıtk mükemmeliyetçilik mi, işkolikllik mi, güvensizlik mi artık bilmiyorum o da bu durumları tetikliyor. Kendi içindeki meseleyi çözemediğin sürece sonraki işlerinde de tükenirsin.
 
Bu arada izin allsan evden çalışman için başka konun vardıı sanki kanka, o konuda sanırım çok yazdık çizdik ama neden hala aynı yerdesin? İşini yap, 6da evine çık git izin gününde de ya bugün izindeyim de ya da toptan telefonlara cevap verme, o kadar. İşyerin hiç had hudut bilmiyor kesinlikle, böylle bir işyerinde çalışmak da tüketici ama madem böyle profesyonellikten uzak bir işyeriyle uğraşıyorsun, onlar sınırı öğrenene anlayana kadar öğreticeksin. bana kalırsa bu şekilde bir işyerinde zaten çalışmamalısın. Her şeyden önce profesyonelce çalışma daha önemli. Bana kalırsa senin içindeki bir durum arıtk mükemmeliyetçilik mi, işkolikllik mi, güvensizlik mi artık bilmiyorum o da bu durumları tetikliyor. Kendi içindeki meseleyi çözemediğin sürece sonraki işlerinde de tükenirsin.

Cherry ne oluyor bilmiyorum kendimi bir şekilde çalışıyor buluyorum ama yine de biraz daha sinir koyabiliyorum. Kesin deadlinelar oluyor ve aynı zamanda iptal edemeyecegim bir saha görevi konuyor ve delege edeceğim kimse olmuyor ve gitmeme imkanım olmuyor raporu akşam veya haftasonu veya iznimde yazmak zorunda kalıyorum. Geçen gün çok haklı bir email yazdım en tepedeki yöneticiye ve "yapacak bir sey yok elindekileri maksimize edeceksin" cevabini aldim her yere şikayet ediyorum bu durumu sadece ben değil başka insanlar da gerekli yerlere şikayet etti. Ama sikayetlerimiz sonuca ermedi yani. Birimime verilen bir iş yapilmayinca yöneticimiz herkesin içinde bize bağırıyor geçen 2 saat boyunca bağırdı bana. Cevabımı veriyorum gerek sözlü gerek yazılı ama bir şey değişmiyor yani. Depremden sonra insanları hataya arkadaslarinin bedenini teşhise gönderen, bebeği olanlara "ailenizi gönderin geri gelin" diyen, 17 şubatta tam 11 gecedir dogru duzgun uyumadiktan ve butun gun cadirkent ziyareti yaptıktan sonra dikkat eksikligi ilacım tükendiği için şehirde eczaneler açık olmadığı olanlarda da ilacım olmadigi ve uykusuzluktan gece raporumu yazamadım diye "Sen acil duruma uyum saglayamadin" diye bağıran insanların olduğu bi isyerim var. Çok da bir şey beklemiyorum aslında. Bunları da geride bıraktım ama cidden çok soğuttu beni motivasyonum kalmadı. İçinde çok sevdiğim saygı duyduğum insanlar da var işimi hala çok seviyorum ama artık ayrılma vaktim geldi de geçiyor. Ama bir yandan iş de bulamadım yani. O kadar fazla başvuru yaptım dönen yok. İstifa etsem bu şansım dönecek mi veya öncesinde nasıl bir plan yapmalı ne yapmalı bilmiyorum. Avukatlık yap diyen arkadaşlarım çok olmuş ama ben stajdan sonra hiç avukatlık yapmadım 0 yani. Yine de çok umutsuz değilim bir şekilde bir şey çıkar belki.
 
Cherry ne oluyor bilmiyorum kendimi bir şekilde çalışıyor buluyorum ama yine de biraz daha sinir koyabiliyorum. Kesin deadlinelar oluyor ve aynı zamanda iptal edemeyecegim bir saha görevi konuyor ve delege edeceğim kimse olmuyor ve gitmeme imkanım olmuyor raporu akşam veya haftasonu veya iznimde yazmak zorunda kalıyorum. Geçen gün çok haklı bir email yazdım en tepedeki yöneticiye ve "yapacak bir sey yok elindekileri maksimize edeceksin" cevabini aldim her yere şikayet ediyorum bu durumu sadece ben değil başka insanlar da gerekli yerlere şikayet etti. Ama sikayetlerimiz sonuca ermedi yani. Birimime verilen bir iş yapilmayinca yöneticimiz herkesin içinde bize bağırıyor geçen 2 saat boyunca bağırdı bana. Cevabımı veriyorum gerek sözlü gerek yazılı ama bir şey değişmiyor yani. Depremden sonra insanları hataya arkadaslarinin bedenini teşhise gönderen, bebeği olanlara "ailenizi gönderin geri gelin" diyen, 17 şubatta tam 11 gecedir dogru duzgun uyumadiktan ve butun gun cadirkent ziyareti yaptıktan sonra dikkat eksikligi ilacım tükendiği için şehirde eczaneler açık olmadığı olanlarda da ilacım olmadigi ve uykusuzluktan gece raporumu yazamadım diye "Sen acil duruma uyum saglayamadin" diye bağıran insanların olduğu bi isyerim var. Çok da bir şey beklemiyorum aslında. Bunları da geride bıraktım ama cidden çok soğuttu beni motivasyonum kalmadı. İçinde çok sevdiğim saygı duyduğum insanlar da var işimi hala çok seviyorum ama artık ayrılma vaktim geldi de geçiyor. Ama bir yandan iş de bulamadım yani. O kadar fazla başvuru yaptım dönen yok. İstifa etsem bu şansım dönecek mi veya öncesinde nasıl bir plan yapmalı ne yapmalı bilmiyorum. Avukatlık yap diyen arkadaşlarım çok olmuş ama ben stajdan sonra hiç avukatlık yapmadım 0 yani. Yine de çok umutsuz değilim bir şekilde bir şey çıkar belki.
Konuyu okurken " bir iş bulmadan istifa etmeyin" diye düşünüyordum. Ama bunu okuyunca fikrim değişti. Kesinlikle istifa edin, çünkü hem zihninizin hem bedeninizin dinlenmeye çok ihtiyacı var.
 
Cherry ne oluyor bilmiyorum kendimi bir şekilde çalışıyor buluyorum ama yine de biraz daha sinir koyabiliyorum. Kesin deadlinelar oluyor ve aynı zamanda iptal edemeyecegim bir saha görevi konuyor ve delege edeceğim kimse olmuyor ve gitmeme imkanım olmuyor raporu akşam veya haftasonu veya iznimde yazmak zorunda kalıyorum. Geçen gün çok haklı bir email yazdım en tepedeki yöneticiye ve "yapacak bir sey yok elindekileri maksimize edeceksin" cevabini aldim her yere şikayet ediyorum bu durumu sadece ben değil başka insanlar da gerekli yerlere şikayet etti. Ama sikayetlerimiz sonuca ermedi yani. Birimime verilen bir iş yapilmayinca yöneticimiz herkesin içinde bize bağırıyor geçen 2 saat boyunca bağırdı bana. Cevabımı veriyorum gerek sözlü gerek yazılı ama bir şey değişmiyor yani. Depremden sonra insanları hataya arkadaslarinin bedenini teşhise gönderen, bebeği olanlara "ailenizi gönderin geri gelin" diyen, 17 şubatta tam 11 gecedir dogru duzgun uyumadiktan ve butun gun cadirkent ziyareti yaptıktan sonra dikkat eksikligi ilacım tükendiği için şehirde eczaneler açık olmadığı olanlarda da ilacım olmadigi ve uykusuzluktan gece raporumu yazamadım diye "Sen acil duruma uyum saglayamadin" diye bağıran insanların olduğu bi isyerim var. Çok da bir şey beklemiyorum aslında. Bunları da geride bıraktım ama cidden çok soğuttu beni motivasyonum kalmadı. İçinde çok sevdiğim saygı duyduğum insanlar da var işimi hala çok seviyorum ama artık ayrılma vaktim geldi de geçiyor. Ama bir yandan iş de bulamadım yani. O kadar fazla başvuru yaptım dönen yok. İstifa etsem bu şansım dönecek mi veya öncesinde nasıl bir plan yapmalı ne yapmalı bilmiyorum. Avukatlık yap diyen arkadaşlarım çok olmuş ama ben stajdan sonra hiç avukatlık yapmadım 0 yani. Yine de çok umutsuz değilim bir şekilde bir şey çıkar belki.

Hatta geçen bi toplantıda herkesin ortasında en tepedeki yöneticimiz bana bakıp "bu iş neden yapılmadı?" Diye sordu ben de aşırı sakin bir şekilde "çünkü klonlama teknolojisi henüz icat edilmedi" dedim aynen bu cevabı verdim. Sonrasında beni odasına çağırdı neden bu kadar savunmaciymisim saygisizmisim o bilmiyor muymuş bizim birimin az kişi olduğunu ama fedakarlık yapmamız lazımmış benim yaşımda bir insan henüz gençmis dinamik olmalıymış böyle cevap veremezmis falan filan cidden yordular artık.
 
Cherry ne oluyor bilmiyorum kendimi bir şekilde çalışıyor buluyorum ama yine de biraz daha sinir koyabiliyorum. Kesin deadlinelar oluyor ve aynı zamanda iptal edemeyecegim bir saha görevi konuyor ve delege edeceğim kimse olmuyor ve gitmeme imkanım olmuyor raporu akşam veya haftasonu veya iznimde yazmak zorunda kalıyorum. Geçen gün çok haklı bir email yazdım en tepedeki yöneticiye ve "yapacak bir sey yok elindekileri maksimize edeceksin" cevabini aldim her yere şikayet ediyorum bu durumu sadece ben değil başka insanlar da gerekli yerlere şikayet etti. Ama sikayetlerimiz sonuca ermedi yani. Birimime verilen bir iş yapilmayinca yöneticimiz herkesin içinde bize bağırıyor geçen 2 saat boyunca bağırdı bana. Cevabımı veriyorum gerek sözlü gerek yazılı ama bir şey değişmiyor yani. Depremden sonra insanları hataya arkadaslarinin bedenini teşhise gönderen, bebeği olanlara "ailenizi gönderin geri gelin" diyen, 17 şubatta tam 11 gecedir dogru duzgun uyumadiktan ve butun gun cadirkent ziyareti yaptıktan sonra dikkat eksikligi ilacım tükendiği için şehirde eczaneler açık olmadığı olanlarda da ilacım olmadigi ve uykusuzluktan gece raporumu yazamadım diye "Sen acil duruma uyum saglayamadin" diye bağıran insanların olduğu bi isyerim var. Çok da bir şey beklemiyorum aslında. Bunları da geride bıraktım ama cidden çok soğuttu beni motivasyonum kalmadı. İçinde çok sevdiğim saygı duyduğum insanlar da var işimi hala çok seviyorum ama artık ayrılma vaktim geldi de geçiyor. Ama bir yandan iş de bulamadım yani. O kadar fazla başvuru yaptım dönen yok. İstifa etsem bu şansım dönecek mi veya öncesinde nasıl bir plan yapmalı ne yapmalı bilmiyorum. Avukatlık yap diyen arkadaşlarım çok olmuş ama ben stajdan sonra hiç avukatlık yapmadım 0 yani. Yine de çok umutsuz değilim bir şekilde bir şey çıkar belki.

Çık gitsin, 5 para etmez bir işyeri kesinlikle. Bağıırmak ne demek yahu, ruh hastası manyaklar. sana bağıran rezili de çek karşına sen de azarla iyice gitmeden.
 
Hatta geçen bi toplantıda herkesin ortasında en tepedeki yöneticimiz bana bakıp "bu iş neden yapılmadı?" Diye sordu ben de aşırı sakin bir şekilde "çünkü klonlama teknolojisi henüz icat edilmedi" dedim aynen bu cevabı verdim. Sonrasında beni odasına çağırdı neden bu kadar savunmaciymisim saygisizmisim o bilmiyor muymuş bizim birimin az kişi olduğunu ama fedakarlık yapmamız lazımmış benim yaşımda bir insan henüz gençmis dinamik olmalıymış böyle cevap veremezmis falan filan cidden yordular artık.

Yapacağım iş belli, 100 tane elim yok ee cevap da belli kardeşim neden 100 kez soruyorsun gerizekalı mısın derdim ben olsam. Hiç hiç bu zıırvaları dinlemezdim. İş için şu ülkede ne saçmalıklara katlanıyor insanlar yarabbi. 24 saat uyumadan yemeden mi çalışacakmışsın hasta bu insanlar at bir an önce tekmeni. Evin barkın var, kirada oturanlar ne yapsın mecburen mobbinge ağız eğiyorlar işte.
 
Son düzenleme:
Çok teşekkürler ozguvenim vardı ama neredeyse 1 bucuk senedir basvurmadigim yer kalmadı ve olmuyor. Bir yerde hata mı yapıyorum, 9 senedir ayni iste körelmiş miyim ve kimsenin işine yaramıyor muyum cidden anlamadım. Aynı sektördeki işlerden de başka işlerden de dönmediler.
Fazla kalifiye kalıyorsundur. Remote yurt dışı işler falan olmuyor mu?
 
ben boslukta daha depresif umutsuz oluyorum o yüzden sanırım çalışırken iş arardım ki şu an onu yapıyorum ama böyle de olmuyor yetişmiyor ben de kararsızım valla
 
Şartların çok pozitif görünüyor. Harika deneyimlerin de var. Ben işsiz kalacağını düşünmüyorum şahsen.
Ama yine de ben kesin ederdim diyemiyorum. Çok garantici bir insanım maalesef. ☹️
 
X