Kafamdaki "Arkadaşlık" kavramı artık bomboş...

belli bi yaştan sonra arkadaş dediğin şey sadece sosyalleşmek için lazım gibi geliyor bana
benim arkadaşlık ilişkilerim öyle artık
kimseye can dostum demem kimsenin can dostu da değilim
ama sohbet etmekten beraber bi yerlere gitmekten keyif alan ve aldıran pozisyonlardayım
verici de değilim kimse bana karşı da verici değil zaten
aşırı aşırı yakın ilişkiler kurmayınca alınıp gücenecek durumlar da olmuyor bence
o yüzden arkadaşlık artık benim için sadece sosyalleşmek demek
ha kendi başıma da dışarı çıkıyorum tek olmaktan da keyif alıyorum o ayrı konu
zaten bu tek başına olmaktan sıkılmama olayını başarabilince insanlara bakış açın da değişiyor
 
bundan yıllar önce böyle bir konu yazmayı düşünüyordum cesaret edip yazamamıştım. Aradan zaman geçti olan şeyi söyleyeyim. Hayatınızdan çıkması gereken insanlar çıkıyor. Tanışmanız gereken insanlarla da tanışıyorsunuz. Herkes hayatınızın sonuna kadar kalmıyor. İnanılmaz yalnızlık korkusu olan birisiyim, bu nedenle çok saçma sapan arkadaşlıklar kurdum. Sonra onların bana uygun olmadığını, benimde onlara uygun olmadığımı anladım. En ufak hatamda silinen ben olurdum. Sorguladım ama sorunun bende olmadığını da anladım. Her şey akışta güzel.

Arkadaşlıktan sevgiliğe geçişiniz için bir yorumda buluncam. Bence siz arkadaş değil de güzel vakit geçirecek, güven dolu bir ilişki istiyorsunuz. Bunu bulamadığınız içinde arkadaşlıklara yöneliyorsunuz ama o hissetmek istediğiniz şeyleri onlarda bulamıyorsunuz gibi.
 
Çok doğru bir karar vermişsiniz tebrikler 👏🏻👏🏻yaklaşık 2 yıldır bu kararı almış biri olarak söylüyorum keşke daha önce böyle bir karar alsaymışım gecikmişim dedim durdum toksik insanlardan uzak durmak muazzam bir hayat kalitesi sunuyor.
 
Ben çok yakın arkadaş sevmiyorum çok büyük sorumluluk gibi geliyor aile-eş bu tarz ilişkilere ağırlık verince daha rahatım onun haricinde iş arkadaşlarıyla normal günlük sohbetler ediyoruz işte benim için bundan fazlası değiller. Ben daralıyorum hele ki bir arkadaş olsun sadece o olsun gibi bir yakınlık beni boğuyor…
 
Arkadaslik iliskileri biraz gariptir.Ben mesafeli arkadas severim mesela maddii manevi.bir arkadasim vardi maddi olarak surekli kendisi odeme yapmak isterdi rahatsiz olurdum.bir arkadasim daha vardi fazlaca israrciydi.Sizi eve cagiriyorsa gidene kadar pesinizi birakmazdi.Arkadaslik iliskilerinin fazlaca yogun olmasi sıkıyor beni.Cok.yakin iki arkadasim var ama hersey kararinda guzel.
 
kediseverbiri .!.:
Selam,

İçimi dökmek istedim sizlere, tartışalım, konuşalım, tüm olumlu ve olumsuz eleştirilere de açığım.

Kendimi bildim bileli arkadaşlarıma çok önem veren birisiydim, maddi ve manevi elimde ne varsa yığdım. Her zaman vakit ayırdım, sadece iyi günlerinde değil en çok kötü günlerinde yanlarında olmak istedim. Aileme anlatamadığım şeyleri paylaşabilirim belki dedim, iş ve sosyal çevrede hep yakınımda birileri olsun istedim, gelecekte evlenirsem düğünüme gelsinler, nedimelerim olsunlar diye düşündüm. Sonuç koskoca bir hüsran oldu, tek kalemde silinen ilk ben oldum.

Kendimi çok sert eleştirdim, nerede yanlış yaptım, acaba tutarsız mı davrandım, kendimden çok mu verdim, acaba hiç saygı duymadılar mı? Bir gün olsa bile. Artık kafamda "arkadaşlık" diye bir kavram kalmadı, öncesinde arkadaşımın yüzü düşse ne oldu diye fır dönen ben artık ne olduğunu hiç sormuyorum bile... Bunu bilerek yapmıyorum, içimden gelmiyor...

Bu süreçte kendime çok zaman ayırdım, beni merkeze aldım. Spora gidiyorum, işime sımsıkı sarıldım, paramı kazanıp sadece kendime harcıyorum. Bana iyi hissettiren şeylere yöneldim; artık normalden daha fazla okuyorum, tek başıma bir yerde yemek yiyiyor ve kahve içiyorum. Arada "Neden böyle oldu?" diye sorgulasam da seçtiğim yol bana kendimi çok iyi hissettiriyor. Dün gece düşündüm yine, sanırım gece bastırınca duygusallaşıyorum. Yakın gelecekte bir evlilik planım yok ama, hayatıma biri girerse sadece o hayatımda olsun isterim dedim kendi kendime. Artık arkadaş istemiyorum, muhtemelen evlenirsem arkadaşlık bağım artık hepten kopar diye tahmin ediyorum. Sanırım bir zamanlar çok arkadaşım olması herkesin beklentilerini karşılayamamam sorununu doğurdu. Artık tek bir insan olsun, sadece onunla olayım, kendimi ona odaklayayım düşünceleri içindeyim. Belki iletişimim daha sağlıklı kurulur böylelikle. Son düşüncem saçma gelebilir belki size af buyurun :)

Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
Tek bir insan olsun kendimi ona adayayim demek o kadar yorucu ki. Bu sefer eşinden bekletin de o yönde olacak ve onun bir arkadaşına selam vermesi bile kavga nedeni olacak. Arkadaşlık ilişkilerinde illa ki maddi manevi herseyini önlerine sermene gerek yok seviyeli bir şekilde ilerlersen güzel olur.
 
10 yıllık dostum evlenince aramaz sormaz oldu ki ben 7 yıldır evliyim hergün abuk sabuk sorunlarını dinlerdim demek derdi sadece bi çöp kutusu bulmakmıs içini boşaltıp stres atmak hayır evlenince noluyo sa bizde evliyiz sorumluluğumuz var kimseyide darlamam ama artık insanlar samimiyetsiz geliyor cocuk gibiler birde kazık kadar kadın ergen gibi hareketler, nispetler kısaca ben kafa dengi bir iki kişi olsun yeter derdim ama belli yaştan sonra kimseyi kafa dengi olarak da göremiyorsunuz ya da sorun bendedir belkide bilemedim şimdi yada gurbette olmamdan kaynaklı her neyse hayat kısa kuşlar uçuyor, kimseyede güvenilmiyor artık, cocuklarıma eşime vakit ayırmak daha verimli 🤲
 
aynı şeyleri yaşadım. yaş ilerledikçe insan silmek çok daha kolay oluyor. insanın tahammülü azalıyor. bir de ne kadar kendinden verirsen o kadar kıymetsiz oluyorsun, bu her ilişkide geçerli. evlenirken nikahıma gelecek arkadaşım bile 2 tane, çok da yakın değiliz. gelirseler tabi :KK70:
 
Aslına bakarsanız sadece arkadaşlık değil sevgi kaynaklı düşündüğümüz her şeyin içinde o kadar benmerkezciyiz ki anne, baba, arkadaşlık, sevgili bu kavramlar tamamen sosyallik ile ilgili. Sadece bazılarının enerjisi daha bize yakın, bazılarının daha uzak. Annenin bile evladına verdiği sevgi bir zaman sonra beklentiye, evlatlar arası ayrımcılığa, uzaklaşmaya ya da alışkanlıktan dolayı yakın kalmaya dönüşüyor. Verdiğiniz değer ile karşındakini bıktırmamaya çalışın ama çokta soyutlamayın kendinizi insanlardan. İnsana insan lazım neticede yinede.
 
kediseverbiri .!.:
Selam,

İçimi dökmek istedim sizlere, tartışalım, konuşalım, tüm olumlu ve olumsuz eleştirilere de açığım.

Kendimi bildim bileli arkadaşlarıma çok önem veren birisiydim, maddi ve manevi elimde ne varsa yığdım. Her zaman vakit ayırdım, sadece iyi günlerinde değil en çok kötü günlerinde yanlarında olmak istedim. Aileme anlatamadığım şeyleri paylaşabilirim belki dedim, iş ve sosyal çevrede hep yakınımda birileri olsun istedim, gelecekte evlenirsem düğünüme gelsinler, nedimelerim olsunlar diye düşündüm. Sonuç koskoca bir hüsran oldu, tek kalemde silinen ilk ben oldum.

Kendimi çok sert eleştirdim, nerede yanlış yaptım, acaba tutarsız mı davrandım, kendimden çok mu verdim, acaba hiç saygı duymadılar mı? Bir gün olsa bile. Artık kafamda "arkadaşlık" diye bir kavram kalmadı, öncesinde arkadaşımın yüzü düşse ne oldu diye fır dönen ben artık ne olduğunu hiç sormuyorum bile... Bunu bilerek yapmıyorum, içimden gelmiyor...

Bu süreçte kendime çok zaman ayırdım, beni merkeze aldım. Spora gidiyorum, işime sımsıkı sarıldım, paramı kazanıp sadece kendime harcıyorum. Bana iyi hissettiren şeylere yöneldim; artık normalden daha fazla okuyorum, tek başıma bir yerde yemek yiyiyor ve kahve içiyorum. Arada "Neden böyle oldu?" diye sorgulasam da seçtiğim yol bana kendimi çok iyi hissettiriyor. Dün gece düşündüm yine, sanırım gece bastırınca duygusallaşıyorum. Yakın gelecekte bir evlilik planım yok ama, hayatıma biri girerse sadece o hayatımda olsun isterim dedim kendi kendime. Artık arkadaş istemiyorum, muhtemelen evlenirsem arkadaşlık bağım artık hepten kopar diye tahmin ediyorum. Sanırım bir zamanlar çok arkadaşım olması herkesin beklentilerini karşılayamamam sorununu doğurdu. Artık tek bir insan olsun, sadece onunla olayım, kendimi ona odaklayayım düşünceleri içindeyim. Belki iletişimim daha sağlıklı kurulur böylelikle. Son düşüncem saçma gelebilir belki size af buyurun :)

Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Genişletmek için tıkla...
Birbirimizin düğününe gidip liseden beri kardeşimden öte olan insan bu sene hamileliğimin en zor döneminde basit bir olay yüzünden beni engelleyip sildi , açıkçası o günden beri benim de arkadaşlık kavramına bakış açım çok değişti. Olsa güzel ama olmadan da olur . İyi es o kadar önemli bir etken ki . Kendini hayatının merkezine almanin ekmeğini devamlı yersin en mantıklı şey o
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

D
Boşanma depresyonu
4 5 6
Yorumlar
107
Görüntüleme
6K
dogagumuscu
D
T
Eski nişanlımla evlenirsek düzelir mi her şey
9 10 11
Yorumlar
217
Görüntüleme
10K
yardimseverbiri
Y
R
Bir hayat nasıl yaşanır ?
2
Yorumlar
24
Görüntüleme
2K
rinaklaw
R
K
Lütfen çözüm odaklı akıl verin sağlıklı düşünemiyorum.
2 3
Yorumlar
57
Görüntüleme
5K
nebutantana
N
MartiJonathon
  • Kilitli
İlişkim konusunda kararsızım. Biraz uzun.
Yorumlar
13
Görüntüleme
2K
ema1
ema1
X