Kararsız ve umutsuz

Saraylim .!.:
Siz rahatsiz olmuyorsunuz ama ben sizin bu mucadeleden kacan tarafinizi gordukce cok rahatsiz olmaya basladim. Denemeden hukum yurutuyorsunuz. Oyle yaparsam ne olur, boyle yapsam ne olur.. Evlilik zor zanaat. Hepimiz birseylerin mucadelesini veriyoruz. Kimi kendini saydirmak icin en ufak tartismada gunlerce kocasi ile tek kelime etmiyor, kimi verdigi hediyeyi geri ceviriyor, kimi cazgirlik yapiyor, kimi telefonda buz gibi konusup kisa kesiyor... Ornekler boyle devam eder gider.. Kendini adam yerine koydurmak hele ki bizim gibi ataerkil bir toplumda kolay mi? siz yerinde tavir koymaktansa bosanip mucadeleden kacmayi daha kolay buluyorsunuz. ama inanin bana, tek basina kalinca hayatla mucadele etmek sizin su durumunuzda esinizle mucadele etmekten 10 kat daha zor. Ben yazdiklarinizdan anladigim kadari ile size soyleyeyim, sakin boyle bir hata yapmayin, esinizin bir tek huyu ile mucadele etmekten aman kavga olmasin, surat asilmasin, ailem darilmasin, cocuklar etkilenmesin diye kacan siz hayatta yapayalniz kaldiginizda ne isyerindeki birlikte calistiginiz is arkadaslarinizla, ne de basinizdaki amirle mucadele edebilirsiniz. Her insandan ayri trip goreceksiniz, haksizliklar, is yikmalar, adam kayirmalar, daha neler neler.. Is hayati sadece calis para kazan eve git degil. 3-4 sene size yetecek paraya guvenmeyin, hayat uzun.. Hazira dag dayanmaz.
Genişletmek için tıkla...

gergin gördüm sizi
 
Bu arada, istemeden kirdiysam ozur dilerim. zaten dertlisiniz, bu yapmak isteyecegim son sey..
 
benim bütün hayatım mücadeleyle geçti
altın tepside sunulmadı bana hiçbirşey
mücadeleden kaçsaydım şimdi çok farklı bir konumda olurdum
siz karşımdaki insanı tanımıyorsunuz
at sahibine göre kişner diye bir laf var
ben henüz 18 yaşımdaydım evlendiğimde
eşimse27
şimdi benim kızım 19 yaşında
ona baktıkça ben nasıl evlenmişim diye hayret ediyorum
k validem de dahil o kadar olayın üstesinden nasıl geldiğime hayret ediyor
benim bir eltim tam 31 yaşındaydı evlendiğinde
küçücük olaylara dahi tahammül edemedi
k valideme bak dedi seninle işim bitti al oğlunu tepe tepe kullan
sizin aranızda sinir hastası oldum dedi
iki de çocuğu var
kocası sefil durumda
kimsenin yanında haysiyeti kalmadı
budur mücadeleden kaçmak
ama ben gerek kayınlarım eltilerim gerekse k valide k peder ve çevreden gayet değer ve saygı görüyorum
takdir görüyorum
bütün bunları da mücadeleci ruhumla elde ettim
aile arasında çok kızdığım bir olay vardı
hallolması için tam 17 sene uğraştım
sonunda eşime o konuyu hallettirdim
boynumu büküp kabullenmedim
yeter ki olay büyük olsun mücadeleye değsin
eften püften şeyler için yırtınamam açıkçası
 
Son düzenleme:
Valla ne diyecegimi sasirdim. Simdi "yirtinamam" dediginiz o "eften puften" seyleri ust uste koyup toplayip onlar icin bosanmayi dusunuyorsunuz ama? :KK53:
 
Saraylim .!.:
Siz rahatsiz olmuyorsunuz ama ben sizin bu mucadeleden kacan tarafinizi gordukce cok rahatsiz olmaya basladim. Denemeden hukum yurutuyorsunuz. Oyle yaparsam ne olur, boyle yapsam ne olur.. Evlilik zor zanaat. Hepimiz birseylerin mucadelesini veriyoruz. Kimi kendini saydirmak icin en ufak tartismada gunlerce kocasi ile tek kelime etmiyor, kimi verdigi hediyeyi geri ceviriyor, kimi cazgirlik yapiyor, kimi telefonda buz gibi konusup kisa kesiyor... Ornekler boyle devam eder gider.. Kendini adam yerine koydurmak hele ki bizim gibi ataerkil bir toplumda kolay mi? siz yerinde tavir koymaktansa bosanip mucadeleden kacmayi daha kolay buluyorsunuz. ama inanin bana, tek basina kalinca hayatla mucadele etmek sizin su durumunuzda esinizle mucadele etmekten 10 kat daha zor. Ben yazdiklarinizdan anladigim kadari ile size soyleyeyim, sakin boyle bir hata yapmayin, esinizin bir tek huyu ile mucadele etmekten aman kavga olmasin, surat asilmasin, ailem darilmasin, cocuklar etkilenmesin diye kacan siz hayatta yapayalniz kaldiginizda ne isyerindeki birlikte calistiginiz is arkadaslarinizla, ne de basinizdaki amirle mucadele edebilirsiniz. Her insandan ayri trip goreceksiniz, haksizliklar, is yikmalar, adam kayirmalar, daha neler neler.. Is hayati sadece calis para kazan eve git degil. 3-4 sene size yetecek paraya guvenmeyin, hayat uzun.. Hazira dag dayanmaz.
Genişletmek için tıkla...

ben her olaya karşı tavır koydum kendimce kavga olmasın aman surat asılmasın diye de hiç bir zaman geri çekilmedim
bu yazdıklarınız bana o kadar uzak şeyler ki
denemeden de hüküm yürütmüyorum
tecrübelerime göre konuşuyorum
yani eşimin olaylar karşısında vereceği tepkileri rüyaya yatarak belirtmiyorum
hepsi yaşanmışlıkların ürünü(hayal ürünü deği yani)
3-4 yıllık paraya güvenmek zaten mantıklı mı
hayatımı düzene sokana kadar yeter
sonra
aç mezarı yok
zaten alacağım nafaka da yeter
ama ben bunlara güvenmiyorum
sadece maddi konular gündeme gelince verdiğim cevaplardı
 
Son düzenleme:
Saraylim .!.:
Valla ne diyecegimi sasirdim. Simdi "yirtinamam" dediginiz o "eften puften" seyleri ust uste koyup toplayip onlar icin bosanmayi dusunuyorsunuz ama? :KK53:
Genişletmek için tıkla...

ben de ne diyeceğimi şaşırdım
çünkü beni anlamadığınızın farkındaydım da bu kadar büyük boyutta olduğunu yeni anladım
 
tolstoy .!.:
ben her olaya karşı tavır koydum kendimce kavga olmasın aman surat asılmasın diye de hiç bir zaman geri çekilmedim
bu yazdıklarınız bana o kadar uzak şeyler ki
denemeden de hüküm yürütmüyorum
tecrübelerime göre konuşuyorum
yani eşimin olaylar karşısında vereceği tepkileri rüyaya yatarak belirtmiyorum
hepsi yaşanmışlıkların ürünü(hayal ürünü deği yani)
3-4 yıllık paraya güvenmek zaten mantıklı mı
hayatımı düzene sokana kadar yeter
sonra
aç mezarı yok
zaten alacağım nafaka da yeter
ama ben bunlara güvenmiyorum
sadece maddi konular gündeme gelince verdiğim cevaplardı
Genişletmek için tıkla...

Ben gene de bosanmanizdan taraf degilim, fikrim degismedi. Evli iken yaptiginiz mucadelede yikilsaniz dahi arkanizda bir erkek oldugunu hissetmek dahi insana guc verir, sizden yana olsun, olmasin. Hayatta tek basina yapacaginiz mucadele farkli. Bu yastan sonra yanlizlik, yeniden baslamak imkansiz degil, ama daha zor. Tam cogu gitmis azi kalmisken.. Pisman olmayacaginizin garantisi yok, daha mutlu olacaginizin da.. Alismak sevmekten daha zordur.. Tabi karar size ait, bu sadece benim naciz dusuncem.
 
Saraylim .!.:
Ben gene de bosanmanizdan taraf degilim, fikrim degismedi. Evli iken yaptiginiz mucadelede yikilsaniz dahi arkanizda bir erkek oldugunu hissetmek dahi insana guc verir, sizden yana olsun, olmasin. Hayatta tek basina yapacaginiz mucadele farkli. Bu yastan sonra yanlizlik, yeniden baslamak imkansiz degil, ama daha zor. Tam cogu gitmis azi kalmisken.. Pisman olmayacaginizin garantisi yok, daha mutlu olacaginizin da.. Alismak sevmekten daha zordur.. Tabi karar size ait, bu sadece benim naciz dusuncem.
Genişletmek için tıkla...

düşüncenize saygım sonsuz
zaten ben de illa boşanıcam demiyorum
ölçüp biçiyorum işte
 
Simdi bir falci bulsam bana yarin 100 milyon Euro lottodan kazanacaksin dese vallahi bugünden itibaren dünya turuna cikarim.
Yani acaba gelecegimizi bilmemekmi iyi, yoksa bilmek dahami iyi onuda bilmiyorum.
Tabiki yinede tahminler yürütmek lazim, bir yere dogru sürmek lazim hayatdaki yolunu.
Keske bilsemde sana yardimci olabilsem.
Hayat riskleri göze almadanda cok SIKICI olabilir.
Saraylima katiliyorum cok icten ve candan yorumlar yazmis.
Ama suda var her insan bir degil, bazilari mutlulugu yas ilerledikce büyüyor.
Bazi insan vardir, gencligini hic yasayamamisdir, ve hersey para degil diyip, 35 inden sonra, veya 40 dan sonra veya 50 sinden sonra tekrar icindeki özlemleri yasayabilmek icin özgürlügüne kavusabilmek icin sil bastan baslar.
Hangisi dogru bilmiyorum, o insanin gercekten kaLbini ve gönlünü dinlemesi sart, baska bende bir sey diyemiyorum.
 
Sizin konuyu açarken yazdığınız ilk mesajınızı okuduğumda sanki ben yazmışım sandım.Duygularıma tercüman olmuşsunuz.Kendi gerçeğimi yazmışım gibi.Benimde içimdeki duygular hemen hemen aynı.Ben de 14 senelik evliyim.40 yaşındayım.Eşimde ben de öğretmeniz.Bunca sene sonra geriye dönüp baktığımda sadece çocuklarım güzel.(biri 13 diğeri 7 yaşında iki kızım var.)Ben de eşim tarafından hiç sevilmediğimi düşünüyorum.Bunu hiç hissetmedim.Sevgi,saygı ve değer görmedim.Ama bunun dışında alkol,kumar,kadın,fiziksel şiddet hiçbiri yok.Çocuklarla da ilgilenir.İyi bir babadır.Ancak benim gönlüme,ruhuma hiçbir zaman eş olamadı.Yani biz eş olamadık.Çok farklı dünyaların insanlarıyız.Bazen ben de kendi duygularımı sorguluyorum.Onu sevip sevmediğimi bile bilmiyorum.Bizimkisi sevgiden çok bir alışkanlık diye düşünüyorum.Hiç sohbet bile edemeyiz,konuşamayız.O yüzden de herkes ayrı takılır.Birlikte zevk almıyoruz.Hatta daha çok geriliyoruz.Çünkü fikren ve ruhen anlaşamıyoruz.İçimde çok büyük bir sevgi açlığı var.İnsanın ruhunda vardır sevgiye ve iltifata ihtiyaç duymak.Ama şunu anladım ki; şu saatten sonra herşey için çok geç artık.Bundan sonra çocuklarımın mutluluğu için yaşıyorum.İçimde fırtınalar kopsada.Şairin dediği gibi ''ölmek için çok erken,sevmek için çok geç artık...'' Gençlikte olsaydı şansınızı belki bir daha denerdiniz ama şu saatten sonra bir de çocuk olunca yeni bir başlangıç bana çok zor gibi geliyor.Bir de genç kızınız varsa üvey babanın yanında ne kadar rahat hareket edebilir ki bir düşünün.Çocukları bıraksanız dayanamazsınız.Üstelik ekonomik özgürlüğünüzde yok galiba.Ayrıca gelen kişinin nasıl çıkacağına ve mutlu olacağınıza dair de bir garantiniz yok.Daha kötüsünede düşebilirsiniz.Etrafımda çok güzel giden bir evlilik ben hiç göremiyorum.Galiba yok artık sevgi diye birşey.Özellikle erkeklerde yok bence.Allah gönlünüze huzur versin inşalllah.(benim gönlümede)
 
Son düzenleme:
edasu .!.:
Sizin konuyu açarken yazdığınız ilk mesajınızı okuduğumda sanki ben yazmışım sandım.Duygularıma tercüman olmuşsunuz.Kendi gerçeğimi yazmışım gibi.Benimde içimdeki duygular hemen hemen aynı.Ben de 14 senelik evliyim.40 yaşındayım.Eşimde ben de öğretmeniz.Bunca sene sonra geriye dönüp baktığımda sadece çocuklarım güzel.(biri 13 diğeri 7 yaşında iki kızım var.)Ben de eşim tarafından hiç sevilmediğimi düşünüyorum.Bunu hiç hissetmedim.Sevgi,saygı ve değer görmedim.Ama bunun dışında alkol,kumar,kadın,fiziksel şiddet hiçbiri yok.Çocuklarla da ilgilenir.İyi bir babadır.Ancak benim gönlüme,ruhuma hiçbir zaman eş olamadı.Yani biz eş olamadık.Çok farklı dünyaların insanlarıyız.Bazen ben de kendi duygularımı sorguluyorum.Onu sevip sevmediğimi bile bilmiyorum.Bizimkisi sevgiden çok bir alışkanlık diye düşünüyorum.Hiç sohbet bile edemeyiz,konuşamayız.O yüzden de herkes ayrı takılır.Birlikte zevk almıyoruz.Hatta daha çok geriliyoruz.Çünkü fikren ve ruhen anlaşamıyoruz.İçimde çok büyük bir sevgi açlığı var.İnsanın ruhunda vardır sevgiye ve iltifata ihtiyaç duymak.Ama şunu anladım ki; şu saatten sonra herşey için çok geç artık.Bundan sonra çocuklarımın mutluluğu için yaşıyorum.İçimde fırtınalar kopsada.Şairin dediği gibi ''ölmek için çok erken,sevmek için çok geç artık...'' Gençlikte olsaydı şansınızı belki bir daha denerdiniz ama şu saatten sonra bir de çocuk olunca yeni bir başlangıç bana çok zor gibi geliyor.Bir de genç kızınız varsa üvey babanın yanında ne kadar rahat hareket edebilir ki bir düşünün.Çocukları bıraksanız dayanamazsınız.Üstelik ekonomik özgürlüğünüzde yok galiba.Ayrıca gelen kişinin nasıl çıkacağına ve mutlu olacağınıza dair de bir garantiniz yok.Daha kötüsünede düşebilirsiniz.Etrafımda çok güzel giden bir evlilik ben hiç göremiyorum.Galiba yok artık sevgi diye birşey.Özellikle erkeklerde yok bence.Allah gönlünüze huzur versin inşalllah.(benim gönlümede)
Genişletmek için tıkla...

amin teşekkür ederim de
yeni bir başlangıç illaki yeni bir erkekle mi olur bunu anlayamıyorum ben
yani erkeksiz bir yaşam mümkün değil mi
bahsettiğim gibi ekonomi benim için işin en kolay yanı
ama giden gençliğime
gösterdiğim onca çabaya
mücadele ederken döktüğüm gözyaşlarına
yitip giden umutlarıma acıyorum ben
sadece mutlu olmak için evlenmiştim
hayallerim yıkıldı
bunlar az şey mi
ömür dediğin zaten ne kadar ki
boşa geçmiş sayıyorum yıllarımı
işte bu duygular beni düşünmeye sevkediyor
acaba kalan ömrüm de mi ziyan olacak korkusuna kapılıyorum
benim için uygun olan battı balık yan gider mi
yoksa zararın neresinden dönülse kardır mı?
işte bunu sorguluyorum
bitirmeden önce çözüm için her yolu deniyorum ki vicdanım rahat etsin
bari ömrümün kalan yılları için kendi hatalarımın kurbanı olmayayım
gayem bu yönde
 
Her tercih bir vazgeçişse eğer yanlış tercih yanlış şeylerden vazgeçtiğimizi göstermez mi bize?
Erkeksiz de hayat pek tabi sürdürülebilir.Bazıları için.
Sevilmeyi,romantizmi,duyguları önemseyen kadınlar için yemeğin tuzsuz tarafından yemek gibidir.
Yılların bıkkınlığı size bunları söyletiyor belki..Köprüleri yakın yeni sulara yelken açın demiyorum diyemem..O sizin kendi kararınız olacak.
Ama yaş kaç olursa olsun aşk da var tutku da..Her ilişki bir süre sonra aynı oluyor diyenlere inanmayın.Yok öyle bir şey..
Bunca aşk şarkısı,şiiri boşuna mı..Ayrıca 40 lı yaşlar kadınların kimliklerini tam buldukları yaş..Ne istediğimizi biliyoruz.
Ben bu yola üç gün mutlu yaşayacaksam da yaşamak istiyorum diye çıktım.Yolun başı çok zahmetliydi elbette.
şimdi ise dik yamaçlardan inerken ,sonunda yeşilliğin içinden görünen o güzelim denize kavuşmak unutturdu tüm geçen yılların hüznünü..
Sınavdı diye düşünmekten başka şey rahatlatmıyor insanı.10 yıl 15 yıl 20 yıl değil sonunda bu denize kavuşmak varsa bir ömür feda olabilir..
Kendi denizinize kavuşabilmeniz dileği ile...
 
Paradoks .!.:
Her tercih bir vazgeçişse eğer yanlış tercih yanlış şeylerden vazgeçtiğimizi göstermez mi bize?
Erkeksiz de hayat pek tabi sürdürülebilir.Bazıları için.
Sevilmeyi,romantizmi,duyguları önemseyen kadınlar için yemeğin tuzsuz tarafından yemek gibidir.
Yılların bıkkınlığı size bunları söyletiyor belki..Köprüleri yakın yeni sulara yelken açın demiyorum diyemem..O sizin kendi kararınız olacak.
Ama yaş kaç olursa olsun aşk da var tutku da..Her ilişki bir süre sonra aynı oluyor diyenlere inanmayın.Yok öyle bir şey..
Bunca aşk şarkısı,şiiri boşuna mı..Ayrıca 40 lı yaşlar kadınların kimliklerini tam buldukları yaş..Ne istediğimizi biliyoruz.
Ben bu yola üç gün mutlu yaşayacaksam da yaşamak istiyorum diye çıktım.Yolun başı çok zahmetliydi elbette.
şimdi ise dik yamaçlardan inerken ,sonunda yeşilliğin içinden görünen o güzelim denize kavuşmak unutturdu tüm geçen yılların hüznünü..
Sınavdı diye düşünmekten başka şey rahatlatmıyor insanı.10 yıl 15 yıl 20 yıl değil sonunda bu denize kavuşmak varsa bir ömür feda olabilir..
Kendi denizinize kavuşabilmeniz dileği ile...
Genişletmek için tıkla...

bende yeni bir arayışa girip yeni birini tanıyıp güvenip ilişki oturtmaya çalışacağıma, bu saatten sonra elimde kalanlarla bir erkek beklentisine girmeden yola devam etmek isterdim. hayat bu olursada olur. ama boşanayımda yeni bir aşk bulayım diye yola çıkmazdım.bunca aşk şiiri şarkısı sadece pazarlamadan başka bişey değil, yalnız aşkla mutlu olunmuyor, olursada çok kısa süreli olur hem aşkında ızdırabı var. tabi aşk bambaşka şekillerdede olabilir, insan herşeyi aşkla sevebilir. ama ben inanmıyorum aşksızlıktan boşanmak istediğini ,anlaşılmamaktan, sesini duyuramadığından, 2 kişilik yalnızlıktan kurtulmak istediğini düşünüyorum,
 
elifbi .!.:
bende yeni bir arayışa girip yeni birini tanıyıp güvenip ilişki oturtmaya çalışacağıma, bu saatten sonra elimde kalanlarla bir erkek beklentisine girmeden yola devam etmek isterdim. hayat bu olursada olur. ama boşanayımda yeni bir aşk bulayım diye yola çıkmazdım.bunca aşk şiiri şarkısı sadece pazarlamadan başka bişey değil, yalnız aşkla mutlu olunmuyor, olursada çok kısa süreli olur hem aşkında ızdırabı var. tabi aşk bambaşka şekillerdede olabilir, insan herşeyi aşkla sevebilir. ama ben inanmıyorum aşksızlıktan boşanmak istediğini ,anlaşılmamaktan, sesini duyuramadığından, 2 kişilik yalnızlıktan kurtulmak istediğini düşünüyorum,
Genişletmek için tıkla...


İlk başlarda düşünce sadece bu oluyor zaten canım.Yılların birikmişliği içinde
kimse hemen ayrılıp da aşk peşine düşemiyor.Kendini tamir ettikçe gözlerine yeniden ışık
geldikçe o seni buluyor zaten.Bulmaya da bilir.Hayat olacakları planlamakla geçebilir mi? Olmasını arzularız o başka
Senin konunu da takip ediyorum.Boşanmak çözüm mü? Bana göre öyleydi sana göre olmayabilir.Şartlar farklıdır belki,belki de
vazgeçmek istemiyorsundur.Saygı duyarım.Herkes yaşadığını bilir.
Aşksızlıktan da boşanabilir insan neden olmasın.Herkesin ayrı bir sebebi var.Umutsuz olmasın kimse diye yazdım o satırları.
Gerçekten herkes aynı değil.
 
Paradoks .!.:
İlk başlarda düşünce sadece bu oluyor zaten canım.Yılların birikmişliği içinde
kimse hemen ayrılıp da aşk peşine düşemiyor.Kendini tamir ettikçe gözlerine yeniden ışık
geldikçe o seni buluyor zaten.Bulmaya da bilir.Hayat olacakları planlamakla geçebilir mi? Olmasını arzularız o başka
Senin konunu da takip ediyorum.Boşanmak çözüm mü? Bana göre öyleydi sana göre olmayabilir.Şartlar farklıdır belki,belki de
vazgeçmek istemiyorsundur.Saygı duyarım.Herkes yaşadığını bilir.
Aşksızlıktan da boşanabilir insan neden olmasın.Herkesin ayrı bir sebebi var.Umutsuz olmasın kimse diye yazdım o satırları.
Gerçekten herkes aynı değil.
Genişletmek için tıkla...

ben o ilk başlardaki düşüncelerdeyim, belkide ayrılsam ortamım değişse isteyebilirim büyük konuşmam,aşkıda herdaim taze tutmak meşakatli iş, günlük hayatın dertlerinde uçup gidiyor. ama isteyen herkez bulsun.
 
Paradoks .!.:
Her tercih bir vazgeçişse eğer yanlış tercih yanlış şeylerden vazgeçtiğimizi göstermez mi bize?
Erkeksiz de hayat pek tabi sürdürülebilir.Bazıları için.
Sevilmeyi,romantizmi,duyguları önemseyen kadınlar için yemeğin tuzsuz tarafından yemek gibidir.
Yılların bıkkınlığı size bunları söyletiyor belki..Köprüleri yakın yeni sulara yelken açın demiyorum diyemem..O sizin kendi kararınız olacak.
Ama yaş kaç olursa olsun aşk da var tutku da..Her ilişki bir süre sonra aynı oluyor diyenlere inanmayın.Yok öyle bir şey..
Bunca aşk şarkısı,şiiri boşuna mı..Ayrıca 40 lı yaşlar kadınların kimliklerini tam buldukları yaş..Ne istediğimizi biliyoruz.
Ben bu yola üç gün mutlu yaşayacaksam da yaşamak istiyorum diye çıktım.Yolun başı çok zahmetliydi elbette.
şimdi ise dik yamaçlardan inerken ,sonunda yeşilliğin içinden görünen o güzelim denize kavuşmak unutturdu tüm geçen yılların hüznünü..
Sınavdı diye düşünmekten başka şey rahatlatmıyor insanı.10 yıl 15 yıl 20 yıl değil sonunda bu denize kavuşmak varsa bir ömür feda olabilir..
Kendi denizinize kavuşabilmeniz dileği ile...
Genişletmek için tıkla...

işte ben de başı çok zahmetli olan bu yola o güzelim denize ulaşırım diye katlandım
ama artık ulaşıp ulaşmayacağımdan emin değilim
çölde serap gibi geliyor bana
herkes denizi göremiyor ne yazık ki
evet evet hep göreceğim umudu ayakta tuttu beni
ama şimdi kendimi basbayağı enayi gibi hissediyorum
boşa kürek çekiyorum zannındayım
 
Paradoks .!.:
İlk başlarda düşünce sadece bu oluyor zaten canım.Yılların birikmişliği içinde
kimse hemen ayrılıp da aşk peşine düşemiyor.Kendini tamir ettikçe gözlerine yeniden ışık
geldikçe o seni buluyor zaten.Bulmaya da bilir.Hayat olacakları planlamakla geçebilir mi? Olmasını arzularız o başka
Senin konunu da takip ediyorum.Boşanmak çözüm mü? Bana göre öyleydi sana göre olmayabilir.Şartlar farklıdır belki,belki de
vazgeçmek istemiyorsundur.Saygı duyarım.Herkes yaşadığını bilir.
Aşksızlıktan da boşanabilir insan neden olmasın.Herkesin ayrı bir sebebi var.Umutsuz olmasın kimse diye yazdım o satırları.
Gerçekten herkes aynı değil.
Genişletmek için tıkla...

aşka ve evliliğe inancım eksilerde canım artık aşk deyince gereksizlik evlilik deyince sorundan başka birşey gelmiyor aklıma
 
Elbetteki ayrılınca illa ki hayatınızda birisinin olması gerekmez.Ama yalnızlık da zordur.Özellikle de çocuklar evlenip gidince.Yaş ilerledikçe bir eşe ihtiyaç duyabilirsiniz.Ama derseniz ki ben yalnız yaparım ve öyle daha mutlu olurum tabi ki hayat sizin.Kendinizi yine en iyi siz bilebilirsiniz.Allah hakkınızda hayırlı olanı versin.

Yaklaşık 3 yıldır şiir yazıyorum.Bu evlilik beni en sonunda şair yaptı.Yazmak rahatlatıyor beni.Sizin ve benim gibilerin ruh halini anlatan bir şiirimi paylaşmak istiyorum.

İKİ KİŞİLİK YALNIZLIK

Ne hayallerle girmişlerdi
Bir zamanlar dünya evine
Aradan geçen uzun yıllar süresinde
Kaybolup gittiler duygu dehlizinde
Onları bir arada tutan mecburiyetlerinde
Mutlu değildi aslında her ikisi de
Bu nasıl bir kaderdi ki böyle
Kesişmişti yolları bir şekilde
İki yabancı gibiydiler aynı evin içinde
Nasıl gelmişlerdi kim bilir bu hale
Dokunamıyorlardı artık
Birbirlerinin yüreklerine
O karanlık gecelerde
Çekiliyorlardı sessizce köşelerine
Bakmaz olmuşlardı artık
Birbirlerinin gözlerine
Hasret kalmışlardı gönülden gönüle
Bir güzel muhabbete
Kıvranıyorlardı yalnızlığın pençesinde
Kalan son ümitlerini de
Serdiler güneşe
Bulut bulut gözlerinde
Yaşlar yağmur olmuş
Akıyordu yerlere
Umutsuz ve de çaresizce
İki kişilik yalnızlığın cenderesinde...

(EDASU)
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
X