Kadın kanser olmuş. Hala tadımız kaçmasın diyor kadın.
Ay valla görümce adayıyım. Şöyle bir empati yaptım da, gelin annemin hastalığı için tadımız kaçacak şimdi dese var ya...
Bilmesek zamanında yazdıklarınızı hani.. Kıyamet falan kopmadı, son kuruşları sayıyoruz demiştiniz o kadar kötüydü ekonomik durumunuz, temizlikçi tutmak seçenek bile değildi, hatta annenize kızıyordunuz kaynana kadar peşimde koşmuyor meydanı ona bıraktı diye.
Eşimle ne kadar huzurluysam kaynana ile o kadar huzursuzum. Oturmaya bile gelsek diken üstündeyim ve bu konu da samimiyet ilerledikçe cozuttu. İnanilmaz şekilde kuralları olan bi kadın. Evinde hiç huzurla hareket edilmiyor. Anlatamıyorum ki burdaki insanlara. Gerçekten yaşanması lazım.
Siz kaynana görmemişsiniz yahu, kaynana dediğin g.t gibi galiba herkes en büyüğü kendinde sanıyor.
Ay ne yaptıda huzursuzsunuz? İki laf sokuyor diye mi? Sizde altta kalmayın ne gerek var huzursuz olmaya.
Olayların konudan sonrası da vardı. Son kuruslara rağmen şartları zorladım az cok ne olacağı iyice belli olunca ama olmadı. Hala daha kendi hariç hepimizin özellikle annemin yaptığı işin lafını ediyor. Dünyada temizlikten bir ben mi anliyorum anlamadım ki şeklinde sürekli konuşuyor. Bunlar sizce normal mi gerçekten? Bunları duyup duyup hala ay olsun sonucta kötü kadın değil diyebilmeli miyim? Bu kadar sorun bende mi gerçekten?
Ben eski konularınızi dediğim gibi bilmiyorum. Belki siz haksizsinizdir. Ama bu konuda duygularınız dolayısı ile yargılayamam .Kimse zorla mutlu olamaz, kimse zorla sevemez ve de kimse zorla üzülemez. Eşinize söyleyin tek başınıza taşımayın.
Neden sevinecektiniz ki kadın kanser riski taşıyor diye anlamadım. Benim annem kanser hastası benzer düşünceleri eşim taşısa çok üzülürdüm. Kayınvalidenizin size tavrını bilmiyorum belki haklısınız belki haksız ama hastalık bu. Bugünün yarını var, karnınızda bebeğiniz var, çok güvendiğiniz sağlığınız yarın bozulursa başkalarının sevinç malzemesi olabilme potansiyeli korkutmuyor mu sizi?
Açıkçası temizlik hastası bir insanın bunu yapması gayet normal.
Eşinizle musmutlu huzurlu yaşayıp gidersiniz
Böyle biseye zaten sevinmem mümkün değil. Sevinme kısmını uzulmeme durumumu vurgulamak için yazdım orda. Üzülmedim ama sevinmedim de tabikide diyerek. Yani hissiz kaldım. Yoksa dusmanimda olsa biri hasta diye mutlu olcak bir insan değilim. O kadar da değil yani.
Niye ki? Ben iş yerinde 10 kişi üstüme gelse çatır çatır cevabını veririm. Ama özel hayatımda laf sokan birini niye çekeyim? Ömür boyu kendi evine geldiklerinde niye huzursuz otursun konu sahibi? Niye sürekli laf yetiştirmekten uğraşsın ki?
Ya klasik kaynana işte kadın. 10 kişiden 8'inin kaynanası aşağı yukarı böyle.
Benimde anlatmaya çalıştığım tam olarak bu. Burdaki tüm kadınlar maşallah hepsi dimdik cevap veren kadınlar sanırım. Vallahi imreniyorum ama gerçek hayat bu değil bence. Konu actikta bunu daha iyi anlıyorum.
Bence bu kadar içselleştirmeyin sadece manevi olarak destek olun yeter , herkes kendi kaderini yaşıyor bunun sizle alakası yok ki , üzülmek konusunda da belli ki zaten sevinmemissiniz kendinizi yerlere vuracak haliniz yoktu tabi , bu süreçte sadece dua edin iyi temenniler teselliler verin yeter, ayrıca çocuk bakımına da zaten karışmamalı bunun hastalıkla falan ilgisi yok , belli ki zor bir kadın siz üstünüze düşeni yapın geri çekilin, kötü sonuç çıksa bile evlatları gerekeni yapar , şuanda sadece bebeğinizi ve kendinizi düşünün, bu arada eski konularınızı bilmiyorum ama hoş şeyler yazmamışlar yeni gördümKızlar merhaba. Eski konulardan bilenler bilir kaynana çok zor bi karakter. Hamileyim,doğuma 1.5 ay falan kaldı ve özellikle doğumdan sonra herşeye çok karisacagindan adım gibi eminim. Şimdiden yok artık yalnız kalamazsin yok bilmem ne diye yeterince darliyor. Allah biliyor özellikle çocuk doğduktan sonra bi şekilde benden uzak olsun diye çok geçirdim içimden. Gel gelelim 2 gün önce göğsünde sertlik farketmiş doktora gitmiş ve mamografi çekilmiş. Sonucunda kitle tespit edilmiş şimdi ne olduğu araştırılacak. Aynı şeyi bundan 2 yıl önce kardeşi yaşamıştı ve kanser teşhisi kondu tedavisi hala devam ediyor. Bu aşamada bildiğiniz vicdan sorgulaması yaşıyorum. Ağlayarak sadece bana anlattı,ben daha paşamı büyütmek istiyorum vs dedi ama gelin görün ki üzülebildim mi hayır. Sevindim mi ona da hayır. Eşime ve gorumceme durumu ne olduğu kesinleşince soyleyecekmis. Sanada soylemicektim ama soyliyim dedim diyo ki o da tuhaf geldi. Şimdi eşime soylediginde bilmiyor gibi saçma sapan rol yapmak zorunda kalcam. Zaten uzulemedigim için de ilk duyunca bi tepki vermek zor oldu. Üzülemediğim için kötü bir insan mıyım sorgulaması yaşıyorum ama birlikte yaşamak zorunda kaldığımız süreç itibariyle gerçekten çok bunalttı beni ve kafa yapilarimiz gram uymuyor. Sadece eşimden dolayı alttan alıyorum. Şu anda bile kötü bişey tespit edilirse eşim üzülecek tadımız kaçacak endişesi hissediyorum sadece ve sonra kendime kızıyorum. Bu normal gelmeyen ama aşamadığım duyguyla ne yapicam ben. Gerçekten gaddar,ruhsuz falan mı oldum
ben de bunu yazacaktım.mesela ben dımdızlak tek tabancayım anne baba kardeş yani zaafım yok,çocuğum yok,kısaca kendi sağlığımdan başka kıymet verdiğim bir şeyim yok eşim dışında.ama bu kadar büyük konuşmaya cesaret edemem.
Bakmayacagim için demiyorum altını kalın kalın cizeyim önce ki burdan da farklı anlamlar çıkmasın tamamen yazdiginiza cevap vermek için yazıyorum daha geçen hafta yaşlanınca hasta olunca kim bakcak ki bana tabiki gelinim diye bir cümle çıktı kendisinin ağzından.
