Tamamen obsesif kompülsif bozukluktu bendeki. Kafadan atılamayan takıntılı düşünceler. Her konuda olabilir, vicdan azabı çekip durmadan suçlarınızı düşündürtebilir, hasta olmaktan endişe ettirip takıntılı evhamlı hareketler yaptırabilir, sürekli sevdiklerine bir şey olma korkusu ve bunu kafadan atamama şeklinde baş gösterebilir. Herkeste farklı günyüzüne çıkar maalesef bu illet.
Ben direkt her olayda kendimi çok suçluyorum, olanları kafamdan atamıyorum durmadan kendimi sorguluyorum, acaba karşıdaki bana takar mı, küser mi, hayatından çıkarırı mı, düşündükçe düşüncelerim daha da sonsuzluğa çıkmaza gidiyor dedim. Ayrıca evham ataklarım oluyor, çocukken de vardı. mesela annem babam yaşıyor mu diye kontrol ederdim çocukken maalesef.
İhmal edilmiş çocuklardık, kendi değerimizi bilemeyen yetişkinler olduk. İnanır mısınız halen kendimi sevmeyi öğrenmeye çalışıyorum. Bu yol zor ama sonu güzel olacak diyelim.