İnsanlardan o kadar bıktım ki,hangi birini ,nasil anlatacağımı bilmiyorum. 6sene önce evlenip İzmir'den İstanbul'a geldim.annem gerçekten melek gibi bir insan kimse için kötü düşünmeyen,kimseye yük olmayan,en ufak zararı dokunmayan bir insan.onu bırakıp çok zor insanların içine geldim..annemin hasreti o kadar içimi yakıyor ki.Eşimin ailesi gerçekten çok sorunlu,aralarında birlik yok,düzenleri hiç olmamış,her biri ayrı dert geldiğimden beri.Kendileri de hiç bir zaman birbirleriyle anlaşamıyorlar,ben nasıl anlaşacağımı şaşırdım artık. Onlar için hiç bir şey yapmak içimden gelmiyor.Karadeniz den bir memlekette evleri var,orası çok soğuk oldu kp kaç kez hastalandı, gelmek istediler, ben de aslında onlarla yaşamanın çok zor olacağını bildiğim halde acıyıp tamam dedim. 10 gün oldu hemen hemen buraya geleli kv kp bizdeler. Elimden geldiği kadar rahat ettirmeye çalıştım.2 ay durup gideceklerini söyledi. Kötü bi şey düşünmedim ve söylemedim de.ama her dakika yanlarında oturamıyorum. Kp zaten hiç konuşmayan biri, kimsenin muhabbet edebileceği biri değil çünkü çok sınırlı konuşabildiği şeyler, bi iki cümle kurar ötesi yok yani hiç kimse onla oturup uzun konuşamaz. Yanında bazen oturdum elimde dikilecek eşyalarımı diktim ama yok yani bir yerden sonra benim de ona bir şeyler bulup anlatmam mümkün olmuyor ben sürekli bir şeyler üretip kendi kendime anlatamam ona. Bazen odama gidiyorum kitap okuyorum, telefona bakıyorum, temizlik ,yemek yapıyorum evde .onlar geldi diye bırakıp bir yere gitmedim hiç. Esimin teyzesi var geldim geleli ilk günden bana kötü niyetli yaklaştı,sürekli laf çarptı yeni gelinler boyle yeniler şöyle ,insana bi bardak su vermez ölüme terk ederler filan dedi yanimda ,biz hic insan değilmişiz demek ki filan dedi bana cok eziyet verdi haksizlik yapti cok.hamileligimi,logusaligimi zehir etti.birbirimizi sevmiyoruz kadınla yani. Görüşmüyorum elimden geldiğince. Bugün o teyzesine telefonda anlatırken duydum,insanın kendi evi gibi olmuyor, çok sıkılıyorum, bi an önce hava ısınsın da kendi evime gidiyim diyordu. Cok şaşırdım acaba benim yaptığım bir şey mi rahatsız etti dedim. O teyzesinin de hoşuna gitmiş olacak ki kaç sefer üst üste onu aradı,kaynanami aradı. Belki de evde sorun mu oldu diye düşünmüştür.mutsuzluktan ,kavgadan beslenen biri. O kadar canım sıkıldı ki.cevremde de aynı memleketten insanlar var ,onlardan da bıktım aynı sebeplerden, dost mu düşman mı oldukları belli değil, birlikte oturduğumuz bi ortamdan kim giderse hemen arkasından dedikodusunu yapmaya başlıyorlar, insanlarda sürekli kusur arıyorlar, bazen olmayan şeyi bile söylüyorlar. Ben bu ortamdan komsuluklarindan bıktım, biraz kendimi çektim ,şimdi de kp böyle şikayet eder gibi beni sevmeyen insana anlatınca canım o kadar sıkıldı ki.kv niye öyle diyosun seni evden kovuyorlarmis gibi dedi.git yürüyüş yap disarda ,namaz vakitlerinde mescide git değişik insanlar görürsün dedim.hic bir yere gitmek istemiyor çıkmıyor.ben de her dakika onunla oturamam.daha anlatsam eşimin ailesinde olan çok şeyler beni aşırı yordu.insanlarin derdinden öyle bıktım ki herkesten uzaklaşmak kendi kabuğuma çekilmek istiyorum hiç keyfim kalmadı çevremdeki insanlar yüzünden.
inşallah kızımda benden uzakta olmaz.
