Lohusa depresyonu

Ilk basta iyi gelmeyen insanlarla gorusmeyin bu insan kaynananiz olsa bile, sonra esinizden izin almayin siz bir yetiskinsiniz, ve kendinize iyi gelen seyler yaptin, sizi anlayabilecek insanlarla konusun en onemlisi bir psikolog bulun.
 
Eşimden tam izin almıyorum yani annemlere gitmeme bir şey demiyor ama misal bugün gece 3 e kadar çalışacak bende annemlerde kalıyım mı dedim hayır dedi uzatmak istemedim gerginlik yaşanmaması için.
Annemlerden eve geldiğimde bazen kendimi çaresiz hissediyorum.
Kaynanam lohusayken beni o kadar bunaltı ki yok şu adet yok bu adet yok benim dediklerim saçma geliyor ama annenin dedikleri mantıklı geliyor inanin bazen kızımı sevmesini bile istemiyorum.
 
Selam arkadaşlar,

inanin nerden başlayacağımı hiç bilmiyorum.

Eşimle 3 sene olacak evleneli ve 6 aylık bir kızımız var.

Lohusayken kızım kolik bir bebekti sürekli ağlıyordu ve hiç durmuyordu.

Kaynanam sürekli aç olduğunu söylüyordu ama kilo alımı almasından gereken fazlaydı.

Sürekli sütümün yetmediğini ima ediyordu.

Hatta geldi yanımızda kaldı evim küçük olduğu halde ve istemediğim halde yinede eşimin hatırına sesimi çıkarmadım.

Tabi bende lohusa depresyonu başladı kızım ağladıkça bende ağlıyorum felan.

Annemlerde kalmak istedim eşim sürekli çocuk kırklı diyip duruyordu.

Birgün artık baya fenalaştım kaynanamın yanında baya bi ağladım artık akşam olsun istemiyorum diye.

Kaynanam eşimle konuştuktan sonra eşim tamam dedi.

O kadar zoruma gitti ki, benim halimi görüp düşünmemesi ve annesinin laflarıyla hareket etmesi.

Birde annesigilde kalmamızı istedi.

Biraz tartıştık işte ben lohusayım yanımda hiç olmuyorsun felan birde hani yeni doğum yapmışım terli felan insan kendi babasının evinde daha rahat ediyor ve insan anne olunca kendi annesine daha çok ihtiyaç duyuyor.

Her neyse sonra gittik annemlere kaldık orda 1 hafta sonra eve geldik yine kötü oldum.

Ve yine annemlere gittik 2 hafta kaldık bu sefer, ordaykende yine ağlıyorum felan.

Bana destek olacağı yerde ve sevgisini göstereceği yerde bana sanki hep nefretle baktı akşamları artık hiç sarılmıyordu.

Ben arkamı dönüp her akşam ağlıyordum.

Bana kendimi o kadar yalnız hissettirdi ki hala içime sapladı o duygular hiç gitmiyor.

Sanki eşimle birbirimizden o kadar soğuduk ki artık.

Arada annemlerde kalmak istiyorum 1 geceliğine felan hiç izin vermiyor.

Daha inanın o adar çok şey var ki anlatacak.

Nerden başlayıp nerden bitirsem hiç bilmiyorum.
Son zamanlardaki konulara bakıyorum da maalesef insanların algıları çok zayıf. Bunu sizin için demiyorum. Eşiniz ve kayınvalideniz yani. Eşinizin şu an öncelikli düşünmesi gereken siz ve bebeğiniz. Anne yarıştırması yapmakla ne elde edeceğine inanıyor anlamıyorum. Zararlı çıkacak olan yine kendisi ve çekirdek ailesi. Ama yok olmadık şeylerde izin vermeyecek, olmadık şeylere göz yumacak. Akıl tutulması, algı kapanması yaşıyor bu insanlar herhalde. Annesi inat edip kalıp da size eziyet edip ne elde edecek, eşiniz annesine haksız bir konuda toz kondurmasa ve müdahele etmese eline ne geçecek? Demek ki bunları düşünemiyorlar maalesef. Hep zarar yine, hem çekirdek ailenize hem de düşününce kadının da kendi evladı, gelini ve torununu da olumsuz etkileniyor. Şımardığınızı bile düşünüyor olabilirler ki lohusa depresyonundan bihaberler gibi gözüküyor. Birinin eşinize lohusa depresyonunu pek çok kadının yaşadığını ve yaşanan olumsuz olaylarla, annenin yeterli desteği alamaması ile uzadığını falan anlatması lazım. Böyle görmezden gelerek, iletişimi keserek ve destek olmak yerine köstek olarak kendi kendini baltalıyor hiç haberi yok. Bir psikoloğa gitmeye ne dersiniz acaba? Bu durumu tek başınıza bu anlayışsız insanlarla atlatabilmeniz zor görünüyor.
 
Bir seans aldım. O da bana eşinizle konuşmayı deneyin felan diyor ama eşime uymayan bir konu olunca o konu hakkında konuşmuyor susuyor.
Hemen Hemen hergin annesiyle görüntülü konuşur bende konuşurum ama o evde olmadığı zaman, rahatsız olmasın diye.
Birde sürekli cimcime ne yapıyor bi sevmeler felan sinir oluyorum.
Bana yaptıklarından sonra bi soğudum kadından.
Yok şu adet yok bu adet. Ben adetlere felan önem vermem namazımı kılarım dualarımı okurum hurafelere çok inanıyor.
Sanki bi oğlu benim eşim herşeyı eşime yaptırıyor.
 
Selam arkadaşlar,

inanin nerden başlayacağımı hiç bilmiyorum.

Eşimle 3 sene olacak evleneli ve 6 aylık bir kızımız var.

Lohusayken kızım kolik bir bebekti sürekli ağlıyordu ve hiç durmuyordu.

Kaynanam sürekli aç olduğunu söylüyordu ama kilo alımı almasından gereken fazlaydı.

Sürekli sütümün yetmediğini ima ediyordu.

Hatta geldi yanımızda kaldı evim küçük olduğu halde ve istemediğim halde yinede eşimin hatırına sesimi çıkarmadım.

Tabi bende lohusa depresyonu başladı kızım ağladıkça bende ağlıyorum felan.

Annemlerde kalmak istedim eşim sürekli çocuk kırklı diyip duruyordu.

Birgün artık baya fenalaştım kaynanamın yanında baya bi ağladım artık akşam olsun istemiyorum diye.

Kaynanam eşimle konuştuktan sonra eşim tamam dedi.

O kadar zoruma gitti ki, benim halimi görüp düşünmemesi ve annesinin laflarıyla hareket etmesi.

Birde annesigilde kalmamızı istedi.

Biraz tartıştık işte ben lohusayım yanımda hiç olmuyorsun felan birde hani yeni doğum yapmışım terli felan insan kendi babasının evinde daha rahat ediyor ve insan anne olunca kendi annesine daha çok ihtiyaç duyuyor.

Her neyse sonra gittik annemlere kaldık orda 1 hafta sonra eve geldik yine kötü oldum.

Ve yine annemlere gittik 2 hafta kaldık bu sefer, ordaykende yine ağlıyorum felan.

Bana destek olacağı yerde ve sevgisini göstereceği yerde bana sanki hep nefretle baktı akşamları artık hiç sarılmıyordu.

Ben arkamı dönüp her akşam ağlıyordum.

Bana kendimi o kadar yalnız hissettirdi ki hala içime sapladı o duygular hiç gitmiyor.

Sanki eşimle birbirimizden o kadar soğuduk ki artık.

Arada annemlerde kalmak istiyorum 1 geceliğine felan hiç izin vermiyor.

Daha inanın o adar çok şey var ki anlatacak.

Nerden başlayıp nerden bitirsem hiç bilmiyorum.
Merhaba. Şimdi nasılsınız ruh haliniz düzeldi mi
 
X