Kadınlar kulübünün birbirini görmeden destekçi olan müthiş kadınları
bir süredir bi konu aklıma takılıyor. Simdi de bebeğimi sallarken k.k' da vakit geçiriyordum. Öyle konular var ki; kadın yok sayılıyor, şiddet görüyor, o oluyor bu oluyor herkes sorun başkası değil kocan diyor üyeler seviyorum da seviyorum diyor.
'Bundan sana ne?" diyebilirsiniz. Benim sorunum burda başlıyor. Bu kadar nasıl sevebiliyorlar diye düşünüyorum. Ben sanki kimseyi gerçekten bu kadar sevmiyorum gibi hissediyorum. İnsanlar neler neler yaşıyor yine de çok sevdikleri biri var diyorum. Bana destek olan iyi bi kök ailem var(annemle sorunlarım vardı evlendikten sonra zamanla duzelttik.), Eşimle sorunlarım vardı onları aşarak evliliğimizi bir düzene koyduk denebilir. Çocuklarım var biri 3 yaşında biri 2 aylık.
Ama ben o koşulsuz sevgiyi veremediğimi düşünüyorum. Sevgi ne demek anlamadığımı hissediyorum. Acaba ben sevildiğimi hissetmiyorum da o yüzden böyleyim diyorum. Benim gerçekten sevmek için sevilmeye mi ihtiyacım var.
Bu dert edilecek bir mevzu mu ben mi abartıyorum onu da bilmiyorum. Sanırsam biraz kafam karışık.
not: Güvenli bağlanma ve öz şefkat üzerine de eğitim alıyorum