Britishler yukarıda bir arkadaşın da yazdığı gibi çok sırnaşılmasından hoşlanmıyor.Benim kedilerim genelde tekirdi.
Profil fotoğrafımdaki British kedimi kucağıma alıştırmıştım aslında.
oğlum alıyor hiç kaçmıyor değişir mi bilmiyorum ama yabancılardan kaçıyor 
Eşimde bana bu yüzden kızıyor hiç çabalamıyorsun nasıl alışmayı düşünüyorsun diyor? Haklı, deli oldum sahiplenmek için, o kucağında uyutuyor bende tık yokSanki konuyu ben açtım :) 3 gun önce evcil hayvan sahiplendik ve ben 35 yıldır bir hayvana elimi suremeyen ben korkularımı yenmek için ve bu sevgiyi kacirmamak icin bir adim attim. Ilk günden kendimi zorladim ve hatta bayağı da kendimle mücadele verdim. Goz teması kurdum. Annesi benim dedim. Şuan çenesinin altini tutup bile sevebiliyorum kucagima alip tasiyabiliyorum bunlar benim icin bir ruya idi. Ama hala daha tedirginim elimi agzina alacak diye ödüm kopuyor dişleri kaşınıyor çünkü aslinda zarar vermr amaçlı yapmıyor biliyorum ama korkuyorum işte. Ben korktukça göz temasi kuruyorum eriyip bitiyorum
Benimki kuyruktan kafaya bir metre, 7 kiloluk bir tosunEvet şaşırıyorum 3 haftada o kadar büyüdü kii 1.resim ilk hafta, 2.resim dün çekildi
yavruluğunu hatırlamıyorum bile o kadar hızlı geçti ki. Aşırı hızlı büyüyorlar özellikle erkekler iricik oluyor. Sizinki dişi sanırım muhtemelen çok fazla büyümez. Bende şu an sevmek kendime alıştırmak istiyorum ne kadar kucaktan çok hoşlanmasa da sevmeden olmaz kiiiBenimki kuyruktan kafaya bir metre, 7 kiloluk bir tosun
Olur olur, yeter ki isteyin. Bağımlılık yapıyor kediler.Bende şu an sevmek kendime alıştırmak istiyorum ne kadar kucaktan çok hoşlanmasa da sevmeden olmaz kiii
İnşallah yaa hayal edince bile deliriyorum
Biraz rahatlamaya ihtiyacınız var hepsi bu
Bende korkardım hatta ısırıyor dediklerinde çekinirdim başına bile dokunamadım ilk sahiplendiğimde. Şimdi durmadan sever haldeyim ısırsada canım acımaz hale geldim. 2 ayda bende herşey oturdu. Bendeki erkek olduğu için kadınlara düşkün oluyormuş bir tek bana sevdiriyor kendini başkasına yanaşmaz bile. Alışmak için kendine zaman ver oyun oynat. Olta çok iyi bir oyuncak senin istediğin kadar yakınlaşır git gide sende korkunu aşarsın. Ne kadar oyun o kadar bağ kurma zaten senin çekindiğini hissediyordur.Merhaba arkadaşlar, forumun eski üyelerindenim. Eskisi gibi aktif olamıyorum çocuk, iş vs derken ama biliyorum ki insanlar’ın birbirine yardım ettiği, fikir verdiği bir platform..
Bazı korkularımdan bahsetmek istiyorum. Umarım bana ve benim gibi olan herkese bu konunun faydası olur. Ben çok korkak bir insanım arkadaşlar, bebekken bile her şeyden korkan, ürken, uykularımda sıçrayan bir bebekmişim.
Dentofobi diye bir konumda var onu yendim çok şükür, şu an 5 tane implantım var.
Lafı daha fazla uzatmadan konuya geçmek istiyorum. Her türlü kanatlı, kanatsız hayvan fobim var. Kedi, köpek görünce yolumu değiştirmedim hiç ama köpeklerin en fazla başını okşamaktan öteye gidemedim. O da hayatım boyunca bir elimin 5 parmağını geçmez herhalde, hani dur şu köpeği seveyim olmadı hiç..
Bir yerde yemek yersek ve kediler varsa ben asla rahat olamam ayaklarımı toplarım ve gözüm sürekli masanın altındadır. Ama oğluma hiç bir şekilde engel olmadım. Benim gibi olmasını istemedim.
Hep hayvanlara yaklaşsın, sevsin istedim öyle de oldu. Kedi görünce sevmeden duramazdı, köpek görünce sarılırdı ben o sevmeye giderken gözlerimi kapatırdım ya tepki verirse diye ama yine de asla dur ısırır vs diye engel olmadım.
Hep kendimi bir hayvanı sahiplendiğimi hayal ederdim, oğlumda hayvanları çok sevince radikal bir kararla yavru cins kedi sahiplendim. Çünkü gerçekten bağ kurmak doya doya sevmek istiyorum. Lakin yavrumuz 3 haftadır bizimle ben sadece kediyi sabit yatıyorken sırtını okşamaktan öteye gidemiyorum.
Kızım, canım diyorum gıırrlıyor yani bu kadar çok sevip doyasıya dokunamamak çok tuhaf, bu durum beni çok üzüyor.
İçim gidiyor resmen, daha yavru bazen oyunlar yapıyor zıplıyor, koşuyor ben odaya giremiyorum. Çoğunlukla mutfakta takılıyorum. Maması, kum temizliği her şeyi bende. Eşime her gün kızım nasıl deyip resmini istiyorum
Ve büyüyor.. İlk evimize geldiğinde avuç içi kadardı şimdi iki avuç içi kadar oldu. Şu halleri bir daha geri gelmeyecek, daha fazla kaçırmak istemiyorum..
Ne yapabilirim?
Nasıl aşabilirim?
Herkese şimdiden çok teşekkür ediyorum..
Sanki konuyu ben açtım :) 3 gun önce evcil hayvan sahiplendik ve ben 35 yıldır bir hayvana elimi suremeyen ben korkularımı yenmek için ve bu sevgiyi kacirmamak icin bir adim attim. Ilk günden kendimi zorladim ve hatta bayağı da kendimle mücadele verdim. Goz teması kurdum. Annesi benim dedim. Şuan çenesinin altini tutup bile sevebiliyorum kucagima alip tasiyabiliyorum bunlar benim icin bir ruya idi. Ama hala daha tedirginim elimi agzina alacak diye ödüm kopuyor dişleri kaşınıyor çünkü aslinda zarar vermr amaçlı yapmıyor biliyorum ama korkuyorum işte. Ben korktukça göz temasi kuruyorum eriyip bitiyorum
Tatlım, gerçekten özel bir şey yapmana gerek yok. Uyurken yanına otur ve hafif hafif okşa yeter. Bir süre sonra evde beygir gibi koşarken bile onunla oyun oynamaya başlamış olacaksın. Bu senin istesen de kacinabilecegin bir şey değil. Üstelik sadece evdekini değil dışarıda gördüğün her kediyi okşamak isteyeceksinYa inşallah ama vakit geçiremiyorum maalesef o hareketliyken ben koltukların üstüne çıkarım herhalde
Hiç şaşmaz. Her kedi tırmalama sütunlarini sevmiyor çünkü, halı olmazsa koltuk, baza ve sandalyelere sarabilir.
Kendinize zaman taniyin bence. Ayni evde yasabildiginize gore bir gelisme var. 3 hafta bu tarz bir korkuyu yenmek icin kisa bir zaman. Bir de yavru kediler cok yaramaz olurlar hep insanin ustune cikmak oyun oynamak ister. Bu durum en azindan 7-8 aylik olana kadar devam eder. Sonra durulur ve gununun cogunu uyuyarak gecirirler tabii bir tekir degilseMerhaba arkadaşlar, forumun eski üyelerindenim. Eskisi gibi aktif olamıyorum çocuk, iş vs derken ama biliyorum ki insanlar’ın birbirine yardım ettiği, fikir verdiği bir platform..
Bazı korkularımdan bahsetmek istiyorum. Umarım bana ve benim gibi olan herkese bu konunun faydası olur. Ben çok korkak bir insanım arkadaşlar, bebekken bile her şeyden korkan, ürken, uykularımda sıçrayan bir bebekmişim.
Dentofobi diye bir konumda var onu yendim çok şükür, şu an 5 tane implantım var.
Lafı daha fazla uzatmadan konuya geçmek istiyorum. Her türlü kanatlı, kanatsız hayvan fobim var. Kedi, köpek görünce yolumu değiştirmedim hiç ama köpeklerin en fazla başını okşamaktan öteye gidemedim. O da hayatım boyunca bir elimin 5 parmağını geçmez herhalde, hani dur şu köpeği seveyim olmadı hiç..
Bir yerde yemek yersek ve kediler varsa ben asla rahat olamam ayaklarımı toplarım ve gözüm sürekli masanın altındadır. Ama oğluma hiç bir şekilde engel olmadım. Benim gibi olmasını istemedim.
Hep hayvanlara yaklaşsın, sevsin istedim öyle de oldu. Kedi görünce sevmeden duramazdı, köpek görünce sarılırdı ben o sevmeye giderken gözlerimi kapatırdım ya tepki verirse diye ama yine de asla dur ısırır vs diye engel olmadım.
Hep kendimi bir hayvanı sahiplendiğimi hayal ederdim, oğlumda hayvanları çok sevince radikal bir kararla yavru cins kedi sahiplendim. Çünkü gerçekten bağ kurmak doya doya sevmek istiyorum. Lakin yavrumuz 3 haftadır bizimle ben sadece kediyi sabit yatıyorken sırtını okşamaktan öteye gidemiyorum.
Kızım, canım diyorum gıırrlıyor yani bu kadar çok sevip doyasıya dokunamamak çok tuhaf, bu durum beni çok üzüyor.
İçim gidiyor resmen, daha yavru bazen oyunlar yapıyor zıplıyor, koşuyor ben odaya giremiyorum. Çoğunlukla mutfakta takılıyorum. Maması, kum temizliği her şeyi bende. Eşime her gün kızım nasıl deyip resmini istiyorum
Ve büyüyor.. İlk evimize geldiğinde avuç içi kadardı şimdi iki avuç içi kadar oldu. Şu halleri bir daha geri gelmeyecek, daha fazla kaçırmak istemiyorum..
Ne yapabilirim?
Nasıl aşabilirim?
Herkese şimdiden çok teşekkür ediyorum..
tekirler her daim manyaktir cunku.Buna kendinizi hazirlayin 
ama alistiktan sonra da dunyanin en muhtesem hislerini yasatirlar insana. Hep birlikte cok mutlu olun insallah 
Tatlım, gerçekten özel bir şey yapmana gerek yok. Uyurken yanına otur ve hafif hafif okşa yeter. Bir süre sonra evde beygir gibi koşarken bile onunla oyun oynamaya başlamış olacaksın. Bu senin istesen de kacinabilecegin bir şey değil. Üstelik sadece evdekini değil dışarıda gördüğün her kediyi okşamak isteyeceksin
Seninle doğrudan alakalı değil ama aklıma gelmişken yazayım. Yazın bile yerde bir tane halı kalsın. Yakında tırnaklarını bileyecek yer arayacak
Tırmalama tahtasına alıştırmaya çalışıyoruz ama pek umrunda değil, henüz her hangi bir yeri tırmalarken görmedim ama büyüdükçe en doğal ihtiyacını karşılamak isteyecek sonuçta Dün eşim kanepede oturuyor o da yanında gel sende otur dedi bana, en uç köşeye oturdum bi gözüm tv de bi gözüm kedi de, yavaşça bana yaklaşıyor ben ayağa kalkıyorum en sonunda karşı koltuğa geçtim onu da tedirgin etmeyeyim diye, birden atağa geçti kanepenin kol kısmına doğru. Uyurken, sakin dururken hani uyumasa bile yatarken hep seviyorum zaten, gözü akıyordu ılık suyla temizledim kaç kere umarım bir an önce yenerimKendinize zaman taniyin bence. Ayni evde yasabildiginize gore bir gelisme var. 3 hafta bu tarz bir korkuyu yenmek icin kisa bir zaman. Bir de yavru kediler cok yaramaz olurlar hep insanin ustune cikmak oyun oynamak ister. Bu durum en azindan 7-8 aylik olana kadar devam eder. Sonra durulur ve gununun cogunu uyuyarak gecirirler tabii bir tekir degilse
siz besliyorsanız size bağlanır o işini kim yaparsa sahip onu belirliyorlar 1 tane oluyor onu dinliyor elini ne kadar ısırtmazsan ısırtma sonra yine yapıyorlar maalesef ki avlanma güdülerinden dolayı çocuklara yapmıyorlar inş alışırsınız. Vakit erken normal ama durum 1 buçuk aya tamamlanır süreçBizim dişi, eyvah erkeklere bağımlı olacak o zaman, oysa bir kızım olmasını çok istediğim için dişi tercih etmiştim
Ben kızııım diye yaklaştığımda gırlamaya başlıyor, hemen sırt üstü yatıyor hafif hafif seviyorum ama patilerini hareket ettiriyorsa dokunmak için maalesef temas edemiyorum. Artık dokunma çalışmalarına yoğunluk vericem kendi kendine olması zaman alacak gibi, kaldı ki ortamda bir şekilde durmazsam sevmeye, tutmaya çalışmazsam çaba göstermezsem zor olacak gibi görünüyor..
Oğlum da elini uzatıyor özellikle, yalıyor, ısırıyor yavru olduğu için canını acıtmıyor ama elinizle oynatmayın alışkanlık haline getirirse büyüdükçe çenesi güçlendiğine canınızı yakabilir diye bir yazı okumuştum.
Benim bir arkadaşım hasta yavru bir tekir kediyi sahiplendi sokakta öylece bulunca ki yol değiştiriyormuş o kedi, köpek görünce mecbur evde tüm gün yalnızım ilgilenmek zorunda kalınca alıştım demişti, şimdi omuzunda gezdiriyor ki, çok hareketli..
Yeneceksiniz gibi duruyor benceDün eşim kanepede oturuyor o da yanında gel sende otur dedi bana, en uç köşeye oturdum bi gözüm tv de bi gözüm kedi de, yavaşça bana yaklaşıyor ben ayağa kalkıyorum en sonunda karşı koltuğa geçtim onu da tedirgin etmeyeyim diye, birden atağa geçti kanepenin kol kısmına doğru. Uyurken, sakin dururken hani uyumasa bile yatarken hep seviyorum zaten, gözü akıyordu ılık suyla temizledim kaç kere umarım bir an önce yenerim
Benim de oğluşum var şimdi kocaman oldu ama o eski minik şapşik hallerini koca totişini çok özlüyorum bence kacırmayın en tatlış halleri çünkü ben kedim olmadığı zamanı hiç hatırlamıyorum korkum hiç olmadı anlayamıyorum sizi oyüzden ama o sevdirir kendini eşim kedi asla istemezdi şimdi uyanınca direk onu arıyor eve gelince benden önce ona seslenir seversiniz zamana bırakın benceMerhaba arkadaşlar, forumun eski üyelerindenim. Eskisi gibi aktif olamıyorum çocuk, iş vs derken ama biliyorum ki insanlar’ın birbirine yardım ettiği, fikir verdiği bir platform..
Bazı korkularımdan bahsetmek istiyorum. Umarım bana ve benim gibi olan herkese bu konunun faydası olur. Ben çok korkak bir insanım arkadaşlar, bebekken bile her şeyden korkan, ürken, uykularımda sıçrayan bir bebekmişim.
Dentofobi diye bir konumda var onu yendim çok şükür, şu an 5 tane implantım var.
Lafı daha fazla uzatmadan konuya geçmek istiyorum. Her türlü kanatlı, kanatsız hayvan fobim var. Kedi, köpek görünce yolumu değiştirmedim hiç ama köpeklerin en fazla başını okşamaktan öteye gidemedim. O da hayatım boyunca bir elimin 5 parmağını geçmez herhalde, hani dur şu köpeği seveyim olmadı hiç..
Bir yerde yemek yersek ve kediler varsa ben asla rahat olamam ayaklarımı toplarım ve gözüm sürekli masanın altındadır. Ama oğluma hiç bir şekilde engel olmadım. Benim gibi olmasını istemedim.
Hep hayvanlara yaklaşsın, sevsin istedim öyle de oldu. Kedi görünce sevmeden duramazdı, köpek görünce sarılırdı ben o sevmeye giderken gözlerimi kapatırdım ya tepki verirse diye ama yine de asla dur ısırır vs diye engel olmadım.
Hep kendimi bir hayvanı sahiplendiğimi hayal ederdim, oğlumda hayvanları çok sevince radikal bir kararla yavru cins kedi sahiplendim. Çünkü gerçekten bağ kurmak doya doya sevmek istiyorum. Lakin yavrumuz 3 haftadır bizimle ben sadece kediyi sabit yatıyorken sırtını okşamaktan öteye gidemiyorum.
Kızım, canım diyorum gıırrlıyor yani bu kadar çok sevip doyasıya dokunamamak çok tuhaf, bu durum beni çok üzüyor.
İçim gidiyor resmen, daha yavru bazen oyunlar yapıyor zıplıyor, koşuyor ben odaya giremiyorum. Çoğunlukla mutfakta takılıyorum. Maması, kum temizliği her şeyi bende. Eşime her gün kızım nasıl deyip resmini istiyorum
Ve büyüyor.. İlk evimize geldiğinde avuç içi kadardı şimdi iki avuç içi kadar oldu. Şu halleri bir daha geri gelmeyecek, daha fazla kaçırmak istemiyorum..
Ne yapabilirim?
Nasıl aşabilirim?
Herkese şimdiden çok teşekkür ediyorum..
Anneden ayrılma süreci erken olursa oluyor maalesef oğlum sokağa terk edilmişti 1 buçuk aylıktı diş etlerinde de sıkıntı var ondan kaynaklı dedi veterinerimiz diş değiştirme süreci hala devam ediyor bittiginde inşallah bizdede kalmaz o kadar alıştım ki kalmamasıda tuhaf gelebilir şuan 8 aylık olduEl ısırma olayını bilerek mi yapıyorlar yetişkin olduklarında yoksa kızdırıldığında ya da oyun amaçlı falan mı bazı kedilerde hiç ısırma alışkanlığı olmuyormuş diye de duydum. Bir arkadaşımda tekir var hiç ısırmadı diyordu. Dişi british shorthair sahiplenen başka biri de hiç ısırma huyu olmadı demişti. Ama bizim yavru da var şu an, hep ellerle oynamak istiyor genelde ısırma şeklinde
yavru kedilere bayiliyorum en cok onlara sarilip opmeye.. bebegime sarilip opmeyle esdeger oluyor o anki hissim
