Eşiniz istisnalardan birisi bence. Çevremde ya da duyduklarım arasında kendisi çok iyi olupta sadece karısından kaynaklı boşanan kimse yok. Olmaz mı olur ama bizim gibi toplumlarda boşanmak büyük bir kesim için hala tabu. Hele hele arada çocuk varsa normal parametreler içerisindeki bir kadın kocasını kolay kolay boşamiyor. Hatta çok şaşırdığım bir konu, boşamak farz olan kocalarını bile boşamıyorlar
Her boşanma kendine özel bence. Bir de asıl nokta burada yıllardır bir sürü konuda görüyorum; evlilik yapıldıktan sonra iki taraf da olmayacağını anladıkları halde, bariz olduğu halde olayı sündürmeleri, üzerine kadınların özellikle aslında bitmesi gereken evlilikte çocuk yapıcam ısrarı -
tüp bebek kontrolüne bile gelmeyen adama çocuk yapmak gibi, gibi "boşanamamak" perspektifinde olayların illa çirkinleşmesi.
Hani diyoruz ya şiddet görmüş boşamamış, aldatmış boşamamış, yıllardır haftasonları eve gelmemiş boşamamış, ekonomik şiddet göstermiş yine boşamamış. Ben de diyorum ki aynı koğuşa düşen cezaevi arkadaşı gibi yaşarsan, boşanmazsan, tüm bu süreçlerde her şey daha kötüye gider. Çocuk yaparsın daha kötüye gider. Aslında o iki insan en başında yol yakınken görmeyi seçip ayrılsa, bu kadar rezillik de yaşanmayacak.
Kadınlarda da eleştirdiğim şey; ısrarla baskı kurmak kendini kabul ettirmek. Adamın tarzı zaten ilk 1 yıl belli olur -hadi diyelim pat diye evlendin- adam anneci mi belli, adam eve gelmiyor mu belli, adam sadık değil mi belli. E madem uyumsuz, istediğin evliliği vermiyor sana boşan git yoluna bak. Ama inat ediyorlar, burada kaç konuda adam bariz değer vermiyor, sevmiyor belli bu yani. Adama tüm aile baskı kursan, çocuk yapsan ya da lanet okusan ne fayda. Aman boşanmayayım. Bu kez de yıllarca mağdur edebiyatı yaparak evlilikte kal, günün birinde boşanırsan da "hiçbir kadın kolay boşamaz"
Bence tam aksine kolay boşasın kadınlar, kendilerine değer vermeyen ya da kötü davranan, ev arkadaşı hariç bir şey olamadıkları adamları boşasınlar. Burada 3 konunun 2'sinde 1 yılı aşmamış kötü giden baba evine döndüm temalı evliliklerde sürpriz: kadın hamile. Çocuk varsa kısmı da burada devreye giriyor, işte nedense hep çocuk var. Hatta berbat evlilik konularının sahiplerini eş zamanlı tüp bebek konularında görürsünüz. Çünkü kadına göre çocuk olursa adamı daha iyi kontrol edecek, adam değişecek, ve daha iyisi adam "boşanamayacak".
Kadın da erkek de boşansın, boşanmaların illa ölüm kalım meselesi olması gerekmiyor, hatta çocuklu çiftler çok daha erken boşanmalı eğer yürümüyorsa çünkü onların çocuk yüzünden boşandıktan sonra bir de mecbur yüz yüze bakma durumu oluyor, ne kadar zaman kaybedilirse öfke o kadar büyük oluyor, "hayatımı çaldın, çocuklu kaldım" oluyor. Bence baktın yürümüyor, laçkalaşmadan, kötü anılar biriktirmeden yüz göz olmadan çocuğun hatırına ayrılınmalı.
Toplum da o zaman boşanmayı normalleştirir, kadın da erkek de etiketlere maruz kalmaz. Şu an ki durumda ben eşimle ilişkiye başlarken bir genetik dna haritasını istemediğim kalmıştı, çünkü bende de önyargı vardı. Ama şeffaflık, dürüstlük ve emekle her şey çözülür. Size bu üçünü vermeyenle zaten hiç evlenmemiş olsa da ilişki yürümez. Kadın ya da erkek boşandı diye değeri düşmez, kalitesiz kadın erkek evliyken de kalitesiz oluyor. Bizzat şahidim buna.