- 18 Kasım 2016
- 13
- 3
- 35
- Konu Sahibi Buluttanyildizdan
- #1
Üye olmadan sürekli 'trend konular'daki başlıkları okuyorum. bazen cevap yazma dürtüsü o kadar artıyo ki üye olayım diyordum ama kendi konumu açmak istediğimi, üye olmam gerektiğini an itibari ile düşünüp üye olur olmaz konumu açtım.
Burdaki konularda sıkıntı anlatılıp ne yapmalıyım? ayrılayım mı? napıcam akıl verin? deniliyor ama ben size napayım diye sormadan sadece anlatmak istiyorum muhakkak sizler bana yol gösterip akıl vereceksiniz. sormamamdaki sebepde, anlattıktan sonra "dahada napayım diye soruyo musun" diyenlerin çok olacağını bildiğimden neyse zaten uzun olacak daha fazla uzatmayayım.
2 yıl sevgiliydik. sonra evlendik. 2 yıl oldu evleneli. 8 aylık bir oğlumuz var. Ben şeker hastasıyım uzun zamandır. Eşimin ailesi ile söz-nişan zamanı bi iyiyim ki sormayın. :) onlarda bana öyle. Evlenme arefesinde benim ailesinin kafa yapısını anlamamla çark etmem, kafama dank etmesi bir oldu ama evlendik. Karşılıklı anlaşamamalar, beklentiler sonucu soğudum ailesinden. Aşırıya varan bir soğuma hatta. aşırıya varmasındaki sebep tabii ki onlar. Ailede kadına değer yoktur kafası var. Ben kendi başıma markete gidiyorum diye, hergün onların evine gitmiyoruz diye, girdiğimizde el öpüp çıkarkende her gün el öpmüyorum diye, yeni kıyafet alıyorum diye saçma sebeplerle hep laf soktular.. yaptığım yemek kek pasta tatlı asla el sürmezlerdi. ki ilk 7-8 aylık evliyim o zsmanlar. yemek yapıp götürürdüm sofrada asla eşimden başka kimse kaşık vurmadı. tatlı yaptım, bu ne böyle beee..dedi kayınpeder. bu gibi halleri soğuttu beni ilk aylar. hamile kaldım, 9 ayda 9 defa aramadı kadın beni. hadi tamam soğuğuz ama vicdanen hiç mi merak etmedi? 9 ay, doğururken bile, çocuk çıkana kadar o çatalda bile kustum. doğum yaptığım gün 12 defa kusmuştum :) 9 ay her gün ama hergün en az 4 defa kustum. aç gezdim ölü gezdim. işe gittim 32 haftaya kadar. şekerimde var malum. 2 günde 1 eşim oraya sürükledi beni. Ölüyoda olsam. 1 hafta gitmedim. Hiç aramadı kadın tabii. Gidince söyledim. hiçmi merak etmiyosun yahu öldü mü kaldı mı diye dedim. "e sen buraya gelmiyosunki hergün napayım?" dedi. Oraya gitmiyorum çalıştığım halde hergün die kızdığından aramıyormuş.
Aileyle olan sorunum tabiiki evliliğime bal kaymak oldu. kedi köpek gibi yedik birbirimizi. sinir sinir sinir.stres üzüntü ağlamalar. herşeyi eşime diyemedim, her içimden geçeni diyemedim içime attım. geldiğim nokta, çarpıntılarım var artık. panik atak sahibi oldum.şekerim kötü halde ve bebekle tek başımayım.
Artık 2. yıla gireli eşime ailesini asla sevmediğimi söyledim. haykırdım hatta. asla aileyi sevmiyorum. 7 den 70e hepsi erkek bilir erkek yapar hatta döver ama kadın susar kadın hizmetkar olur kadın yutar kafasında. 23 yaşındaki kaynımdan tut 90 yaşındaki babannelerine kadar aynılar. Babanneleri için benim adım 'o gelin'.. o gelin niye gelmiyor, o gelin neden bebeği seviyor.büyüklerin yanında bebek sevilmez. gelin!öp babanın elini. gelin öpsene misafirin elini... bi sürü saçma hareket. tanımadığım her amca teyze ebe nene el öpüyom ben. 30 yaşındaki kaynımın elini bile öp diyolar.Kaynım bu yani. kaynım! kaynımın eli öptürülüyor bana. ben istemiyorum. ki artık öpmüyorumda. Ama salak gibi öpmüşlüğüm var. tüm bunlar eşimle aramda dağ oldu çığ oldu. işe başlıcam bebeğimi asla emanet edemiyorum oraya. küfür ederek seviyolar bebeği. demediğim ne varsa içirip yediriyolar. asla kabul etmiyolar benim isteklerimi dediklerimi bebek için. yedirme diyorum yediriyor, içirmeyin diyorum şişe ile içiriyolar. gücüm tükendi artık.
Haaa bunları yaptılar bende masum masum çektimmi Hayır! farkettiğim andan beri geri çekildim. asla ezdirmedim kendimi. onlar yapacağından diyeceğinden vazgeçmedi bende kendimden vazgeçmedim. kötü saygısız beceriksiz gelin oldum. lafsa laf, hareketse hareket. soğuduk hepimiz birbşrimizden bu sebepten. telefon açıp bağırıp suratına bile kapattım kadının ama o hiçbişey olmamış gibi devam etti. Tavırsa tavır, suratsa surat yaptım. onlar ettikce bende ettim. ve sonuç; salak saçma bi ilişki içindeyim aile ile. görünce tüylerim diken diken oluyor yemin ederim.
Eşimle tek kavgamız ailesi oldu. başka hiçbişeyden asla kavga etmedik. ben artık sinir stres sahibi oldum ve vücudum kaldırmıyor.
İşin en kötü kısmı burdan sonra başlıyor...sinirliyim. bebeğime bile sinirliyim. çok ağlayınca onu hırpalamak geliyor içimden. dişlerimi sıkıyorum. içim kan ağlıyor. ağlıyorum bu duruma ama hakim olamıyorum. asla hırpalamadım.hemen odada burakıp uzaklaşıp bikaç dakka aşırı ağlasada yanına gelmedim. sesimi yükselttim ama. bağırdım uyu die. bağırdım açım artık uyu karnımı doyurcam die. eşim sorumsuz bunu anladım. bigün öğle sonrası 4 gibi eve geldi. açtım ben. sandımki o biraz bakar ve şekerim düşmüştü bişeyler yerim. ona söylediğim halde ayakları için ılık suya tuz koydurdu kovaya. melemen yaptırdı. ayağını 20 dakka soktu, elinde telefon. karnını doyurdu elinde telefon. klozete girdi 40 dakka (!) elinde telefon, okey oynadı. ben...ben açım. kucağımdan inmeyen bebek. şekerim düşmüş halde...söylediğim halde söylicektin tut bebeği dicektin dedi. kavga kıyamet sonrası...
Kendime zarar veriyorum. fiziki olarak. vuruyorum sıktırıyorum bacaklarımı.
O kadar çok kavga edip sesimiz yükseliyorki.
Hiçbir işe dokunmuyor. dağınık birisi ve pasaklı. söylememe rağmen ne yapsam ne istesem işe yaramadı. sağlığım bebeğim evin işi komik gelmesin ama çokkkkk yoruluyorum belim ağrıyor. bacaklarım ağrıyor. sırtım omuzlarım acıyor. şekerimi hiç demeyeyim iğrenç çünkü.
Bigün cinnet geçirdim sanırım. bağırdım. kızdım. çok kızdım. tartıştık. ve ben eşime vurdum. defalarca ağlamaktan güçsüz hale gelmiş vaziyette onu itekledim.. sonrası; oda beni dövdü. tamam bende vurdum ama benim gücümle o bir değildi ve sırtıma suratıma gücüyle vurdu. o vurdukca bende vurdum gücüm yettiğince. bebek 5 aylıktı. Kovdum ve gitti. Ailesini aradım. gece 2 idi. ben artık dayamıyorum beni artık bırakın oğlunuzu asla istemiyorum dedim bağırdım. geldiler eve. salak gibi sçtım o kapıyı. benim herbi yanım morarmış, diyo ki; bizde kocanın anne babası sayılıp sevilmezse dayak atılır. bir iki çitmik yapmış öle çok vurmamış, senin sanırım azıcık dokunulsa cildin kızarıp morarıyo. :) tabiiki cevabını o kötü halde saçmalasamda verdim. tersledim.
Bebeğim 2 haftadır geceleri uyumuyor diş çıkarıyormuş anladığım kadarıyla. asla yardımcı değil eşim. oturduğum yerde sallayıp öyle uyuyorum 4den 7 ye kadar. uyku diye ağlıyorum. gerçekten! uyku istiyorum Allahım diye ağlıyorum çünkü tahammülsüz oluyorum bebeğime uykusuz iken. artık ayrı odada yatıyor eşim. neymiş uykusu bebek ağlayınca bölünüyormuş.
Pazar günü saat başı uyandı ağladı uyumadı bebek. artık gözüm açık rüya görüyorum inanın. sabah 8de kavga ettik. ya bi kucakla bebeği uyuyayım nolur diye başlattığım kavgada evet yine ben hırçınlaştım ve kolunu tutup sıktım. bikaç kez bunu tekrarladım. ne oldu peki? tekme attı kasığıma. suratıma vurdu. kavga büyüdü. bebeğin yanından uzaklaştım, çünkü anlar gibi bakıyor kahroluyorum. öbür odada sözlü olarak aşırıya kaçan kavga devam etti. ittim, git dedim.. bi ara bebek kucağımdaydı, sözlü olarak ağıra kaçan şeyler söylediğim için kucağımdayken ağır bi tokat attı. güya valizimi topladım. tutturdu bırakmam boşanmam seviyorum diye. ki onca şeye rağmen bide gelip seviyorum diyor. ben diyemiyorum. eve gelince sevinmiyorum. özlemem gibi geliyor. ayrılsam üzülmem gibi. yani ne bilim içten sarılamıyorum. dokunmak istemiyorum.
Biz artık birbirimize vuruyoruz. kabul bende vuruyorum. ama dayanamıyorum artık. sinirimden kuduruyorum. herşey birleşti hayatımda. kötü ne varsa birikti, taşıyor bedenimden. neden bitirmedim. neden ayrılmıyoruz. neden halen bu evdeyim. nasıl böyle sağlıksız olabildim. bisürü soru bi sürü karmaşa beynimde.
Bebeğime olan hislerimden dolayı gidicem psikolog ya da ne lazımsa. herşeyi geçtim ama ona sinirleniyorum diye gidicem. sağlıksızım biliyorum. mahvoldu herşey bedenimde. psikolojik bişeye sahip oldum farkındayım tedavi olmalıyım.
Böyle bi ortamda bebeği neden büyütüyoruz. nasıl bi bebek böyle büyür. farkındayım olayın vehametinin. Salak gibi yapamıyorum bişey. göze alamıyorum nasıl başederim diye. yani kocasızlıktan deil. bilmiyorum söze dökemediğim garip bi bağ düğüm saçma bi ket var aşamıyorum.
Okuyabildiniz mi bilmiyorum.herşeyi anlatamadım ama çok uzun oldu. okuduysanız çok teşekkür ederim ve nolur gelin dertleşelim. içtenlikle söylüyorum size ihtiyacım var. sırtımı sıvazlayacak birine ihtiyacım var. ağlıyorum ya hani, artık yaşlarım akarken kalbimin sızısından geliyor ve canım gerçekten acıyor. burnum acıyo mesela :) dertleşelim nolur.. hepinize teşekkür ederim.
Birde kayınvalide bebek doğduğu günden beri "ben doğurdum benim oğlum bu.sütüm geleceğini bilsem emziririm benim çocuğum bu. kendi çocuğu.annem annem annem" deyip duruyor çıldırıyorum sinirden. deme dedim geçen gün o günden beri görüşmedik bakalım napacak.
Ve evlilikte hiçbişey tek taraflı değil. çok isterdim eşimde beni anlatsın şurda ama mümkün deil. fakat eşimin cümleleri ile bana söylediklerini aktaracak olursam; "herşeyi kafaya takan bi tipsin. annem demişse nolacak boşver takma kafaya. ileriyi düşün küçük düşünme. küçük düşünmekten kaybediyosun aklını kullan ve anneme bebeğe baktır sende işe git gel. napayım ailemimi atayım.kopayım mı. değiştiremem ailemi. onlar öyle görmüş öyle gidiyor. desin takılma. kim ne dese desin takılma. bende böleyim. toplamayacam evi, dağınıklığı. kadın tut. parasıyla deil mi gelsin temizlesin kadın. sen hep benim üstüme geldin ailemle ilgili ve ağırıma gidiyor. sabrım kalmadı bu asabi hallerine. takıntılı ve sürekli mutsuz bi insansın......" diye devam edin bi düzine laf. Eşimin gözündendw böle biriyim. Bunuda göz önüne alın.
Gerçi evlenmeden önce böle deildim. evlenince oldum.
Burdaki konularda sıkıntı anlatılıp ne yapmalıyım? ayrılayım mı? napıcam akıl verin? deniliyor ama ben size napayım diye sormadan sadece anlatmak istiyorum muhakkak sizler bana yol gösterip akıl vereceksiniz. sormamamdaki sebepde, anlattıktan sonra "dahada napayım diye soruyo musun" diyenlerin çok olacağını bildiğimden neyse zaten uzun olacak daha fazla uzatmayayım.
2 yıl sevgiliydik. sonra evlendik. 2 yıl oldu evleneli. 8 aylık bir oğlumuz var. Ben şeker hastasıyım uzun zamandır. Eşimin ailesi ile söz-nişan zamanı bi iyiyim ki sormayın. :) onlarda bana öyle. Evlenme arefesinde benim ailesinin kafa yapısını anlamamla çark etmem, kafama dank etmesi bir oldu ama evlendik. Karşılıklı anlaşamamalar, beklentiler sonucu soğudum ailesinden. Aşırıya varan bir soğuma hatta. aşırıya varmasındaki sebep tabii ki onlar. Ailede kadına değer yoktur kafası var. Ben kendi başıma markete gidiyorum diye, hergün onların evine gitmiyoruz diye, girdiğimizde el öpüp çıkarkende her gün el öpmüyorum diye, yeni kıyafet alıyorum diye saçma sebeplerle hep laf soktular.. yaptığım yemek kek pasta tatlı asla el sürmezlerdi. ki ilk 7-8 aylık evliyim o zsmanlar. yemek yapıp götürürdüm sofrada asla eşimden başka kimse kaşık vurmadı. tatlı yaptım, bu ne böyle beee..dedi kayınpeder. bu gibi halleri soğuttu beni ilk aylar. hamile kaldım, 9 ayda 9 defa aramadı kadın beni. hadi tamam soğuğuz ama vicdanen hiç mi merak etmedi? 9 ay, doğururken bile, çocuk çıkana kadar o çatalda bile kustum. doğum yaptığım gün 12 defa kusmuştum :) 9 ay her gün ama hergün en az 4 defa kustum. aç gezdim ölü gezdim. işe gittim 32 haftaya kadar. şekerimde var malum. 2 günde 1 eşim oraya sürükledi beni. Ölüyoda olsam. 1 hafta gitmedim. Hiç aramadı kadın tabii. Gidince söyledim. hiçmi merak etmiyosun yahu öldü mü kaldı mı diye dedim. "e sen buraya gelmiyosunki hergün napayım?" dedi. Oraya gitmiyorum çalıştığım halde hergün die kızdığından aramıyormuş.
Aileyle olan sorunum tabiiki evliliğime bal kaymak oldu. kedi köpek gibi yedik birbirimizi. sinir sinir sinir.stres üzüntü ağlamalar. herşeyi eşime diyemedim, her içimden geçeni diyemedim içime attım. geldiğim nokta, çarpıntılarım var artık. panik atak sahibi oldum.şekerim kötü halde ve bebekle tek başımayım.
Artık 2. yıla gireli eşime ailesini asla sevmediğimi söyledim. haykırdım hatta. asla aileyi sevmiyorum. 7 den 70e hepsi erkek bilir erkek yapar hatta döver ama kadın susar kadın hizmetkar olur kadın yutar kafasında. 23 yaşındaki kaynımdan tut 90 yaşındaki babannelerine kadar aynılar. Babanneleri için benim adım 'o gelin'.. o gelin niye gelmiyor, o gelin neden bebeği seviyor.büyüklerin yanında bebek sevilmez. gelin!öp babanın elini. gelin öpsene misafirin elini... bi sürü saçma hareket. tanımadığım her amca teyze ebe nene el öpüyom ben. 30 yaşındaki kaynımın elini bile öp diyolar.Kaynım bu yani. kaynım! kaynımın eli öptürülüyor bana. ben istemiyorum. ki artık öpmüyorumda. Ama salak gibi öpmüşlüğüm var. tüm bunlar eşimle aramda dağ oldu çığ oldu. işe başlıcam bebeğimi asla emanet edemiyorum oraya. küfür ederek seviyolar bebeği. demediğim ne varsa içirip yediriyolar. asla kabul etmiyolar benim isteklerimi dediklerimi bebek için. yedirme diyorum yediriyor, içirmeyin diyorum şişe ile içiriyolar. gücüm tükendi artık.
Haaa bunları yaptılar bende masum masum çektimmi Hayır! farkettiğim andan beri geri çekildim. asla ezdirmedim kendimi. onlar yapacağından diyeceğinden vazgeçmedi bende kendimden vazgeçmedim. kötü saygısız beceriksiz gelin oldum. lafsa laf, hareketse hareket. soğuduk hepimiz birbşrimizden bu sebepten. telefon açıp bağırıp suratına bile kapattım kadının ama o hiçbişey olmamış gibi devam etti. Tavırsa tavır, suratsa surat yaptım. onlar ettikce bende ettim. ve sonuç; salak saçma bi ilişki içindeyim aile ile. görünce tüylerim diken diken oluyor yemin ederim.
Eşimle tek kavgamız ailesi oldu. başka hiçbişeyden asla kavga etmedik. ben artık sinir stres sahibi oldum ve vücudum kaldırmıyor.
İşin en kötü kısmı burdan sonra başlıyor...sinirliyim. bebeğime bile sinirliyim. çok ağlayınca onu hırpalamak geliyor içimden. dişlerimi sıkıyorum. içim kan ağlıyor. ağlıyorum bu duruma ama hakim olamıyorum. asla hırpalamadım.hemen odada burakıp uzaklaşıp bikaç dakka aşırı ağlasada yanına gelmedim. sesimi yükselttim ama. bağırdım uyu die. bağırdım açım artık uyu karnımı doyurcam die. eşim sorumsuz bunu anladım. bigün öğle sonrası 4 gibi eve geldi. açtım ben. sandımki o biraz bakar ve şekerim düşmüştü bişeyler yerim. ona söylediğim halde ayakları için ılık suya tuz koydurdu kovaya. melemen yaptırdı. ayağını 20 dakka soktu, elinde telefon. karnını doyurdu elinde telefon. klozete girdi 40 dakka (!) elinde telefon, okey oynadı. ben...ben açım. kucağımdan inmeyen bebek. şekerim düşmüş halde...söylediğim halde söylicektin tut bebeği dicektin dedi. kavga kıyamet sonrası...
Kendime zarar veriyorum. fiziki olarak. vuruyorum sıktırıyorum bacaklarımı.
O kadar çok kavga edip sesimiz yükseliyorki.
Hiçbir işe dokunmuyor. dağınık birisi ve pasaklı. söylememe rağmen ne yapsam ne istesem işe yaramadı. sağlığım bebeğim evin işi komik gelmesin ama çokkkkk yoruluyorum belim ağrıyor. bacaklarım ağrıyor. sırtım omuzlarım acıyor. şekerimi hiç demeyeyim iğrenç çünkü.
Bigün cinnet geçirdim sanırım. bağırdım. kızdım. çok kızdım. tartıştık. ve ben eşime vurdum. defalarca ağlamaktan güçsüz hale gelmiş vaziyette onu itekledim.. sonrası; oda beni dövdü. tamam bende vurdum ama benim gücümle o bir değildi ve sırtıma suratıma gücüyle vurdu. o vurdukca bende vurdum gücüm yettiğince. bebek 5 aylıktı. Kovdum ve gitti. Ailesini aradım. gece 2 idi. ben artık dayamıyorum beni artık bırakın oğlunuzu asla istemiyorum dedim bağırdım. geldiler eve. salak gibi sçtım o kapıyı. benim herbi yanım morarmış, diyo ki; bizde kocanın anne babası sayılıp sevilmezse dayak atılır. bir iki çitmik yapmış öle çok vurmamış, senin sanırım azıcık dokunulsa cildin kızarıp morarıyo. :) tabiiki cevabını o kötü halde saçmalasamda verdim. tersledim.
Bebeğim 2 haftadır geceleri uyumuyor diş çıkarıyormuş anladığım kadarıyla. asla yardımcı değil eşim. oturduğum yerde sallayıp öyle uyuyorum 4den 7 ye kadar. uyku diye ağlıyorum. gerçekten! uyku istiyorum Allahım diye ağlıyorum çünkü tahammülsüz oluyorum bebeğime uykusuz iken. artık ayrı odada yatıyor eşim. neymiş uykusu bebek ağlayınca bölünüyormuş.
Pazar günü saat başı uyandı ağladı uyumadı bebek. artık gözüm açık rüya görüyorum inanın. sabah 8de kavga ettik. ya bi kucakla bebeği uyuyayım nolur diye başlattığım kavgada evet yine ben hırçınlaştım ve kolunu tutup sıktım. bikaç kez bunu tekrarladım. ne oldu peki? tekme attı kasığıma. suratıma vurdu. kavga büyüdü. bebeğin yanından uzaklaştım, çünkü anlar gibi bakıyor kahroluyorum. öbür odada sözlü olarak aşırıya kaçan kavga devam etti. ittim, git dedim.. bi ara bebek kucağımdaydı, sözlü olarak ağıra kaçan şeyler söylediğim için kucağımdayken ağır bi tokat attı. güya valizimi topladım. tutturdu bırakmam boşanmam seviyorum diye. ki onca şeye rağmen bide gelip seviyorum diyor. ben diyemiyorum. eve gelince sevinmiyorum. özlemem gibi geliyor. ayrılsam üzülmem gibi. yani ne bilim içten sarılamıyorum. dokunmak istemiyorum.
Biz artık birbirimize vuruyoruz. kabul bende vuruyorum. ama dayanamıyorum artık. sinirimden kuduruyorum. herşey birleşti hayatımda. kötü ne varsa birikti, taşıyor bedenimden. neden bitirmedim. neden ayrılmıyoruz. neden halen bu evdeyim. nasıl böyle sağlıksız olabildim. bisürü soru bi sürü karmaşa beynimde.
Bebeğime olan hislerimden dolayı gidicem psikolog ya da ne lazımsa. herşeyi geçtim ama ona sinirleniyorum diye gidicem. sağlıksızım biliyorum. mahvoldu herşey bedenimde. psikolojik bişeye sahip oldum farkındayım tedavi olmalıyım.
Böyle bi ortamda bebeği neden büyütüyoruz. nasıl bi bebek böyle büyür. farkındayım olayın vehametinin. Salak gibi yapamıyorum bişey. göze alamıyorum nasıl başederim diye. yani kocasızlıktan deil. bilmiyorum söze dökemediğim garip bi bağ düğüm saçma bi ket var aşamıyorum.
Okuyabildiniz mi bilmiyorum.herşeyi anlatamadım ama çok uzun oldu. okuduysanız çok teşekkür ederim ve nolur gelin dertleşelim. içtenlikle söylüyorum size ihtiyacım var. sırtımı sıvazlayacak birine ihtiyacım var. ağlıyorum ya hani, artık yaşlarım akarken kalbimin sızısından geliyor ve canım gerçekten acıyor. burnum acıyo mesela :) dertleşelim nolur.. hepinize teşekkür ederim.
Birde kayınvalide bebek doğduğu günden beri "ben doğurdum benim oğlum bu.sütüm geleceğini bilsem emziririm benim çocuğum bu. kendi çocuğu.annem annem annem" deyip duruyor çıldırıyorum sinirden. deme dedim geçen gün o günden beri görüşmedik bakalım napacak.
Ve evlilikte hiçbişey tek taraflı değil. çok isterdim eşimde beni anlatsın şurda ama mümkün deil. fakat eşimin cümleleri ile bana söylediklerini aktaracak olursam; "herşeyi kafaya takan bi tipsin. annem demişse nolacak boşver takma kafaya. ileriyi düşün küçük düşünme. küçük düşünmekten kaybediyosun aklını kullan ve anneme bebeğe baktır sende işe git gel. napayım ailemimi atayım.kopayım mı. değiştiremem ailemi. onlar öyle görmüş öyle gidiyor. desin takılma. kim ne dese desin takılma. bende böleyim. toplamayacam evi, dağınıklığı. kadın tut. parasıyla deil mi gelsin temizlesin kadın. sen hep benim üstüme geldin ailemle ilgili ve ağırıma gidiyor. sabrım kalmadı bu asabi hallerine. takıntılı ve sürekli mutsuz bi insansın......" diye devam edin bi düzine laf. Eşimin gözündendw böle biriyim. Bunuda göz önüne alın.
Gerçi evlenmeden önce böle deildim. evlenince oldum.
Son düzenleme:
