Oooo bu konuya yazmayalı ne kadar cok olmuş ya:)eşinin ailesiyle oturup sıkıntı ceken hanımlar,ALLAH hepinize hayırlı kapılar acsın...eşlerınız hicbi konuda sizi ezdirmesin,herşeyi görsun inş...bu topıctekı önceden yazdıklarımı okuyan olduysa şimdi yazacaklarıma şaşıracak muhtemelen ama hayat bu..oluyor işte bisyler...
Bende esimin ailesyle 3 yıl oturdum şimdi cok uzun yazmymda sıkılmayın...ben 2008 sonlarından beri ayrı evimdeydim kızlar...o zamanlara hala sükredıyorum.ALLAHIM bi vesileyle ayrı yuvamıza cıkarmıstı bizi...cok güzeldi herşey...ben o zamanlar,eşimin askerlik durumunu bile bile cesaret etmistim cunku cok bunalmıstım...o askere gidince napıcam naparım diye cok düsünsemde ayrı evde olmak istedım hep nolursa olsun dedım...o zaman bi gelsinde bi caresıne bakarız dedik hep...ben annemle babamı yanıma alacaktım eşim gidince ama yapmadım.anlatıcam birazdan...en olmadı,benim eşyalar az oldugu icin sen giderken annenlerin bi odasına koyarız boşveeer diyodum:)3 bucuk yıl kadar ayrı evin tadını cıkardık...amaaaa o gün geldi cattı ve eşim askere gitmek icin başvurdu.suan 28yaşında eşim ve 2 aylık asker:)o gitmeden önce ev arıyoduk halbukı orayada yenı tasınmıstık ama hiç sevmemıstm kalamıyodum böcek fln cıkıyodu cok ve tasınmaya karar vermiştik...tesadufki kayınvalidemlerde o esnada kendilerine ev bakıyordu...eşim de annemlerle kalacagımı dusundugu icin bsy demıyodu ama biliyordum.babamlar benimle kalacagı icin mutlu olsada,babam kiramızı verecegı ıcın içi içini yiyodu.sırf ben uzulmiyim diye evleri birlestrelim demiyodu...ben eşimin gtmesine 1hafta kala hep derin derin düsündüm...esim kendi davasında haklıydı...hem ben şuan işsizim herşeyi canım babama yükleyemezdim...dusundum tasındım ve eşime ddm ki;Ben karar verdim,evlerı birlestirelim.alt tarafı sen gelene kadar idare ederiz dedim.esım nsl rahatladı nasl sevndı anlatamam...o esnada askere gitti.o gittıkten 15gun sonra bızde kayınvalıdemle buyuk bı ev bulup yerleştık.hem zaten boşa kira vermeye hic gerek yoktu ..hem babama kıyamadım,hem hala daha bunun en mantıklı karar oldugunu dusunuyorum.tabii psıkolojık olarak bu bana nasıl zor geldı anlatamam.hernekadar bunu kendım ıstesemde...tabı ben ayrı eve cıktıktan sonra bidaha ASLAAAA diye buyuk de konustum hep o da var..ama hersey gelecektekı guzel gunlerımız ıçın dıyerek yıne yaptm yapacagmı.eger ben calısıyor olsam zaten babama kalmazdı ve duzgun bi eve kendı ailemle cıkardım...ama malesef ki eşım kesın olarak calısmamı ıstemıyordu giderken...bende bi annemde bi kardeslermde bi kayınvalide de gecirıyorum gunlerımı.tek dilegim canım kocamın sağ salim dönmesi...bu askerlık zaten hayatımızda hep bı kara buluttu ve başladık kurtulmaya...eşim sag salim gelsin ondan sonra icinde "askerlik gerginlıgi"nin olmadıgı sağlıkla oturacagımız bir evımız de olur inş Rabbimin izınıyle...şimdiden hayallere basladım yine:)burada kendı esyalarıma 1oda yaptım ben burada yatıyorum,oturuyorum.tv mi koydum cok rahatim...geçici bi sıkıntımız bu ins kızlar...sonra yine gelsın mutluluk ins...he bu arada esımı ikna ettım gıbı çalısmaya.ıns ıyı bi ıs de bulurum hayırlısıyla...uzun olmasın dedım ama yıne baya uzun yazdim k.bakmayın:)hepınızı cok öpuyorum.herşey gönlunuzce olsun.