senin ne hissetiğini çok az da olsa anlıyorum
eşimin çocukluk arkadaşı var, çok yakınlar ama ayrı şehirlerdeyiz senede bir iki kere ya görüşürler ya görüşmez
neyse benim de kız kardeşim var bizden 12 yaş küçük ergen bir kız (düşün aradaki yaş farkını)
kız kardeşim face de bunu eklemiş sonra bu da aradı eşime söylüyor işte beni eklemiş diye
ben ilk başta dedim ne var bunda gayet normal arayıp söylemesi çok saçma dedim
neyse sonra bunlar watsapdan konuşmaya geçmişler
kardeşime kızdım ne işin var taaa oralara kadar götürüyorsun konuşmayı
bu iş büyüdü saçma sapan bir şekilde ama düşündükçe deliriyorum
sonra çocukla konuştum bak dedim o daha çocuk ergen, farklı düşünceleri olabilir ben ona çok kızıyorum
ama sende konuşma onunla dedim
gerizekalı saçma sapan yerlere götürdü konuşmalarımızı
yani hala kafayı yicem, üçümüzde farklı şehirlerdeyiz
ama çocuğun olduğu şehir benim memleketim geçen bayramda bizimkiler oraya gitti
bizimki de avm ye gitmiş tek başına güya
bana bişey diyemiyor, resmen kardeşimle aramız açıldı
bende artık üstüne gitmiyorum iş inada binmesin diye
eski diyaloğumuz kalmadı canımdan çok sevdiğim kardeşimle
çocuğa çok kızdım hala da kızıyorum, nefret ediyorum hatta
belki ortada hiçbirşey yok bilemiyorum ama hiç de öyle hissetmiyorum
allah yardımcın olsun
ama şunu anlamıyorum ben burdaki kadınlarda
neden sorunsuz, huzurlu dönemlerde kocalarınız işlemiyorsunuz alttan alta
varolan mutlu yuvanın kıymetini...
yani bir erkeğin yuvasını dağıtmamayı kafasına işlemeli
bu kadar basit mi ya, iş boşanmaya kadar varır diyorsun
senin yuvanın, senin çocuklarının suçu ne pardon
eşin bu kadar cahil biriyse o zaman ya bu deveyi güdecen ya bu diyardan gidecen
ama şu develeri güdün lütfen...
huzurun kıymetini bilmeli bu erkekler