05.08.2009 hayatımın en acı günü....

4 agustos bitti 5 başladı gece 1.30 civarıydı annemin telefonu çaldı arayan dayım babamın motorla kaza yaptıgını söyledi anneme , annem hangi hastanede oldugunu sordu ve benim yanıma geldi bana babamın kaza yaptıgını hastaneye gideceğini söyledi ben hiç umursamadım...babamla aram pek iyi değildi.. bişey olmamıştır dedim gittim yatagıma yattım annem hastaneye gitti aradan biraz zaman geçti içim içimi kemiriyor garip bir his var içimde kalktım annemi aradım nasıl durumu diye annem aglıyodu telefonda bilmiyorum bana bile göstermiyorlar dedi ben telefonu kapattım yan blokta oturan arkadasımı aradım gece 3 kalk hastaneye gidiyoruz diye...yola cıktım arkadasımla taksı cagırcaz telefonunu bilmiyorum herkes uyuyo kaldıramıyorum annemi aradım hangi hastane diye bana gelme ben birazdan gelcem dedi biz eve cıktık ardından bi telefon bana giysi hazırla biz izmire gidiyoruz...şok geçiriyodum ne olabilirdi izmire götürecek ??? valiz hazırladım annemi aradım ben görmeden gidemez dedim görücem tamam dedi ama acele edin ambulans bekliyo...amcam geldi bizi aldı hastaneye gittik kapıda ambulans sirenleri yakmış bizi bekliyo arabadan indim 3.30 civarı hastanenin önünde babamın 20 25 arkadaşı korkum iyice arttı nasıl bu kadar cabuk duyuldu da bu insanlar geldi ? ambulansın kapısından baktım babamın vücudunda hiçbirsey yok tek bir çizik bile kafası sarılıydı dikişlere tampon yapmak amacıyla tek ayagı kapalıydı onu görmedim herkes bana çok parçalı kırık onun için izmire gönderiyorlar dedi inandım onlara hiç aglamadım gözlerim doldu ama tuttum kendimi... aglamamak için giderken anneme bile sarılamadım annem aglıyo ayagı çok kötü diye sayıklıyodu çantayı verdim içerii geçtim... babamın arkadaşı da varmış yanında babam eve gidelim demiş arkadaşı çalış a gidelim diye tutturmuş geri dönüşte kavsaktan dönüş yaparken kamyon sollayan bi araç babamlara çarpmış çarpmanın şiddetiyle babam motorla fırlamıs arkadası havaya ordan arabanın üstüne düşmüş boynu,beli, kalçası kırılmıs 3 gün komada yattı ve fişleri çekildi sonra....babamı emot elmikrocerrahi ye götürdüler doktorlar bakmış dizden assa ayaga kadar olan ara paramparça olmuş hemen ameliyata almışlar doktorlar çok kemik eksik ayagı kesmek zorundayız onarmamın mümkünatı yok dediler ve babamın ayagını kestıler...şimdi sag ayagı dızınden 15 cm aşağısı yok...aklıma herşey gelirdi ölüm bile ama bu gelmezdi bu acı ölüm acısından bile beter 44 yasında ayagının biri yok en çok koyanda eski futbolcu olması oldu ilk konuştugumda bidaha futbol oynayamıcam dedi bana telefonda 7 gün hastanede yattı şimdi durumu iyi protez yapıcaklar en az 6 8 ay arası kullanabilmesi diyo doktorlar hayatımın en barbat yazı bu oldu daha yasayacak ne acı kaldı ki geriyee ???

canım hepsini okuyamadım çünkü ben çok üzülüyorum böyle ani yaşanan olumsuzluklara çok geçmiş olsun ...acil şifalar.:Saruboceq:

Tövbe de güzelim hemen tövbe de....

Ne demek daha yasayacak ne aci kaldiki geriye?

Allahin gücüne gider....sakin böyle düsünme!

En acisi ölümdür....Bak baban hayatta....varsin bir ayagi kesik olsun...yine yüzünü görebiliyor, sesini duyabiliyorsun...yine özledigin zaman babam diyebiliyorsun....ya ölseydi??

Ben annemi kaybettim...56 yasinda gitti son yolculugna....cenazesi kapiya geldiginde Hakkinizi helal ediyormusunuz diye bagiran bir ses hatirliyorum sadece sonra surumu kaybetmistim sanki...toparlanmamin sebebi sadece cocuklarimdir....

Lüften tövbe de....Allah herseyi daha iyi bilir...

ben de vefaat etti zannettim..canim cok cok gecmis olsun. bence isyan edecegine Allaha milyonlarca kez sukret babani sizlere bagisladigi icin.

vereliniortak

sudem. .!.:

ben de vefaat etti zannettim..canim cok cok gecmis olsun. bence isyan edecegine Allaha milyonlarca kez sukret babani sizlere bagisladigi icin.

Genişletmek için tıkla...

canim cok gecmis olsun Allah babanizi size bagislamis oldu sandim bir an icim ciz etti Allah baska aci vermesin

daha yasayacak ne acı kaldı ki geriyee ???
bu sözünüze katılmıyorum;üzüntüyle bile böyle şeyler söylenmemeli..hayatta yasanacak en acı şeyin evlat acısı oldugunu söylerler..ben kızımı kaybettiğim anda bile;daha beterini verme dedim..gerçekten şükredin..evet bu çok zor bir durum;sağlam bi insanın bacagını kaybetmesi..ama inanın en acısı bu degil.Allah sabır versin babanıza ve sizlere..çok geçmiş olsun..

Gülsüm Sultan .!.:

Tövbe de güzelim hemen tövbe de....

Ne demek daha yasayacak ne aci kaldiki geriye?

Allahin gücüne gider....sakin böyle düsünme!

En acisi ölümdür....Bak baban hayatta....varsin bir ayagi kesik olsun...yine yüzünü görebiliyor, sesini duyabiliyorsun...yine özledigin zaman babam diyebiliyorsun....ya ölseydi??

Ben annemi kaybettim...56 yasinda gitti son yolculugna....cenazesi kapiya geldiginde Hakkinizi helal ediyormusunuz diye bagiran bir ses hatirliyorum sadece sonra surumu kaybetmistim sanki...toparlanmamin sebebi sadece cocuklarimdir....

Lüften tövbe de....Allah herseyi daha iyi bilir...

Genişletmek için tıkla...

canm ALLAHDAN annene rahmet diliyorumm çok güzel yazmışsın bencede arkadaş babası yaşıyo diye ALLAHA şükretmesi gerekiyo.

allah beterinden daha acısından saklasın canım.büyük geçmiş olsun...allaha şükür hayatta..allaha şükür hayatını devam ettirebilecek durumda...
geçen yaz..nişanımdan tam 20 gün sonra nişanlımla çeşmedeyiz.paşalimanında.manevi kardeşimde sevgi sitesinde denize gireceğini söyledi arkadaşları gelmiş.tamam dedik öğlen bir telefon.nadir denize atlarken kayaya çarptı ambulansla hastaneye gidiyoruz...aman yarabbi dedik kalktık hemen yola düştük sanıyoruz çeşme devlet hastanesine gidiyor bir telefon..dokuz eylüle gidiyoruz...neden neden neden sorularıyla bitmek bilmeyen bir yol..en fazla kafası yarılmıştır diyoruz..çocukluğundan beri denize girdiği yer ne olabilir ki diyoruz.hastaneye ondan 15-20 dakika sonra vardık..iç kanama yok çok şükür..ultrosonda bakıyorlar herşey güzel..kafaderisinin yarısı kalkmış dikecekler..boynunda bir boyunluk.mr sonuçları geldi.........c4 kırık.....felç..............................................22 yaşnda...4-5 ay hastanede kaldı ameliyatları ve tedavisi için rehabilitasyon,fizik tedavi,fizyoterapi hala devam ediyor...üstünden 1 yıl geçti...çok şükür zor günleri atlattık...
ama şurasından bak...onun bir eşi , bir çocuğu yok..belki olmayacakta...ve dua et şükret allaha..en azından sağlıkla babana 44 yıl nasip etti...bizde öyle yapıyoruz yüce allahım ona en güzelinden sağlıklı bir 22 yıl nasip etti ve onu bize bağışladı..ayakları tutmasada hayatta..senin babanın ayağı olmasada hayatta...çok şükür...

Babamı tıp fakültesi birinci sınıf öğrencisi iken
sadece 46 yaşında
kucağımda kaybettim
hala yaşıyorum 15 sene oldu
ama içimdeki en büyük acıdır
yakar

birde şunu unutma..allah insanları dertlerle sınar..isyan edip sınavını kötü verme , kanaatkar olup herşey allahtan deyip ,en kötü şeye şükredip sınavını başarıyla vermeye bak...

canim cok cok gecmis olsun

Çok geçmiş olsun..
Allah size bağışlamış, yaşıda çok gençmiş..
Şükretmelisin ki canım protezle de olsa yürüyebilecek,çalışabilecek..
Bu mübarek günlerde şükret ki Annen ve baban başında olsunlar..

98 yılında aynı acıyı yaşadım ,bir gece gelen telefon ve kaza haberi ,annemle ben yollara düştük ,hastaneye vardığımızda bilinçsiz bir şekilde kan revan içinde yatan babamı görünce tüm dünyam başıma yıkılmıştı 38 yaşında gencecik bir adamdı orada yatan ..bel kemiği kırılmış ve ağır bir travma geçiriyordu ,aylarca hastanede yattı ,beline platin takıldı ,fizik tedavi gördü ve yürüyemeyecek deniildi ..38 yaşında bir adam yürüyemeyecekti ..11 yıl geçti onu bize bağışlayan allahıma binlerce şükürler olsun ..
bence sende şükret arkadaşım ,baban hayatta ,çok geçmiş olsun..

keske bnm babamda sağ olsaydıda neler yaaprdım
geriye ne kaldıda ne demek yaa
ofssssssssss ne evlatlar varya...

şükretmelisinizki o kadar büyük bir kazadan sonra yaşıyor şuan babanız
babanızın arkadaşı ölmüş, ya onun ailesi ne yapsın

bende babamı kaybettim, tam 7 sene oldu hatta kasımda 8. senesine girecek
hala içimde yaradır, hala eksiktir bir yanım
kusura bakmayın ama bu durumda yatıp kalkıp Allah'a şükretmeniz gerekir
keşke benim babamda hayatta olsaydı
sadece ve sadece başımı omzuna yaslayabilseydim..

Allah daha büyük dert vermesin inşallah.Şimdi babanın en çok desteğe ihticaı olduğu zmanalar.Aman sakın yalnız kalmasın.Bir meşgale yaratın.Bahçe ile falan uğraşsın.Hatta bence bir psikoloğa gitsin.İstemezse de siz gidin önerilerine göre davranın.Sağlıklı iken bu şekilde bir uzvunu kaybeden insanlar depresyona düşüyorlar. Sağlam durmalısınız,babanız için.